اختروش‌ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره‌ها شبیه بودند باوجود بحث‌های مختلف بر سر موجودیت این شیء آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش، هالهٔ متراکم‌شدهٔ ماده است که ابرسیاهچاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده‌است
کوازارها به عنوان مراکز کهکشان ها
الان میدونیم که اختروش ها مراکز بسیار درخشان کهکشان ها در دوران کودکی خود هستند. پس از دهه‌ها مطالعه شدید، اصطلاح دیگری برای این اجرام داریم: اختروش نوعی هسته فعال کهکشانی یا AGN است. در واقع انواع مختلفی از AGN وجود دارد که هر کدام داستان خاص خود را برای گفتن دارند. از نظر تئوری، تشعشعات شدید منتشر شده توسط AGN به یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز آن نیرو می دهد. این تشعشع از مواد موجود در دیسک برافزایشی که سیاهچاله را احاطه کرده است، می آید، زمانی که در اثر اصطکاک شدید ایجاد شده توسط ذرات گرد و غبار، گاز و سایر مواد موجود در دیسک که بارها با یکدیگر برخورد می کنند، تا میلیون ها درجه فوق گرم می شود.
مارپیچ درونی ماده در قرص برافزایشی یک سیاهچاله بزرگ - یعنی در مرکز یک اختروش - نتیجه برخورد ذرات و جهش آنها به یکدیگر و از دست دادن تکانه است. این ماده از ابرهای عظیم گازی، عمدتاً متشکل از هیدروژن مولکولی، که کیهان را در دوره کوتاهی پس از انفجار بزرگ پر کرده بود، به دست آمد.
بنابراین، اختروش‌ها در موقعیتی که در کیهان اولیه بودند، ذخایر عظیمی از ماده برای تغذیه داشتند.
همانطور که ماده موجود در دیسک برافزایش اختروش/سیاهچاله گرم می شود، امواج رادیویی، اشعه ایکس، فرابنفش و نور مرئی تولید می کند. این اختروش آنقدر درخشان می شود که می تواند از کل کهکشان ها پیشی بگیرد. اما به یاد داشته باشید که ... کوازارها بسیار دور هستند. آنها آنقدر از ما دور هستند که ما فقط هسته یا هسته فعال کهکشانی را که در آن زندگی می کنند مشاهده می کنیم. ما چیزی از کهکشان به جز مرکز درخشان آن نمی بینیم. مثل دیدن چراغ جلوی ماشین دوردست در شب است: شما نمی دانید که به کدام نوع ماشین نگاه می کنید، زیرا همه چیز به غیر از چراغ جلو در تاریکی است.
. پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره ها شبیه بودند باوجود بحث‌های مختلف بر سر وجودیت این شئ آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش هاله متراکم شده ماده‌است که ابر سیاهچاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده‌است. ماهیت واقعی اختروش‌ها به درستی شناخته شده نیست اما بر اساس آخرین مطالعات، اخترشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که انرژی عظیم اختروش‌ها از فروریزش مواد داخل اَبَرسیاه چاله‌ی مرکزی کهکشان‌های جوان تامین می‌شود.
اختروش‌ها انتقال به سرخ بسیار بالایی دارند، به این معنی که آنها با سرعت زیادی از ما در حال دور شدن هستند و بنا بر قانون انبساط عالم هابل این نشان می‌دهد که در فاصله‌ی بسیار زیادی از ما قرار دارند. بنابراین نوری که ما از اختروش‌ها دریافت می‌کنیم مربوط به میلیاردها سال قبل است، زمانی‌که عالم بسیار جوان بوده است. این اجرام از پُرانرژی‌ترین منابع شناخته شده در عالم هستند. انرژی تابش شده از یک اختروش معادل هزار میلیارد ستاره همانند خورشید است. این انرژی در تمام طول‌موج‌های الکترومغناطیسی تابش می‌شوند اما اوج انرژی معمولاً در محدوده پرتوهای فرابنفش و مرئی است. طیف تابش‌شده از اختروش‌ها بسیار با طیف یک ستاره تفاوت دارد و به این طریق می‌توان اختروش‌ها را از ستاره‌ها متمایز کرد.hope I helped you understand the question. Roham Hesami, sixth semester of aerospace engineering
رهام حسامی ترم ششم مهندسی هوافضا