هوپا، انجمن علم ایران

akbarmohammadzade نوشته شده:بسمه تعالی
حوزه مطالعات بنده دقیقا در حوزه سیارات منظومه شمسی و مطالعه باد خورشیدی می باشد.
با توجه به اینکه در حال حاضر از تشکیل منظومه شمسی بسیار دور هستیم هر نظریه ای که بهترین و بیشترین تطابق را با واقعیات موجود داشته باشد و برپایه معادلات و قوانین فیزیکی استوار باشد شانس مقبولیت بیشتری را داشته بیشتر ماندگار خواهد بود.
در حوزه شناخت منظومه شمسی موارد زیر تقریبا ثابت شده هستند:
الف- تشکیل منظومه از ابر میان ستاره ای مولکولی تاریک واقع در سیستم محلی اوریون
ب- شارژ ابر مولکولی مذکور توسط ابرنواختر های همجوار به لحاظ متشکل بودن از اتم های عناصر سنگین
ج-تشکیل ستاره تی ثوری در مرحله اول تشکیل هسته های سیارات و گداخت مجموعه سیارات خاکی در بطن ستاره
د-کاهش سرعت حرکت وضعی خورشید (ستاره مرکزی )در تعادل با دینامیک کل سیستم و گشتاور آن
ه- حرکت انتقالی کل سیستم حول مرکز کهکشان راه شیرین در طی 225 میلیون سال یکبار
و- قوانین کپلر و جاذبه نیوتن و معادلات میدان نسبیت عام در حرکت سیارات دقیقا برقرار است
ز-قانون تیتوس -بده با اندک اختلافی در مجموعه حاکم است. همین قانون در مورد اقمار مشتری و خصوصا زحل نیز برقرار می باشد
نکته حائز اهمیتی که بنده در مقالاتم تاکید کرده ام اینکه در مورد حرکت وضعی سیارات اطلاعات و تئوری ما در مقام مقایسه طوریست که انگار تئوری مادر زمان کپلر قرار دارد
و اما در خصوص نظریه ارائه شده محاسبات لاگرانژدر دینامیک تحلیلی بوده قانون فواصل را تیتو س- بده ارائه کرده است)

1-فرضیه ای که مطرح شده با قانون تیتوس بده همخوانی پیدا نمی کند
مگر اینکه فرض کنیم میدان جاذبه خورشید آرایش مذکور را خود به خود بعد از ورود سیاره انجام می دهد.
2- سیارات به طور منظم در دیسک سیاره ای و در صفحه ای مار بر حدودا استوای خورشید شکل یافته اند . که با دینامیک منظومه مطابقت پیدا می کند
-احتمال اینکه ستاره دیگر در امتدادی دقیقا در این امتداد به خورشید نزدیک شده باشد بسیار نادر خواهد بود.اگر از زاویه ای سیاره مهمان وارد میشد .
ادامه آنرا فردا می نویسم000

akbarmohammadzade نوشته شده:- اگر خورشيد تونسته بعضي از سياره ها رو از اون ستاره بگيره (بدزده) پس يعني جاذبه ي نسبتا بالايي داشته و به اون منظومه هم نزديك شده. حالا چرا خود خورشيدشون رو جذب نكرد؟ در حالي كه سياره ها جرم كم و در نتيجه جاذبه ي كمي دارند.
جواب: توي شكل3 از بالا توضيح دادم كه دو خورشيد داراي سرعت(فلش هاي ابي) و جهت هستند و از كنار هم گذر ميكنن مثل گذر كهكشان ها از كنار هم كه ممكنه در هم ادغام بشن و يا از كنار هم با تغيير جهت هايي در فضا عبور كنن و ادغامي رخ نده كه البته در اين سطح هم ممكنه دزدي جرمي رخ بده
با اوصافی که اینجا آورده اید خورشید وستاره مذکور باید منظومه مزدوج ستاره ای تشکیل میدادند ،چون به فاصله ای در فرضیه اشاره می نمائید که در این فاصله دو ستاره همدیگر را جذب می کنند.

enjoy_physics نوشته شده:سلام اگه تو اين انجمن استاد هست لطفا نظرشو بگه

ممنون از كساني كه جواب پست قبلي منو دادن

نظريه من از اين قراره :در علوم سياره اي بحثي در مورد چگونگي شكل گيري سيارات مطرحه كه من با اون كاري ندارم(ولي دارم روي اين كار مي كنم)0 دوستاني كه درباره سيارات مطالعه كردن ميدونن سيارات منظومه شمسي از نزديك ترين به خورشيد تا به دورترينش از نظر جرمي و حجمي از نظمي كه دانشمندان انتظارشو دارن برخوردار نيست(چندي پيش يكي از دانشمندان علوم سياره اي ايراني كه در امريكا فعاليت دارن به ايران اومدن و اين بحثو در برنامه اسمان شب مطرح كردن)يعني سيارات منظومه شمسي از نظر جرمي روي نمودار بصورت يك نمودار گوسي تعريف ميشن كه با توجه به قوانين فيزيك و مطالعات اخير روي سيارات ستاره هاي ديگر ديده شده كه اين نمودار خطيه.
يه فرضيه هم جديدن دادن درباره تشكيل شدن مريخ و عطارد كه هوپا هم روي سايت قرار داده و فكر نميكنم چندان دندان شكن باشه
اما فرضيه من در مورد اين به هم ريختگي سيارات منظومه شمسي از اين قراره كه ميليون ها سال قبل ستاره اي به خورشيد ما (يا برعكس) نزديك شده و تحت شرايط تعريف شده اي* سياره يا سيارهايي از ميدان گرانش اين ستاره فرار كرده و به دام گرانش خورشيد افتاده.
يعني ممكنه دو سه تا از سياره ها ي منظومه شمسي يادگاري ستاره اي كه از نزديكي ما رد شده باشه

توضيح*:من دانشجوي فيزيك هستم و مي تونم شرايط تعريف شده رو توضيح بدم و فرضيمو مطرح كردم كه اگه اشكال يا مشكلي اساسي داره(يعني از ريشه غلطه) دوستانم بهم بگن0

Enjoy_physics(m.r)[/b][/size][/size][/color]

ابوریحان1 نوشته شده:اگربخواهیم از روی انفجار بزرگ بررسی کنیم می تونیم این نظریه را تا حدی درست تلقی کنیم چون بعد از انفجار کهکشان ها بهم خیلی نزدیک بودند و احتمال عبور ستارهی به این بزرگی هست ولی شک دارم که قسمتی از اون ستاره گرفته باشه اگر بخواهیم این طوری محاسبه کنیم قسمت های از ستاره خودمون تازه کنده شده و چه بصا که همین قسمت ها باشند که سیاره ها را تشکیل داده باشند

مهدی @@@@@@@ نوشته شده:و می توانیم بگویم که اگر این دو منظومه به هم نزدیک بشن و با در نظر گرفتن احتمالات می توان گفت فرضیه شما درست است و با در نظر گرفتن اینکه در گذشته ستاره ها به هم نزدیک بودن و سیاره ها هم همینطور و.. چون ان موقع در اغاز جهان دنیا به هم نزدیک بود و احتمال این اتفاق بود چون ان موقع جهان تازه شروع به انبساط کرد است (با قبول داشتن نظریه انبساط جهان می شود این فرظیه زا قبول داشت...) وووو