هوپا، انجمن علم ایران

فصلنامه حصون می نویسد: "در دهه اول انقلاب به واسطه درگیرى ایران در جنگ تحمیلى و مشکلات و موانع بیرونى و مدیریتى توجه به دانش هاى استراتژیک در جمهورى اسلامى ایران نمود زیادى نداشت، اما پس از دفاع مقدس سرمایه‌گذارى بیشترى براى گسترش علم و

دانش به طور کلى و تمرکز بر تکنولوژى‌هاى برتر به طور اخص انجام شد."
ایران در دوران جنگ با عراق انزوای شدیدی را تجربه کرد و در مواردی دنیا را در مقابل خود دید. این تجربه سیاستها را به سمت دانش‌های استراتژیک یا دانش‌های با کاربرد دوگانه سوق داد تا جمهوری اسلامی دیگر این چنین نیازمند کشورهای دیگر نشود. این رویکرد در واقع تلاشی برای عملی کردن شعار خودکفایی بود.

این سیاست بعد از پایان جنگ با جدیت پیگیری شد. تولید مقالات علمی که پیش از انقلاب روندی صعودی داشت، بعد از انقلاب رو به کاهش رفت اما با روی کار آمدن دولت هاشمی رفسنجانی این روند معکوس شد و از آن زمان تا بحال سهم ایران در تولید دانش بطور مستمر افزایش یافته است.

جمهوری محمد خاتمی جهش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرد و به تدریج در گزارش‌ها و بررسی‌های بین المللی خود را نشان داد. دقیقا در همین سالها بهار مطبوعات بود و جامعه متحرک و پویا. جمعیت باسواد و تحصیلکرده رو به افزایش بود و نرخ رشد جمعیت رو به کاهش. اما شاید مهمتر از همه، درآمد نفتی ایران افزایش چشمگیری پیدا کرد:
"بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ ایران ۶۰ میلیارد دلار از درآمد نفت را به دولت اختصاص داده که چهار برابر پیش بینی برنامه چهارم توسعه بوده است. درآمد نفتی ایران در هشت سال ریاست جمهوری محمد خاتمی (۲۰۰۴-۱۹۹۶) به ۱۹۳ میلیارد دلار و در دوره اول ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد (۲۰۰۹-۲۰۰۵) به ۲۵۸ میلیارد دلار افزایش پیدا کرد."
علاوه بر این سهم تحقیق و توسعه از تولید ناخالص ملی مرتب زیاد می‌شد و در سال ۲۰۰۶ تا ۶۵ درصد افزایش پیدا کرد.

در سال ۲۰۰۴ دیوید کینگ در مقاله اي در نشریه نیچر ایران را به عنوان تنها کشور اسلامی در میان ۳۰ کشوری قرار داد که در سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ بیشترین سهم را در تولید علم داشته‌اند.

سال بعد، "سومین گزارش عملکرد بریتانیا در تحقیقات در مقایسه با دیگر کشورهای جهان" از ده برابر شدن تولید علم در ایران خبر داد و ایران از نظر سرعت افزایش انتشار مقالات علمی در سالهای بین ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴ (دوره ریاست جمهوری محمد خاتمی) در رده اول جهان قرار گرفت.


از سال ۲۰۰۸ که سهم ایران از تولید علم در دنیا از یک درصد گذشت، نام ایران به طور ویژه در بسیاری از گزارش های بین المللی دیده می شود. جهش بزرگ بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ اتفاق افتاده که سهم ایران در تولید جهانی علم از ۰.۲ درصد به ۱.۳ درصد افزایش پیدا می کند.
در همین سالها ایران در فناوری هسته‌ای، بیوتکنولوژی، نانوتکنولوژی، هوا فضا و استخراج و فرآوری مواد معدنی به رتبه‌های قابل اعتنای جهانی (زیر بیست) دست پیدا کرد.
منابع مختلف به رشد تحقیقات علمی بویژه در علوم مهندسی، ریاضی، پزشکی، فیزیک، شیمی، زیست شناسی و محیط زیست اشاره کرده‌اند.

در سال ۲۰۱۰ گزارش دولتهای فرانسه و آمريكا و انجمن سلطنتی بريتانيا ایران را از نظر رشد تحقیقات علمی در رده اول جهانی قرار می دهند. گزارش دولت آمریکا در سال ۲۰۱۲ نشان می دهد که تحقیقات علمی در ایران رشدی ۲۵ درصدی دارد که یازده برابر متوسط جهانی است.

در سال ۲۰۱۱ تامسون رویترز (ISI) گزارش داد ایران یک چهارم کل تولید علمی خاورمیانه را در میان ۱۴ کشور منطقه به خود اختصاص داده و بعد از ترکیه (۵۰ درصد) در رده دوم منطقه قرار گرفته است.

با اینکه اسرائیل در میان کشورهای این گزارش نبود اما موسسه تحقیقاتی ساموئل نیمن اسرائیل آن را بررسي کرد و به این نتیجه رسید که سرعت رشد تحقیقات علمی در ایران و ترکیه از اسرائیل بیشتر است و در بعضی زمینه‌های تحقیقاتی ایران شمار بیشتری مقاله از اسرائیل تولید کرده است.
اما با وجود این رشد چشمگیر، سهم ایران در تولید علم در سطح دنیا به نسبت ظرفیتهای کشور همچنان کم است و حتی برخی منابع آن را نصف ظرفیتهای بالقوه کشور دانسته‌اند.
ضعف مزمن و ساختاری در برنامه ریزی و سیاستگذاری همچنان باعث کاهش بهره وری و اتلاف منابع است. سیاست‌ها وارداتی و بی توجه به نیازهای بومی هستند. این سیاستها حول محور مشکلات یا تقاضا شکل نمی‌گیرد و دیوانسالاری ناکارامد و فساد اداری هم وضع را بدتر می‌کند.
تخصیص بودجه ناعادلانه و بی توجه به الویت‌ها صورت می‌گیرد و انگیزه های شخصی و گروهی تاثیر زیادی در تخصیص بودجه و امکانات دارد.
تمرکزگرایی دولتی مانع بزرگی در بالندگی تحقیق و توسعه است. دولت متولی بیش از ۶۰ درصد تولیدات صنعتی در ایران است و ۷۴ درصد بودجه تحقیق و توسعه را تامین می‌کند. از این رو نقش بخش خصوصی در تولید علم کمرنگ است.
به این ترتیب، با اینکه تحقیق و توسعه رشد قابل توجهی داشته اما در پاسخگویی به نیازهای بازار ناموفق بوده، پیشرفت علمی و فنی به تولید ثروت منجر نشده و بر کیفیت زندگی مردم تاثیر مستقیم نگذاشته است.

منبع

جایگاه ایران تو علم فناوری رتبه اخر ولی جایگاش تو علم عمامه رتبه اول

ایران بد نیس داره پیشرفت میکنه ولی خیلی جا داره که فعلا جایگاه خوبی برسه
اگه برخی تعصبات نباشه امکان داره که به جای راهی شدن به حوزه و یا پیام نور (البته حوزه هم نیازه اما نه اینطور که گذاشتن رو رگبار هی داره ... میده بیرون) دانشگاه ها تقویت بشن و بار علمی کمی بالا بره
به امید آن روز
همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی
به پیام آشنایی ،بنوازد آشنارا

ali.rs.1374 نوشته شده:ایران بد نیس داره پیشرفت میکنه ولی خیلی جا داره که فعلا جایگاه خوبی برسه

ali.rs.1374 نوشته شده:ایران بد نیس داره پیشرفت میکنه ولی خیلی جا داره که فعلا جایگاه خوبی برسه

بله
در زمینه الهیت خیلی داره پیشرفت میکنه و هنوزم جا داره

اماتور نوشته شده:

ali.rs.1374 نوشته شده:ایران بد نیس داره پیشرفت میکنه ولی خیلی جا داره که فعلا جایگاه خوبی برسه

بله
در زمینه الهیت خیلی داره پیشرفت میکنه و هنوزم جا داره

با اجازه شما در این زمینه هم پیشرفتی نداره

اما چون ما خودمون ایرانی هستیم و وضع نچندان خوبی نداریم به خاطر همینه که این حرف ها را میزنیم

وقتی یک جستجوی ساده تو نت، اخبار خبرگزاریها، خروجی رسانه ها و ... در ایران می اندازیم، متوجه نوعی شعار زدگی، اغراق گوئی، خود برتر بینی کاذب و گاهی برخی مقالات در حد خود شیفتگی سکر آور می شویم! مثلا :

http://www.yjc.ir/fa/news/4303414/%D8%A ... 9%85%DB%8C

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13901101000236

http://ardakanema.blogfa.com/post/13

و ... (برای یافتن نوشتارهای مشابه بیشتر، کلید واژه «اقتدار ایران» را در موتورهای جستجو وارد کنید)

شاید این نوع جو سازی در سطح مخاطب کم اطلاع و عامی جامعه ایرانی، ممکن است نوعی اطمینان خاطر، سر خوشی غیر واقعی و حتی خمودگی حمقائی را موجب شود، اما از قدیم گفته اند با حلوا حلوا کردن، دهن شیرین نمی شود!
رشد ایران در برخی عرصه های علمی و دفاعی بر کسی پوشیده نیست ولی اینکه ما با این سطح فعلی دانش صنعتی و فن آوری بتوانیم مثلا همزمان در مقابل حمله نظامی 30 کشور پیشرفته نظامی دنیا مقاومت کنیم، یک اغراق گوئی آشکار و بلکه یک مهمل گوئی تخدیر کننده است.
اگر به نسبت‌سنجی بین دو مقوله فرهنگ و اقتدار علمی در ایران بپردازیم و سعی بر آشکار کردن این موضوع کنیم که اصولا صورتبندی اقتدار علمی، صرفا با الگوی فرهنگ صنعتی، فنی و مهارتی مولد و زایا همخوانی داشته و پیوندی تنگاتنگ با پذیرش نقش تعیین کننده عقل و تدبیر دارد؛ به این نتیجه خواهیم رسید که عقل و نیز مدیریت رشد دانایی است که همه عرصه‌های پیشرفت یک کشور را دربر می‌گیرد و همچنین خاصگرایی علمی و افتراق فنی را تعین می‌بخشد. لذا به جهت اهمیت فرهنگ مولد عقلانیت در ایجاد اقتدار علمی حقیقی و همچنین هویت‌سازی علمی یک جامعه، به نظر می رسد پذیرش مرجعیت عقل در کار علمی و نظام فرهنگی برخاسته از آن، به نوبه خود، بازتولید اقتدار علمی واقعی یک کشور را در چشم‌انداز تازه‌ و صحیحی قرار می‌دهد.
در همین زمینه رجوع کنید به مقالات دکتر رضا منصوری در همین ارتباط در آدرس:
http://www.rmansouri.ir/fa/
.

البته در حوزه های تخصصی مطمئنا آمار متفاوته. مثلا فیزیک نظری در ایران همپای دنیا جلو می ره ولی فیزیک تجربی نه؛ یا شیمی معدنی ما خیلی خوبه [1]. همین طور در پزشکی: ما در جراحی قلب و پیوند اعضا بسیار پیشرو هستیم ولی در حوزه ی آموزش عمومی مسائل پزشکی (پیشگیری) نه.

1) شیمی معدنی جزو معدود درس های تخصصیه که کتاب مرجع دانشگاهیش تالیف اساتید ایرانیه. متاسفانه الان اسمشونو یادم نیست .

آخه وقتی تاریخ اسلام و وصیت نامه ... جزو واحد های درسی دانشگاه های ما باشه دیگه چه انتظاری دارید آخه؟!؟

خوب به هر حال باید واقع بینانه به مساله نگاه کرد، نمی شود که شب بخوابیم و صبح بلند شیم ببینیم مقام علمی مون شده تک رقمی دنیا!!!
علم است، فنر که نیست یک هو برویم بالا.
همینش هم خوبه. ولی باید بهتر بشه.


اما از طرفی این آمارها مربوط به تعداد مقالات علمی است، در نسبت تعداد اختراعات به مقالات اصلا جایگاه خوبی نداریم.
با این قوانین زوار در رفته و مردم تنبل و کارمندان از زیر کار در رو فکر نکنم بهتر از این بشه.

storm نوشته شده:آخه وقتی تاریخ اسلام و وصیت نامه ... جزو واحد های درسی دانشگاه های ما باشه دیگه چه انتظاری دارید آخه؟!؟

حالا مثلا با دروسی مثل ریاضیات عمومی و معادلات دیفرانسیل و فیزیک پایه خیلی خوب تا می کنید، که براتون مباحث پیشرفته این رشته ها را به آموزش بگذارند.
براتون این درسها را گذاشتند در معدل تک رقمی نشوید

در مورد تعداد مقالات که ایرانی ها همش بهش افتخار میکنن باید بگم که اکثر مقلات اساتید و رساله های کترای دانشجویان بیشتر فاقد بار علمیه و با کمک یک سری نرم افزار ها می نویسند البته نه در مورد دانشگاه های معتبر دوم اینکه ایران مقالاهه زیاد داره ولی ارزش یک مقاله به تعداد ارجاعی هست که به اون میشه که در مورد مقالات ایران کمه و چیز دیگه اینکه ما شاید تو خاورمیانه رتبه دانشگاهی خوبی داشته باشیم بازم میگم شاید ولی تو آسیا از کشور های چین و ژاپن و کره و هند و سنگاپور و اندونزی و یلی از کشور های دیگه عقبیم. و اما در مورد علم های نوپا مثل هسته ای که تازه فقط یه نیروگاه تولید برق داریم که در کل فقط دو هزار مگاوات برق رو وارد سیستم کشور میکنه در صورتی که در کشورهای اروپتبی و غربی تازه نزدیکه نیروگاه همجوشی بزنن و دارن شکافت رو جمع میکنند ماهواره هامون هم به زور پنج کیلو میشه و بعد ار دو سه ماه میوفته که اصلا قابل قیاس با ئماهواره های هند هم نیست حال اینکه چین تو عرض یکی دو سال به چمان پیشرفتی رسید که الان ایستگاه فضایی فرستاده بالا در مورد هوا فصا هم اصلا حرفشو نرنید که خندم میگیره ولی خداییش تو بحث نانو و مهندسی ژنتیک ایوالله داره همین

خوب تا بحال سه معیار برای پیشرفت را شناختیم:
1) تعداد مقالات علمی
2) نسبت تعداد اختراعات به مقالات
3) مقدار ارجاع به مقالات

یکی دیگه هم به ذهنم رسید:
4) میزان فن آوری بومی در زندگی روزمره.

به نظر من مردم ایران کلا همچین با فناوری حال نمیکنن!
چرا ما دقیقا 50 سال از فناوری دنیا عقبیم؟!(مثالش. مثلا کارتای اتوبوس که به جای پول اومده! حتی حاضر نیستن تا سر باجه برن یه دونه ازشون بخرن که هی مجبور نشن پول پاره رد و بدل کنن که 100 جور مضرات داره!)
چون میخوایم! تنبلیم
از قدیم الایام ایرانی ها تن پرور و تنبل بودن و باید دنبال راه حل اول برای این مشکل باشیم
تنبل در فکر، در کار در همه چیز.
وقتی متوسط کار در مملکت ما 2-3 ساعت باشه د رحالی که در چین و ژاپن که حرف اول اقتصاد و علم و این قبیل مسائل میزنند تقریبا، 12 ساعت ساعت کاری متوسطشون باشه.. اونوقت ما این وسط خودمونو با کی و چی داریم مقایسه میکنیم!؟
برای ورود به دانشگاه دهنمون.. میشه بعدم آخرش چی!؟هیچی! با معدل تک ماده م فارغ التحصیل میشی! هرچقدم که اوشکول باشی!
آخرشم یه شغل پشت میز نشینی بت میدن و خلاص!تازهههه.. اونم با پارتی و ...

از قدیم الایام ایرانی ها تن پرور و تنبل بودن

خیلی این حرف بهم برخورد! منظور از قدیم کی هست؟ بتره تاریخ قبل از اسلام باشکوه رو بخونی! بهتره بدونی اون چیزی که بهت میگن بسط دو جمله ای نیوتن مال نیوتن نبوده ماله خیامه. ما اینقدر باورش نداریم که توی کتابهای مولف های خودمون هم مینویسند بسط نیوتن و حالا بعضی ها که ما رو بالا میبرن مینویسند بسط دو جمله ای خیام-نیوتن.
اون مثلث پاسکال نیست مثلث خیامه. اون قانونی که امروز به قانون اول نیوتن معروفه رو ابن سینا در اثارش داره. یا بهتره بدونی اولین بار کشتی های ایران سکان داشته که این عامل مهمی در فتح یونان به وسیله ی خشایارشا بوده.
بهتره بدونی که به حضرت موسی گفتند چرا مملکت تو اینقدر بیماری و بد بختی داره گفت تو فکر میکنی اینجا مملکت اریایی (پارسی) هست...
بدون که پیامبر (ص) سلمان فارسی رو دید و فرمود:اگر علم در ثریا هم باشد مردانی از سرزمین پارسبه ان دست خواهند یافت
منظور از پارس کل ایران باستان چون ایران رو پارس می نامیدن.
اما میدونی مشکل امروزت چیه؟ بی غیرتی!
تو باید به خود افتخار کنی.
الان یه وضعیه که همه اگه روشون میشد میگفتن من امریکایی هستم و یه دو سال امریکا بودمو از این حرفا چون می بینن که خیلی بالاست.
حالا بذار واست یه چیزی بگم وقتی اسکندر ایران رو فتح کرد با این که بر ایران چیره شد اما گفت من یکی از پادشاهان هخامنشی هستم.
یعنی ایران مثل امریکای الان بوده برای بقیه کشورها.
به خاطر خدا نگید ایرانیا فلان ... . مگه خودت ایرانی نیستی؟
ای مرد پارسی تو از نسل کوروش.داریوش.خشایار.اردشیر.شاپور و بهرام هستی

ممنونم از m.s.f. عزیز؛ من هم مثل شما احساسات پان ایرانیستی قوی در وجودم احساس می کنم. از غرب زده های بی هویت هم خوشم نمی آید ولی می خواهم بگویم یک ملت، یک تمدن یا یک جامعه، تا کی می تونه صرفا به گذشته اش افتخار کنه؟ وضع امروز یونانیها را با آن پیشینه غنی دانشیک ببینید؛ اتحادیه اروپا برایشان تعیین تکلیف می کند که چه جور باید ریاضت اقتصادی را تحمل کنند و چه قوانین کار و کارفرمائی و باز نشستگی باید داشته باشند و ... از نقطه نظر فن آوری و صنعت پیشرفته هم از سایر کشورهای اروپائی عقب افتاده اند و عملا ورشکسته اند.
بله واقعیت این است که در مقایسه با ملل هم عصر؛ ایرانیان باستان (باشندگان سرزمین ایران بسیار بزرگ تر و گسترده تر از امروز)، تمدن پیشرو و با شکوهی داشته اند اما به ویژه از دوران ایلخانی و صفویه به بعد، عملا به جز در برخی علوم عقلی و کلامی، سیر قهقرائی سکون، خمودی و واپسگرائی را طی کرده اند و در مقابل، از همان دوران، ملل غربی (مثل اروپا و امریکا) و شرقی (مثل ژاپن، تایوان، کره) مرتبا سیر تفکر عقلی و پیشرفت را همراه با فرهنگ تلاش، خرد گرائی و دانش گرائی طی کرده اند.
بنابراین باید کمی هم نگاه خود را از گذشته بر گیریم و به سوی آینده بیندازیم.
گاهی تنبلی جسمی به دلیل سستی و کاهلی مطلق نیست. از نگاه جامعه شناسی تاریخی، گاهی یک ملت، دچار نوعی افسردگی و آشفتگی دسته جمعی می شود و افراد، انرژی و انگیزه ای برای کار و تلاش بیشتر ندارند. گاهی افکار خرافه یا اشتباه، ذهن یک ملت را فاسد و غیر کارآ می سازد. در تحلیلهای منطقی خود، همه اینها را باید با هم ببینیم.
فقط می دانم در حال حاضر، از صمیم قلب دلم می خواهد در آتی، روزی برسد که مثلا وقتی به دائره المعارفی مثل ویکی پدیا مراجعه کنم ؛ توصیفی افتخار آمیز از «ایران»، مانند کشورهای ژاپن، آلمان و یا سوئیس ببینم؛ سرفراز، مردمانی شاد و فکور، دانش محور و خلاق، ثروتمند و پیشرفته، اخلاق مدار و صلح طلب...

http://www.hupaa.com/forum/viewtopic.php?f=12&t=30648