این جنبش - یا در مورد پولاریس، عدم حرکت - از کجا می آید؟ از چرخش زمین می آید. زمین یک بار در روز در زیر آسمان می چرخد و چرخش ما باعث می شود خورشید در روز - و ستارگان در شب - از شرق طلوع کنند و در غرب غروب کنند. اما ستاره شمالی یک مورد خاص است. از آنجا که تقریباً دقیقاً بالای محور شمالی زمین قرار دارد، مانند توپی یک چرخ است. بالا نمی رود و غروب نمی کند. در عوض، به نظر می رسد که در آسمان شمالی قرار دارد.ستاره شمالی نه تنها یک را به سمت شمال نشان می دهد، بلکه ارتفاع آن در آسمان شمالی نیز با عرض جغرافیایی شما در زمین مطابقت دارد. اگر در دریای کارائیب در عرض جغرافیایی 16 درجه شمالی حرکت می کنید، ستاره شمالی حدود 16 درجه در آسمان شما خواهد بود. اگر در اطراف نوا اسکوشیا، در عرض جغرافیایی 44 درجه شمالی حرکت می کنید، ستاره شمالی حدود 44 درجه در آسمان شمالی شما خواهد بود. هر درجه شمالی یا جنوبی برابر با 69 مایل (111 کیلومتر) است، بنابراین سفر 690 مایلی شمال یا جنوب، عرض جغرافیایی شما و ارتفاع ستاره شمالی را 10 درجه تغییر می دهد.جهت نسبی یک شی عمدتاً به دو چیز بستگی دارد:
محل ناظر و جسم
سیستم مختصاتی که برای تعیین جهت استفاده می کنید.
بنابراین بخش اول این موضوع مربوط می شود که ما در کجا با پولاریس مقایسه می شویم (و با بسط سوال شما، ستاره های دیگر نیز کجا هستند). بله، ستارگان و سایر اجزای کهکشان همگی دارای حرکات خاصی هستند. اما این حرکت در مقایسه با فواصل بین ستاره ها زیاد نیست.
بیشتر ستارگانی که در آسمان می بینیم کاملاً نزدیک هستند و با سرعتی مشابه به دور کهکشان می چرخند. سرعت منظومه شمسی در اطراف کهکشان حدود 230 کیلومتر بر ثانیه است. سرعت نسبی بین خورشید ما و ستارگان نزدیک بسیار کمتر از آن است. اگر فرض کنیم که بیشتر ستارگان از ما دورتر از 5ly هستند، می‌توانیم محاسبه کنیم که چقدر طول می‌کشد تا تغییر 1% در فاصله ایجاد شود.
$t = \frac{4.7x10^{23}m}{2.3x10^5m/s}$
که تا بیش از شش هزار سال کار می کند. اخطارهای زیادی در مورد این عدد وجود دارد، اما این ایده خوبی به شما می دهد که در بیشتر موارد حرکت ستاره ها نسبت به یکدیگر بسیار طولانی است تا شما در طول زندگی خود بدون مشاهده دقیق متوجه آن شوید.
نکته دوم این است که اگر منظورمان از «شمال» یا هر جهت دیگری را تغییر دهیم، همه چیز می تواند حرکت کند. شمال، هم در زمین و هم در نجوم، با محور چرخشی زمین تعریف می شود. اما این محور در طول زمان جهت خود را نسبت به ستاره های دیگر تغییر می دهد. بزرگ‌ترین تغییر جهت محور علاوه بر تابش‌های کوچک‌تر، به دلیل تقدیم است و دوره‌ای در حدود 26000 سال دارد. این تغییر "شمال" را از جهتی خواهد گرفت که نسبتاً نزدیک قطبی در دایره ای بزرگ در اطراف آسمان می گذرد. با چنین دوره طولانی، باز هم این چیزی نیست که افراد بدون اندازه گیری دقیق ببینند.
نقشه آسمان تقدم
بنابراین پاسخ این است که مردم امروزی قادر خواهند بود همیشه قطبی را به عنوان ستاره قطبی در نظر بگیرند، اما این موضوع برای نسل‌های آینده کمتر صادق خواهد بود زیرا تغییرات در مقیاس هزاران سال به راحتی قابل مشاهده است.Hesami, sixth
semester of aerospace engineering
رهام حسامی ترم ششم مهندسی هوافضا
