هوپا، انجمن علم ایران

تن بیشه پر از مهتابه امشب
پلنگ کوه ها در خوابه امشب

به هر شاخی دلی سامان گرفته
دل من در بَرَم بی تابه امشب
سیاوش کسرایی

ای آنکه نتیجه چهار و هفتی
وز هفت و چهار دایم اندر تفتی
می خور که هزاربار پیشت گفتم
باز آمدنت نیست، چو رفتی رفتی
خیام

شاعر قانعم مجرد گرد
از همه چیز و از همه کس فرد

دو جهان پیش من پشیزی نیست
هیچ چیزم به چشم چیزی نیست

وحشی

مهتری گر به‌ کام شیر در است
شو خطر کن ز کام شیر بجوی
یا بزرگی و عزّ و نعمت و جاه
یا چو مردانْتْ مرگ رویاروی
حنظلۀ بادغیسی

از باده عشق تو یکی جرعه چشیدیم
صد توبه به یک جرعه شکستیم دگربار

ما قبله خود روی چو خورشید تو کردیم
هیهات! که خورشید پرستیم دگربار


عراقی

کار خر است یار خر است
هر چه بگویی دگر است
این دل دیوانه ی ما
خود به کجا راهبر است

دیوانه و سرگردان
میان درها حیران
به من بگو دلم بگو
کی شود این جانم رام؟

م.س

عشقی که جهانی ست از آن در تب و تاب
لعلی که ز نوشش همه مست اند و خراب

یک شعشعه از معجزه ی نام علی ست
جز راه علی مجو که پوچ ست و سراب

عشق.لعل.یک شعشعه=علی

رباعی از"SINA"
همون خودم

طبیبان را ز بالینم برانید
که در درمان دردم ناتوانید

اگر خواهان راه چاره هستید
پیامم را به دلدارم رسانید

"SINA"