هوپا، انجمن علم ایران

چارچوب مشاعره همان است كه بود:
1- قالب شعر موزون (كهن، نه نيمايي)
2- بيشتر از دو بيت ننويسيد
3- هركسي شعرش را با حرفي آغاز مي كند كه كاربر پيشين بيتش را
با آن حرف به پايان برده است
4- با خود مشاعره نكنيد
5- مشاعره به زبان فارسی ست

شعر نخست را با يك دوبيتي از چهار شاعر خراسان آغاز مي كنم:

مُ مخام خودمو بزو چشمه نوشت بزنُم
لبامو غنچه كنم شَرَق تو گوش ت بزنُم
دلتُ سنگ بيا دلتو بدست مُ بده
تا به فرق رقيب خرده فروشت بزنُم

.




.

مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد

برکش ای مرغ سحر نغمه داوودی باز
که سلیمان گل از باد هوا بازآمد
"حافظ"

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

"حافظ"

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

بیخود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند

"حافظ"

نه درویش بی کفن در خاک رفته

نه دولتمند برده یک کفن بیش

وااااااااااااااای میازار موری که دانه کش است ......که جان دارد و جان شیرین خوش است

تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل