مشاعره

[خروش]

تو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانی
به افسون کدامین شعر در دام من افتادی
گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفت
به شرط آن که گه‌گاهی تو هم از من کنی یادی
شهریار

[mahshid.m]

یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده

شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

[خروش]

همچو گل می‌سوزم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
رهی

[mahshid.m]

لـبِ چـون غـنـچـه ی گـل، بازکن و فاش بگو

سـرّ آن نـقطه که کار من و دل مشکل کرد

[خروش]

در سوخته پنهان نتوان داشتن آتش
ما هیچ نگفتیم و حکایت به درافتاد

[mahshid.m]

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست
و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

[علیرضا خسروی]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
و اندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

[mahshid.m]

در حنجره‌ها خورد گره حرف دل ما
فریاد که فریاد کشیدن نتوانیم

[خروش]

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد
حـــافـــظ

[mahshid.m]

دست من و دست تو, چه تعبیر قشنگی است!
دست من و پیراهن لبریز ِ انارت

[خروش]

ترا خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست، ولی غمگسار باید و نیست
رهی معیری

[mahshid.m]

ترا خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست، ولی غمگسار باید و نیست
رهی معیری

تکرار نقش کهنه خود در لباس نو
بازیگریم حوصله شرح قصه نیست

[خروش]

تو سیه چشم چو آیی به تماشای چمن
نگذاری به کسی چشم تماشای دگر
عماد خراسانی

[mahshid.m]

روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیه.......... بخورد روزه خود را به گمانش که شب است..

[خروش]

تنور لاله ز شبنم فرو نشست و مرا
بدل ز لاله رخی داغ آرزوست هنوز
...
کسی نماند که دشمن ز دوست نشناسد
تویی و من که به هم دشمنیم و دوست هنوز
شهریار