كاهش نشر دي اكسيد كربن حين ساخت سيمان به كمك فن آوري نانو

[بهزاد]

به گزارش سرويس فن آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، علاوه ‌بر اين، مطالعه اين که چگونه ذرات سيمان به هم چسبيده و سفت مي‌شوند، مي‌تواند در پيدا کردن راهي براي کاهش چشمگير دي اکسيد کربن منتشر شده در حين ساخت آنها موثر باشد.


روش قديمي ساخت سيمان شامل حرارت دادن مخلوط سنگ آهک و خاک رس در دماي 1500درجه سانتي گراد و مخلوط کردن آن با آب مي‌باشد که در نهايت به هيدريد سيليکات کلسيم که آنرا به اختصار C-S-H مي‌نامند تغيير شيميايي مي‌دهد اما Franz Josef و همکارانش در موسسه فن آوري ماساچوست (MIT) با بررسي رفتار و تغييرات ذرات C-S-H در مقياس ميکروسکوپي به روش جديدي براي توليد سيمان دست يافتند.


دکترUlm از اعضاي اين گروه مي‌گويند: اين، تراکم چيدمان نانوذرات C-S-H است که باعث بروز خواص موجود در سيمان مي‌شود نه طبيعت شيميايي آنها.


وي معتقد است که جايگزين کردن ماده ديگري با همين تراکم چيدمان مي‌تواند به توليد سيماني منجر شود که براي توليدش به دماي بالا نياز نخواهد بود.


اين امر به حذف مرحله پخت سيمان در کوره که باعث توليد مقادير زيادي CO2 مي‌شود، منجرمي شود و به اين ترتيب مي‌توان اميدوار بود که در آينده باعث کاهش نشر جهاني CO2 از صنايع سيمان شود که در حدود 10 درصد از کل توليد دي‌اکسيد کربن در دنيا است.


گروه وي هم‌اکنون در حال تحقيق بر روي منيزيم به عنوان جايگزيني براي کلسيم هستند.


Bartosz Grzybowski و همکارانش در دانشگاه Northwestern مشکل ديگري را در مقياس نانو حل کرده‌اند.


نانو ذرات فلزي و آلياژهاي فلزي داراي برخي خواص نوري و شيميايي هستند که در مقياس بزرگ و به صورت توده‌اي بروز نمي‌کنند. جمع‌آوري اين ذرات به محصولات مفيد و به مقدار زياد کاري مهارت‌آميز است.


به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن آوري نانو، آنها قصد دارند تا ساختارهاي سختي را ايجاد کنند که تبديل آنها به اشکال مفيد مشکل است.


اين گروه در حال حاضر در حال مطالعه بر روي چگونگي اتصال نانوذرات با يکديگر و با مواد ديگر در يک محلول هستند.


گزارش آنها در شماره اين ماه مجله Science طرحي را بيان مي‌کند که در آن، نانوذرات در اثر خودآرايي به ماده بتونه مانندي که به آساني مي‌تواند به هر شکلي قالب‌بندي شود، در مي‌آيند.


گرم کردن اين خمير تا دماي 50?C آنرا مانند يک ظرف سفالي سخت مي‌کند و هيچ CO2 نيز توليد نمي‌شود.


اين کار، چشم اندازي در توليد مواد رساناي الکتريکي فلزي مي‌گشايد که مي‌توانند براي اهداف متعددي مورد استفاده قرار گيرند.