هنگامی که در انتهای یک منحنی قرار می گیرد و شتابی به سمت بالا را تجربه می کند، می تواند بال های خود را به سمت پایین تکان دهد، بدن خود را در برابر آن شتاب بالا برده و کار را انجام دهد. در بالای منحنی بعدی، می‌تواند بال‌های خود را بالا ببره همچنین احتمالاً کار انجام میده. اثر خالص این است که در یک چرخه بالا/پایین بال‌های آن کار می‌کنند و به انرژی جنبشی تبدیل می‌شوند.
شما می توانید این را با آویزان کردن یک وزنه در حال چرخش از یک نخ در لبه میز شبیه سازی کنید. هنگامی که وزنه در مرکز حرکت می کند، رشته را کوتاه کنین. وقتی در دو انتهای تاب قرار گرفت، رشته را بلند کنین. وزنه یک مسیر شکل 8 را دنبال میکنه و به شدت نوسان میکنه
من فکر می‌کنم این روش دیگری برای نگاه کردن به زاویه بال در حرکت است که نیروی رانش رو به جلو تولید می‌کند.
همانطور که در شکل نشان داده شده است، فلش قرمز جهت پرواز پرنده و فلش سیاه جهت تکان دادن بالها است. خطوط قرمز سطح مقطع بال ها هستند. هنگامی که پرنده بال های خود را به سمت پایین می زند، لبه جلویی بال ها از لبه عقب پایین تر است که نیروی رانش به جلو را فراهم می کند.
همانطور که میبینین فلش قرمز جهت حرکت پرنده و خط قرمز قسمت باله. فلش سیاه جهتی است که در آن بال ها به سمت بالا حرکت می کنند. همانطور که پرنده بال های خود را به سمت بالا حرکت میده لبه جلویی بال ها بالا و لبه دنباله دار پایینه. بنابراین هیچ رانش به جلو وجود نداره بلکه مقاومت به عقب وجود دارد. از آنجایی که بالها برای حرکت به سمت بالا نیروی کمتری نسبت به حرکت به سمت پایین استفاده می کنند رانش به جلو بیشتره بنابراین در ترکیب بالها نیروی رانش به جلو را برای پرندگان فراهم می کنند.
