«Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
-
عضویت : دوشنبه ۱۴۰۰/۱/۲۳ - ۰۵:۵۳
پست: 56-
سپاس: 27
«Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
در ساخت این پایگاه قمری از پیشرفتهترین فناوریها استفاده خواهد شد و تامین انرژی الکتریکی در آن با کمک باتریهای خورشیدی انجام میشود.
دانشمندان محل قرارگیری این پایگاه فضایی را نیز مشخص کردهاند که در مکانی بین مدار بزرگ بیضوی بین گرانش زمین و کره ماه خواهد بود.
این پایگاه از چند بخش تفکیک پذیر و با قابلیت استفاده دوباره تشکیل میشود. ناسا در نظر دارد در سالهای ۲۰۲۴ فضانوردان را راهی کره ماه کند و ساخت این پایگاه در یکی از مدارهای نزدیک کره ماه میتواند محل مناسبی برای استقرار فضانوردان و کنترل ماه نشین حاوی آنها باشد.
فضانوردان میتوانند در آینده پروازهای دو مرحلهای داشته باشند و ابتدا راهی پایگاه قمری شوند و از آنجا راهی کره ماه یا سیاره مریخ و سفرهای طولانی مدت فضایی شوند.
قرارداد منعقد شده بین ناسا با شریک تجاریش برای ساخت قطعههای ایستگاه فضایی قمری جدید حدود ۳۷۵ میلیون دلار است، از جمله شرکتهای همکار ناسا در این پروژه میتوان بلواوریجین و Draper را نام برد که در زمینه تیم طراحی، ساخت و مدیریت ایستگاه فضایی مشارکت خواهند داشت.
شرکتهای پیمانکار اعلام کردهاند یک موشک تجاری برای راه اندازی سیستم برق پایگاه قمری انتخاب و ساخته خواهد شد.
ناسا امیدوار است کار ساخت و پرتاب قسمتهای مختلف پایگاه قمری تا سال ۲۰۲۱ تمام شود و فضانوردان در سال ۲۰۲۲ از این پایگاه در سفرهای فضایی خود استفاده کنند.
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
عضویت : دوشنبه ۱۴۰۰/۱/۲۳ - ۰۵:۵۳
پست: 56-
سپاس: 27
Re: «Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
از میانهی سال ۲۰۱۸ ناسا برآورد کرد میتواند با حمایت موشکهای سامانهی پرتاب فضایی (SLS) یک پایگاه قمری داشته باشد که بتواند ۴ نفر را درون خود نگاه دارد. این پایگاه فرصت بیشتر به خدمه برای زندگی در فضا میدهد، درعینحال بهطور مستقل نیز میتواند آزمایشهای علمی انجام دهد.
مایک پنس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده در اوت ۲۰۱۸ اعلام کرد که فضانوردان میتوانند در اوایل سال ۲۰۲۴ به ایستگاه فضایی قمری پرواز کنند. هرچند به احتمال زیاد این تاریخ با وجود روند دگرگونیها در طراحی سازه تغییر خواهد کرد. در همان ماه، همانطور که پنس اعلام کرده بود جیم برایدنستاین مدیر ناسا به خبرنگاران اعلام کرد هزینه گیتوی تقریباً بیش از هزینه مأموریت آپولو در سال ۱۹۶۰ نیست. هماکنون بودجه ناسا ۵ درصد از بودجه سالیانهی فدرال را تشکیل میدهد.
در سال ۲۰۱۲، ناسا ایده ساخت این ایستگاه فضایی را با نام Deep Space Habitat بهصورت عمومی مطرح کرد. تا اینکه از این کار استقبال شد و مارس ۲۰۱۵ ناسا یک برنامه را با چندین قرارداد بهعنوان فناوری فضایی آینده با شرکتهای توسعهدهنده ماژولهای قمری و همچنین ارائه طرحهای خلاقانه امضا کرد. هدف ساخت ماژولهایی بود که به فضاپیمای اوریون (وسیلهی نقلیهی فضایی پیشرفته و درحال توسعه توسط ناسا) متصل خواهند شد و امکان تحقق مأموریتهای تقریبا ۶۰ روزه را فراهم خواهند کرد.
«ایستگاه فضایی «گیتوی»، به عنوان دروازهای بسوی سفرهای فضایی به اعماق فضا»
سازمان فضایی آمریکا در گزارش سفر به مریخ، موضوع سکونتگاههای واقع بین ماه و زمین را مطرح کرد. در مارس ۲۰۱۷ در وبسایت ناسا مقالهای منتشر شد که در آن، یکی از نخستین اشارات به ایستگاه فضایی ماه بهعنوان دروازهی سفر به سفرهای اعماق فضا به چشم میخورد.
کلمه گیتوی (Gateway) نیز اشاره به مفهوم دروازه دارد و در نظر ناسا این ایستگاه میتواند بهعنوان یک سکوی پرواز به سیارات دوردست باشد و در کاهش هزینههای سفرهای فضایی نقش مهمی را ایفا کند.
ناسا در این مقاله به هدف بزرگ خود اشاره میکند یعنی تلاشش برای ساخت یک پایگاه فضایی در مدار ماه، بمنظور پروژه های فرود روی سطح ماه و همچنین سفر بهعمق فضا.
این دروازه فضایی عمیق از چند قطعه، یک سکونتگاه کوچک برای سکونت طولانیمدت فضانوردان، بخش قدرت و تأمین نیروی محرکه، بازوی روباتیک، ماژولهای تدارکات و ... تشکیل میشود که میتواند به فضاپیمایی همچون اوریون نیز متصل شود.
«ناسا می گوید گیتوی نهتنها برای مأموریتهای پیرامون ماه استفاده خواهد شد بلکه میتواند موجب افزایش تعداد و عمق کاوشهای فضایی شود»
وسعت فضا در نزدیکی ماه، فرصتی مناسب برای کسب تجربه بهتر در مأموریتهای فضایی با هدف سفر به اعماق فضا در اختیار بشر قرار میدهد. همچنین با انجام مأموریتهای روباتیک میتوان بهسطح ماه نیز دسترسی داشت و بهعنوان اسکلهای فضایی برای بازگشت به زمین البته با مزیت محدودیت زمانی کمتری مورد استفاده قرار گیرد.
در سپتامبر نیز ناسا و روسکاسموس از یک توافقنامهی همکاری مشترک برای اکتشاف در ماه و اعماق فضا خبر دادند که شامل استفاده از گیتوی نیز میشد. البته روسها در سال ۲۰۰۷ نیز پروژهای را برای ساخت یک ایستگاه در مدار ماه شروع کرده بودند.
«نقش آفرینیهای سیاسی در روند پروژهٔ گیتوی»
دراین بین نخستین فرمان سیاسی-فضایی ترامپ به برنامهی اولویتبندی مأموریتهای ناسا ضربه زد. این فرمان در دسامبر ۲۰۱۷ با هدف بازگشت به ماه صادر شد و باعث شد سازمان فضایی آمریکا برنامه سفر به مریخ را به تعویق بیاندازد؛ سفری که در دوران باراک اوباما یک هدف اصلی شمرده میشد.
البته چند ماه قبل شورای ملی فضایی نیز همین توصیه را به ناسا کرده بود. اعضای این شورا در همین سال به این نتیجه رسیده بودند که اکتشاف در ماه باید هدف نخست ناسا باشد.
«برپا شدن یک کارگاه عظیم علمی و یک رقابت بزرگ درحوزهٔ طراحی سیستمهای انقلابی برای گیتوی»
دروازه فضای عمیق (Deep Space Gateway) در فوریه ۲۰۱۸ بهنام Lunar Orbital Platform-Gateway تغییر نام داد؛
در این سند پیشنهاد شده بود که تا سال ۲۰۲۴ بخش سرمایهگذاری روی ایستگاه فضایی بینالمللی به پایان برسد تا فرصتی برای پروژهی گیتوی ایجاد شود.
از جمله کارهای بزرگ ناسا، تشویق توسعهدهندگان قدرتمند بینالمللی برای مشارکت در پروژه گیتوی هست؛ بهویژه شرکایی که از نقاط مختلف جهان در ایستگاه فضایی بینالمللی فعال هستند همچون روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا.
در ژوئیه ۲۰۱۷ ناسا یک پیشنهاد رقابتی مطالعاتی برای پژوهشگران داده است که ویژگیهای تولیدکنندهٔ قدرت و پیشرانش گیتوی را تعیین کنند. انتظار میرود این ماژول بتواند توان الکتریکی، شیمیایی و نیروی محرکهی الکتریکی گیتوی را تأمین کند.
ناسا از ۲۷ فوریه تا یک مارس ۲۰۱۸ با هدف تهیه یک نقشه علمی برای این مجموعه قمری، یک کارگاه علمی برپا میکند. در همین سال نیز رقابت طراحی «سیستمهای انقلابی» را با تمرکز بر روی پروژه گیتوی به راه میاندازد.
مایک پنس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده در اوت ۲۰۱۸ اعلام کرد که فضانوردان میتوانند در اوایل سال ۲۰۲۴ به ایستگاه فضایی قمری پرواز کنند. هرچند به احتمال زیاد این تاریخ با وجود روند دگرگونیها در طراحی سازه تغییر خواهد کرد. در همان ماه، همانطور که پنس اعلام کرده بود جیم برایدنستاین مدیر ناسا به خبرنگاران اعلام کرد هزینه گیتوی تقریباً بیش از هزینه مأموریت آپولو در سال ۱۹۶۰ نیست. هماکنون بودجه ناسا ۵ درصد از بودجه سالیانهی فدرال را تشکیل میدهد.
در سال ۲۰۱۲، ناسا ایده ساخت این ایستگاه فضایی را با نام Deep Space Habitat بهصورت عمومی مطرح کرد. تا اینکه از این کار استقبال شد و مارس ۲۰۱۵ ناسا یک برنامه را با چندین قرارداد بهعنوان فناوری فضایی آینده با شرکتهای توسعهدهنده ماژولهای قمری و همچنین ارائه طرحهای خلاقانه امضا کرد. هدف ساخت ماژولهایی بود که به فضاپیمای اوریون (وسیلهی نقلیهی فضایی پیشرفته و درحال توسعه توسط ناسا) متصل خواهند شد و امکان تحقق مأموریتهای تقریبا ۶۰ روزه را فراهم خواهند کرد.
«ایستگاه فضایی «گیتوی»، به عنوان دروازهای بسوی سفرهای فضایی به اعماق فضا»
سازمان فضایی آمریکا در گزارش سفر به مریخ، موضوع سکونتگاههای واقع بین ماه و زمین را مطرح کرد. در مارس ۲۰۱۷ در وبسایت ناسا مقالهای منتشر شد که در آن، یکی از نخستین اشارات به ایستگاه فضایی ماه بهعنوان دروازهی سفر به سفرهای اعماق فضا به چشم میخورد.
کلمه گیتوی (Gateway) نیز اشاره به مفهوم دروازه دارد و در نظر ناسا این ایستگاه میتواند بهعنوان یک سکوی پرواز به سیارات دوردست باشد و در کاهش هزینههای سفرهای فضایی نقش مهمی را ایفا کند.
ناسا در این مقاله به هدف بزرگ خود اشاره میکند یعنی تلاشش برای ساخت یک پایگاه فضایی در مدار ماه، بمنظور پروژه های فرود روی سطح ماه و همچنین سفر بهعمق فضا.
این دروازه فضایی عمیق از چند قطعه، یک سکونتگاه کوچک برای سکونت طولانیمدت فضانوردان، بخش قدرت و تأمین نیروی محرکه، بازوی روباتیک، ماژولهای تدارکات و ... تشکیل میشود که میتواند به فضاپیمایی همچون اوریون نیز متصل شود.
«ناسا می گوید گیتوی نهتنها برای مأموریتهای پیرامون ماه استفاده خواهد شد بلکه میتواند موجب افزایش تعداد و عمق کاوشهای فضایی شود»
وسعت فضا در نزدیکی ماه، فرصتی مناسب برای کسب تجربه بهتر در مأموریتهای فضایی با هدف سفر به اعماق فضا در اختیار بشر قرار میدهد. همچنین با انجام مأموریتهای روباتیک میتوان بهسطح ماه نیز دسترسی داشت و بهعنوان اسکلهای فضایی برای بازگشت به زمین البته با مزیت محدودیت زمانی کمتری مورد استفاده قرار گیرد.
در سپتامبر نیز ناسا و روسکاسموس از یک توافقنامهی همکاری مشترک برای اکتشاف در ماه و اعماق فضا خبر دادند که شامل استفاده از گیتوی نیز میشد. البته روسها در سال ۲۰۰۷ نیز پروژهای را برای ساخت یک ایستگاه در مدار ماه شروع کرده بودند.
«نقش آفرینیهای سیاسی در روند پروژهٔ گیتوی»
دراین بین نخستین فرمان سیاسی-فضایی ترامپ به برنامهی اولویتبندی مأموریتهای ناسا ضربه زد. این فرمان در دسامبر ۲۰۱۷ با هدف بازگشت به ماه صادر شد و باعث شد سازمان فضایی آمریکا برنامه سفر به مریخ را به تعویق بیاندازد؛ سفری که در دوران باراک اوباما یک هدف اصلی شمرده میشد.
البته چند ماه قبل شورای ملی فضایی نیز همین توصیه را به ناسا کرده بود. اعضای این شورا در همین سال به این نتیجه رسیده بودند که اکتشاف در ماه باید هدف نخست ناسا باشد.
«برپا شدن یک کارگاه عظیم علمی و یک رقابت بزرگ درحوزهٔ طراحی سیستمهای انقلابی برای گیتوی»
دروازه فضای عمیق (Deep Space Gateway) در فوریه ۲۰۱۸ بهنام Lunar Orbital Platform-Gateway تغییر نام داد؛
در این سند پیشنهاد شده بود که تا سال ۲۰۲۴ بخش سرمایهگذاری روی ایستگاه فضایی بینالمللی به پایان برسد تا فرصتی برای پروژهی گیتوی ایجاد شود.
از جمله کارهای بزرگ ناسا، تشویق توسعهدهندگان قدرتمند بینالمللی برای مشارکت در پروژه گیتوی هست؛ بهویژه شرکایی که از نقاط مختلف جهان در ایستگاه فضایی بینالمللی فعال هستند همچون روسیه، اروپا، ژاپن و کانادا.
در ژوئیه ۲۰۱۷ ناسا یک پیشنهاد رقابتی مطالعاتی برای پژوهشگران داده است که ویژگیهای تولیدکنندهٔ قدرت و پیشرانش گیتوی را تعیین کنند. انتظار میرود این ماژول بتواند توان الکتریکی، شیمیایی و نیروی محرکهی الکتریکی گیتوی را تأمین کند.
ناسا از ۲۷ فوریه تا یک مارس ۲۰۱۸ با هدف تهیه یک نقشه علمی برای این مجموعه قمری، یک کارگاه علمی برپا میکند. در همین سال نیز رقابت طراحی «سیستمهای انقلابی» را با تمرکز بر روی پروژه گیتوی به راه میاندازد.
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
- rohamavation
نام: roham hesami radرهام حسامی راد
محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2
عضویت : سهشنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴
پست: 3286-
سپاس: 5494
- جنسیت:
تماس:
Re: «Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
شما میگویید جایگزین ایستگاه iss اولا ناسا در بیانیه ای برای Space.com نوشتند: ISSكه حداقل تا دسامبر 2024 توسط دولت های شریك بین المللی فعالیت می كند ، از نقطه نظر فنی ، ما ISS را برای پرواز تا پایان سال 2028 نیز برای فعالیت ادامه داده.SpaceX الون ماسک توسط Nasa انتخاب شده است تا جایگزینی ایستگاه فضایی بین المللی را با جانشین خود ، Lunar Gateway آغاز کند. یک موشک Falcon Heavy - در سال 2024 - اولین عناصر تشکیل دهنده Gateway را که از سکوی شماره Launch Complex 39A در مرکز فضایی کندی Nasa در فلوریدا حمل میکنه . ببینید این مرکز در جزیره مریت ، فلوریدا واقع شده است ، در شمال غربی شمال غربی کیپ کاناورال در اقیانوس اطلس ، در میانه راه میان میامی و جکسونویل در ساحل فضایی فلوریدا واقع در شرق اورلاندو است. طول آن 34 مایل و عرض تقریباً 6 مایل است
اولا شرکت این شرکت قصد دارد ماژول های خود را با ISS در سال 2019 راه اندازی و شروع به اتصال کند. پس از بازنشستگی ISS ، ماژول Axiom با عناصر اضافی پیوست که با هم به عنوان ایستگاه فضایی تجاری بین المللی Axiom عمل خواهند کرد.جاذبه زمین در ارتفاع ISS تقریباً 90٪ به اندازه سطح زمین است ، اما اجسام در مدار در حالت سقوط مداوم قرار دارند و در نتیجه حالت بی وزنی آشکاری دارند.
لذا همچنان باز ما ایستگاه فضایی مداری خواهیم داشت خوب علت داره که میگم ناسا به آکسیوم اجازه داد تا یکی از ماژولهای سرنشیندار خود را به ایستگاه فضایی بینالمللی متصل کند برنامهی آکسیوم، پرتاب نخستین ماژول خود به ایستگاه فضایی تا سال ۲۰۲۴ و گسترش آن از همانجا است. علاوه بر ماژول سکونت خدمه، آکسیوم درصدد افزودن دستکم دو ماژول دیگر است. یک ماژول بهعنوان آزمایشگاه و مرکز تولید بهکار خواهد رفت و ماژول دیگر رصدخانهای سرتاسرنما مشابه با کاپولا در ایستگاه فضایی بینالمللی خواهد بود. شرکت قصد دارد هر سه ماژول خود را تا زمان بازنشستگی ISS که براساس که حوالی ۲۰۲۸ اتفاق خواهد افتاد، متصل به ایستگاه بگذارد. هرزمان کشورهای شریک عمر ایستگاه فضایی بینالمللی را اعلام کند، سکونتگاه خصوصی آکسیوم خود را جدا خواهد کرد و به نخستین ایستگاه فضایی درحال پرواز خصوصی در جهان تبدیل خواهد شد.از بیرون، طراحی ایستگاه فضایی آکسیوم با ماژولهای استوانهای شکلی که تقریبا ۱۵ متر قطر دارند، بهطرز چشمگیر به ایستگاه فضایی بینالمللی شباهت دارد. . شرکت تالس آلنیا اسپیس یکی از پیمانکاران اصلی آکسیوم، تقریبا نیمی از ماژولهای ایستگاه فضایی را نیز ساخته است. ایستگاه آکسیوم همچنین با اندازهی وسایل نقلیهی کنونی هماهنگی دارد؛ اما با از راه رسیدن فضاپیماهای بزرگتر نظیر استارشیپ اسپیس ایکس، ساخت ایستگاههای فضایی بزرگتر امکانپذیر میشود. آکسیوم درحال بررسی ایدهی استفاده از ماژولهای بادشدنی در آینده است. این ایده به طرح مفهومی ترنسهاب ناسا شباهت دارد؛ . ماژولهای آکسیوم ممکن است کروی یا چنبرهای باشند
.آکسیوم همچنین این فرصت را دارد که بتواند از مزیت اتصال به ISS بهعنوان نقطهی آغاز بهره ببرد؛ امتیازی که تا پیش از اهدای یکی از درگاههای اتصال ایستگاه دردسترس نبود. این فرصت به آکسیوم امکان میدهد ایستگاه فضاییاش را بهجای ساخت یکباره، به تدریج و قطعه به قطعه بسازد. درحقیقت، این شرکت پیش از آنکه ایستگاهش آمادهی قطع اتصال از ISS نباشد، ماژول نیرو خود را به مدار پرتاب نخواهد کرد. تا آن زمان، ایستگاه آکسیوم برای نیرورسانی به سامانههای پشتیبانی حیات خود به ISS اتکا خواهد کرد. این امر برخی از خطرهای آزمودن ماژولهای جدید را ازبین میبرد و همچنین به شرکت امکان میدهد پیش از آنکه ایستگاهی مستقل داشته باشد، با ارسال فضانوردان و محموله به ماژول خود به کسب درآمد بپردازد و هزینههای درخورتوجه ساخت ایستگاه را راحتتر تأمین کند.در ۵۰ سال آینده، آکسیوم، ایستگاه فضایی چرخان بزرگی با پارک، مدرسه و مراکز خرید داشته باشد تا نهتنها از فضانوردان حرفهای، بلکه خانوادههایشان نیز میزبانی کند. من ایستگاه چرخانی را تجسم میکنم که گرانش مصنوعی را در حلقهای بیرونی ایجاد میکند و قطب غیرچرخانی در مرکز دارد که برای پژوهشهای ریزگرانش استفاده میشود. کنترل این نوع ایستگاه هنوز با چالشهای مهندسی چشمگیری همراه است که باید درآینده بر آنها غلبه کرد. بهمنظور انتقال حجم عظیم از مواد به مدار، هزینهی دسترسی به فضا نیز باید بهنحو درخورتوجه کاهش یابد. از نگاه من اگر بخواهیم حضور انسان را در منظومهی شمسی گسترش دهیم، جهان باید با انواع معضلات یادشده مواجه شود. من میگم در واقع ساخت یک ایستگاه فضایی شبیه الیسیوم نیاز به پیشرفتهای اساسی در توانایی بشر برای زندگی طولانی مدت در فضا دارد و ممکن است در 150 سال اتفاق نیفتد. ... پیشرانه هسته ای در نهایت می تواند یک امکان مناسب باشد ، اما این ایده هنوز برای زما حال آماده نیست.به چند دلیل ، ناسا هرگز سعی در ایجاد ایستگاه فضایی چرخان نداشته است. اولاً ، ساخت چنین ایستگاهی با توجه به توانایی بالابری محدود در دسترس ایالات متحده و سایر کشورهای فضایی ، بسیار دشوار است.
توروس استنفورد یک طرح پیشنهادی ناسا برای یک زیستگاه فضایی است که می تواند 10،000 تا 140،000 ساکن دائمی را در خود جای دهد. ... "استنفورد توروس" فقط به این نسخه خاص از طرح اشاره دارد ، زیرا مفهوم ایستگاه فضایی چرخان حلقه ای شکل قبلا توسط ورنهر فون براون و هرمان پوتوزنیک پیشنهاد شده بود.تو طرح جذابی من دیدم که ایستگاه فضایی الیسیوم 60 کیلومتر یا تقریباً 37.3 مایل قطر و حدود 2 کیلومتر (1.2 مایل) ضخامت دارد. اگر این حلقه مانند یک چرخ و فلک غول پیکر به صورت قائم در سطح زمین قرار می گرفت ، می توانست 25 بلوک شهر را در کنار هم به درون ماسوسفر حمل کندTorus استنفورد برای اسکان 10 هزار نفر طراحی شده است. این یک محل کاملاً خودکفا با قابلیت تولید غذا ، پشتیبانی از تولید و امکان اقامت با کیفیت بالا برای ساکنان آن بود. کلنی به صورت یک توروس با قطر 1.8 کیلومتر طراحی شده است ایستگاه های فضایی علمی-تخیلی با چرخش جاذبه را شبیه سازی می کنند. ایستگاه فضایی بین المللیISS نمی چرخد زیرا برای تحقیقات در گرانش کم استفاده می شود. ایستگاه فضایی بین المللی به یک دلیل خاص آزمایشگاه آزمایشگاهی یک نوع است: گرانش کوچک. پس تکامل از اکتشاف به سکونت، اتفاقی است که باید برای انسان رخ دهد تا گام بزرگ بعدی را بردارد و بهطور دائم خارج از سیاره زندگی کند. این چشمانداز بلندمدت کاری است که انجام میدهیم.
اما Lunar Gateway در نزدیکترین فاصله آن از 3200 کیلومتری سطح ماه عبور می کند.وبرخلاف ایستگاه فضایی بین المللی که در مدار کم زمین (400 کیلومتر) می چرخد ،
مدار هالو یک جسم را قادر می سازد تا در یک نقطه لاگرانژ بماند. برای یک دروازه ماه ، یک مکان منطقی می تواند نقطه L1 بین زمین و ماه باشد.
ایستگاه دائماً به زمین و ماه نگاه می کند و هیچ نقطه قطع ارتباط ندارد ، زیرا هرگز از پشت ماه عبور نخواهد کرد.محموله های بارگیری شده از زمین تا ایستگاه نیازی به صرف سوخت برای جذب ماه مدار نخواهند داشت ، که سوخت قابل ملاحظه ای برای ماموریت های آپولو بود.
این ایستگاه همچنین در موقعیت عالی برای میزبانی از ماموریت های کاوش در اعماق فضا خواهد بود. از L1 ، شما تا حد زیادی از شر جاذبه زمین و ماه خارج شده اید ، بنابراین نیازی به سوختگی های بزرگ فرار ندارید.اما من گفتم مشکلاتی هم داره عیب: موقعیت L1 خارج از مغناطیس کره زمین است و در معرض شعله های آتش و تابش کیهان است. محافظ ضخیم تر مورد نیاز خواهد بود.
برنامه ریزی شده است که دروازه در یک مدار هاله ای تقریباً راست خطی هفت روزه بسیار بیضوی (NRHO) به دور ماه مستقر شود ،ناسا قصد دارد Gateway را در یک "مدار هاله تقریباً راست خطی" کاملاً بیضوی مونتاژ کند که این ایستگاه را در نزدیکترین فاصله و تا 430000 مایل (70 هزار کیلومتر) در فاصله 930 مایلی (1500 کیلومتری) سطح ماه قرار می دهد. (یادآوری می کنیم ، ماه به طور متوسط 238،900 مایل یا 384،400 کیلومتر با زمین فاصله دارد)..Gateway ، به عنوان یک ایستگاه راه واقع در فضای cislunar در Earth-Moon L1 Point Lagrange عمل خواهد کرد.دروازه پایگاهی خواهد بود که به دور ماه می چرخد و پشتیبانی حیاتی برای بازگشت انسان به مدت طولانی و پایدار به سطح ماه و همچنین نقطه ایستادن برای کاوش در اعماق فضا را فراهم می کند. این یک جز critical مهم در برنامه آرتمیس ناسا است.آنها می توانند هر بار تا سه ماه در Gateway زندگی و کار کنند ، گاهی اوقات برای انجام علوم و آزمایش فن آوری های جدید به سطح ماه سفر می کنند. سرانجام ، این مأموریت ها می توانند برای آماده شدن برای مأموریت های فضایی عمیق تر ، طولانی تر شوند اما برنامه این شرکت این است که سه ماژول متصل به ISS را تا زمانی که آماده بازنشستگی شود ، ترک کند ، که انتظار می رود حدود سال 2028 باشد. زیستگاه خصوصی Axiom خود را جدا می کند و تبدیل به اولین ایستگاه فضایی پرواز آزادبرنامه ریزی شده است
رهام حسامی دانشجوی ترم چهارم مهندسی هوافضا
اولا شرکت این شرکت قصد دارد ماژول های خود را با ISS در سال 2019 راه اندازی و شروع به اتصال کند. پس از بازنشستگی ISS ، ماژول Axiom با عناصر اضافی پیوست که با هم به عنوان ایستگاه فضایی تجاری بین المللی Axiom عمل خواهند کرد.جاذبه زمین در ارتفاع ISS تقریباً 90٪ به اندازه سطح زمین است ، اما اجسام در مدار در حالت سقوط مداوم قرار دارند و در نتیجه حالت بی وزنی آشکاری دارند.
لذا همچنان باز ما ایستگاه فضایی مداری خواهیم داشت خوب علت داره که میگم ناسا به آکسیوم اجازه داد تا یکی از ماژولهای سرنشیندار خود را به ایستگاه فضایی بینالمللی متصل کند برنامهی آکسیوم، پرتاب نخستین ماژول خود به ایستگاه فضایی تا سال ۲۰۲۴ و گسترش آن از همانجا است. علاوه بر ماژول سکونت خدمه، آکسیوم درصدد افزودن دستکم دو ماژول دیگر است. یک ماژول بهعنوان آزمایشگاه و مرکز تولید بهکار خواهد رفت و ماژول دیگر رصدخانهای سرتاسرنما مشابه با کاپولا در ایستگاه فضایی بینالمللی خواهد بود. شرکت قصد دارد هر سه ماژول خود را تا زمان بازنشستگی ISS که براساس که حوالی ۲۰۲۸ اتفاق خواهد افتاد، متصل به ایستگاه بگذارد. هرزمان کشورهای شریک عمر ایستگاه فضایی بینالمللی را اعلام کند، سکونتگاه خصوصی آکسیوم خود را جدا خواهد کرد و به نخستین ایستگاه فضایی درحال پرواز خصوصی در جهان تبدیل خواهد شد.از بیرون، طراحی ایستگاه فضایی آکسیوم با ماژولهای استوانهای شکلی که تقریبا ۱۵ متر قطر دارند، بهطرز چشمگیر به ایستگاه فضایی بینالمللی شباهت دارد. . شرکت تالس آلنیا اسپیس یکی از پیمانکاران اصلی آکسیوم، تقریبا نیمی از ماژولهای ایستگاه فضایی را نیز ساخته است. ایستگاه آکسیوم همچنین با اندازهی وسایل نقلیهی کنونی هماهنگی دارد؛ اما با از راه رسیدن فضاپیماهای بزرگتر نظیر استارشیپ اسپیس ایکس، ساخت ایستگاههای فضایی بزرگتر امکانپذیر میشود. آکسیوم درحال بررسی ایدهی استفاده از ماژولهای بادشدنی در آینده است. این ایده به طرح مفهومی ترنسهاب ناسا شباهت دارد؛ . ماژولهای آکسیوم ممکن است کروی یا چنبرهای باشند
.آکسیوم همچنین این فرصت را دارد که بتواند از مزیت اتصال به ISS بهعنوان نقطهی آغاز بهره ببرد؛ امتیازی که تا پیش از اهدای یکی از درگاههای اتصال ایستگاه دردسترس نبود. این فرصت به آکسیوم امکان میدهد ایستگاه فضاییاش را بهجای ساخت یکباره، به تدریج و قطعه به قطعه بسازد. درحقیقت، این شرکت پیش از آنکه ایستگاهش آمادهی قطع اتصال از ISS نباشد، ماژول نیرو خود را به مدار پرتاب نخواهد کرد. تا آن زمان، ایستگاه آکسیوم برای نیرورسانی به سامانههای پشتیبانی حیات خود به ISS اتکا خواهد کرد. این امر برخی از خطرهای آزمودن ماژولهای جدید را ازبین میبرد و همچنین به شرکت امکان میدهد پیش از آنکه ایستگاهی مستقل داشته باشد، با ارسال فضانوردان و محموله به ماژول خود به کسب درآمد بپردازد و هزینههای درخورتوجه ساخت ایستگاه را راحتتر تأمین کند.در ۵۰ سال آینده، آکسیوم، ایستگاه فضایی چرخان بزرگی با پارک، مدرسه و مراکز خرید داشته باشد تا نهتنها از فضانوردان حرفهای، بلکه خانوادههایشان نیز میزبانی کند. من ایستگاه چرخانی را تجسم میکنم که گرانش مصنوعی را در حلقهای بیرونی ایجاد میکند و قطب غیرچرخانی در مرکز دارد که برای پژوهشهای ریزگرانش استفاده میشود. کنترل این نوع ایستگاه هنوز با چالشهای مهندسی چشمگیری همراه است که باید درآینده بر آنها غلبه کرد. بهمنظور انتقال حجم عظیم از مواد به مدار، هزینهی دسترسی به فضا نیز باید بهنحو درخورتوجه کاهش یابد. از نگاه من اگر بخواهیم حضور انسان را در منظومهی شمسی گسترش دهیم، جهان باید با انواع معضلات یادشده مواجه شود. من میگم در واقع ساخت یک ایستگاه فضایی شبیه الیسیوم نیاز به پیشرفتهای اساسی در توانایی بشر برای زندگی طولانی مدت در فضا دارد و ممکن است در 150 سال اتفاق نیفتد. ... پیشرانه هسته ای در نهایت می تواند یک امکان مناسب باشد ، اما این ایده هنوز برای زما حال آماده نیست.به چند دلیل ، ناسا هرگز سعی در ایجاد ایستگاه فضایی چرخان نداشته است. اولاً ، ساخت چنین ایستگاهی با توجه به توانایی بالابری محدود در دسترس ایالات متحده و سایر کشورهای فضایی ، بسیار دشوار است.
توروس استنفورد یک طرح پیشنهادی ناسا برای یک زیستگاه فضایی است که می تواند 10،000 تا 140،000 ساکن دائمی را در خود جای دهد. ... "استنفورد توروس" فقط به این نسخه خاص از طرح اشاره دارد ، زیرا مفهوم ایستگاه فضایی چرخان حلقه ای شکل قبلا توسط ورنهر فون براون و هرمان پوتوزنیک پیشنهاد شده بود.تو طرح جذابی من دیدم که ایستگاه فضایی الیسیوم 60 کیلومتر یا تقریباً 37.3 مایل قطر و حدود 2 کیلومتر (1.2 مایل) ضخامت دارد. اگر این حلقه مانند یک چرخ و فلک غول پیکر به صورت قائم در سطح زمین قرار می گرفت ، می توانست 25 بلوک شهر را در کنار هم به درون ماسوسفر حمل کندTorus استنفورد برای اسکان 10 هزار نفر طراحی شده است. این یک محل کاملاً خودکفا با قابلیت تولید غذا ، پشتیبانی از تولید و امکان اقامت با کیفیت بالا برای ساکنان آن بود. کلنی به صورت یک توروس با قطر 1.8 کیلومتر طراحی شده است ایستگاه های فضایی علمی-تخیلی با چرخش جاذبه را شبیه سازی می کنند. ایستگاه فضایی بین المللیISS نمی چرخد زیرا برای تحقیقات در گرانش کم استفاده می شود. ایستگاه فضایی بین المللی به یک دلیل خاص آزمایشگاه آزمایشگاهی یک نوع است: گرانش کوچک. پس تکامل از اکتشاف به سکونت، اتفاقی است که باید برای انسان رخ دهد تا گام بزرگ بعدی را بردارد و بهطور دائم خارج از سیاره زندگی کند. این چشمانداز بلندمدت کاری است که انجام میدهیم.
اما Lunar Gateway در نزدیکترین فاصله آن از 3200 کیلومتری سطح ماه عبور می کند.وبرخلاف ایستگاه فضایی بین المللی که در مدار کم زمین (400 کیلومتر) می چرخد ،
مدار هالو یک جسم را قادر می سازد تا در یک نقطه لاگرانژ بماند. برای یک دروازه ماه ، یک مکان منطقی می تواند نقطه L1 بین زمین و ماه باشد.
ایستگاه دائماً به زمین و ماه نگاه می کند و هیچ نقطه قطع ارتباط ندارد ، زیرا هرگز از پشت ماه عبور نخواهد کرد.محموله های بارگیری شده از زمین تا ایستگاه نیازی به صرف سوخت برای جذب ماه مدار نخواهند داشت ، که سوخت قابل ملاحظه ای برای ماموریت های آپولو بود.
این ایستگاه همچنین در موقعیت عالی برای میزبانی از ماموریت های کاوش در اعماق فضا خواهد بود. از L1 ، شما تا حد زیادی از شر جاذبه زمین و ماه خارج شده اید ، بنابراین نیازی به سوختگی های بزرگ فرار ندارید.اما من گفتم مشکلاتی هم داره عیب: موقعیت L1 خارج از مغناطیس کره زمین است و در معرض شعله های آتش و تابش کیهان است. محافظ ضخیم تر مورد نیاز خواهد بود.
برنامه ریزی شده است که دروازه در یک مدار هاله ای تقریباً راست خطی هفت روزه بسیار بیضوی (NRHO) به دور ماه مستقر شود ،ناسا قصد دارد Gateway را در یک "مدار هاله تقریباً راست خطی" کاملاً بیضوی مونتاژ کند که این ایستگاه را در نزدیکترین فاصله و تا 430000 مایل (70 هزار کیلومتر) در فاصله 930 مایلی (1500 کیلومتری) سطح ماه قرار می دهد. (یادآوری می کنیم ، ماه به طور متوسط 238،900 مایل یا 384،400 کیلومتر با زمین فاصله دارد)..Gateway ، به عنوان یک ایستگاه راه واقع در فضای cislunar در Earth-Moon L1 Point Lagrange عمل خواهد کرد.دروازه پایگاهی خواهد بود که به دور ماه می چرخد و پشتیبانی حیاتی برای بازگشت انسان به مدت طولانی و پایدار به سطح ماه و همچنین نقطه ایستادن برای کاوش در اعماق فضا را فراهم می کند. این یک جز critical مهم در برنامه آرتمیس ناسا است.آنها می توانند هر بار تا سه ماه در Gateway زندگی و کار کنند ، گاهی اوقات برای انجام علوم و آزمایش فن آوری های جدید به سطح ماه سفر می کنند. سرانجام ، این مأموریت ها می توانند برای آماده شدن برای مأموریت های فضایی عمیق تر ، طولانی تر شوند اما برنامه این شرکت این است که سه ماژول متصل به ISS را تا زمانی که آماده بازنشستگی شود ، ترک کند ، که انتظار می رود حدود سال 2028 باشد. زیستگاه خصوصی Axiom خود را جدا می کند و تبدیل به اولین ایستگاه فضایی پرواز آزادبرنامه ریزی شده است
رهام حسامی دانشجوی ترم چهارم مهندسی هوافضا
آخرین ویرایش توسط rohamavation سهشنبه ۱۴۰۰/۲/۲۱ - ۱۷:۲۷, ویرایش شده کلا 1 بار
-
عضویت : دوشنبه ۱۴۰۰/۱/۲۳ - ۰۵:۵۳
پست: 56-
سپاس: 27
Re: «Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
تو پاراگراف اول به وضوح گفته شده بعد از بازنشستگی iss ، گیتوی جایگزین میشه
مطلبت و الیسیوم رو خوندم جالب بود. میشه برای سفرهای سیاره ای استفادش کرد(البته اگه الان نگید نمیشه آقای حسامی)...
بهرحال حتی درحال حاضر هم بنظرم نمیدونیم که آینده ی زندگی بشر چه شکلی میشه...
آخرین ویرایش توسط Enjoy-physics چهارشنبه ۱۴۰۰/۲/۲۲ - ۱۷:۳۶, ویرایش شده کلا 1 بار
- rohamavation
نام: roham hesami radرهام حسامی راد
محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2
عضویت : سهشنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴
پست: 3286-
سپاس: 5494
- جنسیت:
تماس:
Re: «Gate Way» جایگزین ایستگاه فضایی بینالمللی میشود
اول اینکه برنامه آن ساخت ایستگاه فضایی تجاری به صورت خودکار ه و اولین ماژول تا سال 2024 پرتاب میشه ، ماژول خدمه متصل به ISS متصل میشه . Axiom قصد میخواد در سال بعد حداقل دو ماژول مشابه - از جمله آزمایشگاه و رصدخانه پانوراما - راه اندازی کنه.، یک ایستگاه فضایی کوچک برنامه ریزی شده در مدار ماه است که می تونه به عنوان یک مرکز ارتباطی با انرژی خورشیدی ، آزمایشگاه علوم ، ماژول سکونت کوتاه مدت و محوطه نگهداری از مریخ نوردان و سایر روبات ها باشه . پایگاه آرتمیس ناسا در ماه به نور ، آب و ارتفاع نیاز دارد. فضانوردان آمریکایی در سال 2024 اولین قدم های خود را در نزدیکی قطب جنوب ماه بر می دارند: سرزمین با نور شدید ، تاریکی شدید که می تواند پایگاه قمری آرتمیس ناسا و جهش آژانس به اعماق فضا را تأمین کنه .آنها می توانند هر بار تا سه ماه در Gateway زندگی و کار کنند ، گاهی اوقات برای انجام علوم و آزمایش فن آوری های جدید به سطح ماه سفر می کنند. سرانجام ، این مأموریت ها می توانند برای آماده شدن برای مأموریت های فضایی عمیق تر ، طولانی تر شوند.مشکل: سفر به فضا می تواند محیط های شدیدی را ایجاد کند که بر عملکرد و بقای ماشین تأثیر می گذارد. مانند انسان ، ماشین ها تحت تأثیر نیروی جاذبه ، نیروی محرکه ، تشعشع ، گازها ، سموم ، محیط های کاستیکی شیمیایی ، تخلیه ساکن ، گرد و غبار ، دمای شدید ، تغییرات دمایی مکرر و موارد دیگر قرار می گیرند.این برنامه قابلیت های فرماندهی ، کنترل و مدیریت داده ها ، ذخیره انرژی و توزیع نیرو ، کنترل حرارتی ، ارتباطات و قابلیت ردیابی ، و همچنین سیستم های کنترل محیط زیست و پشتیبانی از زندگی را برای تقویت فضاپیمای Orion و اعضای خدمه پشتیبانی فراهم میکنه، ناسا در نظر دارد زیرساخت هایی را در ماه و اطراف آن ایجاد کند که امکان "کاوش و توسعه پایدار ماه" را فراهم کند. یکی از جنبه های اصلی این موضوع Lunar Gateway است ،
تنها وسیله پرتاب فالکون هوی 9 هست از سکوی a39 کندیksc تازه قطعه اول اون 55 تن وزن داره اما فالکون9 فول تراست حدود ۲۲۸۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار های پایینی زمین اسال و تا ۸۳۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار GTO حمل کنه و چند بار مصرف است استیج دوم موشک بعد از جدایی در مدار GTO جدامیشه و دوباره به طور اتوماتیک زمین برگرده و مورد استفاده قرار گیره فالکن ۹ یک راکت فضایی دو مرحله ای سوخت مایع که از اکسیژن مایع به عنوان اکسید کننده و RP-1 به عنوان سوخت باستفاده میکنه و خوب هر دو استیج از آنجا که میزان سوخت مورد نیاز برای پرتاب موشک بسیار زیاد است ، موشکهای مدرن از یک سیستم مرحله بندی استفاده می کنند. هنگامی که یک مرحله تمام سوخت خود را خالی کرد ، جدا می شود و به زمین برمی گردد تا مرحله دوم بدون نیاز به کشیدن وزن اضافی مخازن سوخت خالی ، ادامه یابد.ببین در حالت معمول ، موتورهای مرحله اول و تقویت کننده شلیک می کنند تا کل موشک به سمت بالا برود. هنگامی که سوخت تقویت کننده ها تمام می شود ، آنها از بقیه موشک جدا می شوند (معمولاً با نوعی بار منفجره کوچک یا پیچ و مهره انفجاری) و دور می افتند. مرحله اول پس از اتمام می سوزد و از بین می رود. این یک موشک کوچکتر به جا می گذارد ، مرحله دوم در پایین قرار دارد و سپس شلیک می شود. این فرایند را به عنوان مرحله بندی می شناسند ، تا رسیدن به سرعت نهایی مطلوب تکرار می شود. در بعضی موارد با صحنه پردازی سریال ، مرحله فوقانی قبل از جدایی مشتعل می شود - حلقه بین مرحله با این حساب طراحی شده است و از رانش برای کمک به جداسازی مثبت دو وسیله نقلیه استفاده می شود. از ۹ موتور راکتی مرلین استفاده کرده که یک موتور راکتی با توان هریکی رانش ۱۹۰۰۰۰ پوند رانش در ارتفاع سطح دریا و رانش ۲۰۵۰۰۰ پوند در خلا است استیج اولی برای پرواز در اتمسفر واستیج دوم برای پرواز در خلا استفاده میشه در استیج اول موتور ها طوری استراکچر شده که اسپیس ایکس به آن اکتاوب میگوید و همچنین چهار پایه برای فرود آمدن در کنار OCTAWEB ها متصل شده و این پایه ها برای فرود ایمن ساخته شده اند مخزن سوخت های راکت از آلیاژ لیتیوم آلومینیوم ساخته شده و در استیج دوم مخزن سوخت مشابه همان استیج اول است ولی کمی کوچکتر است و دو استیج در راکت با یک استراکچر کربن فیبر به هم متصل میشوند و برای جدایی استیج ها از سیستم نیوماتیکی بهره میبرد (سیستم نیوماتیکی مشابه هیدرولیک است ولی از هوای فشرده به عنوان سیال بهره میبرد) و در فالکن ۹ دو استیج از ۱۲ ناحیه از هم جدا میشوند که این عدد در نسخه V1.۱ به ۳ رسیده و فالکن ۹ دارای یک دماغه یا محفظه برای حمل محموله و ماهواره است که دارای طول ۱۳ متر و قطر ۵.۲ متر است و از کربن فیبر ساخته شده که با یک لایه آلومینیوم پوشانده شده است
اما فالکن هوی یک راکت فضایی فوق سنگین است که سوخت مایع بوده چند بار مصرف وقابل بازیابی و از کامپوزیشن سه فالکن ۹ تشکیل شده فالکن هوی تا ۶۴ تن محموله را به مدار های پایینی زمین حمل تا فکر کنم ۱۶.۸ تن را تا نزدیکی کره مریخ میرساند استیج اول فالکن هوی با کومبیناتینگ سه راکت فالکن ۹ کار میکنه که هر کدام ۹ موتور راکتی مرلین دارند که در مجموع راکت فالکن هوی ۲۷ موتور راکتی دارد که حدود ۵۱۳۰۰۰۰ پوند رانش در ارتفاع سطح دریا و حدود ۵۵۴۹۰۰۰ پوند رانش در خلا فراهم میکند دو استیج راکت با استراکچر های فیبر کربن آلومینیوم کامپوزیت به هم متصل اند و با یک سیستم نیوماتیکی جدایش صورت میگیرد فالکن هوی دارای مخزن سوخت های ساخته شده از آلیاژ لیتینویم آلومینیوم است اما وقتی که فضانوردان فراتر از جو محافظ زمین و میدان های مغناطیسی حرکت می کنند ، در معرض ذرات باردار با انرژی بالا قرار می گیرند که می توانند اثرات سوئی بر سلامتی از جمله افزایش خطر ابتلا به سرطان ها ، تغییر در عملکردها و رفتارهای حرکتی و اثرات تحلیل برنده بافت ایجاد کنند.سنگ سنگ قمری به همان روشی که گرد و غبار قابل تنفس روی زمین ایجاد می کند ، خطر سلامتی تنفسی را ایجاد می کند. استنشاق ذرات قابل تنفس (<10 میکرومتر) در مجاری تنفسی میتونه باعث تحریک لایه های راه هوایی و برونش ها شود و ممکن است گرد و غبار در خود ریه ها ریخته و رشد رشته ای را تقویت کند. در فضا ، جوي براي محافظت از فضانوردان در برابر اشعه ماورا بنفش وجود ندارد - يا در برابر اشعه X ، اشعه گاما و اشعه كيهاني. ... فضانوردان مجبورند تقریباً 2 ساعت در روز با تجهیزات مخصوص ورزش کنند تا ماهیچه هایشان کار کنند و برای بازگشت به زمین سالم بمانند.
رهام حسامی دانشجوی ترم چهارم هندسی هوافضاroham hesami fourth semester student of aerospace engineering
تنها وسیله پرتاب فالکون هوی 9 هست از سکوی a39 کندیksc تازه قطعه اول اون 55 تن وزن داره اما فالکون9 فول تراست حدود ۲۲۸۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار های پایینی زمین اسال و تا ۸۳۰۰ کیلوگرم محموله را به مدار GTO حمل کنه و چند بار مصرف است استیج دوم موشک بعد از جدایی در مدار GTO جدامیشه و دوباره به طور اتوماتیک زمین برگرده و مورد استفاده قرار گیره فالکن ۹ یک راکت فضایی دو مرحله ای سوخت مایع که از اکسیژن مایع به عنوان اکسید کننده و RP-1 به عنوان سوخت باستفاده میکنه و خوب هر دو استیج از آنجا که میزان سوخت مورد نیاز برای پرتاب موشک بسیار زیاد است ، موشکهای مدرن از یک سیستم مرحله بندی استفاده می کنند. هنگامی که یک مرحله تمام سوخت خود را خالی کرد ، جدا می شود و به زمین برمی گردد تا مرحله دوم بدون نیاز به کشیدن وزن اضافی مخازن سوخت خالی ، ادامه یابد.ببین در حالت معمول ، موتورهای مرحله اول و تقویت کننده شلیک می کنند تا کل موشک به سمت بالا برود. هنگامی که سوخت تقویت کننده ها تمام می شود ، آنها از بقیه موشک جدا می شوند (معمولاً با نوعی بار منفجره کوچک یا پیچ و مهره انفجاری) و دور می افتند. مرحله اول پس از اتمام می سوزد و از بین می رود. این یک موشک کوچکتر به جا می گذارد ، مرحله دوم در پایین قرار دارد و سپس شلیک می شود. این فرایند را به عنوان مرحله بندی می شناسند ، تا رسیدن به سرعت نهایی مطلوب تکرار می شود. در بعضی موارد با صحنه پردازی سریال ، مرحله فوقانی قبل از جدایی مشتعل می شود - حلقه بین مرحله با این حساب طراحی شده است و از رانش برای کمک به جداسازی مثبت دو وسیله نقلیه استفاده می شود. از ۹ موتور راکتی مرلین استفاده کرده که یک موتور راکتی با توان هریکی رانش ۱۹۰۰۰۰ پوند رانش در ارتفاع سطح دریا و رانش ۲۰۵۰۰۰ پوند در خلا است استیج اولی برای پرواز در اتمسفر واستیج دوم برای پرواز در خلا استفاده میشه در استیج اول موتور ها طوری استراکچر شده که اسپیس ایکس به آن اکتاوب میگوید و همچنین چهار پایه برای فرود آمدن در کنار OCTAWEB ها متصل شده و این پایه ها برای فرود ایمن ساخته شده اند مخزن سوخت های راکت از آلیاژ لیتیوم آلومینیوم ساخته شده و در استیج دوم مخزن سوخت مشابه همان استیج اول است ولی کمی کوچکتر است و دو استیج در راکت با یک استراکچر کربن فیبر به هم متصل میشوند و برای جدایی استیج ها از سیستم نیوماتیکی بهره میبرد (سیستم نیوماتیکی مشابه هیدرولیک است ولی از هوای فشرده به عنوان سیال بهره میبرد) و در فالکن ۹ دو استیج از ۱۲ ناحیه از هم جدا میشوند که این عدد در نسخه V1.۱ به ۳ رسیده و فالکن ۹ دارای یک دماغه یا محفظه برای حمل محموله و ماهواره است که دارای طول ۱۳ متر و قطر ۵.۲ متر است و از کربن فیبر ساخته شده که با یک لایه آلومینیوم پوشانده شده است
اما فالکن هوی یک راکت فضایی فوق سنگین است که سوخت مایع بوده چند بار مصرف وقابل بازیابی و از کامپوزیشن سه فالکن ۹ تشکیل شده فالکن هوی تا ۶۴ تن محموله را به مدار های پایینی زمین حمل تا فکر کنم ۱۶.۸ تن را تا نزدیکی کره مریخ میرساند استیج اول فالکن هوی با کومبیناتینگ سه راکت فالکن ۹ کار میکنه که هر کدام ۹ موتور راکتی مرلین دارند که در مجموع راکت فالکن هوی ۲۷ موتور راکتی دارد که حدود ۵۱۳۰۰۰۰ پوند رانش در ارتفاع سطح دریا و حدود ۵۵۴۹۰۰۰ پوند رانش در خلا فراهم میکند دو استیج راکت با استراکچر های فیبر کربن آلومینیوم کامپوزیت به هم متصل اند و با یک سیستم نیوماتیکی جدایش صورت میگیرد فالکن هوی دارای مخزن سوخت های ساخته شده از آلیاژ لیتینویم آلومینیوم است اما وقتی که فضانوردان فراتر از جو محافظ زمین و میدان های مغناطیسی حرکت می کنند ، در معرض ذرات باردار با انرژی بالا قرار می گیرند که می توانند اثرات سوئی بر سلامتی از جمله افزایش خطر ابتلا به سرطان ها ، تغییر در عملکردها و رفتارهای حرکتی و اثرات تحلیل برنده بافت ایجاد کنند.سنگ سنگ قمری به همان روشی که گرد و غبار قابل تنفس روی زمین ایجاد می کند ، خطر سلامتی تنفسی را ایجاد می کند. استنشاق ذرات قابل تنفس (<10 میکرومتر) در مجاری تنفسی میتونه باعث تحریک لایه های راه هوایی و برونش ها شود و ممکن است گرد و غبار در خود ریه ها ریخته و رشد رشته ای را تقویت کند. در فضا ، جوي براي محافظت از فضانوردان در برابر اشعه ماورا بنفش وجود ندارد - يا در برابر اشعه X ، اشعه گاما و اشعه كيهاني. ... فضانوردان مجبورند تقریباً 2 ساعت در روز با تجهیزات مخصوص ورزش کنند تا ماهیچه هایشان کار کنند و برای بازگشت به زمین سالم بمانند.
رهام حسامی دانشجوی ترم چهارم هندسی هوافضاroham hesami fourth semester student of aerospace engineering