هوپا، انجمن علم ایران

Siavash-pzr نوشته شده:۷- شق کاذب:
این‌مغالطه اکثراً زمانی رخ می‌دهد که‌بخواهیم از طریقِ «اشباع» درستیِ ادعا را ثابت کنیم، به‌این‌صورت که‌تمامِ احتمالاتِ موجود را در نظر می‌گیریم و تک‌تک، همه‌را بررسی می‌کنیم و آن‌گاه حکمِ نهایی را می‌دهیم. این‌مورد به‌خودیِ خود مغالطه نیست، اما حذفِ عمدی یا غیرِ عمدیِ این‌احتمالات مغالطه‌است. مثلاً:

آدمِ فرضیِ اول: اون‌آدم‌واقعیه پولداره؟
آدمِ فرضیِ دوم: نه.
آدمِ فرضیِ اول: پس فقیره؟


واضح است که‌تمامِ افراد در دو گروهِ « فقیر» و «غنی» جای نمی‌گیرند و حدِّ واسطی هم وجود دارد.

Siavash-pzr نوشته شده:۸- استدلال از سکوت:
این‌مغالطه زمانی رخ می‌دهد که شخصی ادعایی بکند، آن‌گاه با سکوتِ طرفِ مقابل رو به‌رو شود و آن‌را حکمِ تأییدی بر ادعایش قلمداد کند. واضح‌است که‌این‌مغالطه از مغالطه‌یِ «شقِ کاذب» منشأ می‌گیرد، چرا که ممکن است سکوتِ آن افراد، مثلاً «هویج‌هم حساب نکردنِ او» باشد!

عاقدِ فرضی: عروس‌خانم، بنده‌وکیلم که‌فلان و فلان؟
عروسِ فرضی: …
عاقدِ‌فرضی: چه‌قدر سریع «بله» رو گفتید!


واضح است که‌این‌سکوت، علامتِ رضا نمی‌تواند باشد، اقلاً برایِ بارِ اول! اما به‌دور از شوخی مثالِ دیگری می‌زنم:

آدمِ فرضی: استادِ ما آدمِ خیلی بی‌سوادی هست، سؤالاتی که‌ازش می‌پرسم رو جواب نمی‌ده.


شاید استادش آدمِ بی‌سوادی باشد و مدرکش را جعلی گرفته‌باشد و الخ، اما شاید کاملاً هم باسواد باشد، منتهی به‌هر دلیلی نخواهد جواب دهد!