هوپا، انجمن علم ایران

بازی نیست , زندگی
و من فراری ام از کسانیکه بخواهند مرا به بازی بگیرند..

زندگی خودش بقدر کافی سر ما بازی در می آورد!



by Kim Redd

شاید همانطور که هنوز هم خدا در جاهایی زنده است , عشق هم درجایی زنده باشد
شاید روزی در جاییکه هیچ شباهتی به اینجا ندارد , باز عشق گریبانمان را بگیرد

درخت منتظرِ ساعتِ بهار شدن
و غرق ثانیه هایِ شکوفه بار شدن

درخت ,دست به جیب ایستاده آخرِ فصل
کنارِ جاده ,در اندیشه ی سوار شدن

درخت منتظرِ چیست ؟ گاریِ پاییز ؟
و یا مسافرِ گردونه ی بهار شدن ؟

و او شبیه یک کارمند غمگین است
درست لحظه ی از کار برکنار شدن

گرفته زیر بغل , برگه های باطله را
به فکرِ ارّه شدن , سوختن ,غبار شدن

درخت ,دید به خوابش که پنجره شده است
ولی ملول شد از فکر پر غبار شدن

و گفت پنجرگی ... آه دوره ی سختی ست
بدون پلک زدن , چشم انتظار شدن

و دوست داشت که یک صندلی شود مثلاً
و جای دار شدن , چوبه ی مزار شدن

درخت ارّه شد و توی کامیون افتاد
فقط یکی دو قدم مانده تا بهار شدن..

و سر در آورد از کارگاه نجاری
پس از بریده شدن , خیس و تابدار شدن

ولی درخت ندانست قسمتش این بود
برای یک زنِ آوازه خوان , سه تار شدن ...

شعر از محمد سعید میرزایی
نقاشی از گراهام گرکن

باید کجاها می بودیم و چه زندگی ای می داشتیم
ولی اینجاییم و این است زندگیمان
در بن بست قدم میزدیم و به آخرش رسیدیم



دلم می گوید بیا برگردیم , راه درست را برویم
ولی بارها رفته ایم و برگشته ایم و هر بار به بن بست خورده ایم
یکبار دیگر یعنی یک بن بست دیگر..

نقاشی از سبین کلمنت

شب است پنجره ای می کشم , نبند آن را
که صبح , بشنوی از آن صدای باران را

اتاق من پر گنجشک می شود , کافی ست
کنار هم بکشم , ریزه ریزه ی نان را

شعر از محمد سعید میرزایی
نقاشی از ریا هیلز

آنقدر وفادار ماندم , آنقدر فداکار شدم و آنقدر بودم ...
که عادی شدم

آری کسی برای بدست آوردن هوا نمی جنگد ,
چون همیشه بوده و هست
چون عادیست

تنها زمانی میفهمند هوایی هم بوده
که آلودگی می آید , وارونگی هوا
زمانیکه هوا پشت میکند به ما

نقاشی از ماجا رونسکا

رابطه ای که ته نداره رو باید تموم کرد ..
رابطه یا باید به یه زندگی خوب برسه یا به انتها



نقاشی از لئونید آفریمو

اگه تنها شدی و دلت گرفت..
خبرم کن
که بیام دنبالت

و بیماری ما شاید به تعویق انداختن است
همانطور که درس خواندن را تا شب امتحان عقب می انداختیم
زندگی کردن را هم عقب می اندازیم
انگار تا ابد زنده ایم و برای همیشه جوان خواهیم ماند
شب امتحانی هم در کار نیست که ما را مجبور به شروع زندگی کند
و زمانی میرسد که اولین موی سفیدمان را در آینه می بینیم
چروک های روی صورت و طراوت از دست رفته را
و اینکه هنوز زندگی کردن را شروع نکرده ایم
هنوز در برزخی میان پوچی و معنا ,میان مرگ و زندگی
میان انتخاب کردن و نکردن , پرسه میزنیم
و زمان , جوانی مان , این ارزشمندترین و دست نیافتی ترین دارایی مان
ذره ذره در برابر چشمانمان دود میشود..

همانطور که زنان به صداقت مردان شک میکنند
مردان هم به نیت زنان شک میکنند.
مهم اینست که بدانیم شک به معنی اتهام
نیست و نباید حق شک کردن را از دیگری
گرفت .

این بازیِ شک و اعتماد است , و شک ها باید
با آزمون ها برطرف شوند تا اعتماد جای آنها را
بگیرد. دوستی ها بر اعتماد استوارند و تا وقتی
اعتمادی نباشد هیچ کس هیچ حرفی را باور
نخواهد کرد و هیچ دوستی ای شکل نخواهد
گرفت.



Your silence is complicity
by Chiara Aime

تو بی من از من از همه بی همزبانتری
تنهاتری غریب تری بی نشانتری

من بی من از من از همه عاشقترم هنوز
من بی تو در روان من از من روانتری

من بی تو ذره ذره دلم آب می شود
تو لحظه لحظه با دل من همزبانتری

اصلاً کجای حافظه ات عاشقت شدم؟
تو در کدام عکس خودت مهربانتری؟

داری درون حافظه ام پیر می شوی
بیهوده فکر می کنی از من جوانتری

دارد برای خودکشی ات دیر شود
شاید به فکر حادثه ای ناگهان تری

اما نه زود باش! خودت را بکش! نترس!
تو از تمام خاطره ها جاودانتری!

اصلاً برو به قسمت تاریک ذهن من!
آنجا تو ابری از همه بی آسمانتری!

گنجشک مرده! برکه ی یخ بسته! قلب من!
گفتم که بی من از همه بی آشیانتری

اصلاً قرار نیست بیایی قبول کن
از من خودت به آمدنت بد گمانتری

شعر از محمد سعید میرزایی


Smoke Filled Room
by Popla vskaya

*
بیت بیت این شعر..
الحق که سیمین بهبهانی به حق او را امید غزل ایران دانست
و قیصر امین پور بحق با شنیدن اولین شعرش به احترامش ایستاد

**
و نقاشی هم اثر یکی زبردست ترین نقاشان روسی در زمینه ی
پرتره است.

خوبی عشق اینست که آغاز میشود
و با آغاز خود زندگی های بی رنگ
را رنگارنگ میکند
ولی این روی زیبای آنست.

بدی آن اما اینست که خیلی زود مرگش فرا میرسد
و زندگی رنگارنگی که ساخته بود
را سیاه و کبود میکند
و این روی غم انگیز آنست.




اما عشقی هست که متولد میشود
ولی به راحتی تن به مرگ نمی دهد
چون دو نفر, دو پرستار , برای زنده نگاه داشتنش
از جان خود مایه میگذارند و با هر بهانه ای
آن را به مرگش نزدیکتر نمی کنند

آنجاست که میگویند:
صبحی که بوسه ام ندهی بی طلوع باد!
روزی که عاشقت نشوم بی شروع باد!

به پایان آمد این دفتر , حکایت همچنان باقیست ..