پارسی را پاس بداریم

[DARKENERGY]

یکی از دیالوگ‌های شاهکار فیلم «جدایی نادر از سیمین» بین نادر (پیمان معادی) و ترمه (سارینا فرهادی)

نادر: معادل فارسی کلمات زیر رو بنویسید. نهضت.
ترمه: جنبش.
نادر: گارانتی.
ترمه: تضمین ... ضمانت.
نادر: گفتم معادل فارسی بگو نه عربی!
ترمه: خانوممون گفته...
نادر: دیگه هیچ وقت این جمله رو نگو. چیزی که غلطه، غلطه. مهم نیست کی گفته! واسه گارانتی بنویس ... پشتوانه.
ترمه: خانوممون نمره کم میکنه ازم.
نادر: مهم نیست بابا. بذار کم کنه!

===
پ.ن کاش همه‌ی ما به فرزندانمان بیاموزیم هیچ حرفی را از هیچ کس دربست قبول نکنند. حتی از آموزگارشان

[غلامعلی نوری]

به جای کژ فهم( با کج فهم؟) معادل فارسیش؟

بد گیر - کژ اندیش - کژ مغز

[غلامعلی نوری]

دوست عزیز ممنون از پیام زیباتون
اما به نظر من تمامی زبان های رایج دنیا باید با هم در حال تعامل باشند!
زبان پارسی باستان ما با توجه به پیشرفت علم و روز و دنیای امروزی ، نمی تونه پاسخ گوی این همه مطالب جدید باشه.
زبان ها باید گسترش پیدا کنند.
گذشته از این زبان ها با گذشت زمان به طرف راحت تر بیان شدن و خلاصه تر شدن پیش میرن ، لازم نیست خودمون رو کلی اذیت کنیم ، واژه هایی رو که خیلی سال پیش استفاده می شده و امروزه از دایره لغاتی که مردم به کار می برند حذف و یا کمرنگ شده به کار ببریم...
مثل : " بایسته است كه نگره ها، به شیوه ی آروینی، آزمون و پایوَر شوند "
باز هم سپاس...

من با گفته های شما هم باور نیستم

زبانی که اکنون بدان سخن می رانیم و پر از واژگان بی مایه ی بیگانه است یادگار گند کاری بیگانه پرستان و ارب پرستان در دراز نای تاریخ یوده است که چکه چکه گرد شده و اکنون بسان مردابی راکد و بو گرفته در آمده است که نیاز به زه کشی - پا لایش و گند زدایی دارد
مردم نیز از روی ناچاری واژگان را بکار می برند و کوتاهی از فرمانروایان و دست اندر کاران بیگانه پرست است نه مردم
اگر فرهنگ وران این مرز و بوم تنبل و تن آسا نبودند وخرده ای چون فردوسی پاکزاد در اندیشه ی پاسداری از فرهنگ و زبان این کشور بودند این مرداب پدید نمی آمد
هم تراز ( معادل) واژگان بیگانه به آسانی در زبان پارسی بوده و هست

شما هر واژه ای را بخواهید بگو تا همتراز پارسی آن را بگوییم

تن پرور ان کاری برای پالایش نمی کنند اگر نه با اندکی کوشش 6 ماهه می توان در این کشور بیش از 50 درسد واژگان بیگانه راکه چون گیاه هرز به پر و پای زبان پارسی چنبره زده اند بیرون ریخت

[no-name]

يك پرسش
معادل پارسي انسان چيست؟

[خروش]

در گذشته، انسان="مردم" بوده و " مردمان " = انسانها.
امروز "مردم" را بجای انسانها گرفته اند:
پسر نوح با بدان بنشیت ، خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب كهف روزی چند، پی نیكان گرفت و مردم شد.
امروزه میتوان از "ادمی" بجای بشر سود جست و از "هومن" بجای انسان( انس)
هو + من = خوب منش = انسان
------
سوال = پرسش

[no-name]

در گذشته، انسان="مردم" بوده و " مردمان " = انسانها.
امروز "مردم" را بجای انسانها گرفته اند:
پسر نوح با بدان بنشیت ، خاندان نبوتش گم شد
سگ اصحاب كهف روزی چند، پی نیكان گرفت و مردم شد.
امروزه میتوان از "ادمی" بجای بشر سود جست و از "هومن" بجای انسان( انس)
هو + من = خوب منش = انسان
------
سوال = پرسش

آدم و آدمي نيز عربي نيستند؟

[خروش]

چرا، سامی است، ولی گویا این واژه پیش از تازش تازیان به ما رسیده.

[slice_of_god]

سپاس از خروش گرامی .
پرسش:
خاله و عمو عربی است؟
اگر عربی است ؛ پارسی آن؟
برابری واژگانی چون "اثبات" ؛ "ریاضی" ؛ "زَبان" ؛ "حافظه"؛ "محاسبه " ؛ "لطف کردن" ... ؟
فلسفه واژه ای یونانی است ؛ ولی آیا ایرانیان در گذشته ی ِ دور ؛ آن را همان فلسفه می خواندند ؛ چون فیلسوفانی مثل "مانی" داشتند ؛
آیا به "مانی" "فیلسوف" می گفتند؟

[*شارش*]

فرهنگستان لغت تصویب کرد



نگوییم '' وب سایت '' بگوییم : رایانه جا یا تارانه

نگوییم '' وب '' بگوییم : جایانه یا تار

نگوییم '' وب مستر '' بگوییم : صاحب تار یا تارزن

نگوییم '' ایمیل '' بگوییم : نامه برقی

نگوییم '' ایمیل آدرس '' بگوییم : نشاننامه برقی

نگوییم '' مانیتور '' بگوییم : نمایانه

نگوییم '' كی بورد '' بگوییم : دكمه گاه

نگوییم '' اسكنر '' بگوییم : عكس برگردان

نگوییم '' پرینتر '' بگوییم : چاپانه یا چاپگر

نگوییم '' ماوس '' بگوییم : موش

نگوییم '' دیسك '' بگوییم : گردالی

نگوییم '' سی دی (كامپكت دیسك) '' بگوییم : كامل گردانه یا كاف گاف

نگوییم '' دیسكت '' بگوییم : گردكی

نگوییم '' هارد دیسك '' بگوییم : سخت گردالی

نگوییم '' نوت بوك '' بگوییم : رایانه رو

نگوییم '' لینك '' بگوییم : چسبانك

نگوییم '' مایكروسافت '' بگوییم : كوچك نرم یا نرم بچه

نگوییم '' اكانت '' بگوییم : برات

نگوییم '' ماوس پد '' بگوییم : خرش گاه

نگوییم '' فوتوشاپ '' بگوییم : عكاسخانه

نگوییم '' اینترنت '' بگوییم : جهان شبكه

نگوییم '' اینترانت '' بگوییم : درون شبكه

نگوییم '' اینترنت اكسپلورر '' بگوییم : جهانگرد شبكه

نگوییم '' وب براوزر '' بگوییم : تاریاب

نگوییم '' كرسر '' بگوییم : ریزینه

نگوییم '' بیل گیتس '' بگوییم : حساب دروازه

نگوییم '' هات میل '' بگوییم : داغنامه

[*شارش*]

خاله عربی هست بقیه رو نمیدونم

[خروش]

سپاس از خروش گرامی .
پرسش:
خاله و عمو عربی است؟
اگر عربی است ؛ پارسی آن؟
برابری واژگانی چون "اثبات" ؛ "ریاضی" ؛ "زَبان" ؛ "حافظه"؛ "محاسبه " ؛ "لطف کردن" ... ؟
فلسفه واژه ای یونانی است ؛ ولی آیا ایرانیان در گذشته ی ِ دور ؛ آن را همان فلسفه می خواندند ؛ چون فیلسوفانی مثل "مانی" داشتند ؛
آیا به "مانی" "فیلسوف" می گفتند؟

اپدر، افدر را برای عمو و دایی به کار می بردند.
هم اکنون در ماسوله و بخش های از دیلمان، تالکان(تالقان)، "مَرخا" (خواهر مادر) به جای "خاله" به کار می رود.
اثبات = پایوری
زبان پارسی است
حافظه = ویر، یاد
محاسبه = افمارش (هم ریشه با مار، آمار، شمار، مر)
لطف کنید ...، به مهر
فلسفه (یونانی) = فرزان
ریاضیات = انگارش، مزداهیگ

[DARKENERGY]

نگارشِ “پینگیلیش” تیری بَر جگرِ قَندِ پارسی است!

اگر به کشورهای اروپایی نظیر آلمان و فرانسه که زبان رسمی شان انگلیسی نیست نگاهی بیاندازیم و آن کشورها را مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دریافت که سران آن کشورها سرمایه های چشمگیری را خرج زنده نگاه داشتن زبان شان می کنند.

برای مثال می توان از امکان تحصیل رایگان برای دانشجویان خارجی در صورتی که به زبان فرانسوی (در کشور فرانسه) و یا زبان آلمانی ( در کشورهای آلمان،اتریش و...) تحصیل کنند، نام برد.

حال ما ایرانیان، با داشتن چنین زبان کهن و شیرینی که پر است از مشاهیر و دانشمندان و فیلسوفانی چون حکیم عمر خیام که چهره های جهانی می باشند و همگان ایشان را شناخته و بدان ها احترام می گذارند، چه کرده و چه می کنیم؟
===================================================================================
پ.ن: این مقاله بَرای کسانی نگاشته شده که زبان مادری شان پارسی است و هم میهنانی که با زبان های دیگری سخن می گویند، در شیوه نگارش خویش، آزادند.

==================================================================================
مدت زمانی است که ایرانیان، برای نگاشتن ایده ها و جملات مورد نظرشان در فضای مجازی و همچنین نوشتن و فرستادن پیام های کوتاه توسط تلفن های همراه شان، از الفبای لاتین استفاده می کنند و بی توجه به اینکه زبان نوشتار و مورد نظر ایشان فارسی است و رسم الخط فارسی قرن هاست که توسط ایرانیان مورد استفاده قرار می گیرد و یکی از کهن ترین و با ارزش ترین میراث اجدادی ماست، جملات مورد نظر خویش را با حروف انگلیسی می نویسند و نام عامیانه “پینگلیش” را بر روی این شیوه نگارش ناپسند نهاده اند.

بسیاری از ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی می کنند و همچنین فرزندان آنان که در خارج از مرزهای ایران زمین زاده شده اند، حتی توانایی خواندن و نوشتن زبان شیرین فارسی را نداشته و زبان فارسی را نیز به صورت شکسته و ناقص سخن می گویند و به طور کلی، مزه این قند فارسی را به فراموشی سپرده اند که البته بسیار جای تاسف و نگرانی برای آینده این زبان کهن وجود دارد.


بیشتر ایرانیان خارج از کشور، پس از مدت زمان کوتاهی استنشاق هوای کشورهای بیگانه، باد بیگانگی به گلو می اندازند و سرزمین مادری و فرهنگ و تاریخ و هنرشان را جز در مواقعی که می توانند با کمک آن ها فخری بفروشند، از یاد می برند.
گویی که نه هیچگاه ایرانی بوده اند و نه زمانی فارسی را چون بلبل صحبت می کردند و حتی گاهی دستی به قلم می بردند و چیزهایی نیز می نوشتند، ایشان شوربختانه به گونه ای رفتار می کنند که پنداری زاده کشوری هستند که در آن سکونت می کنند و به طور اتفاقی فارسی را دست و پا شکسته آموخته اند و چیزهایی نیز راجع به ایران در اخبار تلویزیون شنیده اند.

اگر به کشورهای اروپایی نظیر آلمان و فرانسه که زبان رسمی شان انگلیسی نیست نگاهی بیاندازیم و آن کشورها را مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دریافت که سران آن کشورها سرمایه های چشمگیری را خرج زنده نگاه داشتن زبان شان می کنند.

=================================================================================


فردوسی پاکزاد با نوشتن کتاب ارزشمند و نفیس شاهنامه، فرهنگ، هنر،تاریخ و مهم تر از همه زبان فارسی را قرن هاست که زنده نگاه داشته است و ایرانیانی که امروز به زبان فارسی سخن می گویند، مدیون و وام دار این بزرگمرد تاریخ هستند.

=============================================================================
حال ما ایرانیان، با داشتن چنین زبان کهن و شیرینی که پر است از مشاهیر و دانشمندان و فیلسوفانی چون حکیم عمر خیام که چهره های جهانی می باشند و همگان ایشان را شناخته و بدان ها احترام می گذارند، چه کرده و چه می کنیم؟
آیا نوشتن جملات فارسی با الفبای انگلیسی، خیانت به فردوسی پاکزاد، آن بزرگمرد فرزانه ایرانی نیست که سی سال از زندگی اش را برای نوشتن شاهنامه به قصد حفاظت و مراقبت از تاریخ و زبان و فرهنگ این مرز و بوم وقف کرد؟

آیا با نوشتن جملات فارسی توسط حروف بیگانه انگلیسی، به یادگار های جاودانه و ارمغان نسل های گذشته و مفاخر ایران زمین پشت نکرده و حافظ ها و سعدی ها، مولانا ها و شهریارها، فرخی یزدی ها و هدایت ها، پروین ها و سیمین ها و شاملوها و فروغ ها را زیر پاهای مان و فقط به خاطر راحت طلبی مان له نمی کنیم؟
چه بر سر زبان فارسی و آیندگانی خواهد آمد که هرگز توانایی خواندن و نوشتن فارسی را نخواهند داشت؟ چرا ایرانیانی که ادعای فرهیختگی و ادیب بودن شان، گوش آسمان را کر کرده است، خود تیشه ای در دست گرفته و در حال زدن ریشه فرهنگ و هنر و تاریخ و ادبیات فارسی هستند؟

===============================================================================


فرتور اثر زیبای یک هنرمند ایرانی که شعری از حافظ شیرازی را با خط نستعلیق ایرانی نوشته است، نشان می دهد. چرا ایرانیان فارس زبان باید به جای استفاده از این الفبای زیبا که سراسر دست نگارنده را برای هنرآفرینی باز می گذارد روی گردانند و با حروف انگلیسی زبان مادری شان را بنویسند؟
===============================================================================
یکی از دلایلی که ایرانیان ترجیح می دهند از حروف بیگانه برای نوشتن جملات شان استفاده کنند، تنبلی و راحت طلبی ایرانیان است که این عادت و اخلاق زننده ایرانیان، شهره آفاق گشته است. ایرانیان برای چند دقیقه راحتی بیشتر و کار آسان تری را انجام دادن، از الفبای انگلیسی برای نگاشته های شان استفاده کرده و فرهنگ و زبان مادری کهن شان را له کرده و فراموش می کنند.
بیشتر ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی می کنند، حتی زحمت آموختن دستور زبان فارسی را به فرزندان شان نمی دهند و با این خیانت، نسل های آینده ایران زمین را به طور کل، با ادبیات و هنر و فرهنگ و تاریخ ایران زمین بیگانه و نا آشنا می سازند و زبان فارسی در میان نسل های آینده ایرانیان خارج از کشور جایی نخواهد داشت و از یادها فراموش خواهد شد.
*****************************
"نگارنده از یکایک هم میهنانی که این مقاله را می خوانند درخواست می کند که به زبان و ادبیات فارسی ظلم و خیانت نکنید و فارسی را پاس بدارید و از این ارمغان گوهر باری که گلستان ها و بوستان ها و دیوان های اشعار فراوانی به کمک آن نوشته شده است، به بهترین شکل محافظت کنید و با یک عزم ملی و اتحاد زیبا، رسم زشت و ناپسند فارسی نویسی با الفبای انگلیسی را، برای همیشه از بین ببرید. بگذارید نسل های آینده ایران زمین، به داشتن زبان و رسم الخطی کهن و پربار افتخار کنند و از خواندن آثار مشاهیر ایرانی، لذت ببرند."

سیروس پارسا

[خروش]

زبان پیوندی به دبیره (خط) ندارد. یک زبان را می شود با چندین دبیره‌ی گوناگون نوشت (مانند پارسی در تاجیکستان و ایران) و یا چندین زبان گوناگون می توانند یک دبیره داشته باشند، مانند انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، ... که همه با دبیره‌ی لاتین می نویسند. تازه این دبیره‌ی که ما با آن می نویسیم هم عربی است. این دبیره بسیار ناکارامد است و دیر یا زود باید با دبیره‌ای کارامد جایگزین شود.

[غلامعلی نوری]

زبان پیوندی به دبیره (خط) ندارد. یک زبان را می شود با چندین دبیره‌ی گوناگون نوشت (مانند پارسی در تاجیکستان و ایران) و یا چندین زبان گوناگون می توانند یک دبیره داشته باشند، مانند انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، ... که همه با دبیره‌ی لاتین می نویسند. تازه این دبیره‌ی که ما با آن می نویسیم هم عربی است. این دبیره بسیار ناکارامد است و دیر یا زود باید با دبیره‌ای کارامد جایگزین شود.

درود
ولی دبیره ی بسیار زیبای نستعلیق را تنها می توان با دبیره ی کنونی نوشت

گمان نمی رود که به آسانی جای گزینی زیباتر ز آن پیدا نمود

مهر مندانه چند نمونه از نا کار آمدی دبیره ی کنونی را بگویید

[خروش]

زبان پیوندی به دبیره (خط) ندارد. یک زبان را می شود با چندین دبیره‌ی گوناگون نوشت (مانند پارسی در تاجیکستان و ایران) و یا چندین زبان گوناگون می توانند یک دبیره داشته باشند، مانند انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، ... که همه با دبیره‌ی لاتین می نویسند. تازه این دبیره‌ی که ما با آن می نویسیم هم عربی است. این دبیره بسیار ناکارامد است و دیر یا زود باید با دبیره‌ای کارامد جایگزین شود.

درود
ولی دبیره ی بسیار زیبای نستعلیق را تنها می توان با دبیره ی کنونی نوشت

گمان نمی رود که به آسانی جای گزینی زیباتر ز آن پیدا نمود

مهر مندانه چند نمونه از نا کار آمدی دبیره ی کنونی را بگویید

درود،
در هر دبیره‌ای دیگری هم می توان خوشنویسی کرد.
هم اکنون هم همه‌ی ایرانیان خوشنویس نیستند.
اگر این دگرگونی به پیشرفت کشور یاری رسان باشد، می توان برای شیفتگان "نستعلیق" هم
چاره ای جست. مانند کلاس های نگارگری
---
در باره‌ی برخی از کاستی های دبیره‌ی عربی می توانید برای نمونه به گفتگوی دکتر محمد رضا باطنی با شاگردان خود در فیلم زیر، گوش کنید: