انواع غالب سازه های بدنه مونوکوک (یعنی نوعی ساختار که در آن پوست بیرونی بخش عمده یا تمام تنش ها را تحمل می کند) و نیمه مونوکوک هستند. این ساختارها نسبت استحکام به وزن بهتری را برای پوشش بدنه نسبت به ساختار خرپایی مورد استفاده در هواپیماهای قبلی ارائه می‌کنند.
موتورهای Stratolaunch از دکل ها آویزان می شوند، نه زیر بال، بلکه کاملاً جلوتر از لبه جلویی بال. (حتی جلوتر از مثلاً 747ها.) این چه فایده ای برای جبران ستون های سنگین تر دارد؟
ابتذا بگم هواپیمای استراتولانچ چه کاربردی دارد؟
Scaled Composites مدل 351 Stratolaunch یا Roc هواپیمای است که برای سیستم های Stratolaunch توسط Scaled Composites برای حمل موشک های پرتاب هوا به مدار ساخته شده است.Stratolaunch استدلال می کند که سیستم پرتاب هوایی آن بیشتر از یک سیستم پرتاب در سایت ثابت است،Stratolaunch بزرگترین هواپیمای جهان از نظر طول بال است و بزرگترین هواپیمای تمام کامپوزیتی است که تاکنون ساخته شده است. این به عنوان بخشی از قرارداد ناسا برای پرتاب یک نسخه کوچک شده از فضاپیمای Dream Chaser® ساخته شد. Stratolaunch از دو بدنه 72 متری تشکیل شده است که توسط یک بال مشترک به طول 117 متر به هم متصل شده اند.بدنه سمت راست
کابین هواپیمای استراتولانچ بدنه سمت چپ یک کابین ساختگی است
در Stratolaunch، خلبان و کمک خلبان در کابین خلبان در بدنه سمت راست برای پرواز هواپیما می نشینند. کابین خلبان بدنه سمت چپ بدون فشار است و شامل سیستم های داده پرواز است. در حقیقت، کابین خلبان بدنه سمت چپ یک کابین خلبان ساختگی است زیرا هیچ سیستم کنترل پروازی ندارد.
موقعیت پیشرو دو مزیت دارد:
شستشوی بال کوچکتر است، بنابراین جهت جریان در ورودی با سرعت و ارتفاع کمتر متفاوت است. این باعث می شود ورودی کارآمدتر شود و به استحکام کمتری در طرح آن نیاز دارد.
موقعیت رو به جلو مرکز ثقل بال را به سمت جلو منتقل می کند و میرایی بال بال را بهتر می کند. نحوه کار در اینجا توضیح داده شده است.
پیچش بال در ترکیب با دو بدنه یک حالت فلاتر ایجاد می‌کند که در آن هر دو بدنه در جهت مخالف قرار می‌گیرند و بال مرکزی را در این فرآیند می‌چرخانند. بال باریک در ترکیب با اینرسی گام بالا بدنه منجر به فرکانس بال زدن بسیار پایین می شود. من گمان می کنم که میرایی این حالت برای Stratolaunch از اهمیت بالایی برخوردار است.
من همچنین گمان می‌کنم که بال‌های بلند روی بدنه‌های بالا، فاصله عمودی بیشتری را بین موتور و بال ایجاد می‌کند، بنابراین جریان اگزوز از زیر فلپ‌های پایین‌آمده عبور می‌کند. تلاطم زیاد در جریان اگزوز بارهای اضافی را بر روی فلپ ها وارد می کند. برای جلوگیری از این امر، بوئینگ از گیت های اگزوز یا شکاف در لبه های انتهایی خود استفاده می کند. چنین شکافی با موقعیت پایین موتور Stratolaunch مورد نیاز نخواهد بود. با این حال، برای قرار دادن آنها در پایین تر نیازی به جابجایی آنها به جلو نیست.hope I helped you understand the question. Roham Hesami, sixth
semester of aerospace engineering
رهام حسامی ترم ششم مهندسی هوافضا
