کوچک/بزرگ شدن؟؟؟

[Vita]

دقيقا منظورم همين بود
كم شدن سلول ها
يا خود خوري شون به جاي بيگانه خواري
انسان تك سلولي
(عجب دنيايي بشه اون دنيايي كه ادماش تك سلولي باشن...!)
درد كه خب نه..
يعني فكر نميكنم!
چون ما با اعصاب كار نداريم..
اونها هستن كه كار با انتقال حس دارن و ما چون فعلا با كم كردن سلول ها نميخوايم با اعصاب كار داشته باشيم پس زياد تهديد كننده نيست
مثلا شما مريض ميخواسد بشيد وقتي گلبول هاي سفيد بيگانه خواري ميكنن درد نداريد
يا اينكه وقتي سلول ها ميميرند 'درد' نداريد اما متوجهس ميشيد
حتي اگه دردناك هم باشه موقع انجام اين كار(كه بعيد ميدونم) ميشه كنار اومد..
از كار انداختن اعصاب اون قسمت!

متأسفانه یه مشکل بزرگ وجود داره... من فکر می کنم، و فقط فکر می کنم، که در این راه هوش تحسین برانگیز بشر که معلول پیچیدگی بسیار زیادِ مغزِشه به احتمال زیاد از بین میره... شما موافق نیستید؟

(الان صاعقه ميزنه نصفم ميكنه.. خلقت خدا داغون گرديد:دي)

نصف شدید؟!؟ هنوز که کسی رو کوچیک نکردیم، فقط داریم احتمالشو بررسی می کنیم...!

[Ammar.Mehrabi]

نمیدونم میشه یا نه. اصلا من نظری در این مورد ندارم ولی اینو میدونم که در فضا های پایین دست و بین اتمی در یک ملکول فضای خالی بسیار زیاد نسبت به فضای اشغال شده توسط اتم ها وجود داره.در خود اتم هم 99% فضا خالیه. حالا اگر ما بر فرض محال(البته با علم امروز) این فضا ها رو کم کنیم حجم ماده به شدت افت میکنه،اونم با یک نسبت خاص.
شاید هم بشه از فرایند های تبدیل ستاره ی غول سرخ به کوتوله ی سفید الگو گرفت که به یکباره حجم به شدت کم میشه و جرم تغییری نمیکنه.
در ادامه یه فرضیه که ارتجالا به ذهنم رسید رو خواهم گفت.باید بررسیش کنم.

[Ammar.Mehrabi]

الان يه چيزي به ذهنم رسيد كه شايد مسخره باشه
اما ميشه با اين ايده كاري كرد كه انسان ها بسيار كوچيك بشن طوري كه اين يك صفت اكتسابي نباشه
بلكه وارد نسل هاي بعدم بشه
و اين مسئله رو ميشه با نانو پيوند داد!
انسان در قطعات كوچك!
خيلي رشته جالبي از اب درمياد...

من در واقع می خوام بدونم میشه یه انسان یا هر موجود زنده ی دیگه ای به نسخه ی کوچیکتر ِ/بزرگتر ِ خودش تبدیل بشه یا نه.
ولی چیزی که شما گفتید هم جالبه. چرا پیشنهاد می دید این صفته اکتسابی نباشه؟... منظورتون از پیوند دادن این مسأله با نانو چیه؟

منظور منم همين بود
انسان با سايز كوچكتر
قطعا در سايز كوچيك تر بهتر عز بزرگتره
چون اقولا اشل هاي كوچيك راحت تر زندگي ميكنند تا بزرگتر ها
منظورم از اكتسابي نبودن اين بود كه كلا نسل انسال ها دچار يك جور جهش نسلي بشه
يعني ديگه كم كم انسان ها به اسن شكلي كه الان هستن نباشن
بلكه ريز باشند
در مقياس هاي نانو
و زندگي كانلا براشون ميكروسكوپي بشه
و اين دستكاري هاي دي ان اي منتقل بشه به نسل هاي بعد و اون ها كلا خودشون اين طور باشند از اول خلقتشون
پيوند با نانو هم منظورم اين بود كه انسان وجودش هنوز با تكنولوژي كاملا پيوند نخورده
هنوز كامل ماشيني نشديم
ميشه روزي باشه كه به جاي اين همه گوشت و پوست انسان تشكيل شده باشه از يك رشته دي ان اي كه اون رو تبديل به يك موجود زنده
و بقيه اجزاي بدنش در مقياس نانويي باشن
اون وقت نيازي به اين كره خاكي هم نداريم...
سفر در كهكشان و حتي زمان خيلي قابل لمس تر خواهد بود
خيييلي با ايده تون حال كردم
عالي بود

دوست عزیز فکر جالبی دارین ولی با پیچیدگی بدن انسان نمیخونه.
میدونیم مقیاس مورد بررسی نانو 1 تا 100 نانو متره یعنی 10 تا 1000 آنگستروم و این یعنی این که هر انسان متشکل از 10 تا 1000 اتم باشه که با این مقدار اتم،یک ویروس رو هم به سختی میشه تشکیل داد. چون هر ویروس از حدود 900 اتم تشکیل شده.
مگر این که حجم اتم ها تغییر کنه که در اون صورت قابل اجرا هست.ولی به نظر من هیچ چیز غیر ممکن نیست ولی این یکی حداقل الان خیلی تخیلیه!

[Ammar.Mehrabi]

انسان تك سلولي
(عجب دنيايي بشه اون دنيايي كه ادماش تك سلولي باشن...!)

میشه یک پلیت پر از موجودات تک سلولی که هیچگونه هوش و خلاقیت هم ندارن!

[Vita]

نمیدونم میشه یا نه. اصلا من نظری در این مورد ندارم ولی اینو میدونم که در فضا های پایین دست و بین اتمی در یک ملکول فضای خالی بسیار زیاد نسبت به فضای اشغال شده توسط اتم ها وجود داره.در خود اتم هم 99% فضا خالیه. حالا اگر ما بر فرض محال(البته با علم امروز) این فضا ها رو کم کنیم حجم ماده به شدت افت میکنه،اونم با یک نسبت خاص.
شاید هم بشه از فرایند های تبدیل ستاره ی غول سرخ به کوتوله ی سفید الگو گرفت که به یکباره حجم به شدت کم میشه و جرم تغییری نمیکنه.
در ادامه یه فرضیه که ارتجالا به ذهنم رسید رو خواهم گفت.باید بررسیش کنم.

منم به کاهش فضای خالی بین اتم ها فکر کردم... ولی آیا ممکنه؟؟؟ منظورم اینه که شاید ماهیت ذرات زیراتمی خود به خود این احتمالو منتفی کنه... حتی اگر هم موفق بشیم، خب، بازم یه نقاط تاریک و گنگی وجود داره که من نمی فهمم...

میشه درباره ی کاهش حجم ستاره بدون تغییر جرم کمی توضیح بدید.

[storm]

دقيقا منظورم همين بود
كم شدن سلول ها
يا خود خوري شون به جاي بيگانه خواري
انسان تك سلولي
(عجب دنيايي بشه اون دنيايي كه ادماش تك سلولي باشن...!)
درد كه خب نه..
يعني فكر نميكنم!
چون ما با اعصاب كار نداريم..
اونها هستن كه كار با انتقال حس دارن و ما چون فعلا با كم كردن سلول ها نميخوايم با اعصاب كار داشته باشيم پس زياد تهديد كننده نيست
مثلا شما مريض ميخواسد بشيد وقتي گلبول هاي سفيد بيگانه خواري ميكنن درد نداريد
يا اينكه وقتي سلول ها ميميرند 'درد' نداريد اما متوجهس ميشيد
حتي اگه دردناك هم باشه موقع انجام اين كار(كه بعيد ميدونم) ميشه كنار اومد..
از كار انداختن اعصاب اون قسمت!

متأسفانه یه مشکل بزرگ وجود داره... من فکر می کنم، و فقط فکر می کنم، که در این راه هوش تحسین برانگیز بشر که معلول پیچیدگی بسیار زیادِ مغزِشه به احتمال زیاد از بین میره... شما موافق نیستید؟

(الان صاعقه ميزنه نصفم ميكنه.. خلقت خدا داغون گرديد:دي)

نصف شدید؟!؟ هنوز که کسی رو کوچیک نکردیم، فقط داریم احتمالشو بررسی می کنیم...!

دقيقا هيجانش همينه!
قراره اينهمه استعداد توي يك مقياس كوچيك جمع اوري بشه
وگرنه كه بقيه اعضا اضافه س در اين راستا..
مهم ترينش يكي ژنتيك و ديگري قدرت تفكر و داشتن احساسه(منظورم احساسات انسان گونه س)
اين كه اعصاب و سلول هاي مغزي هم بتونن كوچيك بشن خيلي كمك كننده س
و شدني تر از بقيه سلول هاس چون خود مغز دردو حس نميكنه

درمورد مقياس نانويي و انگستروم
اون ديگه اخراشه
اين تئوري دوست عزيزمون(خدايي خيلي باخاش حال كردم و تو كفشم!:دي)
اول بايد كم كم سنجيده بشه و از كار كمتر شروع بشه
مثلا كاهش ابعاد سلول به اندازه همون يك انگستروم
اگر اون بتونه شدني باشه، ابعاد انسان كه مجموعه اي از سلول هاست قطعا امكان پذيره
قشنگيش هم وجود هوش حتي در سايز انسان كوچيكه...

[Vita]

کاهش ابعاد سلول ایده ی خوبیه، ولی مهم اینه که چگونگی این کاهش ابعاد دقیقاً مشخص بشه... من فکر می کنم تنها گزینه ی ممکن کاهش فاصله ی بین سلولیه... دیدگاه شما چیه؟ البته کاهش ذرات زیراتمی هم یک گزینه ی دیگه هست، اما این یکی خیلی بعید به نظر می رسه. به علاوه، من چیر زیادی از ماهیت ذرات زیر اتمی نمی دونم...

[storm]

نمیدونم میشه یا نه. اصلا من نظری در این مورد ندارم ولی اینو میدونم که در فضا های پایین دست و بین اتمی در یک ملکول فضای خالی بسیار زیاد نسبت به فضای اشغال شده توسط اتم ها وجود داره.در خود اتم هم 99% فضا خالیه. حالا اگر ما بر فرض محال(البته با علم امروز) این فضا ها رو کم کنیم حجم ماده به شدت افت میکنه،اونم با یک نسبت خاص.
شاید هم بشه از فرایند های تبدیل ستاره ی غول سرخ به کوتوله ی سفید الگو گرفت که به یکباره حجم به شدت کم میشه و جرم تغییری نمیکنه.
در ادامه یه فرضیه که ارتجالا به ذهنم رسید رو خواهم گفت.باید بررسیش کنم.

منم به کاهش فضای خالی بین اتم ها فکر کردم... ولی آیا ممکنه؟؟؟ منظورم اینه که شاید ماهیت ذرات زیراتمی خود به خود این احتمالو منتفی کنه... حتی اگر هم موفق بشیم، خب، بازم یه نقاط تاریک و گنگی وجود داره که من نمی فهمم...

میشه درباره ی کاهش حجم ستاره بدون تغییر جرم کمی توضیح بدید.

يكي از مراحل عمر ستاره س
توي نمودار H_R خيلي خوب لمس ميشه
وقتي هم جوشي ديگه توي ستاره شكل نگيره فشار بيرون و درون مساوي نيس
پس ستاره منقبض ميشه
كه اين بسته به جرم ستاره داره كه ايندهش چي بشه
كوتوله يا سياهچاله(كه البته اين خودش مستلزم كلي پيش نيازه)

[storm]

کاهش ابعاد سلول ایده ی خوبیه، ولی مهم اینه که چگونگی این کاهش ابعاد دقیقاً مشخص بشه... من فکر می کنم تنها گزینه ی ممکن کاهش فاصله ی بین سلولیه... دیدگاه شما چیه؟ البته کاهش ذرات زیراتمی هم یک گزینه ی دیگه هست، اما این یکی خیلی بعید به نظر می رسه. به علاوه، من چیر زیادی از ماهیت ذرات زیر اتمی نمی دونم...

اخه نكته اينجاس كه ما به هيچ وجه نميتونيم اتم رو با سلول مقايسه كنيم!
سلول زنده س
غذا ميخوره
تنفس ميكنه
و از همه مهم تر، وجودش وجود بيولوژيكيه
اما اتم ها همشو از ٣ جزء تشكيل شدن

اما در اين راستا به همه ي انواع سلول نياز نيست
وقتي ابعاد قراره كوچيك شه ما سلول چشم نميخوايم
سلول روده
سلول هرچيزي جز اعصاب نميخوايم
پس ابعاد تا حد زيادي كوچيك ميشه
حالا نه تا مقياس نانويي
ولي ديگه نه اندازه الان انسان
و نكته اش هم اينه كه ادم همون ادم بمونه فقط ظاهرش تغيير كنه
غذا بخوره فكر كنه و فيره

[Vita]

اخه نكته اينجاس كه ما به هيچ وجه نميتونيم اتم رو با سلول مقايسه كنيم!
سلول زنده س
غذا ميخوره
تنفس ميكنه
و از همه مهم تر، وجودش وجود بيولوژيكيه
اما اتم ها همشو از ٣ جزء تشكيل شدن

اما در اين راستا به همه ي انواع سلول نياز نيست
وقتي ابعاد قراره كوچيك شه ما سلول چشم نميخوايم
سلول روده
سلول هرچيزي جز اعصاب نميخوايم
پس ابعاد تا حد زيادي كوچيك ميشه
حالا نه تا مقياس نانويي
ولي ديگه نه اندازه الان انسان
و نكته اش هم اينه كه ادم همون ادم بمونه فقط ظاهرش تغيير كنه
غذا بخوره فكر كنه و فيره

ولی من می خوام چشم داشته باشم...!
به همه ی بافت و اندام های های بدنمون نیازمندیم...!
نمی خوام تبدیل به یه موجود مریخی بدقواره بشم...!
همون کاهش شمار سلول ها خیلی خیلی بهتره 3:

[storm]

اخه نكته اينجاس كه ما به هيچ وجه نميتونيم اتم رو با سلول مقايسه كنيم!
سلول زنده س
غذا ميخوره
تنفس ميكنه
و از همه مهم تر، وجودش وجود بيولوژيكيه
اما اتم ها همشو از ٣ جزء تشكيل شدن

اما در اين راستا به همه ي انواع سلول نياز نيست
وقتي ابعاد قراره كوچيك شه ما سلول چشم نميخوايم
سلول روده
سلول هرچيزي جز اعصاب نميخوايم
پس ابعاد تا حد زيادي كوچيك ميشه
حالا نه تا مقياس نانويي
ولي ديگه نه اندازه الان انسان
و نكته اش هم اينه كه ادم همون ادم بمونه فقط ظاهرش تغيير كنه
غذا بخوره فكر كنه و فيره

ولی من می خوام چشم داشته باشم...!
به همه ی بافت و اندام های های بدنمون نیازمندیم...!
نمی خوام تبدیل به یه موجود مریخی بدقواره بشم...!
همون کاهش شمار سلول ها خیلی خیلی بهتره 3:

در اين صورت سايزمون نميتونه كوچيك تر از يه حشره بشه و اين خودش پيشرفت بزرگيه
حالا كوچيكتر كردن از حشرات هم دست نسل هاي اينده
اما ابعاد نه. با كاهش سلول ها اينكار امكان پذيره
چون درغير اين صورت وجوديت سلول خراب ميشه

[Vita]

شما دارید خیلی تند می رید... نه بابا، فعلاً به ارتفاع یه فوت هم برسیم خیلی عالیه
اگه فقط یه داوطلب داشته باشیم که سایزش نصف بشه کافیه... این جوری می تونیم اثرات کوچیک شدن سایزو روی بدنش مطالعه کنیم...
به نظر شما سهم دانش فیزیک در این پژوهش بیشتره یا دانش زیست شناسی؟ البته من به شیمی اصلاً فکر نکردم.

[storm]

شما دارید خیلی تند می رید... نه بابا، فعلاً به ارتفاع یه فوت هم برسیم خیلی عالیه
اگه فقط یه داوطلب داشته باشیم که سایزش نصف بشه کافیه... این جوری می تونیم اثرات کوچیک شدن سایزو روی بدنش مطالعه کنیم...
به نظر شما سهم دانش فیزیک در این پژوهش بیشتره یا دانش زیست شناسی؟ البته من به شیمی اصلاً فکر نکردم.

قطعا زيست شناسي بيشتره!
چون مطالعه روي سلولها ست
فيزيك سهم كمي داره بنظر من شايد ٨٠ -١٠-١٠ زيست-فيزيك-شيمي باشه بنظر من
اما اين كارو اول بايد روي حيوان انجام بشه
نه انسان
چون يك درصدم احتمال مرگ وجود داشته باشه كار پر ريسكي هست

[Stupendous]

سلام.
اول اینکه چند سال پیش فکر کنم تو مجله ی دانشمند خوندم که یه گروه تونستن اتم بریلیوم یا بور رو در سایز بزرگتر بسازن البته فقط یک تصویر محو ازش تو ذهنمه شایدم خواب دیدم!

اما نکته ی دوم: چند وقت پیش در یک مستند که در مورد دایناسورها بود به نکته ی خیلی عمیقی اشاره شد:
تولید گرما با تعداد سلول ها (حجم) در ارتباطه اما هدررفت گرما با مساحت. یعنی اگر موجودی ابعادش 2 برابر انسان باشه گرمای تولیدیش هشت برابره ولی اتلاف گرماش چهار برابره در نتیجه دمای بدنش بیشتر میشه پس سلولاش باید تاب این دمای بیشترو داشته باشن. اما چیزی که منو سردرگم می کنه اینه که دمای بدن سگ و گربه از دمای بدن انسان 2 الی 3 درجه بیشتره یعنی این مستنده کلا چرت گفت!

[Vita]

سلام.
اول اینکه چند سال پیش فکر کنم تو مجله ی دانشمند خوندم که یه گروه تونستن اتم بریلیوم یا بور رو در سایز بزرگتر بسازن البته فقط یک تصویر محو ازش تو ذهنمه شایدم خواب دیدم!

اما نکته ی دوم: چند وقت پیش در یک مستند که در مورد دایناسورها بود به نکته ی خیلی عمیقی اشاره شد:
تولید گرما با تعداد سلول ها (حجم) در ارتباطه اما هدررفت گرما با مساحت. یعنی اگر موجودی ابعادش 2 برابر انسان باشه گرمای تولیدیش هشت برابره ولی اتلاف گرماش چهار برابره در نتیجه دمای بدنش بیشتر میشه پس سلولاش باید تاب این دمای بیشترو داشته باشن. اما چیزی که منو سردرگم می کنه اینه که دمای بدن سگ و گربه از دمای بدن انسان 2 الی 3 درجه بیشتره یعنی این مستنده کلا چرت گفت!

سلام
در نتیجه دمای بدنش بیشتر میشه رو خودتون نتیجه گیری کردید یا اون برنامه هه گفت؟
اتم بریلیم یا بور در سایز بزرگترو هم مطمئن باشید خواب دیدید...! چون من چک کردم، اما متأسفانه گویا مقاله ای با این موضوع تا به حال در مجله ی دانشمند به چاپ نرسیده 3: