هواشناس نوشته شده:گاهی اوقات ، از انسان بودن باید خجالت کشید / عکس زنی که بعد از تجاوز، چشمهایش را از حدقه بیرون آوردند، چون متجاوز را شناخته بود
منظورم از این پست این هست که انسان همون یک دفعه رو کافیه که به این دنیا اومده ، چون به خاطر قدرت ، شهوت و هوس و ... انسانیت به کلی از بین رفته ( مخصوصا در جامعه ایران ) و انسانیت به گند و کثافت کشیده شده و لازم نکرده دو بار وارد این دنیا بشیم ...
هواشناس نوشته شده:گاهی اوقات ، از انسان بودن باید خجالت کشید / عکس زنی که بعد از تجاوز، چشمهایش را از حدقه بیرون آوردند، چون متجاوز را شناخته بود
منظورم از این پست این هست که انسان همون یک دفعه رو کافیه که به این دنیا اومده ، چون به خاطر قدرت ، شهوت و هوس و ... انسانیت به کلی از بین رفته ( مخصوصا در جامعه ایران ) و انسانیت به گند و کثافت کشیده شده و لازم نکرده دو بار وارد این دنیا بشیم ...
Aidin80 نوشته شده:سلام بر همگي.من تازه واردم و وقتي تالارو گشتم ديدم همه ي مباحث قبلا پاسخ داده شدن و شايد اين هم تكراري باشد اما بعضي وقت ها يا فكر ميكنم اين من نيستم و يا اينكه قبلا اين وضعيت رو تجربه كردم.كه البته حالت دوم مشتركه حالا مي خوام بدونم من نوعي تا به حال چند بار زندگي كرده ام.ايا اين ربطي به دنيا هاي موازي نداره.لطفا انگ ديوانگي به من نزنيد.
ذهن گهگاه حافظه ی کوتاه مدت را با حافظه ی بلند مدت قاطی میکند، شما صحنه ی x را میبینی، ذهن میبردش به حافظه ی بلند مدت (اشتباه می کند)، سپس شما صحنه های ثانیه های بعد را میبینی که بسیار شبیه صحنه ی x هستند، و چون صحنه ی x در حافظه ی بلند مدتت است، خیال میکنی صحنه های بعد از x را قبلا دیده ای.
چه میکنه این ذهن با ما؟؟؟؟
یه وقت چنان خسته است که اسم خودمون رو به یاد نمیاره.
یه وقت دیگه از بس شاد و شنگوله و تحریک میشه که مابین حافظه های کوتاه مدت و بلند مدت
نوسان میکنه و از اندوخته فیزیکی خودت استفاده میکنه و متافیزیک به خوردت میده.
چشمها را باید شست،جور دیگر باید دید.پای عقل را از بند باید رهانید،چهرش را از زنگارخرافات تکانید. کمی شجاعت روحی لازمه،تا ناگفته ها را گفت و ناشنیده ها را شنید.
هواشناس نوشته شده:گاهی اوقات ، از انسان بودن باید خجالت کشید / عکس زنی که بعد از تجاوز، چشمهایش را از حدقه بیرون آوردند، چون متجاوز را شناخته بود
منظورم از این پست این هست که انسان همون یک دفعه رو کافیه که به این دنیا اومده ، چون به خاطر قدرت ، شهوت و هوس و ... انسانیت به کلی از بین رفته ( مخصوصا در جامعه ایران ) و انسانیت به گند و کثافت کشیده شده و لازم نکرده دو بار وارد این دنیا بشیم ...
هواشناس نوشته شده:گاهی اوقات ، از انسان بودن باید خجالت کشید / عکس زنی که بعد از تجاوز، چشمهایش را از حدقه بیرون آوردند، چون متجاوز را شناخته بود
منظورم از این پست این هست که انسان همون یک دفعه رو کافیه که به این دنیا اومده ، چون به خاطر قدرت ، شهوت و هوس و ... انسانیت به کلی از بین رفته ( مخصوصا در جامعه ایران ) و انسانیت به گند و کثافت کشیده شده و لازم نکرده دو بار وارد این دنیا بشیم ...
سلام دوست عزیز تا اونجا که من میدونم و شنیدم این یه نظریه مال ؟؟؟؟ سال پیشه فک کنم دوران افلاطون بوده که میگه :انسان وقتی از این دنیا میره جسمش از بین میره اما روحش در یه کالبد دیگه به این دنیا میاد اگه در زندگی قبلیش آدم درستکاری بوده در این دنیا زندگی راحت و خوبی داره و اگه نبوده برعکس واسه همینه که مثلا به یه محلی میریم که تا حالا نرفتیم ولی فک میکنیم یه بار دیگه اینجا اومدیم واسه اینه که روحمون تو یه کالبد دیگه به اینجا اومده . البته این نظریه یه نظریه چرنده که شاید آدمایه زمان خودش اونو پذیرفته باشن. البته اینو بگم واسه خودمم اتفاق افتاده که یه چیزیو که اولین بار دیدم واسم آشنا میاد . ولی مطمئنم دلیلش این نیست که آدم یه بار دیگه بعد مرگ به دنیا بیاد
منم شنیدم که ما یه بار این زندگی رو که الان میکنیم قبلا کردیم و ما وقتی یه صحنه ای رو میبینیم که به نظر اشنا ست دلیلش همینه.
بازم تاکید میکنم که فقط شنیدم.ولی تا دلیل علمی ندونم باور نمیکنم.
طبق اخرین تحقیقاتی که در روانشناسی انجام شده این نتیجه بدست امده که چیزی جداگانه به اسم روح وجود نداردبلکه روح فقط قسمتی از مغز است که مسئولیت احساسات عاطفی و معنوی را بر عهده دارد پس این نظریات و البته بعضی مسائل در دین خودمون کاملا منسوخ به حساب میاد
با شیطان هم داستان شدم تا در برابر هیچ انسانی سر تعظیم فرود نیاورم(دکتر شریعتی)
من بد جوری با این آقا ی هوا شناس حال می کنم ولی کلا اینکه آدم یه همچین چیزایی رو به الهیات وروح و اینجورچیزا ربط بده یا براش دلیل علمی بیاره که من تا حالا ندیدم(اگه شما دارین لطفا بذارید)فقط وفقط به اعتقادات آدم بستگی داره برای من هم اتفاق افتاده و همه جور دلیلی هم برام اوردن ولی .....من فقط دلایل علمی رو قبول می کنم که با عقل خودم و چهار تا آدم دیگه که یه چیزی حالیشونه (البته من نمی گم خیلی حالیمه خیلی هم کم حالیمه)جور در بیاد!
Aidin80 نوشته شده:سلام بر همگي.من تازه واردم و وقتي تالارو گشتم ديدم همه ي مباحث قبلا پاسخ داده شدن و شايد اين هم تكراري باشد اما بعضي وقت ها يا فكر ميكنم اين من نيستم و يا اينكه قبلا اين وضعيت رو تجربه كردم.كه البته حالت دوم مشتركه حالا مي خوام بدونم من نوعي تا به حال چند بار زندگي كرده ام.ايا اين ربطي به دنيا هاي موازي نداره.لطفا انگ ديوانگي به من نزنيد.
ذهن گهگاه حافظه ی کوتاه مدت را با حافظه ی بلند مدت قاطی میکند، شما صحنه ی x را میبینی، ذهن میبردش به حافظه ی بلند مدت (اشتباه می کند)، سپس شما صحنه های ثانیه های بعد را میبینی که بسیار شبیه صحنه ی x هستند، و چون صحنه ی x در حافظه ی بلند مدتت است، خیال میکنی صحنه های بعد از x را قبلا دیده ای.
منم اینوتوی یه مستند دیدم که میگفتن
زندگی تنها سایه ای گذرا و بازیگری بی نوا است که ساعتی بر صحنه می خرامد و به شور و هیجان می آید و سپس دیگر آوایی به گوش نمی رسد .افسانه ای خشم آلود و پر خروش که ابلهی حکایت می کند و هیچ معنایی ندارد.(مکبث-شکسپیر) انسان حیوان غمگینی است که فقط اعجاز به هیجان می آوردش ،یا کشتار.(هفت دیوانه -روبرتو آرلت)
در مورد این احساس دوباره دیدن یک مکان یا فرد، من سه چهار سال پیش خاطرم هست که مقاله ای خوندم در موردش توی مجله ی دانشمند. اسم این پدیده "دژاوو" هست و دلایل علمی داره. هیچ ربطی به زندگی دوباره و اینجور مسائل نداره. اون توضیح ساده ای که من خاطرم هست این بود که هیپوکامپوس مغز بدون اینکه فرد متوجه شه تصاویری رو در نظر میگیره و وقتی فرد به طور اتفاقی وارد یه مکانی شه که ممکنه کمترین شباهتی به اون تصاویر داشته باشه، دو تصویر روی هم پوشانی میکنند و فرد احساس میکنه قبلا دیده این صحنه رو.
این توضیحی هست که ذهن 3-4 سال پیش من پذیرفتش اما چون و چرای این مساله برای من هم سواله الان. با یه سرچ ساده میتونی دلایل علمی و معتبر دژاوو رو پیدا کنی.
منم باید بیشتر در مورد بخونم اما حداقلش مطمئنم که ماورایی نیست این مساله و هیچ ربطی نداره به زندگی دوباره و روح و اینجور چیزا!
سلام دوستان فک کنم جواب سوالتون تو این متن باشه بازم اگه سوالی بود من در خدمتم
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
«اگر شما یک سیب داشته باشید و من هم یک سیب و سیبها را با هم عوض کنیم، همچنان هر دویمان یک سیب داریم؛ اما اگر شما یک ایده داشته باشید و من هم یک ایده و اگر ایدههایمان را عوض کنیم، آنگاه هر کدام از ما دو ایده دارد.» جورج برنارد شاو
