هوپا، انجمن علم ایران

داروی درد شوق را با همه علم عاجزم

چاره کار عشق را با همه عقل جاهلم

سعدی

برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ

کزین فسان و افسون مَـرا بسی یادست

تو آشنای دلـــــــم آشنــــا چه میدانی؟
نخوانده درس محبت، وفا چه میدانی؟
هما میر افشار

همه ذرات عالم مست عشقند / فرو مانده میان نفی و اثبات
عطار

دانی که آه سوختگان را اثر بود

مگذار ناله‌ ای که برآید ز سینه‌ ای

سعدی

چه سستی دیدی از سنت که رفتی سوی بی‌ دینان

چه تقصیر آمد از قرآن که گشتی گرد لامانی ...

سنایی

تحمل کردن قهر تو را یک استکان بس نیست
تسلی دادن این فاجعه میخانه می خواهد
(?)

خم سپهر تهی شد ز می پرستی ما
کفاف کی دهد این باده ها به مستی ما
?

تکیه بر پیوند جان و تن مکن "صائب" که چرخ

این چنین پیوندها کرده است بسیاری جدا

صائب

ما رازِ دلِ خویش به بیگانه نگفتیم
طغیانِ غمت کرد عیان رازِ نهان را

((ابوالقاسم شیرازی))

منحنی قامتم تابع ابروی توست
خط مجانب بر آن، طره ی گیسوی توست

روزي كه تو آمدي به دنيا عريان/ جمعي به تو خندان و تو بودي گريان
كاري بكن اي دوست به وقت رفتن/ جمعي به تو گريان و تو باشي خندان

سعدي

دگر نمانده کسی، تا به تیغ ناز کُشی
مگر که زنده کنی مُرده را و باز کُشی

بی هوای دوست، ای جان دلم، جانی ندارم

دردمندم، عاشقم، بی دوست درمانی ندارم ...

حضرت آیت الله خمینی ( ره )

زان یار دلنوازم با کس نشان ندیدم
یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد
حافظ

شـــــــــاه بـیـت