سوراخ کوچکی که در پشت دم هواپیما می بینید بخشی از واحد برق کمکی است. مانند سایر واحدهای برق کمکی، برای تولید برق برای هواپیماها طراحی شده است. با این تفاوت در واقع به هواپیماها در تولید نیروی محرکه کمک نمی کند. در عوض، واحد قدرت کمکی برای تامین انرژی سیستم های الکترونیکی زمانی که هواپیماها روی آسفالت هستند استفاده می شود.
واحد برق کمکی هواپیماهای تجاری معمولی 155 ولت جریان متناوب (AC) با فرکانس 400 هرتز تولید می کند، در حالی که هواپیماهای کوچکتر دارای واحدهای برق کمکی هستند که 28 ولت جریان مستقیم (DC) الکتریسیته تولید می کنند. صرف نظر از این، هدف واحد برق کمکی، و همچنین سوراخ دمی که در آن قرار دارد، تولید نیرو برای سیستم های الکتریکی هواپیما در حالی است که هواپیما هنوز در باند فرودگاه است.
هنگامی که یک هواپیما در باند فرودگاه است، واحد برق کمکی برای تامین انرژی سیستم های الکتریکی مختلف، از جمله چراغ ها، کنترل های ناوبری، گرمایش یا تهویه مطبوع و غیره فعال می شود. واحد برق کمکی برق کاملی را در اختیار هواپیماها قرار نمی دهد. هنگامی که موتورهای هواپیما روشن می شوند، واحد برق کمکی غیرفعال می شود. تنها زمانی فعال می شود که هواپیما در مقصد خود فرود آید.
شما می توانید یک نیروگاه کمکی را به عنوان یک موتور احتراقی کوچولو در نظر بگیرین - درست مانند موتورهای دیگری که در جت های تجاری استفاده میشن. برای تولید نیرو، سوخت را می سوزاند و این نیرو به سیستم های الکتریکی هواپیما ارسال می شود. واحدهای برق کمکی پدیده جدیدی نیستند. آنها در واقع بیش از یک قرن است که وجود دارند، با برخی از اولین واحدهای برق کمکی که قدمت آنها به هواپیماهای جنگ جهانی اول برمی گردد. از آن زمان، آنها به یک جزء رایج در هواپیماهای تجاری تبدیل شده اند. هیچ واحد قدرت کمکی تولید نمی کند یا به نیروی محرکه کمک نمی کند. در عوض، آنها مسئول تولید نیرو برای سیستم های الکتریکی هواپیما هستند
بر سوراخ کوچکی که در پشت دم هواپیما می‌بینید شامل واحد برق کمکیه. این وظیفه تامین نیرو برای سیستم های الکتریکی هواپیما در حالی است که هواپیما هنوز در باند فرودگاه است. اگر هواپیما در باند فرودگاه باشد، احتمالاً از واحد برق کمکی برای تامین انرژی بسیاری از سیستم های الکتریکی خود استفاده می کنه
