من و هم صحبتی اهل ریا ؟ دورم باد !

[alijohar]

باده نوشی که درو روی و ریایی نبود
بهتر از زهد فروشی که درو روی و ریاست

[Roamer]

یکی دردو یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
از میان درد و وصل و هجر و درمان
پسندم انی را که جانان پسندد
نمی دونم مال کیه البته !!

[einstein313]

کجاست صوفی دجال فعل ملحد شکل ....

--------------------------------------------
این اشعار مال حافظ است ولی ربطی به ریا و... نداره

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش

بلبل از فیض گل آموخت سخن ورنه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

[alijohar]

در خرابات مغان ار گذر افتد بازم
حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

[alijohar]

یکی دردو یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
از میان درد و وصل و هجر و درمان
پسندم انی را که جانان پسندد
نمی دونم مال کیه البته !!

این شعر از صوفی عارف ، باباطاهر عریان است.
اما حافظ بزرگ ما می فرماید :
صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد
ورنه ! اندیشه این کار فراموشش باد

[nader.69x]

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب
چون نیک بنگری همه تزویر میکنند

[alijohar]

هر که خواهد ، گو : "بیا" و هر چه خواهد گو : "بگو"
کبر و ناز و حاجب و دربان ؛ درین بارگاه نیست.

[alijohar]

جز فلاطون ِ خم نشین ِ شراب
سر حکمت به ما که گوید باز ؟

[Roamer]

بیا که قصر امل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیاد عمر بر بادست
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب
سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست
که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین
نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست
تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یادست
غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست
رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگشادست
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزاردامادست
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل
بنال بلبل بی دل که جای فریادست
حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ
قبول خاطر و لطف سخن خدادادست

[Roamer]

دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید
بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید
جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش
نگرفته هیچ کامی جان از بدن برآید
از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم
خود کام تنگدستان کی زان دهن برآید
گویند ذکر خیرش در خیل عشقبازان
هر جا که نام حافظ در انجمن برآید

[alijohar]

حافظ بزرگ پرچم دار مباره با زهد ِ ریاست. او مجاهدی نستوه و سترگ در تاریخ ماست. می فرماید :
در میخانه ببستند خدایا مپسند
که در خانه تزویر و ریا بگشایند

[Roamer]

با دل سنگینت آیـــا هیچ درگیـرد شبی
آه آتش بـــار و سوز نـــاله ی شبــگیر ما

تیر آه ما ز گردون بگذرد جانا خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن بر تیر ما

[ali reza 1111]

دست از طلب مدارم تاکام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن براید
بنمای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید

از کجا باید شروع کرد قصه عشقو دوباره تا همه بغضای عالم سر عاشقی نباره

[Roamer]

تا بوسه ای به من ز لب دلستان رسید
جانم به لب رسید و لب من به جان رسید

اینجا منظور از بوسه عنایت معشوق است .
"صائب تبریزی"

[safariphysic88]

و دیگر هیچ ...