خوب یک ماده ای اسرارآمیز که نیروی گرانشی را اعمال می کند اما هیچ نوری از خود ساطع نمی کندمنظور شما .آیا ماده تاریک می تواند سیاهچاله ها را تشکیل دهد؟
Absorption of dark matter by black holesجذب ماده تاریک توسط سیاهچاله هایک جسم هاله جمع و جور نجومی خوب ببینیم چطور من ترجمه کردم دیدم (MACHO)بخش کوچکی از مادهٔ تاریک ممکن است مادهٔ تاریک باریونی باشد: اجسام نجومی مانند اجسام هالهای پرجرم فشرده Massive Astronomical Compact Halo Objects) که MACHOمیگیم که از ماده معمولی تشکیل شدهاند اما تابش الکترومغناطیسی آنها هیچ یا ناچیز است ماچو (MACHO) چیست؟
یک احتمال بدیهی آن است که حداقل بخشی از ماهیت ماده تاریک ماده طبیعی یا ماده باریونیک باشد که ما جز از طریق تاثیرات گرانشیاش قادر به مشاهده و ردیابی آن نیستیم. ستارهها به دلیل آنکه در حال سوختن هستند قابل مشاهده هستند و اگر چنین نبود ما آنها را نیز به عنوان ماده تاریک به حساب میآوردیمWIMP چیست؟
ذرات سنگین برهم کنشکننده ضعیف یا WIMP یا Weakly Interacting Massive Particles هستند. این ذرات هنگامی که از رشد ساختار عالم تحت تاثیر گرانش در هستی اولیه صحبت به میان میآید، معرفی میشوند. هدف از پیشنهاد ذراتی که تنها به گرانش و بر هم کنش ضعیف واکنش نشان میدهند این است که بتوان توجیهی برای نوسانات چگالی و توانایی رشد قبل از بازترکیب پیدا کرد. لازم به ذکر است که در حال حاضر کسی نمیداند WIMPها چه چیزی هستند اما چندین فرضیه مطرح شده است که در ادامه آنها را بررسی میکنیم.کاندیدای اصلی WIMP و تنها موردی که میدانیم وجود دارند نوترینوها هستند. نوترینوها در هستی فراوان وجو دارند اما برهمکنشهای مهم آنها با سایر اشکال ماده هنگامی که هستی در حدود یک ثانیه عمر داشته و درست پیش از نابودی مقیاس بزرگی از الکترونها و پوزیترونها متوقف شده است. در نتیجه هستی باید همچنان با گازی از نوترینوهای کیهانی که در حال حاضر تا درجه حرارت حدود 2 کلوین خنک شده و نیز چگالی تعداد آن در حدود $10^{8}$
بر هر مترمکعب است پر شده باشد. این نوترینوها مقدار بسیار اندکی انرژی با خود حمل میکنند و در حال حاضر غیرقابل ردیابی هستند اما با کنار هم قرار گرفتن آنها این نوترینوها میتوانند بخش عمدهای از ماده تاریک را شکل دهند..هر نوع جسم نجومی است که ممکن است حضور ظاهری ماده تاریک در هاله های کهکشان را توضیح دهد. MACHO یک جسم متشکل از ماده معمولی باریونیک است که تابش کمی یا بدون تابش منتشر می کند و بدون هیچ ارتباطی با هیچ سیستم سیاره ای در فضای بین ستاره ای حرکت می کند. از آنجا که MACHO ها نورانی نیستند ، تشخیص آنها دشوار است. MACHO شامل سیاهچاله ها یا ستاره های نوترونی و کوتوله های قهوه ای و سیارات بدون ارتباط است. کوتوله های سفید و کوتوله های قرمز بسیار کم رنگ نیز به عنوان MACHOs نامزد پیشنهاد شده اند.
بسته به هندسه سیاهچاله مورد مطالعه ، MACHOs نیز به عنوان گرانش جذب جرم لومینو می شود و توسط سیاهچاله افزایش می یابد و جرم و افق آن افزایش می یابد.آیا انرژی تاریک یا ماده تاریک بر سیاهچاله ها تأثیر می گذارد؟ماده تاریک می تواند ، و احتمالاً می افتد ، به سیاه چاله ها سقوط کرده و مانند هر نوع ماده یا انرژی دیگری که در آنها فرو می رود ، روی آنها تأثیر می گذارد. مقدار زیادی از آن نمی افتد ، زیرا مانند هر چیز دیگری که به سیاه چاله نزدیک می شود ، معمولاً مستقیماً به سمت آن هدف قرار نمی گیرد ، بلکه کمی تپش می کند و تکان می خورد و دوباره فرار می کند. بر خلاف ماده عادی ، ماده تاریک تقریباً هیچ اصطکاک یا برخوردی با سایر اجسام نزدیک سیاهچاله را تجربه نمی کند (ما تصور می کنیم مستقیماً از همه چیز عبور می کند ، از جمله خود ما) بنابراین در دیسک برافزایشی یا هیچ چیز گرفتار نمی شود. قرار گرفتن ماده تاریک در SMBH مرکزی کار چندانی برای کهکشان انجام نمی دهد ، زیرا جرم آن همچنان در حال حرکت است و ستارگان را به سمت خود می کشاند و مانند گذشته قبل از سقوط.
انرژی تاریک داستان دیگری است. در بیشتر نظریه های مختلف رقیب که در آن وجود دارد ، این انرژی ذاتی فضا است. هر متر مکعب فضا حاوی مقدار مشخصی (اندک) انرژی تاریک است که نمی تواند به اطراف حرکت کند یا چیزی. این به عنوان چیزی شبیه فشار ظاهر می شود و باعث می شود فضا هر زمان که نیروی بیشتری (مانند گرانش توده های مجاور) باعث انقباض آن نشود ، منبسط شود.آیا بین سیاهچاله ها و ماده تاریک/انرژی ارتباطی وجود دارد؟انرژی تاریک چیزی کاملاً متفاوت است ، که بهتر است به عنوان فشار منفی توصیف شود که خود فضا است. من فکر می کنم. یا ما فکر می کنیم. هیچ کس واقعاً نمی داند.انرژی تاریک
این نیرویی است که کهکشان ها را از یکدیگر دور می کند و در نتیجه جهان را منبسط می کند. اگر این نیروی فرضی را نداریم ، نمی توانیم توضیح دهیم که چرا فاصله بین کهکشان ها افزایش می یابد.بدون ماده تاریک ، ما انتظار داریم که سرعت اجسام به عنوان تابعی از شعاع (از مرکز جرم) از منحنی با برچسب "دیسک" پیروی کند. با این حال ، آنچه ما می بینیم مجموع دو مشارکت (دیسک و "هاله ماده تاریک" است که این دیسک را احاطه کرده است) ، که با داده های واقعی بیش از حد رسم شده است.
ما همچنین شواهدی از این جرم اضافی از عدسی های گرانشی داریم. با عبور نور از جسم بزرگی مانند خوشه کهکشانی ، مسیر آن با گرانش آن جسم خم می شود. زمانی می توانیم این خوشه را مشاهده کنیم که خوشه کهکشانی در مقابل کهکشان بسیار دورتری قرار داشته باشد ، نور شیء پس زمینه بزرگ شده و مخدوش شود. ما می توانیم مسیری را که نور باید طی کرده باشد ، محاسبه کنیم و جرم مورد نیاز برای خم شدن آن را تنها با ستارگان و گازهایی که در خوشه عدسی می بینیم ، محاسبه نکنیم. این دوباره نشان می دهد که جرم اضافی وجود دارد که ما نمی توانیم ببینیم.
انرژی تاریک شما با این ویژگی فاصله چندانی ندارید ، با یک تفاوت عمده: انرژی تاریک "نیرویی" است که باعث می شود جهان انبساط خود را تسریع کند. ما انتظار داریم جهان از مدل کیهان شناسی بیگ بنگ منبسط شود ، اما ما انتظار داریم که سرعت آن کاهش یابد زیرا گرانش متقابل همه چیز در جهان بر یکدیگر تأثیر می گذارد. به نظر می رسد انرژی تاریک "فشاری" بر هر قسمت از فضا برای گسترش است ، اما بسیار ضعیف است و در بیشتر تاریخ جهان تحت تأثیر گرانش و عوامل دیگر بوده است. تنها در چند میلیارد سال گذشته شروع به تسخیر آن کرده است.
چیزی شبیه به این کار می کند. تصور کنید که یک ناحیه 1 بعدی از فضا-زمان 1 واحد دارید اکنون این منطقه دارای "فشار انبساط" انرژی تاریک است که بر آن تأثیر می گذارد. فرض کنید 0.07 واحد در سال در واحد است. این بدان معناست که هر سال ، این منطقه از فضا زمان 7 درصد بزرگتر می شود. در 10 سال ، طول دو برابر می شود: در حال حاضر مسئله این است که هر یک از این مناطق دارای فشار انبساط همانند منطقه اولیه هستند! بنابراین هر دو در 10 سال دو برابر می شوند و سپس آنها دو برابر می شوند و غیره. بنابراین آنچه اتفاق می افتد این است که شما یک توسعه کوچک محلی دریافت می کنید ، اما هرچه چیزی دورتر شود سریعتر از شما دورتر می شود. اثر واقعی انرژی تاریک به ترتیب کوچکتر است ، چیزی در حدود 67.15 ± 1.2 (کیلومتر بر ثانیه)/Mpc اما هنوز به این معنی است که هر کهکشان بیش از 4.5 گیگاپارسک از ما دورتر است ، در حال حاضر سریعتر از ما دور می شود از سرعت نور (ما هنوز هم می توانیم آنها را در حال حاضر ببینیم زیرا نوری که می بینیم مدتها قبل از این که نرخ انبساط به این میزان برسد ساطع شده است.) انبساط در فواصل عظیمی که در جهان می بینیم جمع می شود.
انرژی تاریک بر چیزهایی مانند سیارات ، منظومه شمسی و کهکشان ها تأثیر نمی گذارد زیرا این تأثیر در مقیاس های کوچک بسیار ضعیف است و گرانش بیش از آنکه با آن مقابله کند. اثر آن را بیشتر می توان در گستره خالی وسیع فضا بین خوشه های کهکشانی مشاهده کرد.I hope I help you understand the question. Roham Hesami