مشاعره

[nobari]

تا چه شوند عاشقان روز وصال ای خدا چونک ز هم بشد جهان از بت بانقاب ما

[new roaming]

در طریق عشقبازی امن و آسایش خطاست/ ریش باد آنکه با درد تو خواهد مرهمی...
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست/ رهرویی باید جهان سوزی، نه خامی بی غمی...

[nobari]

یکی جان عجب باید که داند جان فدا کردن دو چشم معنوی باید عروسان معانی را
یکی چشمیست بشکفته صقال روح پذرفته چو نرگس خواب او رفته برای باغبانی را

[*شارش*]

این شرح بی نهایت کز لطف یار گفتند
حرفیست از هزاران کاندر عبارت آمد

[new roaming]

دلی افسرده دارم سحت بی نور/ چراغی رو به غایت روشنی دور...
بده گرمی دل افسرده ام را/ فروزان کن چراغ خونه ام را...

---
وحشی بافقی

[*شارش*]

از طعنۀ رقیب نگردد عیار من
چون زر اگر برند مرا در دهان گاز

[nobari]

ز اول باغ در مجلس نثار آورد آنگه نقل چو دید از لاله کوهی که جام آورد مستان را
ز گریه ابر نیسانی دم سرد زمستانی چه حیلت کرد کز پرده به دام آورد مستان را

[new roaming]

اگر نادان به وحشت سخن گوید/ خردمندش به نرمی دل بجوید...

"سعدی"

[nobari]

درآ در گلشن باقی برآ بر بام کان ساقی ز پنهان خانه غیبی پیام آورد مستان را
چو خوبان حله پوشیدند درآ در باغ و پس بنگر که ساقی هر چه درباید تمام آورد مستان را

[*شارش*]

از این سموم که برطرف بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی هست و رنگ نسترنی

[nobari]

یک مسله می‌پرسمت ای روشنی در روشنی آن چه فسون در می دمی غم را چو شادی می‌کنی
خود در فسون شیرین لبی مانند داود نبی آهن چو مومی می‌شود بر می کنیش از آهنی

[خروش]

یار دیرینه، چنان خاطرم از کینه بسوخت
که بنالید به حالم، دل ِ کین توختگان
فریدون توللی

[mahshid.m]

نیست باز آمدن از فکر و خیال تو مرا / با رفیقان موافق سفر دور خوش است

[خروش]

تمنای وصالم نیست عشق من مگیر از من
به دردت خو گرفتم نیستم در بند درمانت
شهریار

[nobari]

تو نوح بودی مدتی بودت قدم در شدتی ماننده کشتی کنون بی‌پا و گامت می‌کند
خامش کن و حیران نشین حیران حیرت آفرین پخته سخن مردی ولی گفتار خامت می‌کند