فروهر نوشته شده:غلامعلی نوری نوشته شده:فروهر نوشته شده:سلام عرض می نمایم خدمت پیشکسوتان پزشکی و بیوفیزیک هوپا
اینجانب با وجود تهی بودن از منبع لایزال این دانش لایتناهی، اندیست پرسشی ضمیر و ذهن ما را در این مدینه العلم قلقلک می نماید. و آن اینچنین است که:
آقا فقط می خواستم بدونم بعد از مرگ چه بلایی سر DNA و چینش های وراثتی ذخیره شده درونش میاد؟
یعنی فرآیند نابودیش چطوره؟

درود
پس از مرگ جسد و یاخته های تن به مرور از هم گسیخته ( متلاشی شدن تدریجی ) و روز به روز ریزه ریزه تر می شوند( مانند
توانهای دو ولی به
صورت معکوس و نزولی )
این ریزه ریزه شدن ممکن است بسته به شرایط فیزیکو شیمیایی خاک محل دفن مانند دما و فشار جنس خاک ... و بافت بدنی ( استخوان یا بافت نرم ماننند روده ) تا هزاران سال طول بکشد
مولکول DNA تا هنگامی که فرآینده ریزه ریزه شدن ( نضف نصف شدن های متوالی ) در طول روزگاران به حد 25
آنگسترم برسد
قابل شناسایی است ینی ممکن است تا چند سد هزار سال و گاهی بیشتر قابل شناسایی باشد ( بسته به شرایطی که گفته شد )
چرا 25 آنگستروم ؟
چون زنجیره DNA ی قابل شنایی 25 آنگستروم پهنا دارد اگر فرآینده ریزه شدن ریزه شدن معکوس آنقدر طول بکشد ( برای نمونه ملیونها سال ) زنجیره DNA بیست و پنج آنگسترومی آن از هم گسیخته شده و پوسیده گشته بنا براین قابل شناسایی نیست
روشن است که در پهنای بالا تر از 25 آنگستروم چینش کد های ژنتیکی دست نخورده مانده و مشخص است که این DNA ی چه جانوری بوده است
جالب است.
بنده فکر نمی کردم آنقدر طول بکشد. گمانم این بود نهایتا 10 تا 20 سال فرآیند تجزیه شدن به طول بیانجامد.
دکتر سؤال دقیق ترم این بود چه بلایی سر یاخته های این مولکول پس از تجزیه کامل میاد؟
آیا تبدیل به کود میشه؟ یا تبدیل به نفت میشه؟ یا جزئی از خاک میشه؟
یا پس از تجزیه دچار دگرگونی در ساختارش میشه و موجود جدیدی رو به وجود میاره.
امیدوارم منظورمو رسونده باشم. مثال ساده تر:
شما فیلم ونوم رو دیدید؟ ونوم یه ساختار زنده است که از کیهان وارد زمین میشه و قابلیت این رو داره که تجزیه بشه و به اشکال و گونه های متفاوت دوباره شکل بگیره.
می خواستم.بدونم مولکول DNA همچین قابلیتی داره که پس از تجزیه به کدهای ژنتیکی جدیدی تبدیل بشه؟

بی گمان در باره جهان هولوگرافیک چیزهایی شنیده اید گویا همه اجزای هستی کم و بیش همین روند را رعایت می کنند
همان گونه که یک ورقه آهن را اگر هزار بار ریزه کنیم باز همان عنصر است و همان ویزگی ها ی بنیادی ورقه آهن آغازین را دارد
یک جسد هم اگر هزار بار ریزه شود باز مولکول DNA ی آن همان ویژگی DNA ی جسد آغازین رادارد
ولی تفاوت ترکیبات آلی و معدنی در این است که پیوند های ترکیبات زیستی ( آلی پیچیده ) خیلی زودتر از ترکیبات آلی ساده و ترکیبات معدنی از هم گسیخته می شوند و سر انجام با پوسیدگی پیوندهای شیمیایی آنها هم به تر کیبات آلی ساده تر CnH2n+2 و عناصر و مواد معدنی و تبدیل می شوند ( فسفر - کربن - نیتروژن هیدروژن ... )
بنابراین عمر DNA که یک مولکول زیستی ( ترکیب آلی پیچده ) است هر چند در بهترین شرایط هم چندین هزار سال طول بکشد ولی از یک زمانی به بعد دیگر به عنوان ترکیب آغازین قابل شناسایی نبوده و مولکولهای آن از هم گسیخته شده و عمرشان دربرابر تر کیبات - مولکول های معدنی و سر انجام عناصر معدنی کوتاه است
DNA یا روشن تر بگوییم
ماده ریخت ساز هر جانوری با جانور دیگر فرق دارد و کو چکترین اختلاف درDNA موجب پدید آمدن اختلافات چشم گیر در گونه های جانوری می شود
برای نمونه کدهای ژنتیکی DNA که انسان را می سازد با کد های DNA یی که گوریل را می سازد 98.4 درسد کاملن یک جور هستند آن چیزی که باعث می شود انسان انسان به زمین بیاید ( به دنیا بیاید ) و گوریل نشود همان 1.6 درسد ناقابل باقی مانده است
ما با موشها 90 درسد اشتراک ژنتیکی داریم ینی آن چیزی که باعث می شود انسان انسان به زمین بیاید نه موش همان 10 درسد اختلاف کدهای ژنتیکی است و شگفت تر اینکه اشترک ژنتیکی ما با سگ 84 درسد است ( کمتر از 90 درسد که با موش داریم !!)
بنابراین از دیدگاه علمی ما اگر فناوری بسیار پیش رفته ای در آینده داشته باشیم از نظر تئوری می توان با دستکاری و باروری سلوهای بنیادی ایک انسان جانورانی شبیه به موش گوریل و سگ و...... ساخت ! ( البته نه مو به مو همسان )
کد های ژنتیکی DNA زیستمندان ( موجودات زنده ) قابل دستکاری هست ولی نتیجه لزومن قابل پیش بینی نیست ممکن است دستکاری کنیم چیز غیر قابل انتظاری بوجود آید چون نقشه و مسیر هدفمند عواقب دستکاری را هنوز نمی دانیم
اگر بخواهیم بر نامه ریزی شده و هدفمند و نتیجه بخش دستکاری کنیم نیاز به زمان نامحدود داریم
ولی بسیاری از پیشرفت های کنونی ژنتیکی تا 30 سال پیش غلتیدن در خواب و خیال بود