Vita نوشته شده:دقيقا منظورم همين بود
كم شدن سلول ها
يا خود خوري شون به جاي بيگانه خواري
انسان تك سلولي
(عجب دنيايي بشه اون دنيايي كه ادماش تك سلولي باشن...!)
درد كه خب نه..
يعني فكر نميكنم!
چون ما با اعصاب كار نداريم..
اونها هستن كه كار با انتقال حس دارن و ما چون فعلا با كم كردن سلول ها نميخوايم با اعصاب كار داشته باشيم پس زياد تهديد كننده نيست
مثلا شما مريض ميخواسد بشيد وقتي گلبول هاي سفيد بيگانه خواري ميكنن درد نداريد
يا اينكه وقتي سلول ها ميميرند 'درد' نداريد اما متوجهس ميشيد
حتي اگه دردناك هم باشه موقع انجام اين كار(كه بعيد ميدونم) ميشه كنار اومد..
از كار انداختن اعصاب اون قسمت!
متأسفانه یه مشکل بزرگ وجود داره... من فکر می کنم، و فقط فکر می کنم، که در این راه هوش تحسین برانگیز بشر که معلول پیچیدگی بسیار زیادِ مغزِشه به احتمال زیاد از بین میره... شما موافق نیستید؟
(الان صاعقه ميزنه نصفم ميكنه.. خلقت خدا داغون گرديد:دي)
نصف شدید؟!؟ هنوز که کسی رو کوچیک نکردیم، فقط داریم احتمالشو بررسی می کنیم...!
دقيقا هيجانش همينه!
قراره اينهمه استعداد توي يك مقياس كوچيك جمع اوري بشه
وگرنه كه بقيه اعضا اضافه س در اين راستا..
مهم ترينش يكي ژنتيك و ديگري قدرت تفكر و داشتن احساسه(منظورم احساسات انسان گونه س)
اين كه اعصاب و سلول هاي مغزي هم بتونن كوچيك بشن خيلي كمك كننده س
و شدني تر از بقيه سلول هاس چون خود مغز دردو حس نميكنه
درمورد مقياس نانويي و انگستروم
اون ديگه اخراشه
اين تئوري دوست عزيزمون(خدايي خيلي باخاش حال كردم و تو كفشم!:دي)
اول بايد كم كم سنجيده بشه و از كار كمتر شروع بشه
مثلا كاهش ابعاد سلول به اندازه همون يك انگستروم
اگر اون بتونه شدني باشه، ابعاد انسان كه مجموعه اي از سلول هاست قطعا امكان پذيره
قشنگيش هم وجود هوش حتي در سايز انسان كوچيكه...