چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
the love of god

نام: سرباز البرت

عضویت : شنبه ۱۳۹۲/۴/۱۵ - ۱۰:۱۵


پست: 46

سپاس: 13

چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط the love of god »

چرا یک دقیقه 60 ثانیه است چرا 10000000000000000000000ثانیه نیست............ البته حدس هایی میزنم ولی نظر شمارو میخوام. smile019

نمایه کاربر
slice_of_god

عضویت : جمعه ۱۳۹۰/۱۲/۱۲ - ۱۸:۱۲


پست: 1163

سپاس: 654

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانه است.

پست توسط slice_of_god »

چون قرار دادیه ؛
شما یک دقیقه رُ 10000000000000000000000 ثانیه بدون.
کسی که سکوت می کند
بازی را مسخره کرده
ما که حرف می زنیم
باخته ایم .

نمایه کاربر
DARKENERGY

نام: Melina

محل اقامت: krj_teh

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۰/۱۲/۱۸ - ۱۳:۲۷


پست: 7031

سپاس: 4151

جنسیت:

تماس:

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانه است.

پست توسط DARKENERGY »

Why is a minute divided into 60 seconds, an hour into 60 minutes, yet there are only 24 hours in a day?
============
Michael A. Lombardi, a metrologist in the Time and Frequency Division at the National Institute of Standards and Technology in Boulder, Colo., takes the case.
In today's world, the most widely used numeral system is decimal (base 10), a system that probably originated because it made it easy for humans to count using their fingers. The civilizations that first divided the day into smaller parts, however, used different numeral systems, specifically duodecimal (base 12) and sexagesimal (base 60).

Thanks to documented evidence of the Egyptians' use of sundials, most historians credit them with being the first civilization to divide the day into smaller parts. The first sundials were simply stakes placed in the ground that indicated time by the length and direction of the resulting shadow. As early as 1500 B.C., the Egyptians had developed a more advanced sundial. A T-shaped bar placed in the ground, this instrument was calibrated to divide the interval between sunrise and sunset into 12 parts. This division reflected Egypt's use of the duodecimal system--the importance of the number 12 is typically attributed either to the fact that it equals the number of lunar cycles in a year or the number of finger joints on each hand (three in each of the four fingers, excluding the thumb), making it possible to count to 12 with the thumb. The next-generation sundial likely formed the first representation of what we now call the hour. Although the hours within a given day were approximately equal, their lengths varied during the year, with summer hours being much longer than winter hours.
Without artificial light, humans of this time period regarded sunlit and dark periods as two opposing realms rather than as part of the same day. Without the aid of sundials, dividing the dark interval between sunset and sunrise was more complex than dividing the sunlit period. During the era when sundials were first used, however, Egyptian astronomers also first observed a set of 36 stars that divided the circle of the heavens into equal parts. The passage of night could be marked by the appearance of 18 of these stars, three of which were assigned to each of the two twilight periods when the stars were difficult to view. The period of total darkness was marked by the remaining 12 stars, again resulting in 12 divisions of night (another nod to the duodecimal system). During the New Kingdom (1550 to 1070 B.C.), this measuring system was simplified to use a set of 24 stars, 12 of which marked the passage of the night. The clepsydra, or water clock, was also used to record time during the night, and was perhaps the most accurate timekeeping device of the ancient world. The timepiece--a specimen of which, found at the Temple of Ammon in Karnak, dated back to 1400 B.C.--was a vessel with slanted interior surfaces to allow for decreasing water pressure, inscribed with scales that marked the division of the night into 12 parts during various months.
Once both the light and dark hours were divided into 12 parts, the concept of a 24-hour day was in place. The concept of fixed-length hours, however, did not originate until the Hellenistic period, when Greek astronomers began using such a system for their theoretical calculations. Hipparchus, whose work primarily took place between 147 and 127 B.C., proposed dividing the day into 24 equinoctial hours, based on the 12 hours of daylight and 12 hours of darkness observed on equinox days. Despite this suggestion, laypeople continued to use seasonally varying hours for many centuries. (Hours of fixed length became commonplace only after mechanical clocks first appeared in Europe during the 14th century.)

Hipparchus and other Greek astronomers employed astronomical techniques that were previously developed by the Babylonians, who resided in Mesopotamia. The Babylonians made astronomical calculations in the sexagesimal (base 60) system they inherited from the Sumerians, who developed it around 2000 B.C. Although it is unknown why 60 was chosen, it is notably convenient for expressing fractions, since 60 is the smallest number divisible by the first six counting numbers as well as by 10, 12, 15, 20 and 30.


Although it is no longer used for general computation, the sexagesimal system is still used to measure angles, geographic coordinates and time. In fact, both the circular face of a clock and the sphere of a globe owe their divisions to a 4,000-year-old numeric system of the Babylonians.

The Greek astronomer Eratosthenes (who lived circa 276 to 194 B.C.) used a sexagesimal system to divide a circle into 60 parts in order to devise an early geographic system of latitude, with the horizontal lines running through well-known places on the earth at the time. A century later, Hipparchus normalized the lines of latitude, making them parallel and obedient to the earth's geometry. He also devised a system of longitude lines that encompassed 360 degrees and that ran north to south, from pole to pole. In his treatise Almagest (circa A.D. 150), Claudius Ptolemy explained and expanded on Hipparchus' work by subdividing each of the 360 degrees of latitude and longitude into smaller segments. Each degree was divided into 60 parts, each of which was again subdivided into 60 smaller parts. The first division, partes minutae primae, or first minute, became known simply as the "minute." The second segmentation, partes minutae secundae, or "second minute," became known as the second.

Minutes and seconds, however, were not used for everyday timekeeping until many centuries after the Almagest. Clock displays divided the hour into halves, thirds, quarters and sometimes even 12 parts, but never by 60. In fact, the hour was not commonly understood to be the duration of 60 minutes. It was not practical for the general public to consider minutes until the first mechanical clocks that displayed minutes appeared near the end of the 16th century. Even today, many clocks and wristwatches have a resolution of only one minute and do not display seconds.

Thanks to the ancient civilizations that defined and preserved the divisions of time, modern society still conceives of a day of 24 hours, an hour of 60 minutes and a minute of 60 seconds. Advances in the science of timekeeping, however, have changed how these units are defined. Seconds were once derived by dividing astronomical events into smaller parts, with the International System of Units (SI) at one time defining the second as a fraction of the mean solar day and later relating it to the tropical year. This changed in 1967, when the second was redefined as the duration of 9,192,631,770 energy transitions of the cesium atom. This recharacterization ushered in the era of atomic timekeeping and Coordinated Universal Time (UTC).

Interestingly, in order to keep atomic time in agreement with astronomical time, leap seconds occasionally must be added to UTC. Thus, not all minutes contain 60 seconds. A few rare minutes, occurring at a rate of about eight per decade, actually contain 61.



References

Time's Pendulum. Jo Ellen Barnett. Plenum Press, 1998.
A History of Mathematics. Florian Cajori. MacMillan and Co., 1894.
History of the Hour. Gerhard Dohrn-van Rossum. University of Chicago Press, 1996.



منبع
=================================================================================
چرا یک دقیقه به 60 ثانیه و یک ساعت به 60 دقیقه تقسیم شده ؟

امروزه سیستم شمارشی ده دهی (ده بخشی) مرسومترین نوع شمارش است که احتمالا به این دلیل که انسانها به آسانی می توانند به کمک انگشتانشان عمل شمارش را انجام دهند شهرت بخصوصی یافته است. تمدنهایی که شبانه روز را به بخشهای کوچکتری تقسیم کردند سیستمهای شمارشی متفاوتی، بخصوص
دوازده دوازدهی (12 بخشی) و شصت شصتی (60 بخشی) را مورد استفاده قراردادند.

شواهد ثبت شده نشان میدهد مصریان از ساعتهای خورشیدی استفاده می کردند و بیشتر مورخان بر این اعتقادند که آنها اولین تمدنی بودند که شبانه روز را به بخشهای کوچکتر تقسیم کردند. اولین ساعتهای خورشیدی اساسا تخته سنگهایی بودند که روی هم قرارگرفته و با اندازه گیری طول و جهت سایه ایجاد شده می شد زمان را تشخیص داد. 1500 سال پیش از میلاد مسیح مصریان ساعت خورشیدی بسیار پیشرفته تری ساختند. ابزار T شکلی در زمین قرار داده می شد و این وسیله فاصله بین طلوع و غروب را به 12 قسمت تقسیم میکرد. این تقسیم بندی نشانگر استفاده مصریان از سیستم دوازده دوازدهی است. اهمیت عدد 12 عموما به این واقعیت که تعداد ماههای سال قمری در یک سال 12 تا است یا احتمالا به تعداد بندهای انگشتان هر دست (3 بند در هر انگشت به غیر از شصت) نسبت داده شده است که می توان توسط انگشت شصت که خود شمرده نمی شود بقیه بندها را شمرد. نسل بعدی ساعت خورشیدی اولین نماد چیزی است که ما امروزه آن را یکساعت می نامیم. تعداد ساعات در یکشبانه روز تقریبا یکسان بودند، اما طول آنها در طی یکسال متغیر بود به این ترتیب که در تابستان طولانیتر و در زمستان کوتاهتر بودند.



انسان در آن دوران بدون دسترسی به نور مصنوعی، تاریکی شب یا روشنایی خورشید را به جای اینکه دو بخش از یک شبانه روز بداند، به عنوان دو قلمرو مخالف یکدیگر محسوب می کرد. بدون بهره گرفتن از ساعتهای خورشیدی تقسیم بندی بین غروب و طلوع خورشید بسیار پیچیده تر از تقسیم کردن روز بود. اگرچه در عصری که ساعتهای خورشیدی برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفتند ستاره شناسان مصری اولین کسانی بودند که 36 ستاره ای که به مجموعه حلقه بهشتها(Circle of Heavens) معروفند و در فاصله مساوی از هم قراردارند را مشاهده نمودند. ورود به شب و پایان آن با پدیدار شدن 18 تا از این ستارگان تعیین می شد که رویت سه ستاره از این مجموعه فلق و سه تای دیگر شفق (گرگ و میش آسمان) را نشان می داد و دوره تاریکی مطلق نیز توسط 12 ستاره دیگر علامت گذاری شده بود که شب را به 12 بخش تقسیم می کرد که این کار تایید دیگری بر سیستم دوازده دوازدهی بود. در طول فرمانروایی جدید (BC 1550 – 1070) این سیستم اندازه گیری به قدری ساده شده بود که یک سری 24تایی از ستاره ها، که 12 تا از آنها ورود به شب را نشان میدادند استفاده می شد. ساعت آبی نیز برای اندازه گیری طول شب مورد استفاده میشد و شاید دقیق ترین وسیله اندازه گیری زمان در عصر قدیم بود. گاه شمار که یک نمونه از آن در معبد آمون در Karnak پیدا شده و به سال BC 1400 بر می گردد لوله ای است که سطوح داخلی آن طوری سراشیب شده که فشار آب از بالا به پایین رو به کاهش است و در روی بدنه آن علامت گذاریهایی تقسیم بندی 12 قسمتی شب در ماه های متفاوت را نشان می دهد.

وقتی که ساعات روز و شب به 12 قسمت مساوی تقسیم شدند، مفهوم 24 ساعت کاملا جا افتاد. اگر چه تا پیش از دوره Hellenistic، هنگامی که ستاره شناسان یونانی برای محاسبات نظری خود شروع به استفاده از چنین سیستمی کردند مفهوم یکساعتهای مساوی ناشناخته مانده بود. ابرخس (Hipparchus) که فعالیتهای او بین سالهای BC 147 تا 127 صورت گرفت، پیشنهاد کرد شبانه روز شامل 12 ساعت روشن و 12 ساعت تاریک (که بر اساس شبانه روز استوا اندازه گیری می شد) باشد و بدین ترتیب شبانه روز به 24 ساعت مساوی استوایی تقسیم شدند. علیرغم این پیشنهاد، عامه مردم تا چندین قرن همچنان به استفاده از یکساعتهای مساوی که تنها در طول یک فصل ثابت می ماندند مبادرت ورزیدند. (یکساعتهای مساوی تنها زمانی مرسوم شدند که ساعتهای مکانیکی برای اولین بار در قرن 14 میلادی در اروپا ساخته شدند.)

ابرخس (Hipparchus) و دیگر ستاره شناسان یونانی تکنیکهای ستاره شناسی ای که قبلا توسط بابلی هایی که در بین النهرین سکونت داشتند را به کار گرفتند. بابلی ها به کمک سیستم شصت شصتی که از سومری ها به ارث برده بودند محاسبات ستاره شناسی انجام می دادند. اگر چه معلوم نیست چرا عدد 60 انتخاب شده است، اما بطور بخصوصی برای نشان دادن کسرها مناسب است، زیرا 60 کوچکترین عددی است که بر 6 عدد (6، 5، 4، 3، 2، 1) و همچنین بر 30، 20، 15، 12، 10 بخش پذیر است.
اگر چه که سیستم شصت شصتی برای محاسبات معمولی مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما این سیستم هنوز برای اندازه گیری زوایا، مختصات های جغرافیایی و زمان استفاده می شود. در حقیقت، صفحه گرد ساعت و کره زمین، سیستم تقسیم بندی 4000 ساله خود را به بابلی ها مدیون هستند.


اراتستن ستاره شناس یونانی که حدود BC 276 تا 194 میزیسته است از سیستم شصت شصتی برای تقسیم بندی یک دایره به 60 قسمت به منظور ابداع سیستم عرض جغرافیایی استفاده کرد. عرض های جغرافیایی خطوط افقی بودند که از نقاط معروف روی زمین در آن دوران می گذشتند. یک قرن بعد، ابرخس (Hipparchus) خطوط عرض جغرافیایی را نرمالیزه کرد و آنها را موازی و مطابق هندسه زمین در نظر گرفت. او همچنین سیستمی برای خطوط طولی که شامل 360 درجه بوده و از قطب شمال به جنوب امتداد می یافتند ابداع نمود. بطلمیوس (حدود 150 AD) در دانشنامه Almagest کار ابرخس (Hipparchus) را با تقسیم کردن هر یک از 360 درجه طولی و عرضی به بخشهای کوچکتر توضیح و بسط داد. هر درجه به 60 قسمت و هر یک از آنها مجددا به 60 قسمت کوچکتر تقسیم شدند. قسمت اول Partes Minutae Primae یا دقیقه اول نامیده شد که بعدها به `دقیقه` شهرت یافت. دومین تقسیم بندی Partes Minutae Secundae یا `دقیقه دوم` نامیده شد که به `ثانیه` شهرت یافت. گرچه دقایق و ثانیه ها تا قرنها بعد در زندگی روزانه به عنوان مقیاسی برای اندازه گیری زمان استفاده نمی شد. در ساعتها، هر یک ساعت به دو، سه، چهار یا حتی گاهی به 12 قسمت مساوی تقسیم می شد و هیچگاه به 60 قسمت تقسیم بندی نمی شد. تا اواخر قرن 16 میلادی که ساعت هایی با عقربه های دقیقه شمار روی کار آمدند در نظر گرفتن دقیقه برای عامه مردم عملی نبود. حتی امروزه بسیاری از ساعتهای دیواری و مچی تنها دقیقه ها را نشان می دهند و نه ثانیه ها را.

ما مدیون تمدنهای کهن هستیم که تقسیم بندی های زمان را تعریف و حفظ کردند. جامعه مدرن هنوز هم یک روز را شامل 24 ساعت، یک ساعت را شامل 60 دقیقه و یک دقیقه را شامل 60 ثانیه می شناسد. البته پیشرفت علم اندازه گیری زمان، شیوه تعریف این یکاها را عوض کرده است. زمانی ثانیه از تقسیم کردن پدیده های ستاره شناسی به بخشهای کوچکتر تعریف می شد که سیستم بین المللی اندازه گیری یکاها (SI) ثانیه را به عنوان کسری از میانگین طول روز شمسی و بعدها آن را وابسته به سال استوایی تعریف کرد. در سال 1967 با تعریف ثانیه به عنوان طول زمان لازم برای تغییر 9,192,631,770 تراز انرژی اتم سزیم، ثانیه تعریف جدیدی پیداکرد. این توصیف مجدد، طلیعه عصر زمان گیری اتمی و ساعت هماهنگ جهانی UTC بود.

قابل توجه اینکه برای هماهنگ کردن زمان اتمی با زمان ستاره شناسی معمولا باید ثانیه های کبیسه به زمان هماهنگ جهانی UTC اضافه شوند. بنابراین، تمام دقیقه ها شامل 60 ثانیه نیستند. چند دقیقه کمیاب حدود 8 بار در هر دهه اتقاق می افتند که در واقع 61 ثانیه ای هستند.

*

آنکه رفت، به حُرمت آنچه با خود برد حقِ بازگشت ندارد

*

آدمی که از آفتابِ صبح گرم نشه، از آفتاب غروب گرم نمیشه

نمایه کاربر
Ali.T

عضویت : چهارشنبه ۱۳۸۷/۳/۱۵ - ۲۰:۰۸


پست: 398

سپاس: 450

جنسیت:

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط Ali.T »

امیرکاوه نوشته شده:الان دانشمندان کشف نکردند که هر روز 24 ساعت هست . اون ها با روابط ساده ریاضی روز رو به 365 روز تقسیم کردند که هر روز 24 ساعت و هر ساعت 60 دقیقه و هردقیقه 60 ثانیه است
با ریاضیات؟

نمایه کاربر
storm

نام: یه دیکتاتور

محل اقامت: tehran

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۲/۴/۳۰ - ۱۲:۵۴


پست: 91

سپاس: 45

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط storm »

بيخييييال...
اينا همش يه مشت قرار داده چرته ملت اون موقع س
بابل و مصر و اينا
به جاش بياين فكر كنيم چطور دقيق بتونيم اين قرار داد رو اندازه گيري كنيم...
زمان جرم و غيره
بجز البته اون روش هاي اراجيف SIمنظورمه:^]
شخصی را به جهنم بردند  

در راه برمیگشت و به عقب خیره می شد ، ناگهان خدا فرمود: او را به بهشت ببرید

فرشتگان پرسیدند چرا ؟؟؟؟پروردگار فرمود : او چند بار به عقب نگتاه کرد ، او امید به بخشش داشت

(خدايا خيلي مخلصتم....)

 

مادلین

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۲/۵/۲۸ - ۱۱:۳۸


پست: 99

سپاس: 72

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانه است.

پست توسط مادلین »

DARKENERGY نوشته شده: تمدنهایی که شبانه روز را به بخشهای کوچکتری تقسیم کردند سیستمهای شمارشی متفاوتی، بخصوص دوازده دوازدهی (12 بخشی) و شصت شصتی (60 بخشی) را مورد استفاده قراردادند.
این کمی عجیبه که از مبنای ۱۲-۱۲ی استفاده میکردند! در حالی که قاعدتاً سیستمی با مبنای تعداد انگشتان باید زودتر توسط باستانیان مورد استفاده قرار می گرفته!
شمارش در یک سیستم ۶۰تایی چطوریه؟ (ریاضیاتم ضعیفه smile056 ) یعنی ۶۰ میشده شصتگان مثل الان ما که دهگان داریم؟ و از یک تا ۵۹ می شده معادل یکان؟ معادل صدگان در مبنای شصتایی چیه؟
اینکه روز به ۱۲ و هر ساعت رو به ۶۰ دقیقه تقسیم کردند یعنی همزمان از هر دو سیستم ۱۲تایی و ۶۰تایی استفاده می کردند؟

نمایه کاربر
امیرکاوه

نام: حامد فرهنگ

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۲/۷/۷ - ۱۶:۰۵


پست: 388

سپاس: 167

جنسیت:

تماس:

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط امیرکاوه »

سلام . ظاهرا این یه قرار داده . نه اکتشاف که سوال می پرسین . ابداع کنندگان ساعت می تونستن یه دقیقه رو بکنن 100 ثانیه . این یه رابطه و قرار داد بین الملی هست تا ساعت ها همزمان جلو بره . فقط همین !

مادلین

عضویت : دوشنبه ۱۳۹۲/۵/۲۸ - ۱۱:۳۸


پست: 99

سپاس: 72

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط مادلین »

امیرکاوه نوشته شده:سلام . ظاهرا این یه قرار داده . نه اکتشاف که سوال می پرسین . ابداع کنندگان ساعت می تونستن یه دقیقه رو بکنن 100 ثانیه . این یه رابطه و قرار داد بین الملی هست تا ساعت ها همزمان جلو بره . فقط همین !
سوال رو میذارید به عنوان جواب؟
سوال اینه که چرا ۱۰۰ تا رو قرارداد نکردن و از ۶۰ استفاده کردن؟ با ۶۰ حال می کردند؟ با ۶۰ می شمردند؟ ۶۰ براشون مقدس بوده؟....

نمایه کاربر
امیرکاوه

نام: حامد فرهنگ

عضویت : یک‌شنبه ۱۳۹۲/۷/۷ - ۱۶:۰۵


پست: 388

سپاس: 167

جنسیت:

تماس:

Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط امیرکاوه »

مادلین نوشته شده:
امیرکاوه نوشته شده:سلام . ظاهرا این یه قرار داده . نه اکتشاف که سوال می پرسین . ابداع کنندگان ساعت می تونستن یه دقیقه رو بکنن 100 ثانیه . این یه رابطه و قرار داد بین الملی هست تا ساعت ها همزمان جلو بره . فقط همین !
سوال رو میذارید به عنوان جواب؟
سوال اینه که چرا ۱۰۰ تا رو قرارداد نکردن و از ۶۰ استفاده کردن؟ با ۶۰ حال می کردند؟ با ۶۰ می شمردند؟ ۶۰ براشون مقدس بوده؟....
منظورتون اینه که سوال رو از اون جهت می پرسن ؟ ببخشید من عذر می خوام .

hami104

نام: Sepaweh

عضویت : پنج‌شنبه ۱۳۹۲/۹/۷ - ۱۸:۵۲


پست: 1



Re: چرا یک دقیقه 60 ثانیه است؟

پست توسط hami104 »


ارسال پست