هوپا، انجمن علم ایران

این وضعیت معمولا دکسترو یا جابه جایی ( شریان های
بزرگ نامیده می شود۔ در این ناهنجاری آئورت از سمت
راست و جلو از بطن راست منشأ می گیرد و شریان پولمونر از
سمت چپ و خلف از بطن چپ بیرون می اید که منجر به
پیدایش دو گردش خون مجزا به موازات یک دیگر می شود؛
چند ارتباط بین دو گردش خون باید وجود داشته باشد تا
نوزاد بتواند پس از تولد به زندگی ادامه دهد۔ بیشتر بیماران
یک ارتباط بین دهلیزی دارند، دو سوم مجرای شریان باز و
در حدود یک سوم از آن ها نقص دیاره بین بطنی ‎(VSD)‏
‏وجود دارد۔ جابه جایی در مردان شایع تر است و حدود ۱۰
درصد از بیماری های سیانوتیک قلب را شامل می شود۔ میزان
هیپوکسمی بافتی توانایی هر بطن برای حفظ افزایش مقدار
کار قلبی در حضور کاهش اکسیژن گیری شریان های 98
ماهیت ناهنجاری های قلبی عروقی همراه و وضعیت بستر
عروق پولمونر تعیین کننده سیر بیماری است، بیمارانی که
تحت درمان جراحی تسکینی قرار نمی گیرند بطور کلی تا
رسیدن به بزرگسالی زنده نمی مانند. پیامدهای طولانی مدت
در افرادی که تحت جراحی قرار گرفته اند به طور گسترده با
نوع جراحی انجام شده تعیین می شود۔ در دهه سوم زندگی
حدود ۳۰ درصد از بیماران با جراحی های «تغییر دهلیز"»
دچار کاهش عملکرد بطن راست و نارسایی پیش رونده
تریکوسپید می شوند که ممکن است به نارسایی احتقانی
قلب منجر شود۔ انسداد عروق پولمونر در بیمارانی که نقص
بزرگ دیواره بین بطنی ‎(VSD)‏ یا مجرای شریانی باز بزرگ
‎(PDA)‏ دارند اما انسداد مسیر خروجی بطن چپ ندارند، تا
سن یک الی دو سالگی پدید می آید
Alireza and Biology
SGA