اگه ترمز اضطراری قطار خراب باشه

[rohamavation]

ترمزهای معمول توی قطارها، ترمزهای هوایی هستن. همونطور که از اسمشون پیداست، اینا با فشار هوا کار می‌کنن. ترمزها به شکلی هستن که نمی‌شه فشارشون رو به راحتی کنترل کرد، مثل ترمزهای ماشین که هر چی بیشتر روی پدال ترمز فشار بدی، فشارشون بیشتر میشه. ولی این ترمزها برعکس کار می‌کنن، هر چه کمتر فشار باشه، نیروی ترمز بیشتری اعمال میشه.
بدون خرابی
ترمزهای ریلی همچنین طراحی شدن که ایمن باشن. یعنی وقتی خرابی پیش میاد، فعالیت ایمن اتفاق می‌افته. توی قطار، همه واگن‌ها خطوط هوایی دارن که به هم وصلن. این یه خط طولانی و متصل از لوکوموتیوها از طریق تمام واگن‌ها تشکیل شده.
این خط هوا هم برای پر کردن مخازن هوای هر قوطی و هم برای کنترل میزان ترمز استفاده می‌شه. این کار از طریق دریچه‌هایی انجام میشه که تنها بر روی فشار هوا کار می‌کنن. همونطور که قبلاً گفتم، اگه فشار هوا پایین بیاد، ترمزها به طور خودکار درگیر می‌شن. این بدان معنیه که اگه خط هوا پاره بشه یا واگن‌ها از هم جدا بشن، ترمزها خودبه خود فعال می‌شن.
در واقع، اگه فشار بسیار کم یا حتی بدون فشار در خط هوا باشه، ترمز اضطراری به طور خودکار فعال می‌شه.
ترمز دستی
ترمز اضطراری کافیه برای توقف قطار یا واگنی که مشکل داره. ولی به دلیل نشت، نیروی ترمز در نهایت کم می‌شه. برای همین واگن‌های قطار ترمز مکانیکی دارن. با چرخاندن چرخ ترمز بزرگ انتهای ماشین، ترمز می‌خوره. اینها همچنین ترمزهایی هستن که برای جلوگیری از غلتیدن واگن‌ها در صورتی که تنها مانده باشند، باید فعال بشن.
سیستم ترمز در قطار به شکلی طراحی شده که اگه فشار هوا در هر نقطه‌ای از خط قطار از دست بره، ترمزها فعال می‌شن - از لوکوموتیو، واگن، کابین‌ها یا حتی واگنهای سواری. دستگیره ترمز همچنان می‌تونه ترمزها رو به کار ببنده، حتی اگه سوپاپ ترمز به دلایلی غیرفعال بشه. به اضافه اینکه، اگه هنوز می‌شه ترمز کرد، اهرم سوپاپ ترمز روی لوکوموتیو جدا از اهرم دریچه گاز (کنترل سرعت) معکوس شده، مثلاً اگه دریچه گاز گیر کرده باشه.
لوکوموتیو با توان توزیع شده یه نوع لوکوموتیوه که قدرت موتورهاش به صورت توزیع شده در سراسر واگن‌های قطار پخش میشه. این سیستم به انتقال توان از لوکوموتیو اصلی به واگن‌ها کمک می‌کنه و در صورت فشار از دست رفته در یه نقطه، واگن‌ها همچنان می‌تونند به صورت مستقل ترمز بشن.
سیستم ترمز مستقل
هر واگن یه سیستم ترمز مستقل داره که می‌تونه به صورت مستقل از واگن

[rohamavation]

ترمزهای ریلی تو قطارا از هوا استفاده می‌کنن. اینا یعنی هوا بواسطه‌ی یه کمپرسور تو لوکوموتیو تولید میشه و از طریق خطوط هوایی به همه واگن‌های قطار منتقل می‌شه. این سیستم هوایی بوسیله سوپاپ‌ها کنترل میشه که خودکار یا با دخالت راننده فعال می‌شن.
وقتی فشار هوا بره بالا، ترمزها فعال می‌شن و همه واگن‌ها همزمان ترمز میشن. این همونجاست که از فشار هوا برای کنترل سرعت قطار استفاده می‌شه. اگه فشار هوا پایین بیاد، ترمزها خودکار فعال می‌شن و قطار متوقف می‌شه.
ترمزهای ریلی هم ترمزهای اضطراری دارن که وقتی نیازه و شرایط اضطراری پیش بیاد، خودکار فعال می‌شن. این ترمزهای اضطراری به عنوان لایه‌های اضافی ایمنی عمل می‌کنن و وقتی فشار هوا بی‌فایده بشه یا مشکلی پیش بیاد، قطار رو فوری متوقف می‌کنن.
در مورد ترمزهای دستی، اگه فشار هوا کافی نباشه یا مشکلی پیش بیاد، راننده می‌تونه از ترمزهای دستی استفاده کنه تا قطار رو به صورت دستی متوقف کنه و وضعیت اضطراری رو کنترل کنه.
به همین دلیله که سیستم ترمز ریلی ایمنی و کنترل خوبی رو برای قطارها فراهم می‌کنه و هر وقتی مشکلی رخ بده، اقدامات ایمنی فوری و خودکار رو فعال می‌کنه تا حوادث رو به حداقل برسونه.
ترمزهای هوایی:
ترمزهای هوایی از هوا استفاده می‌کنن. این هوا توسط کمپرسورهای نصب شده در لوکوموتیو یا بخش‌های دیگه‌ی قطار تولید می‌شه.
این هوا از طریق خطوط هوایی به تمام واگن‌ها منتقل می‌شه.
وقتی فشار هوا بالا میره، ترمزها کار می‌کنن و قطار کنترل می‌شه. همچنین این فشار هوا برای کنترل سرعت قطار استفاده می‌شه.
اگه فشار هوا کم بشه یا از بین بره، ترمزهای اضطراری خودکار فعال می‌شن و قطار متوقف می‌شه.
ترمزهای مکانیکی:
این ترمزها بر مبنای مکانیزم‌های مکانیکی کار می‌کنن، مثل دیسک، پنوماتیک یا سیلندرهای فشاری.
ترمزهای مکانیکی به عنوان ترمزهای اضطراری استفاده می‌شن و وقتی سیستم ترمز هوایی با مشکل روبرو میشه یا فشار هوا از دست بره، به عنوان یه لایه اضافی ایمنی عمل می‌کنن.
این ترمزها توسط راننده یا اپراتور دستی کنترل می‌شن و معمولا روی لوکوموتیو یا واگن‌ها نصب می‌شن.
هر دو نوع ترمز اهمیت زیادی در ایمنی و کنترل قطار دارن و به شکل‌های مختلفی بر روی قطارها استفاده می‌شن، و همه با هم سعی می‌کنن تا ایمنی سفر رو به حداکثر برسونن.
ترمزهای هوایی:
ترمزهای هوایی خیلی استفاده میشن در قطارها. همه از نامشون معلومه که با هوا کار می‌کنن. اینا وقتی قطار رو می‌خوان متوقف کنن یا سرعتش رو کنترل کنن، ازشون استفاده میشه.
داستانش اینه که هوا رو توسط کمپرسورهای نصب شده در قسمت‌های مختلف قطار تولید می‌کنن.
وقتی که فشار هوا بیشتر میشه، ترمزها کار می‌کنن و قطار متوقف یا کنترل میشه. اینا اصن مثل ترمزهای ماشین نیستن که هر چه فشار به پدال ترمز بیشتر باشه، فشار به ترمزها بیشتر میشه. اینا برعکسن. هر چه فشار هوا کمتر باشه، نیروی ترمز بیشتری اعمال میشه.
ترمزهای مکانیکی:
این ترمزها برمبنای مکانیزم‌های مکانیکی کار می‌کنن، مثل دیسک، پنوماتیک یا سیلندرهای فشاری.
معمولاً این ترمزها وقتی سیستم ترمز هوایی مشکل پیدا میکنه یا فشار هوا کم میشه، به عنوان یه لایه اضافی ایمنی به کار می‌رن.
راننده یا اپراتور می‌تونه این ترمزها رو دستی کنترل کنه و معمولا روی لوکوموتیو یا واگن‌ها نصب میشن.
هر دو نوع ترمز برای ایمنی و کنترل قطار مهمن و برای جلوگیری از هرگونه حادثه‌ای، سیستم‌های ایمنی قوی دارن.آره، ببین یه جور جدید ترمز هم هست که توی قطارا استفاده میشه، اونم ترمزهای الکترونیکی یا ترمزهای الکتریکی. این ترمزها از سیستم‌های الکترونیکی برای کنترل فشار و ترمز قطار استفاده می‌کنن. به جای استفاده از هوا یا مکانیسم‌های مکانیکی، از اطلاعاتی که از سنسورها گرفته می‌شه، استفاده می‌کنن که شامل سرعت، فاصله و وضعیت ترمز میشه. این سیستم‌ها براساس اون اطلاعات، فشار ترمز رو کنترل می‌کنن.
ترمزهای الکترونیکی دارای مزایایی از جمله واکنش‌پذیری بهتر، کنترل دقیق‌تر، کاهش فاصله ترمزدهی، و افزایش ایمنی هستن. همچنین این ترمزها قابلیت اتصال به سیستم‌های کنترل خودروهای هوشمند رو هم دارن که می‌تونه به بهبود کارایی و ایمنی قطارها کمک کنه.
به طور کلی، ترمزهای الکترونیکی یک جورایی فناوری پیشرفته‌ای هستن که توی صنعت ریلی استفاده میشن و بهبودهای خوبی رو توی کارایی و ایمنی قطارها به همراه میارن.