هر انسانی دنیا را به گونه ای می بیند که جامعه ان را به صورد جامعه پذیری به مغزش تزریق کرده است. در واقه اگر شما نوزادی را در جنگل بسته به دنیا بیاورید و او را رها کنید او مثل انسانهای گذشته زندگی میکند و با انتخاب طبیعی مبارزه خواهد کرد تا زنده بماند بنابراین نتیجه این است که اگر هر شخص جامعه را باور نداشته و همیشه مطالعه داشته باشد ان شخص فردی نخبه خواهد بود و حتی ممکن است فراتر از گفنه های من باشد.
به عنوان نمونه: اگر شما طنزهای مزخرف سیاسی را تماشا نکنید و بجای ان مطالعه کنید شما از همین حالا فردی نخبه هستید.
خیلی از ایرانیان اصیل عزیز فکر نمیکنند که بعضی از فیلم ها و موزییکها میتونه چه تاثیر بدی بر مغز بگذاره.
عملکرد مغز در حالات مختلف ( درک برای عموم مردم )
عملکرد مغز به گونه ای هست که هر شخص با خوردن مواد غذای که نوعی سوخت است کارهای خود را انجام میدهد.
یک مثال فراساده : شما به جای سوخت ( بنزین ) در باک موتور اب بریزید ایا موتور حرکت میکند ؟
ایا به خوبی موتور حرکت میکند؟
خوب حالا شما در خانواده ای فقیر زندگی میکنید و والدین شما هزینه ی پرداخت غذاهای مورد نیاز خانواده را نمیتواند فراهم کند ( سوخت انسان)
در نتیجه فعالیتهای شیمیایی مورد نیاز بدن فراهم نمیشود.
بنابراین فرد با کمبود سوخت و ساز و فرایندهای شیمیایی-- مغز فرد با فرمان استرس و عصبی شدن فرد -- به فرد گزارش میدهد که فرایندهای شیمیایی در بن کاهش یافته یا بدن با کمبود یک سری ویتامین و ... مواجه است اما ان فرد با کمبود اطلاعات عملکرد مغز در حالات مختلف مواجه است و نمیداند.
خب چرا در ایران و سایر کشورها ( با سایر کشوره کار نداریم ) یک شخص پولدار و به دلیل کمبود همبستگی دست به خودکشی میزند و یک شخص بی پول به دلیل کمبود پول و شرمندگی در مقابل خانواده خود دست به خودکشی میزند.
براستی چرا؟
اگر ما انسان ها اینقدر هوش پس چرا...
مرسی مارسا
یک مثال فراساده : شما به جای سوخت ( بنزین ) در باک موتور اب بریزید ایا موتور حرکت میکند ؟
ایا به خوبی موتور حرکت میکند؟
خوب حالا شما در خانواده ای فقیر زندگی میکنید و والدین شما هزینه ی پرداخت غذاهای مورد نیاز خانواده را نمیتواند فراهم کند ( سوخت انسان)
در نتیجه فعالیتهای شیمیایی مورد نیاز بدن فراهم نمیشود.
بنابراین فرد با کمبود سوخت و ساز و فرایندهای شیمیایی-- مغز فرد با فرمان استرس و عصبی شدن فرد -- به فرد گزارش میدهد که فرایندهای شیمیایی در بن کاهش یافته یا بدن با کمبود یک سری ویتامین و ... مواجه است اما ان فرد با کمبود اطلاعات عملکرد مغز در حالات مختلف مواجه است و نمیداند.
خب چرا در ایران و سایر کشورها ( با سایر کشوره کار نداریم ) یک شخص پولدار و به دلیل کمبود همبستگی دست به خودکشی میزند و یک شخص بی پول به دلیل کمبود پول و شرمندگی در مقابل خانواده خود دست به خودکشی میزند.
براستی چرا؟
اگر ما انسان ها اینقدر هوش پس چرا...
مرسی مارسا
ذهن را باید پرستاری کرد.
نگاهي به عملکرد مغز در هنگام مصيبت / فراموشي بحران با سرکوب حافظه
بررسي هاي جديد محققان مشخص کرده است که مغز مي تواند خاطرات تلخ و شيرين را فراموش کند. به رغم آنکه بررسي هاي گذشته بيانگر آن بودند که صرف نظر کردن آسان تر از فراموش کردن است، اما طبق تحقيقات جديد حتي فراموش کردن مسائل روحي - رواني امکان پذير است. محققان دانشگاه کلرادو در اين پروژه براي مشاهده چگونگي عملکرد مغز از 16 موضوع در قالب 40 جفت تصوير استفاده کردند که شديداً محرک احساسات بودند.
يک تصوير از جفت تصوير موجود را به افراد نشان مي دادند و از آنها مي خواستند در صورت تمايل، تصوير را به خاطر سپرده يا فراموش کنند. همزمان با استفاده از اسکن، آن نواحي مغز که هنگام فراموش کردن يا به خاطر آوردن فعال مي شوند بررسي مي شد. ارزيابي ها نشان داد افرادي که تصاوير را حفظ مي کردند نسبت به افرادي که تصاوير را فراموش مي کردند، در يادآوري خاطرات موفق تر بودند. «جان گابريل» متخصص اعصاب MIT که در اين طرح همکاري داشت، مي گويد: «با کشف اين موضوع قدم بزرگي به سمت جلو برداشته شده است. هم اکنون مشخص شده است که مغز مي تواند در بحران هاي شديد روحي، حافظه را سرکوب کند.»
در سال 2004 گروهي از محققان به سرپرستي «ميکائيل آندرسون» سرپرست آزمايشگاه کنترل حافظه در دپارتمان روانشناسي دانشگاه اورگون، نخستين بار نشان دادند مغز به مکانيسم هايي براي سرکوب حافظه مجهز است. وي توضيح داد: «اين آزمايش پيش از هر چيز نشان مي دهد مغز همين مکانيسم ها را در رويدادهاي تلخ روحي به کار مي برد.»
آيا روزنه اميدي براي حافظه هاي ماندگار وجود دارد
اين يافته ها مي تواند يک نقطه اميد براي افرادي باشد که به آشفتگي هاي روحي ناشي از آسيب و تروما يا خاطرات تلخ زندگي مبتلامي شوند. به گفته «گابريل» با کمک اسکن مغز هم پزشک مي تواند با سرعت علائم بهبود جسماني، بحران هاي بيمار و نتايج يک درمان خاص را در فردي با آشفتگي مغزي بررسي کند و هم مي توان فعال شدن بخش هايي از مغز که اجازه فراموش کردن حافظه هاي ناخواسته را صادر مي کند، مشاهده کرد.
چگونه فراموش مي کنيم
نتيجه پژوهش هاي حاصل از اسکن هاي مغزي نشان مي دهد مغز طي دو مرحله براي فراموش کردن اقدام مي کند.
نخست همان بخشي از مغز که مسوول يادآوري احساسات است کار مسدود کردن خاطره را انجام مي دهد.
از آنجا که خاطره با حالات روحي فرد در ارتباط است، غيرمحتمل است که حافظه واقعاً چيزي را فراموش کند. در اکثريت موارد، مغز از يادآوري خاطرات جلوگيري مي کند. هنوز درباره اين موضوع که مغز خاطرات را مسدود مي کند يا خاطرات ديگري را جانشين مي کند، بحث هايي وجود دارد. چگونگي برخورد مغز با اين دو مقوله تا اندازه يي، نتيجه برخوردهاي متفاوتي است که شما با همسايه پرسروصدا مي کنيد. بلوک کردن مغز مثل فشار مداوم کليد در خانه همسايه با عصبانيت است. اما جانشيني خاطره، مانند گذاشتن يک موسيقي با صداي بلند در خانه خودتان است تا سروصداي همسايه را نشويد. «آنتوني واگنر» سرپرست آزمايشگاه حافظه استنفورد، در دانشگاه استنفورد در اين مورد مي گويد: «نتايج بررسي ها نشان مي دهد مغز با تمرکز و متوقف کردن يک خاطره خاص، عمل فراموش کردن را انجام مي دهد.»
هنگام يادآوري يا فراموش کردن خاطره، نواحي مختلفي از مغز فعال مي شود. اما در هر دو مورد زير يعني فراموش کردن با يادآوري خاطراتي ديگر و تلاش در به يادآوري همين خاطرات نواحي مشترکي از مغز فعال مي شود.
احتمال درمان در آينده يي دور در حالي که محققان بر روي نتايج اين پروژه متفق القول هستند، اما همه آنها احساس مي کنند اين نتايج به اين زودي ها کاربرد باليني پيدا نمي کند. «گابريل» دراين باره مي گويد: «ممکن است اين موضوع چشم انداز خوبي در پنج سال آينده داشته باشد.» در حال حاضر با اين سوال روبه رو هستيم، آيا نتايج اين پژوهش قابل استفاده بر روي افرادي با حافظه هاي آسيب ديده است؟ برخي محققان تصور مي کنند کنترل بيش از اندازه فراموشي، مي تواند دليل رنج برخي افراد از آشفتگي هاي ناشي از استرس تروما باشد، در حالي که ديگران با اين موضوع روبه رو نيستند.
بررسي هاي جديد محققان مشخص کرده است که مغز مي تواند خاطرات تلخ و شيرين را فراموش کند. به رغم آنکه بررسي هاي گذشته بيانگر آن بودند که صرف نظر کردن آسان تر از فراموش کردن است، اما طبق تحقيقات جديد حتي فراموش کردن مسائل روحي - رواني امکان پذير است. محققان دانشگاه کلرادو در اين پروژه براي مشاهده چگونگي عملکرد مغز از 16 موضوع در قالب 40 جفت تصوير استفاده کردند که شديداً محرک احساسات بودند.
يک تصوير از جفت تصوير موجود را به افراد نشان مي دادند و از آنها مي خواستند در صورت تمايل، تصوير را به خاطر سپرده يا فراموش کنند. همزمان با استفاده از اسکن، آن نواحي مغز که هنگام فراموش کردن يا به خاطر آوردن فعال مي شوند بررسي مي شد. ارزيابي ها نشان داد افرادي که تصاوير را حفظ مي کردند نسبت به افرادي که تصاوير را فراموش مي کردند، در يادآوري خاطرات موفق تر بودند. «جان گابريل» متخصص اعصاب MIT که در اين طرح همکاري داشت، مي گويد: «با کشف اين موضوع قدم بزرگي به سمت جلو برداشته شده است. هم اکنون مشخص شده است که مغز مي تواند در بحران هاي شديد روحي، حافظه را سرکوب کند.»
در سال 2004 گروهي از محققان به سرپرستي «ميکائيل آندرسون» سرپرست آزمايشگاه کنترل حافظه در دپارتمان روانشناسي دانشگاه اورگون، نخستين بار نشان دادند مغز به مکانيسم هايي براي سرکوب حافظه مجهز است. وي توضيح داد: «اين آزمايش پيش از هر چيز نشان مي دهد مغز همين مکانيسم ها را در رويدادهاي تلخ روحي به کار مي برد.»
آيا روزنه اميدي براي حافظه هاي ماندگار وجود دارد
اين يافته ها مي تواند يک نقطه اميد براي افرادي باشد که به آشفتگي هاي روحي ناشي از آسيب و تروما يا خاطرات تلخ زندگي مبتلامي شوند. به گفته «گابريل» با کمک اسکن مغز هم پزشک مي تواند با سرعت علائم بهبود جسماني، بحران هاي بيمار و نتايج يک درمان خاص را در فردي با آشفتگي مغزي بررسي کند و هم مي توان فعال شدن بخش هايي از مغز که اجازه فراموش کردن حافظه هاي ناخواسته را صادر مي کند، مشاهده کرد.
چگونه فراموش مي کنيم
نتيجه پژوهش هاي حاصل از اسکن هاي مغزي نشان مي دهد مغز طي دو مرحله براي فراموش کردن اقدام مي کند.
نخست همان بخشي از مغز که مسوول يادآوري احساسات است کار مسدود کردن خاطره را انجام مي دهد.
از آنجا که خاطره با حالات روحي فرد در ارتباط است، غيرمحتمل است که حافظه واقعاً چيزي را فراموش کند. در اکثريت موارد، مغز از يادآوري خاطرات جلوگيري مي کند. هنوز درباره اين موضوع که مغز خاطرات را مسدود مي کند يا خاطرات ديگري را جانشين مي کند، بحث هايي وجود دارد. چگونگي برخورد مغز با اين دو مقوله تا اندازه يي، نتيجه برخوردهاي متفاوتي است که شما با همسايه پرسروصدا مي کنيد. بلوک کردن مغز مثل فشار مداوم کليد در خانه همسايه با عصبانيت است. اما جانشيني خاطره، مانند گذاشتن يک موسيقي با صداي بلند در خانه خودتان است تا سروصداي همسايه را نشويد. «آنتوني واگنر» سرپرست آزمايشگاه حافظه استنفورد، در دانشگاه استنفورد در اين مورد مي گويد: «نتايج بررسي ها نشان مي دهد مغز با تمرکز و متوقف کردن يک خاطره خاص، عمل فراموش کردن را انجام مي دهد.»
هنگام يادآوري يا فراموش کردن خاطره، نواحي مختلفي از مغز فعال مي شود. اما در هر دو مورد زير يعني فراموش کردن با يادآوري خاطراتي ديگر و تلاش در به يادآوري همين خاطرات نواحي مشترکي از مغز فعال مي شود.
احتمال درمان در آينده يي دور در حالي که محققان بر روي نتايج اين پروژه متفق القول هستند، اما همه آنها احساس مي کنند اين نتايج به اين زودي ها کاربرد باليني پيدا نمي کند. «گابريل» دراين باره مي گويد: «ممکن است اين موضوع چشم انداز خوبي در پنج سال آينده داشته باشد.» در حال حاضر با اين سوال روبه رو هستيم، آيا نتايج اين پژوهش قابل استفاده بر روي افرادي با حافظه هاي آسيب ديده است؟ برخي محققان تصور مي کنند کنترل بيش از اندازه فراموشي، مي تواند دليل رنج برخي افراد از آشفتگي هاي ناشي از استرس تروما باشد، در حالي که ديگران با اين موضوع روبه رو نيستند.
ذهن را باید پرستاری کرد.