كراك (Crack) چیست ؟
مقدمه:
كرك (Crack) كه گاهي راك (Rock) نيز ناميده ميشود، ماده اي محرك است كه از تصفيه كوكائين به دست مي آيد و به اشكال مختلف تدخين (استنشاق دود) ميشود.
اما کراکی که در ایران رایج است از مشتقات هروئین است و در صورتی که بصورت علمی تولید شود از تصفیه هروئین به دست می آید .
كراك ماده‌اي بي‌بو است، مصرف آن راحت است و با يك فندك در هر جايي كه باشي مي‌تواني مصرف كني؛ درست برخلاف مصرف ترياك و يا هروئين است.
کراک موجود در بازار ایران:
ين ماده شيميايي خشك كه در تركيب آن به جای کوکائین و هروئین از قرصهاي فاسد استفاده می شود.
اين ماده به سبب اينكه فاقد هر گونه بوي نامطبوع و خاص بوده مصرف را راحت كرده و موجب شده روند گرايش افراد به اين ماده افزايش يابد.
جالب است که بدانید تنها سه بار مصرف مقدار بسيار اندكي از كرك موجود در بازار ایران ، اعتياد به آن را حتمي خواهد كرد و پس از اين زمان بسيار كوتاه، شخص را به شدت به خود نيازمند و وابسته ميكند.
در حال حاضر كراك در بين گروهي از جوانان ایران شايع شده و به دومين ماده مصرفي معتادان تبديل شده است. متأسفانه این شیوع بالا به دلیل تفكر اشتباهي است كه در بين جوانان به وجود آمده است . در بين جوانان، اين ماده به صورت ماده‌اي كم‌خطر با ميزان نشئگي بالا معرفي شده و ۹۵درصد از مصرف‌كنندگان، آن را به اسم روانگردان مي‌شناسند اما پس از شروع به مصرف، مشخص ميشود كه كراك ماده‌اي بسيار اعتيادآور است.
لازم به ذکر است ۹۰درصد از مصرف‌كنندگان كراك، زير ۲۴سال هستند. و این ماده در بین دختران نیز رواج یافته است.
در ایران فشرده‌كردن هروئين در آزمايشگاههاي خانگي‌اي انجام ميشود كه هيچ كدام استاندارد نيستند. و هر آزمايشگاهي بسته به نوع امكانات و سليقه توليدكننده متفاوت است و تولید کنندگان برای سود بیشتر انواع مواد دیگر (هر نوع داروي آرامبخش و كورتن ) را به این ماده اضافه می کنند . بنابراين عوارض ناشي از مصرف كراك با انواع مختلفش، در هرد فرد می تواند بسیار متفاوت از دیگران باشد.
کراک های موجود در کشور ایران ۱۵۰ برابر هروئین قدرت تخریبی بر فکر ، مغز و اعصاب دارد و حتی منجر به مرگ های فجیعی می شود.
كراك در بين جوانان ایران به صورت ماده‌اي كم‌خطر با ميزان نشئگي بالا معرفي شده و ۹۵ درصد از مصرف‌كنندگان آن را به اسم روانگردان مي‌شناسند چرا كه از نظر كارشناسان سم‌شناسي كراك در اصل انرژي‌زا و شادي‌آور بوده و هيچگونه اعتيادي را در مصرف‌كننده به وجود نمي‌آورد. اما كراكي كه در ايران توزيع ميشود كراك اصل نبوده و در آزمايشگاههاي مخفي و خانگي كشور با فشرده كردن هروئين بدون در نظر گرفتن هرگونه استانداردي تهيه ميشود و در برخي موارد نيز از ضايعاتي كه نمي‌توان از آن هروئين خالص به دست آورد كراك توليد ميشود. بنابراين خلاف تصور مصرف‌كنندگان كراك از تبليغات نوع خارجي نوع ايراني آن اعتيادآور بوده و طي يك ماه اول مصرف دائم از آن مقدار مصرف به ۳ يا ۴ برابر روز اول مصرف رسيده و تعداد دفعات مصرف روزانه به ۱۰بار در روز افزايش پيدا ميكند.
قيمت كراك از لحاظ گرمى بالا است بنابراين هر كسى قدرت خريد كراك را ندارد. به خاطر گران قيمت بودن اين ماده بسيار محدود وارد كشور ایران شده و اقشار مرفه آنرا مصرف مى‌كنند، در نتیجه آنچه تحت عنوان كراك در بازار و ميادين به فروش مى‌رسد واقعى نيست. و عوارض جانبی بسیار زیاد و مرگ آور است .
مشتقات هروئین:
هروئين به چهار گروه تقسيم مي شود،
گروه اول همان مرفين است يعني قبل از اينکه عمل استيلازاسيون روي آن انجام گيرد.
گروه دوم را هروئين خياباني با درصد خلوص بين ۳ تا ۷ درصد که به هروئين خاکستري نيز معروف است نام برد و گفت: اغلب معتادان از اين نوع هروئين استفاده مي کنند كه خطر جاني براي مصرف كنندگان در پي دارد.
گروه سوم هروئين آزمايشگاهي با درصد خلوص بين ۶۰ تا ۷۰ درصد نام برد که امروزه قاچاقچيان به منظور فريب معتادان و مصرف کنندگان به آن عنوان کراک داده اند. درواقع آنها با اين عنوان اعلام نمودند که مصرف کنندگان کراک مي تواند ساير مواد را به راحتي ترک نموده و ترک کراک راحت تر از ساير مواد مخدر مي باشد.
نوع چهارم هروئين تزريقي با درصد خلوص بالاي ۹۵ درصد است که در گذشته به آن اشک خدا گفته مي شد و امروزه آن را هروئين کريستال مي نامند.
گفتني است، كراك كه از مشتقات هروئين است ميزان وابستگي و مضرات آن به مراتب بيش از مواد مخدر ديگر است.
کوکائين و کراک چي هستند؟
كوكايين، آلكالوئيد اصلي برگ كوكا است كه از برگهاي بوته اي به نام (Ergthroxglom Coca) بدست مي آيد، كه مركز اصلي رويش آن آمريكاي جنوبي است. كوكايين به عنوان ماده موثر در سالهاي ۶۰- ۱۸۵۹ م. از برگ كوكا (تصوير ۱) مجزا و استحصال شد. كراك را نيز از كوكايين تهيه و در اواخر تابستان و اوايل پاييز سال ۱۹۸۵ م. به بازار شهر نيويورك عرضه كردند. كراك خطرناكترين ماده اعتياد آوري است كه تا كنون به بازار آمده و به حدي وابستگي آور است كه يك بار مصرف آن، فرد را معتاد مي كند. از نظر طبقه بندي فارماكولوژي، محرك سيستم اعصاب مركزي است.
كوكايين پودر سفيد نرم شفاف كريستالي با طعمي تلخ است كه اغلب با پودر تالك، يا ملين ها يا شكر مخلوط مي شود و معمولا به صورت استنشاق، تزريقي، خوراكي يا دود كردن و گاهي هم به طريق پاشيدن روي دستگاه تناسلي مصرف مي كنند.
دود معمولي آن براي انفيه و استنشاق ۳۰ تا ۱۰۰ ميلي گرم است و ۱۰ تا ۲۵ ميلي گرم آن براي تزريق استفاده مي گردد. كوكايين بي حس كننده موضعي است و به ندرت براي برخي از اعمال جراحي استفاده مي شود.
نامهاي خياباني آن Coke مخفف كلمه كوكايين (Cocaine)، Candy (شيريني) ، Nose (بيني) ،Snow (برف) ، Happy (خوشحال، خوشبخت) و Dust (مواد گردي، گرد و خاك) مي باشد.
استعمال كوكا قرنها است در كشورهاي هند، پرو و بوليوي معمول بوده، برگهاي رنگ كوكا را براي لذت و خوش بودن مي جوند، مردم اين كشورها براي قادر شدن به انجام كارهاي سخت و جدي و راه رفتن و تحمل گرسنگي و تشنگي از جويدن كوكا ياري مي گيرند.
تا آنجا كه به تاريخچه كوكا مربوط مي شود، اين عادت در ميان ساكنان كوه هاي آند رايج بوده است. در تابوت هاي (Huacas) باستاني پرو، مجسمه هاي در حال استعمال كوكا كشف شده اند. روشن ترين علامتي كه بر چهره معتادان كوكا ديده مي شود فرو رفتگي گونه هاست كه در اثر مكيدن برگ كوكا به وجود مي آيد.
كراك ايراني خطرناك تر از كراك خارجي !
كراك اصل نوعي از مواد مخدر است از الكالوئيدهاي دسته كوكائين، انرژي زا و شادي آور است و هيچگونه اعتيادي را در فرد مصرف كننده ايجاد نمي كند، ولي موادي كه با نام كراك در ايران توزيع ميشود كراك اصل نيست ، بلكه هروئين غليظ شده است كه توسط مافياي روسيه توليد و درايران پخش ميشود .
در ايران كراك در آزمايشگاههاي مخفي و خانگي با فشرده‌كردن هروئين بدون در نظر گرفتن هر گونه استانداري انجام مي شود و هر آزمايشگاهي بسته به نوع امكانات و سليقه توليدكننده متفاوت است و همين موضوع، وضعيت بازار كراك و مصرف آن را آشفته‌تر كرده است.
در برخي موارد نيز از ضايعاتي كه نمي توان از آن هروئين خالص بدست آورد كراك توليد ميشود ، اين كراك يكي از قويترين مواد مخدر محسوب شده و بشدت اعتياد ايجاد ميكند بطوريكه طي يكماه اول مصرف دائم از آن مقدار مصرف به ۳ يا ۴ برابر روز اول مصرف رسيده و تعداد دفعات مصرف روزانه به ۱۰ بار در روز (تقريبا ً هر ۲ ساعت يكبار) ميرسد .
كراك بسيار كوچك است؛ از نخود كوچكتر. به‌اندازه يك عدس حتي يك دانه ماش را به نوك سنجاق مي‌چسبانند و همين اندازه ميتواند بارها با يك سنجاق داغ ديگر مورد استفاده قرار گيرد.
هرچند كوكائين زماني به عنوان ماده مخدر طبقه ممتاز شهرت داشت، اما اعتياد به كرك محدود به يك گروه سني يا شرايط اجتماعي يا اقتصادي خاص نيست و ارزان بودن و در دسترس بودن آن، كراك را همگاني كرده است و اعتياد به كراك در بسياري از كشورهاي صنعتي شده اعتياد به كراك نه تنها از سنين مدرسه، كه از هنگام تولد و توسط مادران معتاد، آغاز ميشود!
اين ماده مخدر صنعتي بدليل نداشتن بو و سهولت استفاده نسبت به ساير مواد مخدر باعث جذب مصرف كنندگان ساير مواد مانند ترياك گرديده است چرا كه مصرف كراك به قدري آسان است كه فرد در مدت ۵ دقيقه حتي در دستشوئي و با استفاده از فندك و ني يا لوله و سنجاق مي تواند آنرا مصرف كند.
تقريبا هرگونه حالت تحرك و نشاط روحي و جسمي كه توسط مواد اعتياد آور ايجاد شود، با حس بيحالي و لختي همراه خواهد بود و هر چقدر مقدار به اصطلاح “پرواز” شادمانه حاصل از اين سوء مصرف، بالاتر باشد، “سقوط” و احساس خماري و افسردگي پس از آن شديدتر و طولاني تر خواهد بود.
اعتياد از همين جا آغاز ميشود زيرا نياز به فرار از اين حالت ناگوار، موجب مصرف مجدد كرك شده و پس از برطرف شدن تاثير اوليه كرك، حالت افسردگي باز ميگردد…و اين چرخه همچنان ادامه ميابد.
دوباره این مطلب را تکرار می کنیم تنها سه بار مصرف مقدار بسيار اندكي از كرك موجود در بازار ایران ، اعتياد به آن را حتمي خواهد كرد و پس از اين زمان بسيار كوتاه، شخص را به شدت به خود نيازمند و وابسته ميكند.
"چگونه معتادين به كراك را تشخيص دهيم؟ "
از جمله نشانه هاي اعتياد به كراك مي توان به :تغييرات بارز در شخصيت و رفتار، از دست دادن توجه و تمركز ، كاهش وزن، ناپديد شدن لوازم قيمتي خانه و نداشتن توضيح قانع كننده براي مقدار پول خرج شده ، رفت و آمد با افراد معتاد، آشفتگي چشمگير، رفتار كينه توزانه با افراد خانواده و دوستان ،برنامه خواب نامنظم ، بي توجهي به آراستگي ظاهري ، پارانويا شديد (سوء ظن به همه) ،بي قراري و
يك نشانه ابتدايي سوء مصرف كرك، جدايي ناگهاني جسمي / روحي فرد از كانون خانواده و تغيير رفتار چشمگير اوست. هرچند بسياري از نشانه هاي زير با مشكلاتي چون اختلالات احساسي يا گذراندن دوران سخت بلوغ مشابه است، اما هرگز نبايد احتمال مصرف مواد محرك يا مخدر را از نظر دور داشت :
تغييرات بارز در شخصيت و رفتار
از دست دادن توجه و تمركز
كاهش وزن
ناپديد شدن لوازم قيمتي خانه و نداشتن توضيح قانع كننده براي مقدار پول خرج شده
رفت و آمد با افراد معتاد
آشفتگي چشمگير
رفتار كينه توزانه با افراد خانواده و دوستان
برنامه خواب نامنظم
بي توجهي به آراستگي ظاهري
پارانويا شديد (سوء ظن به همه)
بي قراري
اضطراب
اثرات کراک
در كل اثرات كوتاه مدت مصرف كراك مشابه آمفتامين است ولي با مدت زمان كوتاهتر، احساس افزايش انرژي، چابكي و سرخوشي زياد ميكند ،افزايش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادگي مردمك چشم، پريدگي رنگ، كاهش اشتها، تعرق شديد، تحريك و هيجان، بيقراري، لرزش به‌خصوص در دستها، توهمات شديد حسي، عدم هماهنگي حركات، اغتشاش دماغي، گيجي، درد پا، فشار قفسه سينه، تهوع، تيرگي بينايي، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ از عوارض مصرف اين ماده مخدر صنعتي است.
اثرات مخرب مصرف كراك :
اعتياد به كراك سبب از بين رفتن درد و خروج استرس و اضطراب از بدن فرد، احساس سرخوشى كاذب و ايجاد تحرك در فرد، بروز رفتارهاى خطرناك و حرف‌هاى بى‌ربط مي شود كه تمام اينها تنها ۵ تا ۷ دقيقه طول مى‌كشد.
تكرار مصرف اين ماده طى چند روز همراه با استفراغ، گيجي، بى‌تفاوتى اسپاسم عضله و مرگ ناگهانى در اثر ايست تنفسى است.
مهمترين اثر بلند مدت مصرف كراك در فرد معتاد از بين رفتن اثرات ماده در عرض سه تا پنج ساعت مي باشد ،بنابراين فرد بايد حداقل هر چهار ساعت يكبار و حتى بمقدار كمتر مصرف را تكرار كند تا دچار مشكل نشود. همچنين از بين رفتن اشتها، كاهش وزن، يبوست، عفونت‌هايى همچون ايدز و هپاتيت، شكنندگى پوست، پيرى زودرس، افزايش فشار خون همراه با آزادسازى هيستامين كه خارش در فرد ايجاد مى‌كند، از آثار مصرف اين ماده در دراز مدت است، همچنين اثرات تخريبى مصرف موادى همچون شيشه، كريستال و كراك بين ۱۱۰ تا ۱۴۰ برابر ترياك و هروئين بر روى مغز و اعصاب مي باشد.
كراك شديدا فرد مصرف كننده را دچار خواب آلودگي يا به اصطلاح خودماني «چرت» ميكند . مصرف مداوم اين ماده مخدر در كوتاه مدت (مدت يكسال ) اثرات مخرب جبران ناپذيري در بدن فرد مصرف كننده اعم از عفونت اجزاي داخلي بدن ، پوسيدگي دندانها ، سرطان حنجره و ريه ، نابودي ريه و كبد ايجاد ميكند بطور كلي تمام اجزائيكه در تماس مستقيم با دود كراك هستند ذره ذره نابود شده و مي پوسند و در برخي موارد طبق گزارشهاي موجود افراد معتاد به كراك،ميزان عفونت بدن به قدري است كه اجزاي بدن از هم جدا ميشوند و گوشت زير پوست دچار عفوت شده و به اصطلاح كرم ميگذارد.
گفته ميشود كساني را كه در اثر مصرف كراك مي ميرند در هنگام دفن غسل نمي‌دهند چون در هنگام شستشو اجزاي بدن از هم جدا ميشوند همچنين بررسى‌ها نشان مى‌دهد مصرف چهار روز كراك باعث مى‌شود كه اثرات آن به مدت ۷ سال در فرد باقى بماند و موجب اختلالات حركتي، افزايش هذيان گويى و تضعيف حس بينايى و لامسه شود.
متأسفانه شيوع مواد روانگردان و مخدر شيميايى در ميان جوانان و به خصوص نوجوانان به موضوعى بسيار خطرناك تبديل شده تا جايى كه هم اكنون ۱۴ درصد مدارس كل كشور در معرض آلودگى به موادمخدر، سيگار و الكل قرار دارند و آخرين تحقيقات حاكى از تجربه حداقل يكبار مصرف سيگار ۵/۳ درصد، حداقل يكبار مصرف مواد مخدر ۰/۵درصد و تجربه حداقل يكبار مصرف الكل، ۲/۱ درصد دانش‌آموزان كشور است.
اثرات كوتاه مدت مصرف کراک:
اثرات كوتاه مدت آن مشابه آمفتامين است ولي با مدت زمان كوتاهتر، احساس افزايش انرژي، چابكي و سرخوشي زياد مي كند، از جمله اثرات آن پس از مصرف عبارت است از: افزايش ضربان قلب، نبض، تنفس، درجه حرارت بدن، فشار خون، گشادگي مردمك چشم، پريدگي رنگ، كاهش اشتها، تعرق شديد، تحريك و هيجان، بي قراري، لرزش به خصوص در دستها، توهمات شديد حسي، عدم هماهنگي حركات، اغتشاش دماغي، گيجي، درد پا، فشار قفسه سينه، تهوع، تيرگي بينايي، تب، اسپاسم عضله، تشنج و مرگ.
در حالت قطع ماده نيز افسردگي شديد حادث مي شود. ناخالصي كوكايين خيابان اغلب موجب حساسيت و آلرژي شديد مي شود كه معمولا با آب ريزش بيني و بي خوابي شديد همراه است. در مسموميت حاد با كوكايين، فرد مصرف كننده دچار بي قراري و تشويش، هيجان، شوريدگي فكر و اختلال تنفسي مي گردد. ضربان، تنفس و فشار خون فرد افزايش مي يابد.
اثرات دراز مدت مصرف کراک:
از جمله اثرات بلند مدت آن از دست دادن وزن بدن، يبوست، بي خواب، ضعف جنسي، دپرسيون تنفسي، اشكال در ادرار كردن، تهوع، كم خوني، رنگ پريدگي، تعرق شديد، دردهاي شكمي و اسهال، اختلالات در هضم و دستگاه گوارشي، سردرد، لرزش دست ها، لرزش و تشنج، پريدن عضلات و سفتي آنها، هپاتيت، آب ريزش دائمي بيني، ايجاد زخم، آماس و جوشهاي پوستي به خصوص اطراف مخاط گوش و بيني، زخم مخاط بيني (در مصرف به صورت انفيه)، اضطراب، بي قراري، تشنج پذيري شديد، سوء ظن، گيجي، اختلالات درك زمان و مكان، رفتار تهاجمي، تحريك پذيري شديد، افسردگي، پرخاشگري، تمايل به خود كشي، توهمات و اختلال در حواس (به خصوص بينايي، شنوايي، و لامسه)، افكار هذياني، و گاهي اشتهاي كاذب و سرانجام ناراحتي جدي دماغي و رواني به نام سايكوز و كوكايين.
تحمل و ايجاد وابستگي كوكايين مشابه آمفتامين است وابستگي شديد رواني ايجاد مي كند كه اين وابستگي در عصاره كوكايين يعني كراك شديدتر مي باشد.
در آزمايشاتي كه براي تحقيق پيرامون اثر كوكايين بر روي موش و ميمون انجام شده، پس از قطع مصرف آن، نشانه هاي ترك از جمله ضعف شديد، بد خوابي، افسردگي، تحريك پذيري، گرسنگي زياد ديده شده است.
مصرف كننده، كراك را چه به طريق استنشاق يا پاشيدن روي توتون و ماري جوانا و چه از راه كشيدن با پيپ استعمال كند، ديگر نمي تواند از مصرف آن خودداري كند و بايد پي در پي آن را استعمال نمايد. خيلي سريع جذب ريه گشته و به مغز مي رسد و حالت تهاجمي به مصرف كننده دست داده، باعث بزرگ شدن قلب، افزايش فشار خون مي شود، به گونه اي شديدتر از كراك پديدار مي گردد. اصولا فردي كه كراك مصرف مي كند، ديگر بر خود تسلط ندارد و گويا خودي خود را گم كرده است.
کراک، هروئینی است که تا حد امکان اشباع شده یعنی يك گرم کراک از ۱۰ تا ۱۰۰گرم هروئین ساخته شده ولی قیمت آن هم‌قیمت هروئین و در بعضي مواقع، به مراتب ارزان‌تر از هروئین است. اعتیاد آن نسبت به هروئين بسیار شدیدتر و فوری‌تر و ترك آن بسیار مشكل‌تر است.
کراک ماده مخدر جدیدي است؛ یعنی در واقع با نام جدید معرفی شده. نوجوانان نمی‌دانند که بدتر از هروئين است بنابراین وحشتی که از هروئين دارند از كراك ندارند و اکثرا خیال ميكنند کراک چیزی در حد قرص‌های روانگردان و اکستازی است. به همین دلیل از مصرف آن وحشت ندارند و این عامل شروع اعتياد و علت فاجعه است.
مصرف حتی یک بار کراک اعتیادآور است و این تفاوت اساسی کراک با قرص‌های اکستازی است که اگرچه در بلندمدت کشنده هستند اما اعتیاد با قدرت بالا ندارند. تبلیغات زیادی که شبانه‌روزی علیه قرص‌های اکستازی شده باعث شده که خطر کراک در سایه و پنهان باقی بماند.
کراک بر خلاف هروئين، تریاک، حشیش و… بدون بوست و مصرف آن بسیار ساده و بدون نیاز به وسایل حجیم و صرف وقت است و فرد می‌تواند در حمام یا توالت، ظرف کمتر از ۱ الی ۲دقیقه مصرف كند.
کراک بسیار کوچک است؛ از نخود کوچکتر. به‌اندازه يك عدس حتی يك دانه ماش را به نوک سنجاق می‌چسبانند و همین اندازه می‌تواند بارها با یک سنجاق داغ دیگر مورد استفاده قرار گیرد.
بنابراین جاسازی آن بسیار ساده و خانواده‌ها به‌سادگی نمی‌توانند آن را کشف کنند؛ چیزی شبیه يك تکه گچ از دیوار کنده‌شده و به اندازه يك ماش كه توجه هیچ کس را جلب نمي‌كند.
معتاد به ترياك می‌تواند سالها زنده بماند و زندگی عادی داشته باشد؛ حتی کار كند و خانوده‌اش را سرپرستی کند.حتی معتاد هروئین نيز اگر به طرف تزريق كشيده شود می‌تواند ۱۰ تا ۲۰سال زنده بماند اما معتادی که ۳ماه بعد از مصرف کراک تا ۳۰کیلو از وزن بدنش کم میشود آیا بیش از ۲سال زنده می‌ماند؟
نشانه های هشدار دهنده در هنگام مصرف کراک
به گفته معتادين به كرك حالات زير در هنگام برطرف شدن آثار ماده محرك بروز ميكنند :
نگراني و بيقراري براي تهيه مجدد كرك
افسردگي شديد
فقدان انرژي و بي اشتهايي
بي خوابي
داشتن احساساتي متناقض از عشق و تنفر نسبت به خود
اثرات رواني مصرف كراک چيست؟
شخصي كه كرك مصرف ميكند به سرعت در حالات و شرايط مختلف رواني در حركت است كه با خوشي و رضايت فراوان و احساس برانگيختگي و هيجان همراه است، سپس با كم شدن اثر اين ماده، دلتنگي و افسردگي و متعاقب آن زودرنجي، بي خوابي و پارانويا بر شخص غلبه ميكند.
معتادان به كرك، ممكن است حالات رواني اسكيزوفرنيك، توهم و خطاهاي حس را نيز تجربه كنند. كساني كه مصرف كرك بسيار زيادي دارند در يك binge (مصرف) تمام اين حالات را از سر ميگذرانند، عده اي از اين افراد در اثر ابتلا به پارانويا و افسردگي ناشي از مصرف دائم كرك، دست به خودكشي يا جنايت ميزنند.
مصرف بيش از حد يا Overdose و جنون
تدخين كرك، به علت مقدار بسيار زياد ماده محركي كه وارد جريان خون و به دنبال آن به مغز ميكند، احتمال مصرف بيش از حد و مرگ آور يا مسمويت از كوكائين را هم افزايش ميدهد. نشانه هاي اين دو وضعيت مشابه بوده و شامل تهوع، استفراغ و تنفس نامرتب، تشنج و اغما است كه ميتواند به مرگ منتهي شود.
مصرف همزمان كوكائين با الكل يا مواد مخدر ديگر، ميتواند واكنشهايي شديد و مرگ آور به دنبال داشته باشد. مصرف مداوم كرك ممكن است به جنون كوكائين منجر شود كه نوعي حالت رواني دائمي بوده و نشانه هاي آن پارانويا و توهم ديداري و شنيداري است.
تاثيرات فيزيكي مصرف كراك
ابتدايي ترين تاثيرات جسماني كرك، گلودرد مزمن، گرفتگي صدا و تنگي نفس است كه به برونشيت (ورم نايژه) و نفخ ريه منجر ميشود. چشمها درشت شده و شخص هنگام تمركز براي ديدن هر چيز، هاله هايي نوراني در اطراف آن مشاهده ميكند.
ضربان قلب تا حد ۵۰% افزايش ميابد و رگها به سرعت منقبض شده موجب بالا رفتن فشار خون ميشوند كه ميتواند به حمله قلبي، تشنج و سكته منجر شود. كرك به دليل از بين بردن ميل به غذا خوردن و ايجاد بيخوابي، موجب كاهش وزن شديد و سوء تغذيه ميشود.
آنالیز:
ميزان مصرف كراك به شدت در ميان گروه سني ۱۷ تا ۲۵ سال در حال افزايش است و اين امر به‌طور حتم ميزان
مرگ و مير را در سالهاي آتي افزايش خواهد داد چرا كه براساس آمار ، تدخين كراك براي شخص حس نشاط ظاهري شديد يا به اصطلاح «پرواز شادمانه» به وجود مي‌آورد كه حدود ۵ تا ۷ دقيقه طول مي‌كشد و پس از آن با ايجاد افسردگي حاد واحساس بي‌ارزش بودن و ولع زياد براي مصرف اين ماده ادامه مي‌يابد و در مراحل بعد ترك اعتياد را مشكل مي‌سازد و بيشتر به همين علت است كه معتادان به كراك كمتر اقدام به ترك آن ميكنند .
۱۳/ ۷ درصد دانش‌آموزان در معرض مستقيم اعتياد
هنگامي كه بيشترين تبليغات قاچاقچيان و فروشندگان مخدرهاي صنعتي با عنوان‌هايي همچون بي‌خطر‌بودن، اعتيادآور نبودن و… در كنار ارزاني و آساني تهيه آنها قرار مي‌گيرد، طبيعي است كه درصد زيادي از جوانان جامعه به مصرف آن مبادرت ورزند.
هم‌اكنون از ۱۰ ميليون دانش‌آموز سراسر كشور ۱۳/۷ درصد آنها در معرض مستقيم اعتياد قرار دارند. اين در حاليست كه به گفته محمد موسي‌زاده، كارشناس، آشنايي جوانان با كراك در دوره دبيرستان و گاه در دوره راهنمايي صورت مي‌گيرد و تبليغ كلامي مواد، منجر به استفاده از آن ميشود.
در سالهاي گذشته بيشتر مراجعان كلينيك‌هاي ترك اعتياد را ميانسالاني تشكيل مي‌داد كه به ترياك و هروئين و نمونه‌هاي مشابه اعتياد داشتند، بيشتر مراجعان جوانان كم‌سن و سالي هستند كه همراه خانواده‌هايشان براي سم‌زدايي مي‌آيند و نزديك به ۶۷درصد اين افراد معتادان به مواد صنعتي هستند كه نياز به سم‌زدايي‌هاي فوق‌سريع دارند و در حقيقت چهره معتادان و نوع اعتيادشان كاملاً عوض شده و اين نگران‌كننده است.
یک مادر که کودکش را برای ترک به کلینیک برده می گوید ک پسرم تنها ۱۵ سال سن دارد و مصرف موادمخدر را از ۱۲ سالگي و با مصرف حشيش شروع كرده است و در حال حاضر به كراك اعتياد دارد و وضعيت روحي و جسمي خوبي ندارد.
او تاكيد ميكند كه پسرش توسط همسالان خود معتاد شده و گاهي براي تهيه مواد همراه دوستانش دست به كارهاي خلاف مي‌زد.
معتادان به كراك در رفتارهاي خود تغييرات بارزي را نشان مي‌دهند كه از جمله آنها عبارتند از: از دست‌دادن توجه و تمركز، كاهش وزن، ناپديد‌شدن لوازم قيمتي خانه، آشفتگي، برنامه خواب نامنظم، بي‌توجهي به آراستگي ظاهري، پادرانوياي شديد، بيقراري و اضطراب.
بنابراين كراك، شخصيت معتادان را متزلزل كرده و بار رواني آن به‌مراتب بيشتر از ساير مواد ديگر است.
مرگ ناگهاني معتادان كراک
هر چند اثرات كوتاه‌مدت كراك مشابه آمفتامين است و در مدت زمان كوتاه‌تري فرد احساس چابكي و سرخوشي مفرط ميكند اما پس از آن منجر به بروز عوارض جسماني و حتي مرگ مصرف‌كننده ميشود. دكتر جلالي فوق تخصص سم‌شناسي درباره عوارض كراك به مي‌گويد: كراك نوعي مواد از الكائيدهاي دسته كوكائين است كه اصل آن انرژي‌زا و شادي‌آور است.
اعتياد به كراك در كشورهاي صنعتي محدود به يك گروه سني با شرايط اجتماعي يا اقتصادي خاص نيست و ارزان بودن و در دسترس بودن اين موادمخدر را همگاني كرده است. البته در ايران بيشتر گروه سني ۱۷ تا ۲۵ سال به آن گرايش دارند. كراك ماده‌اي است كه خوشي و نشئگي آن چند ماه بيشتر طول نمي‌كشد و بعد از مدت كوتاهي خوشحالي روز اول را به مصرف‌كننده نمي‌دهد و فرد براي به دست آوردن خوشي روز اول مصرف خود را زياد ميكند به‌طوري كه در ماه سوم و چهارم هر دو ساعت يكبار اقدام به مصرف كراك ميكند.
تزريق كراك آخرين مرحله براي كسب خوشي بيشتر است كه عوارض جسماني و رواني جبران‌ناپذيري براي معتاد به همراه دارد. تزريق به شدت مغز، كبد و قلب را تحت‌تاثير قرار داده و موجب التهاب اين اعضا ميشود. تحت‌تاثير عوارض منفي كراك تمام اجزايي كه در تماس مستقيم با دود كراك هستند ذره‌ذره نابود شده و مي‌پوسند.
اجزاي داخلي بدن عفونت ميكند و در برخي موارد ديده شده مصرف‌كنندگاني كه به مدت طولاني از اين ماده استفاده ميكنند، ميزان عفونت به اندازه‌اي است كه اجزاي بدن از هم جدا ميشوند، يعني گوشت زير پوست دچار عفونت شده و به اصطلاح «كرم» مي‌زند.
محروميت چند هفته‌اي يا چندماهه يك معتاد كراك از اين ماده او را نمي‌كشد بلكه استفاده مجدد پس از يك دوره زماني، موجب مرگ معتاد ميشود چرا كه با ايجاد مسموميت تعداد تنفس‌ها را كاهش داده و خواب معتاد را عميق‌تر ميكند و در اكثر اوقات شاهديم كه اين افراد حين مصرف در خرابه‌ها و دستشويي‌هاي اماكن عمومي مي‌ميرند.
انواع مواد مخدر و عوارض مخرب آن
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
انواع مواد مخدر و عوارض مخرب آن
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
شیشه
يكي از انواع موادمخدر كه امروزه از مواد نسبتاً پر مصرف مي باشد ، آيس ، شيشه يا كريستال است. وجه تسميه اين ماده‌مخدر اين است كه اين ماده در بعضی حالات ، شكل ظاهري آن شبيه خرده شیشه است و يا تكه‌هاي كوچک يخ ، اما بیشتر به صورت دانه های ریز است . اين ماده در اروپا و آمريكا بيشتر به نام آيس شناخته ميشود. شابو كه در آسياي جنوب‌شرقي و خاوردور رواج دارد نيز شباهت‌هايي با اين ماده دارد.
تحقيقات نشان ميدهد كه مهمترين تركيب اين ماده‌مخدر آمفتامين است. سابقه توليد و مصرف آمفتامين به قبل از جنگ جهاني دوم ميرسد و در زمان جنگ جهاني دوم به عنوان يك داروي مؤثر در رفع افسردگي سربازاني كه مشغول جنگ بودند و يا نيروهايي كه قرار بود چندين شبانه‌روز را به صورت پيوسته به نبرد مشغول باشند و فرصت استراحت نداشتند براي بالا بردن سطح انرژي آنان استفاده مي‌شد.
با گذشت زمان و مشخص شدن عوارض خطرناك اين ماده و اعتياد به آن ، كاربرد اين ماده به عنوان دارو به تدريج كنار گذاشته شد اما سوداگران و توليدكنندگان موادمخدر ، استفاده از اين ماده را در تهيه موادمخدر جدید در دستور كار خود قرار دادند. شايد اولين و مهمترين ماده‌مخدري كه از آمفتامين به دست آمد و در سطح وسيع مورد مصرف قرار گرفت اكستازي باشد. قرص اكستازي در كشور ما به ندرت مشاهده و مصرف مي‌شد اما در سالهاي اول دهه هشتاد ، مصرف آن افزايش يافت و انواع و اقسام اين قرص در بازار قاچاق مشاهده مي شد.
مصرف اكستازي در پارتي‌ها وميهماني‌ها به عنوان يك ماده انرژي‌زا مصرف ميشود و مصرف‌كنندگان آن مي‌توانند ساعت‌ها بدون استراحت بيدار بمانند و از انرژي‌هاي نهفته يا ذخيره شده در جسم خود در حد بالايي بهره‌برداري نمايند كه پس از مدتي شديداً با كمبود انرژي مواجه مي‌گردند كه از ظاهر آنها كاملاً مشخص ميشود. متأسفانه يكي از تبليغات غلط در مورد اين ماده‌مخدر اين است كه حتي رسانه‌هاي جمعي از آن به عنوان قرص شادي یا انرژی زا ياد ميكنند درحاليكه اين ماده از خود هيچگونه انرژي و شادي ندارد و انرژي‌هاي ذخيره شده جسم را به يكباره آزاد ميكند و انرژي كه بايستي در طول چندين شبانه‌روز مصرف شود ، يك‌شبه استفاده ميشود و بعد از تمام شدن اثر آن ، شخص مصرف‌كننده به شدت احساس ركود و خستگي ميكند و اين آغازي است براي مصرف دوباره و دوباره تا اعتياد كامل . خوشبختانه در حال حاضر مصرف اکستازی تا حد قابل ملاحظه ای کاهش یافته است تا جایی که اکستازی به عنوان یک ماده مخدر بیس و پایه در مصرف کنندگان مواد مخدر مشاهده نمی شود ، اما متاسفانه مصرف شیشه تا حد زیادی افزایش یافته و مصرف آن در حال ازدیاد نیز می باشد .
اكستازي اغلب به صورت قرص و خوراكي و به ندرت به وسيله روش جذبي از طريق پوست استفاده ميشود اما شيشه به صورت تدخين يا كشيدني. براي مصرف شيشه ابزار مخصوص وجود دارد كه به آن پايپ Pipe گفته ميشود و شبيه يك چپق شیشه ای است. نشئگي حاصل از مصرف اين ماده تقريباً شبيه هيچ مادمخدر ديگري نيست. عوارض مصرف اين ماده ، بسيار خطرناك و سنگين است. مصرف‌كنندگان اين ماده در دفعات اولیه مصرف ، گاه تا 72 ساعت نمي‌خوابند. در اين مدت ، سطح انرژی بسیار بالا ، توهم شديد و خيره شدن به يك نقطه خاص براي چندين ساعت و همينطور رفتارهاي بي‌پروا ، از حالات نشئگي اين ماده محسوب ميشود. پس از بين رفتن اثر اين ماده ، شخص مصرف‌كننده طوري احساس خستگي و كوفتگي ميكند كه ممكن است حدود 48 ساعت يا 2 شبانه‌روز به صورت پيوسته خواب باشد و پس از بيداري سر دردهاي شديد ، بيقراري ، لرزش و حركات غيرعادي اعضاء بدن مثل دست و سر از حالات آن است.
مصرف‌كنندگان شيشه براي از بين بردن اين حالت معمولاً دوباره مصرف ميكنند و مانند ساير موادمخدر فرايند اعتياد آغاز ميشود و پس از مدتي مصرف‌كننده شيشه تبديل به يك معتاد تمام‌عيار ميشود كه البته با مصرف‌كنندگان ساير موادمخدر مثل ترياك و حتي هرويين بسيار تفاوت دارد. عوارض مصرف شيشه را در طول چندماه ، حتي مصرف هرويين در طول چندين سال به وجود نمي‌آورد.
عوارض مصرف شيشه به قدری وحشتناک است که حقیقتاً هرویین و یا قوی ترین مخدرهای سنتی در مقابل آن بسیار ضعیف هستند .مصرف‌كننده شيشه در حالت خماري ، دست به حركات جنون‌آميزي مي‌زند كه شايد از ديوانگان زنجيري هم سر نزدند. از مهمترين عوارض طولاني مدت مصرف شيشه كه معمولاً بعد از گذشت كمتر از 6 ماه مصرف خود را نشان ميدهد اختلال شديد در عملكرد دريچه پروستات است كه معمولاً ادرار و اسپرم با هم دفع ميشوند. آسيب‌هاي شديد كبدي و جوشهاي صورت ، ايجاد عفونت در دستگاه گوارش ، خصوصاً روده ها ، كوچك شدن بيضه‌ها به همراه درد شديد و تضعيف قواي جنسي از ديگر عوارض اين ماده‌مخدر خطرناك است.
توهمات شيشه به گونه ای است که بیان آن ها کار ساده ای نیست ، باورکردنی نیست . شیشه ای ها پس از گذشت مدتی از مصرف شیشه شدیداً بدبین می شوند ، همه مردم را دشمن خود می دانند ، فکر می کنند سیستم های امنیتی از کا ، گ ، ب گرفته تا سی آی ، ای همه دنبال آن ها هستند ، تصور می کند در همه جا مشغول پاییدن او هستند ، حتی در خانه اش ابزار مراقبت کار گذاشته اند ، به نزدیک نرین افراد خانواده خود شدیداً بدبین می شود ، بدبینی که قابل گفتن نیست ، اگر متاهل باشد به همسر خود بدبین می شود حتی فکر می کند که فرزندانش متعلق به او نیستند ، وقتی با او صحبت می کنند هرگز حاضر نیست حرف و صحبت دیگران را بپذیرد و تایید کند ، فکر می کند همه اشتباه می کنند ، همه دنیا اشتباه می کنند و فقط اوست که درست فکر می کند ، یکی از تفکرات جالب شیشه ای ها این است که فکر می کنند از زمانی که مصرف کننده شیشه شده اند بسیار پیشرفت کرده اند و تبدیل به انسان های دانایی شده اند و چیزهایی را می فهمند که دیگران نمی فهمند .
هرگز خود را معتاد نمی دانند ، مصرف کنندگان تریاک را بسیار بی کلاس می دانند و اگر مثلاً به آن ها گفته شود که به جای شیشه تریاک مصرف کنند که این عوارض را ندارد ، عصبانی می شوند و می گویند : تریاک ! من تریاک مصرف کنم ! متأسفانه در صحبتهاي عاميانه گفته ميشود كه شيشه چون مرفين ندارد پس اعتياد هم ندارد. چقدر این نگرش اشتباه ؛ غلط و گمراه کننده است . این نگرش که فقط مواد مرفین دار و یا مواد بر گرفته از خانواده تریاک اعتیاد آور هستند و بقیه مواد که صناعی هستند و مرفین ندارند ،اعتیاد آور نیستند ، دنیا را گمراه کرده است .
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
هروئين
نام هرويين از واژه يوناني هيروHiro به معني قهرمان گرفته شده است . در اين فرايند از يك كيلوگرم مرفين حدود 900 گرم هرويين به دست مي‌آمد كه به آن دي استيل مرفين نيزگفته ميشود. هرويين براي اولين بار به عنوان داروي ترك اعتياد به ترياك پا به عرصه وجود گذاشت . پزشكان آن زمان نمي‌دانستند كه چه اشتباه بزرگي را مرتكب شده‌اند و چه ماده خطرناكي را به عنوان دارو به بازار عرضه كرده‌اند. تصور پزشكان بر اين بود كه كه با مصرف هرويين و جايگزيني آن با ترياك مي‌توان اعتياد به ترياك را درمان كرد و سپس مصرف هرويين را مي‌توان به راحتي قطع كرد اما مصرف كنندگان ترياك با مصرف هرويين از چاله در مي‌آمدند و به چاهي عميق مي‌افتادند كه بيرون آمدن از آن به مراتب سخت تر بود و اين آغازي بود براي ظهور گسترده ترين و مخرب‌ترين نوع اعتياد كه در جاي جاي كره خاكي قرباني گرفته و مي‌گيرد و شعله‌هاي ويرانگر آن هنوز زبانه مي‌كشد.
اين وضعيت يعني تجويز هرويين توسط پزشكان براي ترك اعتياد تا اواخر قرن بيستم ادامه داشت تا جايي كه در دهه 1960 ميلادي پزشكان شهر لندن بيش از 500 كيلوگرم هرويين به بيماران خود تجويز كردند.
شايد تصور بر اين باشد كه هرچه پزشكان مي‌گويند و هردارويي كه تجويز ميكنند بدون نقص و اشتباه است ، اما آن گونه كه تاريخ نشان ميدهد علم پزشكي خصوصاً در مسئله بيماري اعتياد دچار اشتباهات فاحشي شده است و توليد و عرضه داروهاي ترك اعتياد توسط پزشكان نه تنها كمكي به حل مسئله نكرده است بلكه باعث تخريب بيشتر و حاد شدن مسئله درمان بيماري اعتياد شده است و داستان داروهاي ترك اعتياد هنوز هم به همين شكل اما در قالب داروهاي ديگر ادامه دارد.
در اواخر قرن بيستم با مشخص شدن عوارض ناشي از مصرف هرويين و نه تنها ناكارآمدي آن بلكه تخريب وحشتناك آن ، تجويز آن براي درمان يا ترك اعتياد كنار گذاشته شد اما ديگر دير شده بود و هرويين به عنوان يك ماده مخدر قوي و ويرانگر به همه جا رسوخ كرده بود. اكنون بعد از گذشت سالها هنوز هم در فرهنگ عاميانه اعتياد و مواد مخدر از زبان مصرف كنندگان هرويين شنيده ميشود كه ما براي ترك اعتياد به ترياك هرويين مصرف كرديم ، به ما گفتند اگر چند روزي هرويين مصرف كنيد راحت تر مي‌توانيد اعتيادتان را ترك كنيد.
هرويين اصل يا لابراتواري كه هنوز هم به صورت قاچاق توليد ميشود پودري سفيدرنگ است اما هرويين‌هايي كه به هرويين خياباني شهرت دارند كرم رنگ و بعضاً قهوه‌اي روشن هستند. اين ماده به صورت مصرف كشيدني با زرورق ، استنشاقي و تزريق وريدي مصرف ميشود.
هرويين‌هايي كه در حال حاضر در بازار قاچاق كشور ما وجود دارند ، طي آزمايش‌هاي به عمل آمده مشخص شده است كه بيش از 90 درصد تركيبات آن تركيبي عجيب و غريب از انواع قرصهاي روان گردان شامل خواب آور، ضد افسردگي ، آرامبخش و غيره است و كمتر از 10 درصد آن هرويين خالص است و بهتر است به آن قرصئين گفته شود تا هرويين. اين نوع هرويين باعث چرت شديد ميشود و مصرف كننده آن پس از مصرف در وضعيتي قرار مي‌گيرد كه مشاعر آن تقريباً از كار مي‌افتد در حاليكه تخريب هرويين خالص در اين حد و اندازه نيست.
نشئگي هرويين در مقايسه با ترياك از دوام ، ماندگاري و طول عمر كمتري برخوردار است . مصرف كنندگان هرويين تنها چند دقيقه و حتي در روش تزريق پس از چند ثانيه به اوج نشئگي مي‌رسند اما باگذشت يكي دوساعت دوباره سطح نشئگي پايين مي‌آيد و مصرف كننده خمار ميشود و بايد دوباره مصرف كند به همين دليل مصرف كنندگان هرويين عمدتاً از ادامه روند زندگي عادي عاجز هستند و تمامي وقت خود را صرف تهيه و مصرف هرويين مي‌كنندو زندگي آنها به سرعت از هم مي پاشد و سر از بيغوله‌ها در مي‌آورند در حاليكه مصرف كنندگان ترياك به دليل بالا بودن مدت ماندگاري و دوام نشئگي آن قادر هستند در طول شبانه روز به زندگي و امورات خود رسيدگي كنندو مشكلات آنها به هيچ وجه قابل مقايسه با مصرف كنندگان هرويين نيست.
ظاهراً تأثير هرويين بر روي گيرنده‌هاي مرفين بدن به گونه‌اي است كه خيلي سريع جذب آنها مي شود و همينطور اثر تخريبي آن روي سيستم توليدكننده مواد شبه افيوني جسم و سيستم ضد درد ، بيشتر و سريع‌تر از ساير مواد مخدر است و در مدت كوتاهي اين سيستم را در جسم انسان از كار مي‌اندازد و مصرف كننده آن خيلي زود به مصرف آن اعتياد پيدا مي كند.
شايان ذكر است در حال حاضر مواد مخدر جديد شامل كراك ، شيشه ، آيس يا كريستال گوي سبقت را در تخريب از هرويين ربوده‌اند و بلايي بر سر مصرف كننده مي‌آورند كه هرويين با آن قدرت وحشتناك نمي‌تواند بياورد و بسياري از مصرف كنندگان هرويين به مصرف كراك روي آورده‌اند.
نام هرويين از واژه يوناني هيروHiro به معني قهرمان گرفته شده است . در اين فرايند از يك كيلوگرم مرفين حدود 900 گرم هرويين به دست مي‌آمد كه به آن دي استيل مرفين نيزگفته ميشود. هرويين براي اولين بار به عنوان داروي ترك اعتياد به ترياك پا به عرصه وجود گذاشت . پزشكان آن زمان نمي‌دانستند كه چه اشتباه بزرگي را مرتكب شده‌اند و چه ماده خطرناكي را به عنوان دارو به بازار عرضه كرده‌اند. تصور پزشكان بر اين بود كه كه با مصرف هرويين و جايگزيني آن با ترياك مي‌توان اعتياد به ترياك را درمان كرد و سپس مصرف هرويين را مي‌توان به راحتي قطع كرد اما مصرف كنندگان ترياك با مصرف هرويين از چاله در مي‌آمدند و به چاهي عميق مي‌افتادند كه بيرون آمدن از آن به مراتب سخت تر بود و اين آغازي بود براي ظهور گسترده ترين و مخرب‌ترين نوع اعتياد كه در جاي جاي كره خاكي قرباني گرفته و مي‌گيرد و شعله‌هاي ويرانگر آن هنوز زبانه مي‌كشد.
اين وضعيت يعني تجويز هرويين توسط پزشكان براي ترك اعتياد تا اواخر قرن بيستم ادامه داشت تا جايي كه در دهه 1960 ميلادي پزشكان شهر لندن بيش از 500 كيلوگرم هرويين به بيماران خود تجويز كردند.
شايد تصور بر اين باشد كه هرچه پزشكان مي‌گويند و هردارويي كه تجويز ميكنند بدون نقص و اشتباه است ، اما آن گونه كه تاريخ نشان ميدهد علم پزشكي خصوصاً در مسئله بيماري اعتياد دچار اشتباهات فاحشي شده است و توليد و عرضه داروهاي ترك اعتياد توسط پزشكان نه تنها كمكي به حل مسئله نكرده است بلكه باعث تخريب بيشتر و حاد شدن مسئله درمان بيماري اعتياد شده است و داستان داروهاي ترك اعتياد هنوز هم به همين شكل اما در قالب داروهاي ديگر ادامه دارد.
در اواخر قرن بيستم با مشخص شدن عوارض ناشي از مصرف هرويين و نه تنها ناكارآمدي آن بلكه تخريب وحشتناك آن ، تجويز آن براي درمان يا ترك اعتياد كنار گذاشته شد اما ديگر دير شده بود و هرويين به عنوان يك ماده مخدر قوي و ويرانگر به همه جا رسوخ كرده بود. اكنون بعد از گذشت سالها هنوز هم در فرهنگ عاميانه اعتياد و مواد مخدر از زبان مصرف كنندگان هرويين شنيده ميشود كه ما براي ترك اعتياد به ترياك هرويين مصرف كرديم ، به ما گفتند اگر چند روزي هرويين مصرف كنيد راحت تر مي‌توانيد اعتيادتان را ترك كنيد.
هرويين اصل يا لابراتواري كه هنوز هم به صورت قاچاق توليد ميشود پودري سفيدرنگ است اما هرويين‌هايي كه به هرويين خياباني شهرت دارند كرم رنگ و بعضاً قهوه‌اي روشن هستند. اين ماده به صورت مصرف كشيدني با زرورق ، استنشاقي و تزريق وريدي مصرف ميشود.
هرويين‌هايي كه در حال حاضر در بازار قاچاق كشور ما وجود دارند ، طي آزمايش‌هاي به عمل آمده مشخص شده است كه بيش از 90 درصد تركيبات آن تركيبي عجيب و غريب از انواع قرصهاي روان گردان شامل خواب آور، ضد افسردگي ، آرامبخش و غيره است و كمتر از 10 درصد آن هرويين خالص است و بهتر است به آن قرصئين گفته شود تا هرويين. اين نوع هرويين باعث چرت شديد ميشود و مصرف كننده آن پس از مصرف در وضعيتي قرار مي‌گيرد كه مشاعر آن تقريباً از كار مي‌افتد در حاليكه تخريب هرويين خالص در اين حد و اندازه نيست.
نشئگي هرويين در مقايسه با ترياك از دوام ، ماندگاري و طول عمر كمتري برخوردار است . مصرف كنندگان هرويين تنها چند دقيقه و حتي در روش تزريق پس از چند ثانيه به اوج نشئگي مي‌رسند اما باگذشت يكي دوساعت دوباره سطح نشئگي پايين مي‌آيد و مصرف كننده خمار ميشود و بايد دوباره مصرف كند به همين دليل مصرف كنندگان هرويين عمدتاً از ادامه روند زندگي عادي عاجز هستند و تمامي وقت خود را صرف تهيه و مصرف هرويين مي‌كنندو زندگي آنها به سرعت از هم مي پاشد و سر از بيغوله‌ها در مي‌آورند در حاليكه مصرف كنندگان ترياك به دليل بالا بودن مدت ماندگاري و دوام نشئگي آن قادر هستند در طول شبانه روز به زندگي و امورات خود رسيدگي كنندو مشكلات آنها به هيچ وجه قابل مقايسه با مصرف كنندگان هرويين نيست.
ظاهراً تأثير هرويين بر روي گيرنده‌هاي مرفين بدن به گونه‌اي است كه خيلي سريع جذب آنها مي شود و همينطور اثر تخريبي آن روي سيستم توليدكننده مواد شبه افيوني جسم و سيستم ضد درد ، بيشتر و سريع‌تر از ساير مواد مخدر است و در مدت كوتاهي اين سيستم را در جسم انسان از كار مي‌اندازد و مصرف كننده آن خيلي زود به مصرف آن اعتياد پيدا مي كند.
شايان ذكر است در حال حاضر مواد مخدر جديد شامل كراك ، شيشه ، آيس يا كريستال گوي سبقت را در تخريب از هرويين ربوده‌اند و بلايي بر سر مصرف كننده مي‌آورند كه هرويين با آن قدرت وحشتناك نمي‌تواند بياورد و بسياري از مصرف كنندگان هرويين به مصرف كراك روي آورده‌اند.
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
اكستازي
علايم و آثار مصرف
تظاهرات مصرف اكستازي پس از 20 تا 40 دقيقه بروز و 4 تا 5 ساعت در يك حد حفظ و سپس به تدريج اثرات آن كاهش مي‌يابد. مصرف اكستازي حس ملايمي‌از سرخوشي، آرامش (احساس رضايت از وضع موجود)، افزايش انرژي بدن، احساس اعتماد (نزديكي و تعلق به ديگران)، احساس عشق و يكدلي، احساس گرمي‌و وابستگي به ديگران، برخي پيشنهادهاي معنوي، حس قدرت و ... منتقل ميكند.
اثرات منفي
- اختلالات بينايي (تيره و تار شدن)
- حركات غير طبيعي چشم
- دندان قروچه (ساييدن دندان)
- افزايش ضربان قلب و فشار خون
- لرزيدن
- افزايش بيش از حد دماي بدن
- اضطراب، تشويش و نگراني
- حمله هاي وحشت زدگي
اثرات منفي شديدتر
- اختلال خواب، كابوس هاي شبانه
- تغيير در ادراك زمان
- بي پروايي (Recklessnes)، تندخويي، بي قراري و تحريك پذيري
- اختلال در مكانيسم نعوظ و نرسيدن به اوج لذت جنسي
- عدم تمركز، فراموش كاري
- افسردگي و افت شديد خلق
- بدبيني
- كاهش گرايش به كارهاي فكري و جسمي
- تسريع در بروز آلزايمر
آثار طولاني مدت
مصرف طولاني مدت اكستازي ممكن است باعث تغييرات شيميايي در مغز شود. اين دگرگوني شيميايي باعث تغييرات خلقي و به هم خوردن نظم خواب ميشود. مصرف پي در پي آن باعث بدخلقي، افسردگي و سوء ظن مرضي شده و ممكن است باعث بروز علايم سايكوز شود. استفاده مكرر ميتواند سبب تخريب زندگي (مشكلات شغلي، تحصيلي، قانوني و غيره) شود. افزايش درجه حرارت بدن (hyperthermia) مهم ترين اثر زيانبار مصرف MDMA است كه به سندرم سروتونينserotonin" syndrome" مرتبط است. اين سندرم با تغييرات ناگهاني دماي بدن و با بي ثباتي سيستم خود كنترلي داخلي بدن همراه است و باعث ولع نوشيدن آب ميشود. مصرف MDMA سبب تأثيراتي بر روي وضعيت رواني-عصبي فرد ميگردد. آشفتگي رواني، هذيان، بدبيني، سردرد، بي اشتهايي، افسردگي، بي خوابي، نيستاگموس (Nystagmus) از جمله مواردي است كه ميتواند براي چندين هفته ادامه پيدا كند. هم چنين مصرف مكرر MDMA بر روي توانايي هاي شناختي به ويژه حافظه بلند مدت فرد تأثير ميگذارد. پژوهش ها نشانگر آن است كه MDMA بر روي بخشي از مغز كه مربوط به "تفكر انتقادي" و حافظه است؛ اثر تخريبي دارد.
ميزان شيوع مصرف
اين دارو اغلب به شكل قرص 100 تا 150 ميلي گرمي‌تهيه و با ظاهري فريبنده و با نامهاي گوناگون و خياباني وارد بازار مصرف ميشود. در اين ميان جوانان بيش از ساير گروههاي سني به مصرف اكستازي به ويژه در پارتي و كلوپ هاي رقص تمايل نشان مي‌دهند. پژوهش هاي اخير نشان دهنده گسترش مصرف اين ماده در مدارس، دانشكده ها و حتي خانه هاست. در امريكا در سال 2002 بيش از 10 ميليون نفر (بالاي 12 سال) حداقل يك بار براي مصرف اكستازي تلاش كرده اند. هم چنين شيوع مصرف اكستازي به طور سالانه در بين جوانان 20-18 سال شش بار بيشتر از ميانگين شيوع مصرف در كل افراد جمعيت جامعه ايالات متحده امريكاست.
بر اساس گزارش (Drug Abuse Warning Network) DAWN در سال 2002 تقريباً 75% از افرادي كه به علت مصرف MDMA به اورژانس مراجعه كرده بودند؛ سنين 25 سال به پايين را تشكيل مي‌دادند. نخستين دليل مراجعه آنها به اورژانس واكنش هاي غير منتظره ذكر شده است كه نتيجه مصرف بيش از حد (overdose) MDMA بوده است. جدول ذيل نشان دهنده مصرف MDMA نزد گروههاي سني متفاوت در آمريكا در سال 2002 است:
گروه سني در طول عمر يك سال گذشته ماه گذشته
17-12 3/3 % 2/2 % 5/0 %
25-18 15/1 8/5 1/1
26-به بالا 6/2 5/0 1/0
Total population 3/4 3/1 3/0
طي سال [2003] حدود 34 ميليون نفر در سراسر جهان، آمفتامين و متاآمفتامين و 8 ميليون نفر اكستازي مصرف كرده اند.
والدين و موضوع مصرف اكستازي در بين فرزندان
به نظر ميرسد كه والدين دانش كمي‌در مورد پيامدها و عوارض اكستازي در بين فرزندان خود دارند. تحقيقي انجام گرفته در آمريكا نشان دهنده آن است كه 92% از والدين در اين ارتباط (پيامدها و عوارض اكستازي) گفته اند كه "چيزي نشنيده اند" و 90% آنها اطلاعات كمي‌از خطرات استفاده از اكستازي را داشته اند؛ در اين ميان تنها 24% آنها با فرزندانشان صحبت كرده اند. جالب توجه آنكه تنها 3% آنها باور داشتند كه فرزندانشان اكستازي مصرف كرده اند. 41% والدين هم در مورد اكستازي با فرزندان خود هيچ صحبتي نكرده اند و 35% ديگر كمي‌با فرزندهاي خود صحبت كرده اند كه اين ارقام ميتواند در كشور ايران بسيار بدتر باشد. بسياري از مصرف كنندگان امروزه اكستازي جزء سوء مصرف كنندگان هم زمان چند ماده ديگر نيز هستند.
علايم و آثار مصرف
تظاهرات مصرف اكستازي پس از 20 تا 40 دقيقه بروز و 4 تا 5 ساعت در يك حد حفظ و سپس به تدريج اثرات آن كاهش مي‌يابد. مصرف اكستازي حس ملايمي‌از سرخوشي، آرامش (احساس رضايت از وضع موجود)، افزايش انرژي بدن، احساس اعتماد (نزديكي و تعلق به ديگران)، احساس عشق و يكدلي، احساس گرمي‌و وابستگي به ديگران، برخي پيشنهادهاي معنوي، حس قدرت و ... منتقل ميكند.
اثرات منفي
- اختلالات بينايي (تيره و تار شدن)
- حركات غير طبيعي چشم
- دندان قروچه (ساييدن دندان)
- افزايش ضربان قلب و فشار خون
- لرزيدن
- افزايش بيش از حد دماي بدن
- اضطراب، تشويش و نگراني
- حمله هاي وحشت زدگي
اثرات منفي شديدتر
- اختلال خواب، كابوس هاي شبانه
- تغيير در ادراك زمان
- بي پروايي (Recklessnes)، تندخويي، بي قراري و تحريك پذيري
- اختلال در مكانيسم نعوظ و نرسيدن به اوج لذت جنسي
- عدم تمركز، فراموش كاري
- افسردگي و افت شديد خلق
- بدبيني
- كاهش گرايش به كارهاي فكري و جسمي
- تسريع در بروز آلزايمر
آثار طولاني مدت
مصرف طولاني مدت اكستازي ممكن است باعث تغييرات شيميايي در مغز شود. اين دگرگوني شيميايي باعث تغييرات خلقي و به هم خوردن نظم خواب ميشود. مصرف پي در پي آن باعث بدخلقي، افسردگي و سوء ظن مرضي شده و ممكن است باعث بروز علايم سايكوز شود. استفاده مكرر ميتواند سبب تخريب زندگي (مشكلات شغلي، تحصيلي، قانوني و غيره) شود. افزايش درجه حرارت بدن (hyperthermia) مهم ترين اثر زيانبار مصرف MDMA است كه به سندرم سروتونينserotonin" syndrome" مرتبط است. اين سندرم با تغييرات ناگهاني دماي بدن و با بي ثباتي سيستم خود كنترلي داخلي بدن همراه است و باعث ولع نوشيدن آب ميشود. مصرف MDMA سبب تأثيراتي بر روي وضعيت رواني-عصبي فرد ميگردد. آشفتگي رواني، هذيان، بدبيني، سردرد، بي اشتهايي، افسردگي، بي خوابي، نيستاگموس (Nystagmus) از جمله مواردي است كه ميتواند براي چندين هفته ادامه پيدا كند. هم چنين مصرف مكرر MDMA بر روي توانايي هاي شناختي به ويژه حافظه بلند مدت فرد تأثير ميگذارد. پژوهش ها نشانگر آن است كه MDMA بر روي بخشي از مغز كه مربوط به "تفكر انتقادي" و حافظه است؛ اثر تخريبي دارد.
ميزان شيوع مصرف
اين دارو اغلب به شكل قرص 100 تا 150 ميلي گرمي‌تهيه و با ظاهري فريبنده و با نامهاي گوناگون و خياباني وارد بازار مصرف ميشود. در اين ميان جوانان بيش از ساير گروههاي سني به مصرف اكستازي به ويژه در پارتي و كلوپ هاي رقص تمايل نشان مي‌دهند. پژوهش هاي اخير نشان دهنده گسترش مصرف اين ماده در مدارس، دانشكده ها و حتي خانه هاست. در امريكا در سال 2002 بيش از 10 ميليون نفر (بالاي 12 سال) حداقل يك بار براي مصرف اكستازي تلاش كرده اند. هم چنين شيوع مصرف اكستازي به طور سالانه در بين جوانان 20-18 سال شش بار بيشتر از ميانگين شيوع مصرف در كل افراد جمعيت جامعه ايالات متحده امريكاست.
بر اساس گزارش (Drug Abuse Warning Network) DAWN در سال 2002 تقريباً 75% از افرادي كه به علت مصرف MDMA به اورژانس مراجعه كرده بودند؛ سنين 25 سال به پايين را تشكيل مي‌دادند. نخستين دليل مراجعه آنها به اورژانس واكنش هاي غير منتظره ذكر شده است كه نتيجه مصرف بيش از حد (overdose) MDMA بوده است. جدول ذيل نشان دهنده مصرف MDMA نزد گروههاي سني متفاوت در آمريكا در سال 2002 است:
گروه سني در طول عمر يك سال گذشته ماه گذشته
17-12 3/3 % 2/2 % 5/0 %
25-18 15/1 8/5 1/1
26-به بالا 6/2 5/0 1/0
Total population 3/4 3/1 3/0
طي سال [2003] حدود 34 ميليون نفر در سراسر جهان، آمفتامين و متاآمفتامين و 8 ميليون نفر اكستازي مصرف كرده اند.
والدين و موضوع مصرف اكستازي در بين فرزندان
به نظر ميرسد كه والدين دانش كمي‌در مورد پيامدها و عوارض اكستازي در بين فرزندان خود دارند. تحقيقي انجام گرفته در آمريكا نشان دهنده آن است كه 92% از والدين در اين ارتباط (پيامدها و عوارض اكستازي) گفته اند كه "چيزي نشنيده اند" و 90% آنها اطلاعات كمي‌از خطرات استفاده از اكستازي را داشته اند؛ در اين ميان تنها 24% آنها با فرزندانشان صحبت كرده اند. جالب توجه آنكه تنها 3% آنها باور داشتند كه فرزندانشان اكستازي مصرف كرده اند. 41% والدين هم در مورد اكستازي با فرزندان خود هيچ صحبتي نكرده اند و 35% ديگر كمي‌با فرزندهاي خود صحبت كرده اند كه اين ارقام ميتواند در كشور ايران بسيار بدتر باشد. بسياري از مصرف كنندگان امروزه اكستازي جزء سوء مصرف كنندگان هم زمان چند ماده ديگر نيز هستند.
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
Re: انواع مواد مخدر
سیگار
استعمال دخانیات یک پدیده زیان‌بخش برای سلامت عمومی است و در حقیقت میتوان آن را مهم ترین آسیب برای سلامت عمومی دانست. هزینه‌های بهداشتی (سلامتی) سیگار کشیدن نه تنها در کشورهای توسعه یافته بلکه در کشورهای در حال توسعه نیز بالاست. با توجه به این حقیقت که زیان‌های سلامتی ناشی از سیگار به‌موازات گسترش مصرف سیگار بیشتر میشود، تعجب‌آور نیست که بگوییم بیماری‌های ناشی از دود سیگار در کشورهای در حال توسعه شایع تر است ، چرا که شیوع مصرف سیگار در این کشورها در حال افزایش است
سیگار کشیدن از طریق مکانیسم‌های متعددی سبب بیماری میگردد. دود سیگار محتوی بیش از 4000 ماده است و مطالعات دقیق سم‌‌شناسی روی تعداد نسبتاً کمی از سموم بالقوه انجام شده است. بعض سموم در گیاه تنباکو وجود دارند؛ تعداد دیگری از سموم در حین عمل آوری و اضافه کردن مواد شیمیائی خوش‌بو کننده و مزه‌آور به برگ‌های تنباکو و عده‌ای در اثر تجزیه حرارتی (PYROLYSIS) تنباکوی بعمل آمده، ایجاد می‌شوند
دود تنباکو شامل موادی است که می‌توانند سبب گسیختگی DNA و جهش‌ها ژنی شوند. به علاوه این مواد می‌توانند به پروتئین‌ها و چربی‌های سلولی بچسبند و آنها را جدا کنند. به دلیل تنوع سموم، تعدد اجزاء بیوشیمیایی و سلولی که می‌توانند با آنها وارد عمل شوند، و گوناگونی قابلیت‌های افراد، آثار بیماری ناهمگون دود سیگار تعجب برانگیز نیست. از میان شایع ترین بیماریهایی که با استعمال دخانیات در ارتباط است، بیماری‌های آترواسکلروز قلبی-عروقی، سرطان‌ها، بیماری‌های مزمن ریه، حملات مغزی و ... هستند.
سیگار کشیدن یک عامل خطر اصلی برای ایجاد
بیماری‌های قلبی– عروقی است. در حقیقت، تأثیر سیگار از نظر میزان، مشابه دو عامل خطر اصلی دیگر، یعنی فشار خون بالا و افزایش کلسترول خون است.
سیگار کشیدن با مکانیسم‌های مختلفی می‌تواند سبب ایجاد بیماری‌های قلبی مزمن گردد؛ شامل: صدمه مستقیم آندوتلیال بوسیله نیکوتین و منواکسیدکربن که می‌تواند دیواره یک شریان طبیعی و باز را تخریب و موجب ورود مواد چربی به‌داخل دیواره زخمی و ضخیم شدن و تنگی و در نهایت انسداد کامل شریان گردد؛ افزایش ضربان قلب و فشار خون با واسطه آزادسازی کاتکول آمین‌ها؛ هیپرلیپیدمی؛ افزایش میزان LDL؛ افزایش نوتروفیل‌های در گردش و افزایش انعقادپذیری خون، بنابراین نیکوتین و منواکسیدکربن با افزایش کار قلب، سبب افزایش نیاز به اکسیژن در عضله قلبی شده و از سوی دیگر ظرفیت حمل اکسیژن توسط خون را کاهش می دهد و سبب تشدید ناتوانی و اختلال عملکرد قلب می‌گردند و به این ترتیب زمینه را برای بروز آریتمی‌های قلبی مستعد می‌کنند.
تاثیر سیگار در ایجاد بیماری های قلبی-عروقی ، مشابه دو عامل خطر اصلی این بیماری یعنی فشار خون بالا و افزایش کلسترول خون است.
عضله قلب تنها زمانی سالم باقی می‌ماند که یک جریان خون کافی توسط شریان‌‌های کرونر به آن برسد. در طی سال‌های زندگی و به عنوان قسمتی از فرآیند طبیعی پیری، این عروق تدریجاً به‌علت فرآیند دژنراتیو دیواره ا‌شان تنگ میشود. در سیگاری‌ها این فرآیند بسیار سریع تر از افراد طبیعی پیشروی میکند. به طور مکرر خون جریان یابنده از خلال این عروق تنگ ناگهان لخته میگردد (ترومبوز کرونر) و سبب آسیب جدی به عضله قلب میشود. لخته شدن خون در عروق کرونر علت شایع مرگ در مردان و زنان 64- 35 ساله است.
بیماری عروق کرونر با تعداد سیگارهای کشیده شده، درجه استنشاق و سن شروع سیگار کشیدن در ارتباط است. هم‌چنین سیگار کشیدن غیرفعال در افراد مبتلا به آنژین صدری می‌تواند زمینه‌ساز حمله گردد.
با کنار گذاشتن سیگار، خطر بیماری‌های عروق کرونر کاهش می‌یابد و بعد از حدود سه سال از ترک، خطر مرگ ناشی از این بیماری تقریباً مانند غیرسیگاری‌هاست. ادامه سیگار کشیدن بعد از یک حمله قلبی ، شانس بیمار را برای حمله دوم افزایش می‌دهد.
http://tandorosti.akairan.com/health/ta ... /5482.html
استعمال دخانیات یک پدیده زیان‌بخش برای سلامت عمومی است و در حقیقت میتوان آن را مهم ترین آسیب برای سلامت عمومی دانست. هزینه‌های بهداشتی (سلامتی) سیگار کشیدن نه تنها در کشورهای توسعه یافته بلکه در کشورهای در حال توسعه نیز بالاست. با توجه به این حقیقت که زیان‌های سلامتی ناشی از سیگار به‌موازات گسترش مصرف سیگار بیشتر میشود، تعجب‌آور نیست که بگوییم بیماری‌های ناشی از دود سیگار در کشورهای در حال توسعه شایع تر است ، چرا که شیوع مصرف سیگار در این کشورها در حال افزایش است
سیگار کشیدن از طریق مکانیسم‌های متعددی سبب بیماری میگردد. دود سیگار محتوی بیش از 4000 ماده است و مطالعات دقیق سم‌‌شناسی روی تعداد نسبتاً کمی از سموم بالقوه انجام شده است. بعض سموم در گیاه تنباکو وجود دارند؛ تعداد دیگری از سموم در حین عمل آوری و اضافه کردن مواد شیمیائی خوش‌بو کننده و مزه‌آور به برگ‌های تنباکو و عده‌ای در اثر تجزیه حرارتی (PYROLYSIS) تنباکوی بعمل آمده، ایجاد می‌شوند
دود تنباکو شامل موادی است که می‌توانند سبب گسیختگی DNA و جهش‌ها ژنی شوند. به علاوه این مواد می‌توانند به پروتئین‌ها و چربی‌های سلولی بچسبند و آنها را جدا کنند. به دلیل تنوع سموم، تعدد اجزاء بیوشیمیایی و سلولی که می‌توانند با آنها وارد عمل شوند، و گوناگونی قابلیت‌های افراد، آثار بیماری ناهمگون دود سیگار تعجب برانگیز نیست. از میان شایع ترین بیماریهایی که با استعمال دخانیات در ارتباط است، بیماری‌های آترواسکلروز قلبی-عروقی، سرطان‌ها، بیماری‌های مزمن ریه، حملات مغزی و ... هستند.
سیگار کشیدن یک عامل خطر اصلی برای ایجاد
بیماری‌های قلبی– عروقی است. در حقیقت، تأثیر سیگار از نظر میزان، مشابه دو عامل خطر اصلی دیگر، یعنی فشار خون بالا و افزایش کلسترول خون است.
سیگار کشیدن با مکانیسم‌های مختلفی می‌تواند سبب ایجاد بیماری‌های قلبی مزمن گردد؛ شامل: صدمه مستقیم آندوتلیال بوسیله نیکوتین و منواکسیدکربن که می‌تواند دیواره یک شریان طبیعی و باز را تخریب و موجب ورود مواد چربی به‌داخل دیواره زخمی و ضخیم شدن و تنگی و در نهایت انسداد کامل شریان گردد؛ افزایش ضربان قلب و فشار خون با واسطه آزادسازی کاتکول آمین‌ها؛ هیپرلیپیدمی؛ افزایش میزان LDL؛ افزایش نوتروفیل‌های در گردش و افزایش انعقادپذیری خون، بنابراین نیکوتین و منواکسیدکربن با افزایش کار قلب، سبب افزایش نیاز به اکسیژن در عضله قلبی شده و از سوی دیگر ظرفیت حمل اکسیژن توسط خون را کاهش می دهد و سبب تشدید ناتوانی و اختلال عملکرد قلب می‌گردند و به این ترتیب زمینه را برای بروز آریتمی‌های قلبی مستعد می‌کنند.
تاثیر سیگار در ایجاد بیماری های قلبی-عروقی ، مشابه دو عامل خطر اصلی این بیماری یعنی فشار خون بالا و افزایش کلسترول خون است.
عضله قلب تنها زمانی سالم باقی می‌ماند که یک جریان خون کافی توسط شریان‌‌های کرونر به آن برسد. در طی سال‌های زندگی و به عنوان قسمتی از فرآیند طبیعی پیری، این عروق تدریجاً به‌علت فرآیند دژنراتیو دیواره ا‌شان تنگ میشود. در سیگاری‌ها این فرآیند بسیار سریع تر از افراد طبیعی پیشروی میکند. به طور مکرر خون جریان یابنده از خلال این عروق تنگ ناگهان لخته میگردد (ترومبوز کرونر) و سبب آسیب جدی به عضله قلب میشود. لخته شدن خون در عروق کرونر علت شایع مرگ در مردان و زنان 64- 35 ساله است.
بیماری عروق کرونر با تعداد سیگارهای کشیده شده، درجه استنشاق و سن شروع سیگار کشیدن در ارتباط است. هم‌چنین سیگار کشیدن غیرفعال در افراد مبتلا به آنژین صدری می‌تواند زمینه‌ساز حمله گردد.
با کنار گذاشتن سیگار، خطر بیماری‌های عروق کرونر کاهش می‌یابد و بعد از حدود سه سال از ترک، خطر مرگ ناشی از این بیماری تقریباً مانند غیرسیگاری‌هاست. ادامه سیگار کشیدن بعد از یک حمله قلبی ، شانس بیمار را برای حمله دوم افزایش می‌دهد.
http://tandorosti.akairan.com/health/ta ... /5482.html
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
حشیش چیست؟
اين گروه از مواد به نامهاي مختلفي مانند "ماري جوانا"، "علف"، "گراس"، "بنگ" و غيره وجود دارند. ماري جوانا شايع ترين ماده مورد سوء مصرف در جوامع غربي است . سوء مصرف تمام ترکيبات مشابه اين گروه در سطح بسيار وسيعي در ميان جوانان ديده ميشود. در پژوهش‌هاي معتبر نشان داده شده است که مصرف اين مواد و به خصوص تکرار مصرف آنها احتمال مصرف مواد قوي تر مانند کوکايين يا هرويين را در سنين بالاتر افزايش ميدهد. به عنوان مثال در يک پژوهش انجام شده، تنها کمتر از 1% افرادي که به هيچ وجه سابقه مصرف ماري جوانا را نداشتند، به هرويين و کوکايين وابسته شده بودند؛ ولي از کساني که هزار بار يا بيشتر ماري جوانا مصرف کرده بودند؛ بعدها 73% به سراغ کوکايين و 33% به سراغ هرويين رفتند.
اگرچه اين گروه از مواد در روزهای نخست مصرف موجب وابستگي جسماني نمي‌شوند؛ ولي با مصرف مزمن، تحمل ايجاد مي‌کنند (اين موضوع باعث ميشود که فرد معتاد، در طول روز، ساعت‌ها وقت خود را براي کشيدن اين نوع مواد صرف کند و بنابراين در کارهاي روزانه اش وقفه و شکست ايجاد شود.)
آثار حشيش به نوع ماده مصرفي، روش مصرف، مقدار مصرف و موقعيت مصرف و اطرافيان فرد و انتظارات او بستگي دارد. در صورت تدخين آثار آن به سرعت ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و در حالت مصرف خوراکي، آثارش ديرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت هم ادامه پيدا کند.
متابوليسم و جذب
THC به سرعت از ريه‌ها به جريان خون جذب ميشود و حدود ده دقيقه بعد از کشيدن، غلظت خوني آن به حداکثر ميرسد. کاهش ميزان THC در خون نيز نسبتاً سريع است و بعد از يک ساعت شايد فقط 5% تا 10% سطح خوني اوليه باقي بماند. در صورتي که THC به صورت خوراکي مصرف شود؛ جذب آن آسانتر خواهد بود و شروع اثر آن بعد از يک ساعت يا بيشتر خواهد بود.
متابوليسم THC در ريه (در صورت تدخين) يا در روده (در صورت خوردن) شروع شده و سپس اکثر اين ماده جذب خون شده و به کبد حمل ميشود. در کبد اين ماده تبديل به 9-کربوکسي- THC و 11-هيدروکسي دلتا-9- THC ميگردد. اگرچه 9-کربوکسي- THC اثر رواني ندارد؛ اما 11 هيدروکسي دلتا-9- THC شايد قوي تر از THC باشد و شايد بسياري از اثرات کانابيس مربوط به اين ماده باشد (مخصوصاً وقتي که خوراکي مصرف شود).
THC در چربي قابل حل بوده و در بافت چربي ذخيره ميشود و آزاد سازي تدريجي آن از بافت چربي باعث طولاني شدن اثر آن ميگردد. نيمه عمر THC در بدن از سه تا پنج روز است. سطح خوني THC شايد رابطه مستقيمي‌با ميزان سرخوشي يا ساير علايم آن نداشته باشد؛ بلکه بر طبق پژوهش‌هاي انجام شده، حداکثر سرخوشي به طور معمول مدتي بعد از اينکه غلظت THC در خون شروع به کاهش کرد؛ ظاهر ميشود. اين موضوع نشان دهنده اين است که يا برخي از متابوليت‌هاي THC باعث ايجاد سرخوشي ميشوند و يا وقتي که غلظت خوني THC کاهش پيدا مي‌کند، سطح THC در مغز افزايش پيدا مي‌کند.
در دهه 90 گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس مغز، هيپوکامپ، مخچه و غده پايه مغزي مشخص شد. تحريک هر يک از اين گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس باعث افکار مغشوش، در هيپوکامپ باعث حافظه مختل، و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگي حرکتي ميشود. سرخوشي به وسيله حشيش نيز با تحريک گيرنده‌هاي کانابينوييدي در مسير دوپامينرژيک مزولمبيک ايجاد ميشود.
ترکيب، مقدار و شيوه مصرف
ماري جوانا شايع ترين شکل مورد استفاده کانابيس‌ها در آمريکاست. ماري جوانا شامل مخلوطي از گلهاي دست چين شده و برگ‌ها و ساقه خشک شده گياه کانابيس است. THC موجود در ماري جوانا از 5% تا 14% متفاوت بوده و اين موضوع به قسمت‌هاي گياهي که در توليد ماري جوانا به کار رفته و به ويژگي‌هاي ژنتيکي آن گياه بستگي دارد. THC بيش از همه در گلها و پس از آن در برگهاي بالايي و سپس برگهاي پايين و نهايتاً ساقه و تخم گياه کانابيس وجود دارد.
سينسميلا SINSEMILIA نوع بسيار قوي ماري جوانا است که قسمت اعظم آن گلهاي انتخاب شده گياه ماده کانابيس بوده و غلظت THC در آن بين 7% تا 14% يا بيشتر است.
حشيش ترکيب قوي ديگر کانابيس است که از به هم فشردن و چلاندن گلهاي انتخاب شده کانابيس يا شيوه ديگري که در طي آن صمغ زرد رنگ گلهاي دست چين شده گياه کانابيس بيرون بيايد، به دست مي‌آيد. رنگ حشيش بعد از خشک شدن؛ قهوه اي تيره ميشود. آن را تدخين کرده و يا به صورت خوراکي استفاده مي‌کنند (حتي در پختن نان قندي و در ميان آن نيز حشيش را به کار مي‌برند.) غلظت THC در حشيش بين 2% تا 8% و گاهي 10% تا 20% است.
روغن حشيش ماده خالص شده از حشيش است که به وسيله يک حلال، THC و ساير کانابينوييدهاي حشيش جدا شده تغليظ ميگردد. رنگ اين ماده، سياه يا قرمز است که به وسيله پايپ يا قاطي شده با تنباکوي سيگار کشيده ميشود. غلظت THC در روغن حشيش معمولاً بين 15% تا 50% بوده اما گاهي به بالاي 60% هم ميرسد.
فقط 2 تا 3 ميلي گرم THC داخل وريدي باعث ايجاد اثرات سرخوشي کافي است. يک سيگار ماري جوانا شايد بين 5 تا 150 ميلي گرم THC داشته باشد. اما در حين مصرف شايد 30% تا 80% آن جذب نشود و تقريباً 5% تا 24% THC استنشاق شده به جريان خون وارد ميشود. برآورد شده است که متوسط مصرف حشيش در ايالات متحده 50 ميلي گرم THC در روز و در جامائيکا يا آسيا 200 تا 400 ميلي گرم THC است. کشيدن کانابيس شايع ترين شيوه مصرف آن است. ماري جوانا معمولاً با سيگار مخلوط شده و کشيده ميشود يا ميتواند با پيپ کشيده شود. پيپ‌هاي مخصوصي هم براي آن وجود دارد. يک راه ديگر مصرف آن خوردن است که اثرات آن ديرتر ايجاد شده و طولاني تر باقي مي‌ماند. حتي مي‌توان آن را با خمير نان، شيريني و کيک مخلوط کرده و بعد از پخت آن را مصرف نمود. در مصرف خوراکي اسهال، اضطراب و حملات هراس بيشتر ميشود و اثرات مستي و آسيب‌هاي رفتاري را زيادتر مي‌کند. کشيدن کانابيس سرخوشي ناشي از مصرف کوکايين از راه بيني را افزايش ميدهد. ماري جوانا و آمفتامين‌ها فعاليت سيستم عصبي اتونوم را افزايش مي‌دهند و محرک‌ها اثرات تسکين بخش و خواب آلودگي ناشي از کانابيس‌ها را از بين مي‌برند. ماري جوانا ميتواند با PCP يا ساير توهم زاها براي افزايش اثرات THC مصرف شود.
كانابيس ها طيف وسيعي از اثرات شناختي، احساسي، فيزيولوژيك و رفتاري را كه به مقدار مصرف ارتباط دارند؛ ايجاد ميكنند. موقعيت و حالت هم زمان مصرف كننده، تجربه قبلي مصرف كننده و انتظارات و نگرش او در ايجاد علائم مؤثر است. براي اغلب مصرف كننده ها كانابيس يك سرخوشي خفيف يا آسودگي ايجاد ميكند. معمولاً كانابيس احساس ساير تجربه ها مانند گوش كردن به موسيقي، مزه غذا يا لذت از فعاليت جنسي را افزايش ميدهد. درك زمان از بين مي‌رود و معمولاً گذشت زمان طولاني تر احساس ميشود. در موقعيت هاي اجتماعي پرحرفي و خنده بيشتر ميشود اما شايد نوسان هايي در خلق ايجاد شود و افزايش توانايي هاي اجتماعي به خيال پردازي هاي درون گرايانه تبديل شود. بي قراري و خواب آلودگي در هنگام از بين رفتن اثرات آن شايع است. از ديگر آثار مصرف حشيش، قرمزي چشم، افزايش اشتها، خشكي دهان و گاهي اضطراب و يا افسردگي است.
مصرف مداوم با كانابيس ميتواند باعث افزايش اضطراب، هراس و بدبيني شود. معمولاً اين علايم به دنبال مصرف مقدار بيش از حد معمول يا مصرف خوراكي ايجاد ميشود. افزايش ضربان قلب ميتواند باعث افزايش هراس مصرف كننده شود. نوسانات فشار خون و سبكي سر و غش كردن در هنگام ايستادن ممكن است، ديده شود. اگرچه اين اثرات ناراحت كننده هستند؛ اما افراد مصرف كننده منظم، به اين اثرات تحمل پيدا ميكنند.
افرادي كه بيماري قلبي دارند معمولاً بايد در مصرف كانابيس ها احتياط كنند،. مصرف مداوم كانابيس ها حافظه كوتاه مدت و توجه فرد را مختل ميكنند و بنابراين افكار و گفتار منقطع ميشود و فرد جريان افكار و حرف هاي خود را فراموش ميكند.
تحمل، محروميت و وابستگي
تحمل به بسياري از اثرات كانابيس ها در مطالعات بر روي انسانها و حيوانات نشان داده شده است. در اين مطالعات نشان داده شده كه مصرف گاه به گاه كانابيس تحمل قابل توجهي ايجاد نمي‌كند؛ اما مصرف روزانه مقادير بالاي كانابيس باعث تحمل به بسياري از اثرات فيزيولوژيك شناختي و اجتماعي THC ميشود. در همين مطالعات شواهدي از محروميت در قطع ناگهاني مقادير بالاي روزانه كانابيس نشان داده شده است و بعد از گذشت ساعت ها از آخرين مقدار THC، بي قراري دروني در افراد مصرف كننده منظم وجود داشته است.
بعد از گذشت 12 ساعت از آخرين مقدار مصرف THC، بي قراري، گرگرفتگي، بي خوابي، تعريق، خستگي، آبريزش بيني، اسهال(مدفوع شل)، سكسكه و بي اشتهايي به طور شايع به چشم مي‌خورد. در مواردي رفتار غير دوستانه و حتي رفتار پرخاشگرانه گزارش شده است؛ هر چند مواردي كه اين اثرات را ايجاد كرده بودند؛ بالاست (مثلاً حدود 210 ميلي گرم در روز) اما شواهدي وجود دارد كه در صورت مصرف مزمن مقاديري همانند ده ميلي گرم روزانه براي ده روز ميتواند باعث ايجاد تحمل شود و علايم محروميت قطع مصرف نيز ايجاد ميشود. اما علايم محروميت حتي با مصرف مقادير متوسط به بالاي روزانه هميشه آشكار نمي‌شود.
در پژوهشي انجام شده 15% مصرف كننده هاي متوسط تا شديد كانابيس، سندرم محروميت قطع مصرف را گزارش كردند كه شامل عصبيت، بي قراري، اختلال در خواب و بي اشتهايي بود. اين علايم به مدت مصرف روزانه كانابيس ارتباط داشتند.
تعريق، اسهال، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، لرزش، تحريك پذيري و اضطراب نيز در مواقع نادر و در صورت مصرف بالا و طولاني مدت كانابيس ها و سپس قطع ناگهاني آن مي‌توانند ايجاد شوند. البته براي اين ناراحتي ها درمان دارويي به خصوصي وجود ندارد. به عبارت ديگر درمان عمدتاً حمايتي و پرهيزي است. در واقع درمان اصلي وابستگي به كانابيس ها همان درمان هاي غير دارويي نگه دارنده بعد از قطع مصرف آنها است.
اين موضوع مهم است كه به خاطر بسپاريم در هر حال علايم محروميت قطع مصرف كانابيس خفيف بوده و در عرض 8 ساعت به اوج ميرسد و معمولاً 1 تا 3 روز به طول مي‌كشد. بنابراين نيمي‌از كساني كه براي درمان مراجعه ميكنند؛ علايم محروميتي ندارند. تشخيص وابستگي دارويي امروزه كمتر بر وابستگي فيزيكي بستگي دارد و بيشتر بر مبناي رفتاري است (يعني بر مبناي رفتارهاي ايجاد شده در اثر مصرف مواد در طول زندگي، مشكل بودن ترك يا كنترل مصرف آن و برگشت سريع وابستگي بعد از مدتي حفظ پرهيز از مصرف). فقدان علايم محروميت قطع مصرف و تحمل، دليل نبودن وابستگي نيست و وابستگي رواني ميتواند بدون اين دو نيز وجود داشته باشد.
وابستگي به كانابيس ها يكي از شايع ترين وابستگي ها به مواد در جهان محسوب ميشود. خطر وابستگي به كانابيس ها در مردان بيشتر از زنان است. خطر وابستگي با افزايش تعداد موارد مصرف بيشتر ميشود.
كشيدن حشيش همانند كشيدن سيگار ميتواند خطراتي را براي انسان ايجاد كند (به خصوص در سيستم تنفس)؛ اما خطر مصرف حشيش از سيگار بيشتر است. افرادي كه حشيش مصرف ميكنند؛ با تعداد كمتري سيگار حشيش و در سن كمتري (و مدت زمان كمتري) نسبت به افراد سيگاري دچار عوارض جانبي ميشوند. اغلب آزمايش هاي عصبي رواني حساس، آسيب هاي كوچك اما مهمي‌را در توانايي توجه كردن، تمركز و عملكرد اجرايي مصرف كننده هاي سنگين حشيش گزارش كرده اند.
چندين مطالعه انجام شده نشان دهنده تأثير حشيش بر عملكرد شناختي فرد است. مصرف كننده با دوزهاي بالا، ممكن است احساس مسخ واقعيت پيدا كند. مطالعات بر روي حيوانات نشان دهنده كاهش قدرت دفاعي و ايمني بدن در اثر مصرف حشيش است اما در انسانها هنوز اين موضوع ثابت نشده است.
كشيدن حشيش در حاملگي ميتواند باعث كوتاه شدن مدت حاملگي و تولد نوزاد با وزن كم شود. در مطالعه اي بر روي مادران مصرف كننده حشيش در طي حاملگي، افزايش خطر در ابتلا به شكل نادري از سرطان كودكان گزارش شده است؛ اما بايد اين موضوع در تحقيقات بيشتري نشان داده شود.
مصرف حشيش ميتواند مقدمه اي بر استفاده مواد خطرناك تر باشد.
شواهدي وجود دارد كه حشيش گاهي به صورت نادر باعث سايكوز در فرد مصرف كننده ميشود. گيجي، بي قراري، اضطراب، توهم و هذيان مي‌توانند به دنبال مسموميت با حشيش ظاهر گردند.
ديگر عوارض مصرف طولاني مدت اين مواد عبارت اند از : حملات هراس (Panic)، فراموشي دوره اي، زوال شخصيت (Depersonalization)، اغتشاش شعور (Deliriun) (كه غالباً به دنبال مصرف مقدار زياد به صورت خوراكي ايجاد ميشود)، اختلال در مهارت هاي حركتي (اين مشكل تا پس از رفع اثرات ذهني آن دوام مي‌آورد و تا 12 ساعت بعد از مصرف آن ممكن است باعث تلوتلو خوردن فرد شود)، اختلال در قاعدگي، اختلال در تعداد و فعاليت اسپرم ها و در موارد نادر به دنبال مصرف طولاني مدت مقادير بالا، تشنج نيز ديده شده است.
اين گروه از مواد به نامهاي مختلفي مانند "ماري جوانا"، "علف"، "گراس"، "بنگ" و غيره وجود دارند. ماري جوانا شايع ترين ماده مورد سوء مصرف در جوامع غربي است . سوء مصرف تمام ترکيبات مشابه اين گروه در سطح بسيار وسيعي در ميان جوانان ديده ميشود. در پژوهش‌هاي معتبر نشان داده شده است که مصرف اين مواد و به خصوص تکرار مصرف آنها احتمال مصرف مواد قوي تر مانند کوکايين يا هرويين را در سنين بالاتر افزايش ميدهد. به عنوان مثال در يک پژوهش انجام شده، تنها کمتر از 1% افرادي که به هيچ وجه سابقه مصرف ماري جوانا را نداشتند، به هرويين و کوکايين وابسته شده بودند؛ ولي از کساني که هزار بار يا بيشتر ماري جوانا مصرف کرده بودند؛ بعدها 73% به سراغ کوکايين و 33% به سراغ هرويين رفتند.
اگرچه اين گروه از مواد در روزهای نخست مصرف موجب وابستگي جسماني نمي‌شوند؛ ولي با مصرف مزمن، تحمل ايجاد مي‌کنند (اين موضوع باعث ميشود که فرد معتاد، در طول روز، ساعت‌ها وقت خود را براي کشيدن اين نوع مواد صرف کند و بنابراين در کارهاي روزانه اش وقفه و شکست ايجاد شود.)
آثار حشيش به نوع ماده مصرفي، روش مصرف، مقدار مصرف و موقعيت مصرف و اطرافيان فرد و انتظارات او بستگي دارد. در صورت تدخين آثار آن به سرعت ظاهر شده و 3 تا 4 ساعت باقي مي‌ماند و در حالت مصرف خوراکي، آثارش ديرتر ظاهر شده و ممکن است تا 24 ساعت هم ادامه پيدا کند.
متابوليسم و جذب
THC به سرعت از ريه‌ها به جريان خون جذب ميشود و حدود ده دقيقه بعد از کشيدن، غلظت خوني آن به حداکثر ميرسد. کاهش ميزان THC در خون نيز نسبتاً سريع است و بعد از يک ساعت شايد فقط 5% تا 10% سطح خوني اوليه باقي بماند. در صورتي که THC به صورت خوراکي مصرف شود؛ جذب آن آسانتر خواهد بود و شروع اثر آن بعد از يک ساعت يا بيشتر خواهد بود.
متابوليسم THC در ريه (در صورت تدخين) يا در روده (در صورت خوردن) شروع شده و سپس اکثر اين ماده جذب خون شده و به کبد حمل ميشود. در کبد اين ماده تبديل به 9-کربوکسي- THC و 11-هيدروکسي دلتا-9- THC ميگردد. اگرچه 9-کربوکسي- THC اثر رواني ندارد؛ اما 11 هيدروکسي دلتا-9- THC شايد قوي تر از THC باشد و شايد بسياري از اثرات کانابيس مربوط به اين ماده باشد (مخصوصاً وقتي که خوراکي مصرف شود).
THC در چربي قابل حل بوده و در بافت چربي ذخيره ميشود و آزاد سازي تدريجي آن از بافت چربي باعث طولاني شدن اثر آن ميگردد. نيمه عمر THC در بدن از سه تا پنج روز است. سطح خوني THC شايد رابطه مستقيمي‌با ميزان سرخوشي يا ساير علايم آن نداشته باشد؛ بلکه بر طبق پژوهش‌هاي انجام شده، حداکثر سرخوشي به طور معمول مدتي بعد از اينکه غلظت THC در خون شروع به کاهش کرد؛ ظاهر ميشود. اين موضوع نشان دهنده اين است که يا برخي از متابوليت‌هاي THC باعث ايجاد سرخوشي ميشوند و يا وقتي که غلظت خوني THC کاهش پيدا مي‌کند، سطح THC در مغز افزايش پيدا مي‌کند.
در دهه 90 گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس مغز، هيپوکامپ، مخچه و غده پايه مغزي مشخص شد. تحريک هر يک از اين گيرنده‌هاي کانابينوييدي در کورتکس باعث افکار مغشوش، در هيپوکامپ باعث حافظه مختل، و در مخچه موجب مختل شدن هماهنگي حرکتي ميشود. سرخوشي به وسيله حشيش نيز با تحريک گيرنده‌هاي کانابينوييدي در مسير دوپامينرژيک مزولمبيک ايجاد ميشود.
ترکيب، مقدار و شيوه مصرف
ماري جوانا شايع ترين شکل مورد استفاده کانابيس‌ها در آمريکاست. ماري جوانا شامل مخلوطي از گلهاي دست چين شده و برگ‌ها و ساقه خشک شده گياه کانابيس است. THC موجود در ماري جوانا از 5% تا 14% متفاوت بوده و اين موضوع به قسمت‌هاي گياهي که در توليد ماري جوانا به کار رفته و به ويژگي‌هاي ژنتيکي آن گياه بستگي دارد. THC بيش از همه در گلها و پس از آن در برگهاي بالايي و سپس برگهاي پايين و نهايتاً ساقه و تخم گياه کانابيس وجود دارد.
سينسميلا SINSEMILIA نوع بسيار قوي ماري جوانا است که قسمت اعظم آن گلهاي انتخاب شده گياه ماده کانابيس بوده و غلظت THC در آن بين 7% تا 14% يا بيشتر است.
حشيش ترکيب قوي ديگر کانابيس است که از به هم فشردن و چلاندن گلهاي انتخاب شده کانابيس يا شيوه ديگري که در طي آن صمغ زرد رنگ گلهاي دست چين شده گياه کانابيس بيرون بيايد، به دست مي‌آيد. رنگ حشيش بعد از خشک شدن؛ قهوه اي تيره ميشود. آن را تدخين کرده و يا به صورت خوراکي استفاده مي‌کنند (حتي در پختن نان قندي و در ميان آن نيز حشيش را به کار مي‌برند.) غلظت THC در حشيش بين 2% تا 8% و گاهي 10% تا 20% است.
روغن حشيش ماده خالص شده از حشيش است که به وسيله يک حلال، THC و ساير کانابينوييدهاي حشيش جدا شده تغليظ ميگردد. رنگ اين ماده، سياه يا قرمز است که به وسيله پايپ يا قاطي شده با تنباکوي سيگار کشيده ميشود. غلظت THC در روغن حشيش معمولاً بين 15% تا 50% بوده اما گاهي به بالاي 60% هم ميرسد.
فقط 2 تا 3 ميلي گرم THC داخل وريدي باعث ايجاد اثرات سرخوشي کافي است. يک سيگار ماري جوانا شايد بين 5 تا 150 ميلي گرم THC داشته باشد. اما در حين مصرف شايد 30% تا 80% آن جذب نشود و تقريباً 5% تا 24% THC استنشاق شده به جريان خون وارد ميشود. برآورد شده است که متوسط مصرف حشيش در ايالات متحده 50 ميلي گرم THC در روز و در جامائيکا يا آسيا 200 تا 400 ميلي گرم THC است. کشيدن کانابيس شايع ترين شيوه مصرف آن است. ماري جوانا معمولاً با سيگار مخلوط شده و کشيده ميشود يا ميتواند با پيپ کشيده شود. پيپ‌هاي مخصوصي هم براي آن وجود دارد. يک راه ديگر مصرف آن خوردن است که اثرات آن ديرتر ايجاد شده و طولاني تر باقي مي‌ماند. حتي مي‌توان آن را با خمير نان، شيريني و کيک مخلوط کرده و بعد از پخت آن را مصرف نمود. در مصرف خوراکي اسهال، اضطراب و حملات هراس بيشتر ميشود و اثرات مستي و آسيب‌هاي رفتاري را زيادتر مي‌کند. کشيدن کانابيس سرخوشي ناشي از مصرف کوکايين از راه بيني را افزايش ميدهد. ماري جوانا و آمفتامين‌ها فعاليت سيستم عصبي اتونوم را افزايش مي‌دهند و محرک‌ها اثرات تسکين بخش و خواب آلودگي ناشي از کانابيس‌ها را از بين مي‌برند. ماري جوانا ميتواند با PCP يا ساير توهم زاها براي افزايش اثرات THC مصرف شود.
كانابيس ها طيف وسيعي از اثرات شناختي، احساسي، فيزيولوژيك و رفتاري را كه به مقدار مصرف ارتباط دارند؛ ايجاد ميكنند. موقعيت و حالت هم زمان مصرف كننده، تجربه قبلي مصرف كننده و انتظارات و نگرش او در ايجاد علائم مؤثر است. براي اغلب مصرف كننده ها كانابيس يك سرخوشي خفيف يا آسودگي ايجاد ميكند. معمولاً كانابيس احساس ساير تجربه ها مانند گوش كردن به موسيقي، مزه غذا يا لذت از فعاليت جنسي را افزايش ميدهد. درك زمان از بين مي‌رود و معمولاً گذشت زمان طولاني تر احساس ميشود. در موقعيت هاي اجتماعي پرحرفي و خنده بيشتر ميشود اما شايد نوسان هايي در خلق ايجاد شود و افزايش توانايي هاي اجتماعي به خيال پردازي هاي درون گرايانه تبديل شود. بي قراري و خواب آلودگي در هنگام از بين رفتن اثرات آن شايع است. از ديگر آثار مصرف حشيش، قرمزي چشم، افزايش اشتها، خشكي دهان و گاهي اضطراب و يا افسردگي است.
مصرف مداوم با كانابيس ميتواند باعث افزايش اضطراب، هراس و بدبيني شود. معمولاً اين علايم به دنبال مصرف مقدار بيش از حد معمول يا مصرف خوراكي ايجاد ميشود. افزايش ضربان قلب ميتواند باعث افزايش هراس مصرف كننده شود. نوسانات فشار خون و سبكي سر و غش كردن در هنگام ايستادن ممكن است، ديده شود. اگرچه اين اثرات ناراحت كننده هستند؛ اما افراد مصرف كننده منظم، به اين اثرات تحمل پيدا ميكنند.
افرادي كه بيماري قلبي دارند معمولاً بايد در مصرف كانابيس ها احتياط كنند،. مصرف مداوم كانابيس ها حافظه كوتاه مدت و توجه فرد را مختل ميكنند و بنابراين افكار و گفتار منقطع ميشود و فرد جريان افكار و حرف هاي خود را فراموش ميكند.
تحمل، محروميت و وابستگي
تحمل به بسياري از اثرات كانابيس ها در مطالعات بر روي انسانها و حيوانات نشان داده شده است. در اين مطالعات نشان داده شده كه مصرف گاه به گاه كانابيس تحمل قابل توجهي ايجاد نمي‌كند؛ اما مصرف روزانه مقادير بالاي كانابيس باعث تحمل به بسياري از اثرات فيزيولوژيك شناختي و اجتماعي THC ميشود. در همين مطالعات شواهدي از محروميت در قطع ناگهاني مقادير بالاي روزانه كانابيس نشان داده شده است و بعد از گذشت ساعت ها از آخرين مقدار THC، بي قراري دروني در افراد مصرف كننده منظم وجود داشته است.
بعد از گذشت 12 ساعت از آخرين مقدار مصرف THC، بي قراري، گرگرفتگي، بي خوابي، تعريق، خستگي، آبريزش بيني، اسهال(مدفوع شل)، سكسكه و بي اشتهايي به طور شايع به چشم مي‌خورد. در مواردي رفتار غير دوستانه و حتي رفتار پرخاشگرانه گزارش شده است؛ هر چند مواردي كه اين اثرات را ايجاد كرده بودند؛ بالاست (مثلاً حدود 210 ميلي گرم در روز) اما شواهدي وجود دارد كه در صورت مصرف مزمن مقاديري همانند ده ميلي گرم روزانه براي ده روز ميتواند باعث ايجاد تحمل شود و علايم محروميت قطع مصرف نيز ايجاد ميشود. اما علايم محروميت حتي با مصرف مقادير متوسط به بالاي روزانه هميشه آشكار نمي‌شود.
در پژوهشي انجام شده 15% مصرف كننده هاي متوسط تا شديد كانابيس، سندرم محروميت قطع مصرف را گزارش كردند كه شامل عصبيت، بي قراري، اختلال در خواب و بي اشتهايي بود. اين علايم به مدت مصرف روزانه كانابيس ارتباط داشتند.
تعريق، اسهال، تهوع، استفراغ، درد عضلاني، لرزش، تحريك پذيري و اضطراب نيز در مواقع نادر و در صورت مصرف بالا و طولاني مدت كانابيس ها و سپس قطع ناگهاني آن مي‌توانند ايجاد شوند. البته براي اين ناراحتي ها درمان دارويي به خصوصي وجود ندارد. به عبارت ديگر درمان عمدتاً حمايتي و پرهيزي است. در واقع درمان اصلي وابستگي به كانابيس ها همان درمان هاي غير دارويي نگه دارنده بعد از قطع مصرف آنها است.
اين موضوع مهم است كه به خاطر بسپاريم در هر حال علايم محروميت قطع مصرف كانابيس خفيف بوده و در عرض 8 ساعت به اوج ميرسد و معمولاً 1 تا 3 روز به طول مي‌كشد. بنابراين نيمي‌از كساني كه براي درمان مراجعه ميكنند؛ علايم محروميتي ندارند. تشخيص وابستگي دارويي امروزه كمتر بر وابستگي فيزيكي بستگي دارد و بيشتر بر مبناي رفتاري است (يعني بر مبناي رفتارهاي ايجاد شده در اثر مصرف مواد در طول زندگي، مشكل بودن ترك يا كنترل مصرف آن و برگشت سريع وابستگي بعد از مدتي حفظ پرهيز از مصرف). فقدان علايم محروميت قطع مصرف و تحمل، دليل نبودن وابستگي نيست و وابستگي رواني ميتواند بدون اين دو نيز وجود داشته باشد.
وابستگي به كانابيس ها يكي از شايع ترين وابستگي ها به مواد در جهان محسوب ميشود. خطر وابستگي به كانابيس ها در مردان بيشتر از زنان است. خطر وابستگي با افزايش تعداد موارد مصرف بيشتر ميشود.
كشيدن حشيش همانند كشيدن سيگار ميتواند خطراتي را براي انسان ايجاد كند (به خصوص در سيستم تنفس)؛ اما خطر مصرف حشيش از سيگار بيشتر است. افرادي كه حشيش مصرف ميكنند؛ با تعداد كمتري سيگار حشيش و در سن كمتري (و مدت زمان كمتري) نسبت به افراد سيگاري دچار عوارض جانبي ميشوند. اغلب آزمايش هاي عصبي رواني حساس، آسيب هاي كوچك اما مهمي‌را در توانايي توجه كردن، تمركز و عملكرد اجرايي مصرف كننده هاي سنگين حشيش گزارش كرده اند.
چندين مطالعه انجام شده نشان دهنده تأثير حشيش بر عملكرد شناختي فرد است. مصرف كننده با دوزهاي بالا، ممكن است احساس مسخ واقعيت پيدا كند. مطالعات بر روي حيوانات نشان دهنده كاهش قدرت دفاعي و ايمني بدن در اثر مصرف حشيش است اما در انسانها هنوز اين موضوع ثابت نشده است.
كشيدن حشيش در حاملگي ميتواند باعث كوتاه شدن مدت حاملگي و تولد نوزاد با وزن كم شود. در مطالعه اي بر روي مادران مصرف كننده حشيش در طي حاملگي، افزايش خطر در ابتلا به شكل نادري از سرطان كودكان گزارش شده است؛ اما بايد اين موضوع در تحقيقات بيشتري نشان داده شود.
مصرف حشيش ميتواند مقدمه اي بر استفاده مواد خطرناك تر باشد.
شواهدي وجود دارد كه حشيش گاهي به صورت نادر باعث سايكوز در فرد مصرف كننده ميشود. گيجي، بي قراري، اضطراب، توهم و هذيان مي‌توانند به دنبال مسموميت با حشيش ظاهر گردند.
ديگر عوارض مصرف طولاني مدت اين مواد عبارت اند از : حملات هراس (Panic)، فراموشي دوره اي، زوال شخصيت (Depersonalization)، اغتشاش شعور (Deliriun) (كه غالباً به دنبال مصرف مقدار زياد به صورت خوراكي ايجاد ميشود)، اختلال در مهارت هاي حركتي (اين مشكل تا پس از رفع اثرات ذهني آن دوام مي‌آورد و تا 12 ساعت بعد از مصرف آن ممكن است باعث تلوتلو خوردن فرد شود)، اختلال در قاعدگي، اختلال در تعداد و فعاليت اسپرم ها و در موارد نادر به دنبال مصرف طولاني مدت مقادير بالا، تشنج نيز ديده شده است.
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
تریاک چیست؟
تریاک در مقایسه با مواد مخدر دیگر، خام ترین و کم تاثبرترین به شمار می آید. تریاک مایعی است شیر مانند که از گیاه کال خشخاش بدست می آید. زمانی که این مایع در معرض هوا قرار می گیرد سخت شده و به ماده قهوه ای سوخته و یا سیاه رنگی تبدیل میشود. شکل سخت شده آن معمولا" تدخین میشود اما به طور خوراکی هم میتوان از آن استفاده کرد. تریاک به طور معمول در کشور برمه و افغانستان کشت میشود.
تریاک به شکل استفاده میشود؟
در کشورهای غربی امروزه ، تریاک به شکل پودری یا کلوخی به رنگ قهوه ای سوخته در دسترس مصرف کنندگان قرار میگیرد. این ماده یا تدخین شده و یا به صورت خوراکی یا تزریقی مورد استفاده قرار میگیرد.
تاثیرات تریاک چیست؟
از آنجایی که ساختار تریاک بسیار شبیه به ساختار مواد مخدر طبیعی بدن می باشد در اثر استفاده مولکولهای مخدر موجود در تریاک گیرنده های اعصاب را تسخیر کرده و همان حس آرامش فاقد درد را در بدن تولید میکند. این ماده مخدر ابتدا باعث حس شادمانی و سرخوشی شده اما با استفاده مکرر، بدن برای دسترسی به این حالت به میزان هرچه بیشتر از این مواد نیاز پیدا می کند.
سوء تغذیه، مشکلات تنفسی و افت فشار خون از جمله بیماریهایی هستند که با اعتیاد به تریاک در رابطه اند.
تریاک ماده ای بسیار اعتیادآور است. در اثر استفاده از این ماده اشتیاق به مصرف چه جسمانی و چه روانی بسیار سریع پیشرفت می کند. خماری ناشی از تریاک باعث تهوع، آبریزش چشم، خمیازه، سرمازدگی و یا عرق میگردد.
حالت خماری بسیار ناراحت کننده و دردناک است.در واقع معتادین بیشتر برای جلوگیری از درد ناشی از خماری به مصرف آن ادامه می دهند تا به دست آوردن حس سرخوشی نخستین و یا رسیدن به تعادل جسمی و روانی !
تاریخچه کشت و مصرف تریاک درغرب:
شواهد نشان می دهد که از 100 سال پیش از میلاد مسیح یعنی حدودا" 2100 سال پیش تریاک به عنوان دارویی محبوب به شکل شربت و یا حب مصرف خوراکی داشته است. اعتیاد به تریاک از اواسط قرن 17 میلادی به بعد که به وسیله چینی ها به شکل تدخینی آن معرفی شد، به عنوان معضل اجتماعی مطرح شد. در قرن 18 میلادی اعتیاد به تریاک به حدی بالا گرفت که چینی ها برای جلوگیری از کشت و خرید و فروش آن به کشورهای غربی اقداماتی صورت دادند. همزمان تریاک راه خود را به کشورهای اروپایی و شمال امریکا باز کرد تا جائیکه مصرف دارویی آن جای خود را به اعتیاد داد.
پس از خاک برداری و حفاری باستان شناسان بر روی باقیمانده های دوران نوسنگی در کشور سوئیس (به قدمت حدودا" 3200 سال پیش از میلاد مسیح) نشان داد که گیاه خشخاش در آن زمان کشت می شده است. دانشمندان بر این باورند که این گیاه مصرف خوراکی داشته و به عنوان مواد غذایی (حاوی 45 درصد روغن) مورد استفاده قرار می گرفته است . اما بدون شک مردمان آن دوره از قدرت مخدری این گیاه آگاهی داشته اند.
مایع شیرگونه که از این گیاه گرفته می شود پس از خشک شدن از قدرت مخدر بالایی برخوردار است که به آن تریاک می گویند. نوشته های تئوفراستوس فیلسوف یونانی (3 قرن پیش از میلاد مسیح) از اولین نوشته هایی است که به تریاک اشاره کرده است. لغت لاتین تریاک، "اوپیوم" گرفته شده از زبان یونانی به معنای "عصاره گیاه" است و خود تریاک نیز ابتدا به شکل عصاره یا شیره گیاه خشخاش تولید می شود.
پزشکان غرب به خوبی به فوائد و تاثیرات تریاک واقف بودند و تاجرین غربی این ماده را به خاور دور معرفی کردند. پاراسلوس (1500 سال پیش از میلاد مسیح) زیست شناس، فیزیکدان و منجم سوئیسی این ماده را مجددا" به اروپائیان معرفی کرد به طوریکه دکتر سیدنهام انگلیسی (سال 1680 میلادی) در این باره می نویسد:
" در میان تمامی امکاناتی که خداوند بزرگ برای رهایی درد انسانها خلق کرده هیچکدام به موثری تریاک نیست!"
در قرن 18 میلادی تدخین تریاک در خاور دور بسیار رواج پیدا کرده بود و داد و ستد تریاک یکی از منابع اصلی درآمد برای مستعمره های انگلستان و هلند محسوب می شد. حتی اسپانیائیها هم سهم خود را از این معاملات از فیلیپین دریافت می کردند. با اینکه در آن زمان تریاک در اروپا در دسترس همگان بود ولی وفور آن مشکل ساز نبود.
تریاک به طور قابل توجه ای از مواد مخدر مختلف ترکیب شده که در قرن 19 میلادی دانشمندان موفق به تجزیه این ماده شدند. در سال 1806 فردریک سرترنر، شیمیدان آلمانی ، برای نخستین بار موفق به استخراج یک ماده از کل مواد ترکیبی در تریاک شد که آن را مرفین نامید. وی اسم "مرفین" را بر مبنای اسم خدای خواب یونانیان "مورفوس" انتخاب کرد. دومین ماده اسنخراجی از تریاک "کدئین"، توسط روبیکت ، پروفسور و شیمیدان فرانسوی، در سال 1832 میلادی و به دنبال آن در سال 1848 میلادی ماده پاپاورین توسط " مرک" دانشمند آلمانی به دست آمد. این مواد خالص جایگزین استفاده دارویی از تریاک خام شدند و همانند تریاک این مواد به عنوان داروی ضد درد و اسهال مورد استفاده قرار گرفتند.
با اختراع و کشف تزریق زیرجلدی در اواسط قرن 19 ، مرفین به عنوان مسکن وریدی مورد استفاده قرار گرفت.
میزان اعتیاد در آمریکا در طی صد سال گذشته رشد گسترده ای داشته است. این، بخشی به دلیل مهاجرت چینی های معتاد به تریاک و بخشی به دلیل تزریق بی رویه مواد مخدر به عنوان مسکن به زخمی های جنگی بوده است. به علاوه اینکه در بسیاری از داروهای معمول و مورد استفاده عموم ، ترکیباتی از تریاک وجود دارد.
شاید بتوان گفت که بخشی به همین دلیل بود که مرفین به عنوان درمان اعتیاد معمول شد، بدین شکل که اگر پزشکان برای درمان اعتیاد به تریاک از مرفین استفاده می کردند، شخص معتاد علاقه ای به خود تریاک نشان نمی داد و اعتیاد وی درمان می شد!!!
اروپایی ها هم با مشکلاتی مشابه روبرو شدند و با اینکه استفاده تریاک به مراتب بیشتر از حال بود اما به عنوان مصارف دارویی مورد قبول قرار گرفت و این عمل باعث بوجود آمدن مشکلات فراوانی شد.
در پایان قرن گذشته ایالات متحده آمریکا سعی وافری در مهار کردن مصرف غیردارویی از تریاک کرد، خصوصا" درکشور چین و حتی اواخر قرن پیش سعی در ممنوعه کردن این مواد کرد. علاقه آمریکا برای مهار این معضل به دو دلیل بود، یکی اینکه آنان برای بازاریابی و فروش محصولات خود، به کشور چین نیاز داشتند اما کشور چینی با اقتصاد قوی. و دلیل دوم ظاهرا" جنبه اخلاقی این موضوع بود.
در اثر جنگ اسپانیا و آمریکا، فیلیپین در استعمار آمریکا قرار گرفت و فرمانداران جدید با مشگلی گسترده روبرو گشتند. در آن زمان اسقف اعظم فیلیپین، چارلز هنری برنت آمریکایی، مبارزه اخلاقی در رابطه با داد و ستد تریاک و اعتیاد ناشی از آن علیه آمریکا به راه انداخت که حمایت گسترده ای را به همراه داشت.با وجود ممنوعه اعلام کردن مصرف تریاک در آمریکا و برخلاف کشورهای اروپایی، اعتیاد به تریاک همواره یکی از معضلات اجتماعی به حساب می آمد.
با ضعیف شدن وضع اقتصادی چین، این کشور شاهد رشد جنبش ضد تریاک در دنیا بود. ناگفته نماند که در عین حال انگلستان و هلند حامی این جنبش نبودند. چرا که کشت خشخاش برای آنان از جمله منابع اصلی درآمد محسوب می شد.
در سال 1909 با فشار شدید آمریکا، نمایندگان کشورهایی که دارای مستعمره در خاور دور بودندبه همراه کشور ایران در شانگهای اولین کنفرانس بین المللی تریاک را به ریاست اسقف هنری برنت برگزار کردند.
این کنفرانس پایه ای برای کنفرانس بعدی در سال 1911 در هیگ شد. انگلستان برای شرکت در این کنفرانس با این پیشنهاد پیش آمد که این کنفرانس و معاهدات ناشی از آن می بایست تهیه و داد و ستد کدئین و مرفین را هم در برگیرد. آلمانی ها به این شرط مخالفت شدیدی نشان دادند چرا که صنعت داروسازی آنان در این زمینه فعالیتهای گسترده ای داشته و به نوعی متکی به تولید این مواد بود.
پس از کشمکش های بسیاراین کنفرانس منجر به اخذ پیمان بین المللی تریاک در23 ژانویه 1912 میلادی شد. لازم به تذکر است که این پیمان تا آنجایی پیش رفت که کشورهای هم پیمان موظف به کنترل دادوستد تریاک در چهارچوب قانونی و ملی کشور خود شدند.
آلمانی ها برای حفظ صنعت دارویی خود و تولید مرفین و کدئین حتی لغات و نوشتار این معاهده را با وسواس انتخاب می کردند. تصویب این پیمان نهایتا" متکی بر همکاری کشورهایی بود که در این کنفرانس شرکت نداشتند و به عبارتی این معاهده بسیار باز و بی در و پیکر و عاری از هرگونه چهارچوب و مرزبندی خاصی بود.
کنفرانس بعدی در هیگ در سال 1913 برگزار شد که به همان اندازه کنفرانس قبلی در اجرای شروط ناموفق بود. در کنفرانس هیگ به سال 1914 توافق نامه های به امضاء رسید که "اجرای" شروط پیمان کنترل تریاک را در رابطه با هر کشوری، بدون امضای تمامی کشورهای هم پیمان مجاز شمرد و این خود حرکتی به جلو بود.
پیرو این توافق نامه ایالات متحده آمریکا بلافاصله مصوبه "مواد مخدر" را به تاریخ دسامبر 1914 به بندهای قانونی کشورخود اضافه کرد. این مصوبه نه تنها داد و ستد مواد مخدر را تحت کنترل قرار داد بلکه تصاحب بدون مجوز هر کدام از مواد مخدر نامبرده در پیمان را عملی "جنایی" شناخت و عدم رعایت آن منجر به 2000 دلار جریمه نقدی ومحکومیت تا 5 سال زندان می شد!!
و این خود اولین گام قانونی برای جنایی ساختن استفاده از مواد مخدر شد!
جنگ جهانی اول باعث رکود تمامی تلاشهای پیشین شد و این موضوع تنها پس از امضای معاهده ورسای مجددا" مطرح شد. در این معاهده آمریکا اقداماتی را جهت تشویق و جلب کشورهای دوری گزیده از الحاق به معاهده 1912 معرفی کرد. این پیمان در سال 1920 میلادی جهت اجرا به دست "لیگ ملت ها" سپرده شد.
همزمان در سال 1920 مصوبه مواد مخدر خطرناک در انگلستان به اجرا درآمد. جالب توجه اینجاست که در حالیکه امریکائیها در این دوره استفاده از هروئین را برای مصارف دارویی هم غیرقانونی اعلام کردند اما انگلیسی ها استفاده و تهیه مواد مخدر، به طور مثال، هروئین، را برای مداوای معتادین به مواد مخدر مورد قبول قرار دادند.
همانطور که قبلا" اشاره شد به دلیل عدم استحکام و انسجام معاهده 1912 تک تک کشورها چگونگی وظایف مذکور در معاهده در رابطه با کنترل تریاک را هر زمان و به هر شکلی که مایل بودند پیاده کردند و به همین دلیل استفاده از تریاک تا سال 1920 به طور قانونی معمول بود. مشکل اصلی در این بود که استفاده شیمیایی قانونی یود و تولید انواع مواد مخدر به غیر از تریاک خود معضلی اجتماعی را به وجود آورد. برای مبارزه با این معضل جدید "لیگ ملت ها" دو کنفرانس دیگر در ژنو برگزار کرد که موجب اخذ دو معاهده دیگر یکی به تاریخ 11 فوریه و دیگری 19 فوریه 1925 میلادی شد.
اولین معاهده میزان تولیدات داخلی و داد و ستد تریاک در مستعمره های خاور دور را محدود کرد. دومین معاهده تولید برگ کاکائو، کوکائین خام، اکوگنین (مایع مخدر موجود در برگ کاکائو) وگراس (علف) هندی را به لیست مواد مخدر مذکور در معاهدات قبلی اضافه کرد. به علاوه کشورها موظف بودند که تهیه، داد و ستد و مالکیت تمامی مواد "کرخت کننده" را به طور جدی و به طور سیستماتیک تحت نظر داشته باشند.
استفاده این مواد در چهارچوب شروط معاهده جرم جزایی محسوب نمی شد به علاوه اینکه تریاک همچنان به طور قانونی در کشورهای شرقی کشت و مصرف می شد. در نتیجه تنها راه مبارزه با سوء استفاده از تریاک ایجاد "حق امتیاز انحصاری" یا مونوپلی به نظر می آمد.
در سال 1931 در سطح بین المللی تلاشهایی برای تغییر قوانین و ممنوع ساختن تولید قانونی و استفاده تریاک تنها برای مصارف دارویی صورت گرفت. معاهداتی دیگر به این منظور بسته شد از آن جمله می توان از معاهده ژنو (13 جولای 1931)، معاهده بانکوک (27 نوامبر 1931) و معاهده ژنو (26 جولای 1936) و چندین معاهده دیگر با پیچیدگیهای خاص خود نام برد.
آخرین معاهده مشخصا" برای سرکوبی معاملات غیرقانوی مواد مخدر از هم پیمانان این معاهده درخواست کرد تا با جنایی معرفی کردن این عمل مجازات سخت تری تائین کنند. با کمال تعجب آمریکایی ها با این معاهده مخالفت کرده و از امضای آن خودداری کردند!
پس از جنگ جهانی دوم سازمان ملل متحد این قضیه را به دست گرفت. بخش اقتصادی و شورای اجتماعی سازمان ملل متحد موفق شد تا کمیسیون مواد مخدر سازمان ملل را دایر کند. این کمیسیون از اعضای 40 کشور تشکیل شده و تهیه و نوشتار خط مشی و سیاست جهانی مواد مخدر را شروع کرد.
نتیجه فعالیت های این کمیسیون منجر به اخذ معاهده ای جدید (نیویورک 30 مارس 1961) شد که جایگزینی برای تمامی معاهدات پیشین گردید و همواره مورد استفاده است!
بر مبنای این معاهده تمامی هم پیمانان می بایست جهت محدود ساختن دادوستد مواد مخدر، تولیدات و مالکیت مواد مخدر تنها جهت مصارف علمی و دارویی ، اقدامات قانونی و اجرایی لازم را ارزیابی کنند. تمامی فعالیت های دیگری که در جهت استفاده مواد غیر از مصارف علمی و دارویی صورت می گرفت جرم محسوب شده و درخور مجازات است.
این معاهده مواد مخدر را به چهار بخش دسته بندی کرده که شرایط نظارت بر هر کدام از این مواد مختلف است. سازمان ملل می تواند با مشورت و توصیه سازمان جهانی بهداشت هر نوع مواد جدید دیگری راکه باعث تهدید و خطر جدی بر سلامت عموم بوده و منبع درآمدی برای قاچاقچیان شود را به این لیست اضافه کند. تا آنجایی که این مواد ممنوعه اعلام نشود ، تولید، داد و ستد و استفاده از آنها می تواند قانونی تلقی شود!
در این معاهده با در نظر گرفتن میزان سوءاستفاده از هر ماده، اسامی آن می تواند از یک دسته یندی به دسته بندی دیگر منتقل شود و قوانین بین المللی نیز می بایست با این تغییرات تغییر یابد.
جالب توجه اینجاست زمانی که تمامی این معاهدات بسته شد، استفاده از تریاک یک معضل اجتماعی نبوده و برعکس تمامی قوانین اجتماعی دیگر، وعظ قانون مبارزه با استفاده از تریاک در اثر عکس العمل به یک مشکل اجتماعی نبود بلکه در اثر تحمیل کشورهای بیگانه به عنوان مثال آمریکا صورت گرفت. آمریکائیها تنها به خاطر عقاید غیرعادی و ستمگرانه خود با برچسب زدن به افراد و تنها به خاطر منافع شخصی خود با قوانین به اشکال مختلف بازی کردند و می کنند.
متأسفانه هیچ معاهده ای قادر به کنترل ، مصرف و کشت خشخاش در دنیا نشد. دولت ها در عین حال که به این معاهدات می پیوندند از طرف دیگر تنها به خاطر مسائل اقتصادی از داد و ستد های غیرقانونی چشم پوشی می کنند و قربانیان تنها مردم بیگناهی هستند که در اثر عدم آگاهی و شرایط نامساعد اجتماعی به چنگال این هیولای در لباس دوست اسیر می شوند و در پایان روز با برچسب "جنایتکار" به دید "انگل های" جامعه از اجتماع طرد می شوند!
منابع:
قوانین بین المللی و معاهدات تریاک
http://links.jstor.org/sici?sici=1479-5 ... 0.CO%3B2-A
چکیده ای از تاریخچه سیاستنامه های مبارزه مواد مخدر در بریتانیا
http://www2.lifeline.org.uk/about.asp?ID=65
معضلی به نام تریاکhttp://www.druglibrary.org/schaffer/Library/st ... opmenu.htm تریاک چیست؟
http://opioids.com/poppy.html
تاریخچه کشت خشخاش
http://opioids.com/timeline/
تاریخچه تریاک در زمان امپراطوری ویکتوریا در بریتانیا
http://www.qub.ac.uk/schools/SchoolofEn ... /opium.htm
شما دسترسی جهت مشاهده فایل پیوست این پست را ندارید.
Re: انواع مواد مخدر
عجب تاپیکایی.
ول کن حالا کجا می فروشن.
ول کن حالا کجا می فروشن.
دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس
-
DARKENERGY
نام: Melina
محل اقامت: krj_teh
عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷
پست: 7035-
سپاس: 4153
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
میخوای امتحان کنی؟!!!!m77m نوشته شده:عجب تاپیکایی.
ول کن حالا کجا می فروشن.
برو 10 دقیقه تو خیابون گیر میاد!!
اینجا ایران است
Re: انواع مواد مخدر
نه میخواستم مسلمون شم.خدارو ببینم.
دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس
-
کوه یخ
نام: iceberg
محل اقامت: ice field
عضویت : جمعه ۱۳۹۱/۸/۵ - ۱۵:۰۴
پست: 225-
سپاس: 36
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
وای وای وای وای
کوه یخم من که رو آب شدم شناور
داغ حوادث میکنه آبم سراسر
(ابی)
این آخرین باره من ازت میخوام برگردی به خونه//این آخرین باره من ازت میخوام عاقل شی دیوونه...
(ابی+این آخرین باره...)
*و صدای متلاشی شدن شیشه شادی در شب...(سهراب سپهری)
*داداش وقتی داری خالی میندی حرفه ای خالی ببند!!! ما رو خر فرض نکن!!!
ما که رسوای جهانیم//غم عالم به پشم
داغ حوادث میکنه آبم سراسر
(ابی)
این آخرین باره من ازت میخوام برگردی به خونه//این آخرین باره من ازت میخوام عاقل شی دیوونه...
(ابی+این آخرین باره...)
*و صدای متلاشی شدن شیشه شادی در شب...(سهراب سپهری)
*داداش وقتی داری خالی میندی حرفه ای خالی ببند!!! ما رو خر فرض نکن!!!
ما که رسوای جهانیم//غم عالم به پشم
Re: انواع مواد مخدر
سپاس ملینا جان.darkenergy نوشته شده:بیاو خوبی کن اینم میشه جوابت.
به راستی سودمند بود.
جانی که اطاعت میکند، پیش از آن که دلیلی در میان باشد قضاوت میکند، در ادراک ثمر بخش و آموختن به رویش بسته است.
***
چه خودخواهی غم انگیزی است اینکه باور کنیم باورهای ما باورهای پاینده اند که بر واقعیت محیط اند. دست از این باور که برداریم مقام امن را یافته ایم.
***
چه خودخواهی غم انگیزی است اینکه باور کنیم باورهای ما باورهای پاینده اند که بر واقعیت محیط اند. دست از این باور که برداریم مقام امن را یافته ایم.
-
Clever child
نام: محمد
محل اقامت: تهران
عضویت : شنبه ۱۳۹۰/۹/۱۹ - ۲۳:۳۰
پست: 175-
سپاس: 43
- جنسیت:
تماس:
Re: انواع مواد مخدر
ممنون ملینا ، خوب بود . سطح اطلاعات عمومیم خیلی رفت بالا 
دوری که در او آمدن و رفتن ماست
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, او را نه نهایت نه بدایت پیداست
کس می نزد دمی درین معنی راست
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, کین آمدن از کجا و رفتن به کجاست
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, او را نه نهایت نه بدایت پیداست
کس می نزد دمی درین معنی راست
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, کین آمدن از کجا و رفتن به کجاست
Re: انواع مواد مخدر
من کوکایین و کافئین و کمی استامنفین(املاش چجوره؟ کمک کنید)مصرف میکنم.چند روزی هم دارم فکرمیکنم عزراییل دوربرم میپلکه.
معتاد شدم؟
معتاد شدم؟
دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد سعادت آن کسی دارد که از تنها بپرهیزد
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس
درد عشقی کشیده‌ام که مپرس زهر هجری کشیده‌ام که مپرس