مشاعره

[mahshid.m]

فاش میگویم و از گفته ی خود دل شادم/ بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم

[خروش]

میان ابرو و چشم ِ تو گیر و داری بود
من، این میانه، شدم کشته این چه کاری بود!
بهار

[mahshid.m]

دم آخر که مرا عمر بسر می آید
گر تو آیی به سرم عمر دگر می آید

[خروش]

در هفت آسمانم، اَلا، یک ستاره نیست
نامی ز من به پرسنل این اداره نیست
...
من عاشقم گواه ِ من این قلب چاک چاک من
در دست من جز این سند ِ پاره پاره نیست
میرزاده عشقی

[mahshid.m]

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم /گاهی از کوچه ی معشوقه ی خود میگذرم

[خروش]

مانده در قید اسارت تن ِ من وان خم زلف
می کشد، می روم افتاده به بندم چکنم
من به اوضاع ِ تو، ای کشور بی صاحب ِ جم!
نکنم گریه، پس از گریه نخندم چکنم؟
عارف قزوینی

[new roaming]

می خور که برین گل بسی خواهی خفت/ بی مونس و بی حریف و بی همدم و جفت...
زنهار به کس مگو تو این راز نهفت/ هرلاله که پژمرد نخواهد بشکفت...

[mahshid.m]

تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی/ و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم نه کذابم

[خروش]

مشنو از بد گو سخن، من سست پیمان نیستم،
هستم اندر جستجویت، گر نمیدانی، بدان
لاهوتی

[1300144]

نگوینـــــد از ســـر بازیچـــه حـــــرفی ................................................................. کــز آن پندی نگیـــــرد صــاحب هــوش

و گـــر صد باب حکمت پیش نـــــــادان ................................................................ بخــــوانی آیدش بـــازیچـــه در گـــوش

[mahshid.m]

شام تاریک غمش را گر سحر کردم چه سود / کز پس آن نوبت روز سیاهم میرسد

[خروش]

دلت گر داغ غم دارد بتهرانش فرست ای دوست
که سیر لاله زار اینجا کند خشنود و خرسندش
اگر بوده‌ست زیبا بهجت آبادش، ندیدم من
ولی دیدم که بهجت زا بود شمران و دربندش
اخوان

[mahshid.m]

شمشیر کشیدی و به خونم ننشاندی / افسوس که آغاز توانجام ندارد

[nobari]

دوش به هر جا که بدی دانم کامروز ز غم گشته بود همچو دلم مسجد لا حول و لا
دوش همی‌گشتم من تا به سحر ناله کنان بدرک بالصبح بدا هیج نومی‌و نفی

[DARKENERGY]

یار آمده و در صدد دلداری ست
من مست و خراب، این شب صد دشواری ست
بیدار شو ای بخت، به خوابم کردی
فریاد که خواب تو بهتر از بیداری ست