هوپا، انجمن علم ایران

در بهاران سری از خاک برون آوردن
خنده ای کردن و از باد خزان افسردن
همه این است نصیبی که حیاتش نامی
پس دریغ ای گل رعنا غم دنیا خوردن

شهریار

نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد

بهتر آن است که با مردم بد ننشینی

حافظ

یک زمان از پای ننشینم
به جست و جوی تو

یا کُنم سر را فدایت،
یا به دست آرم تُرا...

امیرخسرو

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را smile017

فدای مقدمش سازم سر و دست و تن و پا را

من آن چیزی که خود دارم نصیب دوست گردانم
نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را smile057

ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
زان روی که حیرانم من خانه نمی‌دانم

مولانا

منم که درد من از هیچ بی‌ دلی کم نیست
تویی که ناز تو از هرچه گویم افزون‌ ست

همای وصل تو پاینده باد بر سر من
که زیر سایه ی او طالعم همایون‌ ست

هلالی جغتایی smile072

تا بود در عشق آن دلبر گرفتاری مرا
کی بود ممکن که باشد خویشتن‌داری مرا

سود کی دارد به طراری نمودن زاهدی
چون ز من بربود آن دلبر به طراری مرا

انوری

امتحان کن که بسی گنجِ مُرادت بدهند
گر خرابی چو مرا لطفِ تو آباد کند

یا رَب اندر دلِ آن خسرو شیرین انداز
که به رحمت، گُذری بر سر فرهاد کند

حافظ

در پیش بی دردان چرا فریاد بی حاصل کنم؟
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم.

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

دردانه بود سری کو در صدف سینه است
سنگی که بود بیجان دردانه چرا باشد

دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست ولی موی شکافت
اندر دل من هزار خورشید برتافت
آخر به کمال ذره ای راه نیافت

حضرت پورسینا

تو که از مهنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند ادمی

یار مرا غار مرا عشق عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا

اگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد
منو ساقی به هم سازیم و بنیادش در اندازیم

هوپا، انجمن علم ایران

مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره

Re: مشاعره