مشاعره

[Diana]

نیست در عالم ز هجرا تلخ تر *** هر چه خواهی کن و لیک آن نکن

[Anita!]

نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

[QwQ]

من آن مرغم کز سخنم سنگ می نالید و کوه میلرزید
سپهر اینگونه لال کرد مرا ، تا سنگ بروی سنگ بند گردد

[Anita!]

دردم از یارست و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

[QwQ]

افگاری که دل و جان برتنم راه دادند
در پس عشوه ی یارم فراریش دادند

[Anita!]

دور است کاروان سحر زینجا
شمعی بباید این شب یلدا را

[s.baran2020]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

"حافظ"

[furogh]

یک بار بی خبر به شبستان من درآ

چون بوی گل، نهفته به این انجمن درآ

از دوریت چو شام غریبان گرفته‌ایم

از در گشاده‌روی چو صبح وطن درآ

مانند شمع، جامهٔ فانوس شرم را

بیرون در گذار و به این انجمن درآ

دست و دلم ز دیدنت از کار رفته است

بند قبا گشوده به آغوش من درآ

آیینه را ز صحبت طوطی گزیر نیست

ای سنگدل به صائب شیرین‌سخن درآ


صائب

[Anita!]

ای ساربان اهسته ران کارام جانم میرود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود

[QwQ]

بلندای همت تورا میخواهم
که بر بلندای دستهای آزادی نشینم
من آن مرغ بال شکسته ام
که با نقاب آزادی بال شکسته م
(تلفیقی از کنایه و غم)

[Anita!]

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست

[furogh]

تو نگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه ای، هزاری! تو چراغ خود بیفروز

[Anita!]

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت

[furogh]

تن ما به ماه ماند كه ز مهر ميگدازد
دل ما به چنگ زهره كه گسسته تار بادا

[Anita!]

از شمع سه گونه کار می آموزم:
می گریم و میگدازم و می سوزم