چتر نجات/Parachute

مدیران انجمن: parse, javad123javad

ارسال پست
نمایه کاربر
rohamavation

نام: roham hesami radرهام حسامی راد

محل اقامت: 100 مایلی شمال لندن جاده آیلستون، لستر، لسترشر. LE2

عضویت : سه‌شنبه ۱۳۹۹/۸/۲۰ - ۰۸:۳۴


پست: 3222

سپاس: 5492

جنسیت:

تماس:

چتر نجات/Parachute

پست توسط rohamavation »

.حرکت چتر نجات در نیروی جاذبه و کشش هوا چگونه اتفاق می افتد؟تصویر
1) یک چترباز سقوط آزاد از هواپیما بیرون می پرد و به سمت پایین شتاب می گیرد.
در ابتدا مقاومت هوا یا کشیدن هوا تأثیر کمی بر چترباز دارد.
(مقاومت هوا مستقیماً متناسب با سرعت است و سرعت اولیه نسبتاً پایین غواص در لحظه های اولیه نمی تواند مقاومت هوا را در این مرحله به اندازه کافی قابل توجه کند)
بنابراین در درجه اول گرانش (یعنی وزن میلی گرم) روی چترباز کار می کند و عمل می کند مشخصاً رو به پایین است.
2) همانطور که او در درجه اول تحت تأثیر جاذبه زمین قرار می گیرد (مقاومت هوا کم است) ، سرعت چترباز هر ثانیه از سقوط افزایش می یابد.
3) از آنجا که مقاومت هوا با سرعت سقوط جسم مستقیماً متناسب است ، بنابراین با سقوط او افزایش می یابد. و سرانجام ، در مقطعی ، این نیروی مقاومتی یا کششی برابر با وزن چترباز سقوط می کند و وزن او را متعادل می کند.
4) در این مرحله ، نیروی خالص بر روی چترباز صفر است. از این رو چترباز سرعت خود را متوقف می کند - او با سرعت ثابت می افتد که به عنوان سرعت ترمینال شناخته می شود.
5) باز کردن چتر مساحت را بسیار افزایش می دهد و از این رو مقاومت هوا نیز افزایش می یابد.
اکنون نیروی بسیار بیشتری به سمت بالا وجود دارد. این بدان معناست که مقاومت هوای رو به بالا بیش از وزن رو به پایین چترباز است. نیروهای موجود در چتر دوباره تعادل ندارند.
و نیروی خالص به سمت بالا باعث عقب ماندگی سقوط رو به پایین می شود و چترباز در سقوط خود کند می شود.
6) با کاهش سرعت چترباز که در حال سقوط است ، میزان مقاومت هوا نیز کاهش می یابد. (همانطور که قبلاً گفته شد ، مقاومت هوا مستقیماً با سرعت بدن در حال سقوط متناسب است).
7) و در حالیکه مقاومت هوا با کاهش سرعت چترباز در حال سقوط همچنان ادامه دارد ، در برخی از مواقع ، دوباره برابر با چترباز می شود. بنابراین ، نیروهای موجود در چتر متعادل هستند یا نیروی خالص صفر است ، بنابراین دوباره شتاب ندارید.
8) و چترباز (یا چترباز) به سرعت پایانی ثابت می رسد. این دومین سرعت ترمینال است (لطفاً به این نکته توجه داشته باشید)
تصویر
هدف این است که به سرعت ترمینال جدیدتر و آهسته تری از 10 متر بر ثانیه برسید که با آن سرعت بتواند با خیال راحت به زمین بنشیند. با این سرعت نهایی سرانجام فرد فرود می آید. به عنوان مثال ، با سقوط کاربر در آسمان ، شتاب ثابت گرانش بیشتر از مقاومت هوا است که سعی در کاهش سرعت کاربر دارد. هنگامی که چتر آنها مستقر شد ، به دلیل ایجاد سطح ایجاد شده توسط چتر ، مقدار مقاومت هوا به شدت افزایش می یابد و باعث می شود کاربر به آرامی به زمین سقوط کند. این منجر به استقرار موفقیت آمیز چتر و فرود ایمن کاربر میشودقبل از شروع ساخت چتر ، باید بفهمیم که باید چقدر بزرگ باشد. به طور خاص ، ما باید محاسبه کنیم که چتر به چه سطح سطح نیاز دارد تا بتواند شرایط را برآورده کند.
منطق نشان می دهد که هرچه چتر بزرگتر باشد سرعت نزول جسم کندتر است. بعداً این اصل با برخی معادلات اساسی نشان داده شده است.
اگرچه سرعت پایین آمدن برای CanSat (كن‌ست (cansat)؛ شبه ماهواره‌ای در ابعاد يك قوطی) بسیار سودمند است ، اما محدودیتی برای اطمینان از فرود CanSat در نزدیکی منطقه پرتاب تعیین شده است. اگر سرعت نزول بیش از حد کند باشد ، CanSat ممکن است کیلومترها همراه با باد دور شود ، که نه مجاز است و نه مطلوب. به دلایل ایمنی نیز حداکثر میزان نزول تعیین شده است.
. ما برای تخمین مساحت چتر از یک مدل ساده استفاده می کنیم و پس از آن می توانیم ساخت را شروع کنیم.
در هنگام نزول ، دو نیرو بر روی CanSat عمل می کنند ، همانطور که در شکل سمت راست نشان داده شده است. نیروی جاذبه روی قوطی را کشیده و آن را به سمت زمین تسریع می کند و نیروی کشش روی چتر در جهت مخالف بر روی CanSat عمل کرده و سرعت نزول را کاهش می دهد. این دو نیرو در شکل سمت راست نشان داده شده اند.
وقتی CanSat مستقر شود ، نیروی جاذبه باعث تسریع آن می شود. نیروی کشیدن به سرعت CanSat بستگی دارد و وقتی سرعت کم است ، نیروی کشش از نیروی جاذبه کوچکتر است. وقتی سرعت رشد می کند ، نیروی کشش بیشتر می شود و پس از چند ثانیه نیروی کشش از چتر با نیروی جاذبه به تعادل می رسد. از آن نقطه به بعد ، شتاب صفر خواهد شد و CanSat با سرعت ثابت پایین می آید. این سرعت ثابت باید بزرگتر از حداقل سرعت نزول مشخص شده در الزامات باشد. برای محاسبات زیر می توانیم از این حداقل مقدار به عنوان سرعت ثابت CanSat استفاده کنیم.
نیروی جاذبه F_g برابر است با: $F_g = m \cdot g
$.,g: شتاب جاذبه ، برابر با $ 9.81m/sec^2$
نیروی کشیدن F_D چتر برابر است با:$F_D = 0.5 \cdot C_D \cdot \rho \cdot A \cdot V^2 $
من باید یک مدل را برای یک مرد بنویسم که از هواپیما در ارتفاع h بالاتر از زمین با چتر پرواز می کند و دارای یک هواپیمای سرعت است. من به بسیاری از مدل ها به صورت آنلاین نگاهی انداخته ام و همه آنها می گویند $F=ma=-kv-mg$ جایی که k مقاومت هوا قبل از استقرار چتر است ، v سرعت است ، m جرم انسان است و g شتاب است. با این حال ، من فکر می کنم که مسیر نیز باید در سه بعد باشد ، یعنی $F=(F_x,F_y,F_z)$زیرا با پرش از هواپیما ، مرد باید یک سرعت اولیه داشته باشد که از خم شدن به هواپیما خارج می شود ، و بنابراین همچنین باید در آن جهت مقاومت هوایی داشته باشد.بعلاوه ، من نمی فهمم که چرا$ma=-kv-mg$ ، منظور من این است که این دو نیرو باید با یکدیگر مخالفت کنند؟ مقاومت هوا در مقایسه با شتاب ناشی از گرانش باید در جهت مخالف باشد.
مکانیک نیوتنی مقاومت هوا در مقایسه با شتاب ناشی از گرانش باید در جهت مخالف باشد. واقعاً امیدوارم که بتوانید در این زمینه به من کمک کنید!
نه. نیروی کشش به سادگی در جهت مخالف بردار سرعت قرار می گیرد.
اکنون مدل ساده شده زیر را در نظر بگیرید:رض کنید هواپیمای در حال افقی به صورت افقی و موازی با محور x در حال پرواز با سرعت v0 باشد ، سپس در نقطه افت (t = 0) چتر نجات دارای دو بردار سرعت با مقیاس کشان است$v_x=v_0$و$v_y=0$و$ma=mg-\frac12 \rho C_{y,1}A_{y,1}v_{y}^2$و $\frac12 \rho C_{y,1}A_{y,1}=\alpha_1$و $\large{v_y(t)=\sqrt{\frac{mg}{\alpha_1}\big(1-e^{-\frac{2\alpha_1t}{m}}\big)}}$و $\large{v_y(t)=\sqrt{\frac{1}{\alpha2}\big(mg-\big(mg-\alpha_2v_{y,\tau}^2)e^{-\frac{2\alpha_2t}{m}}\big)}}$فرض کنید که ناودانی در t = τ باز شود ، سپس برای t> τ نیز می توان استخراج کرد$\large{v_{y,\tau}=\sqrt{\frac{mg}{\alpha_1}\big(1-e^{-\frac{2\alpha_1\tau}{m}}\big)}}$چتر نیز در جهت x کشیده می شود. قبل از استقرار ناودان (و با فرض نداشتن باد جانبی):$ma=-\frac12 \rho C_{x,1}A_{x,1}v_{x}^2$یا $a=-\alpha_3v_x^2$و $\frac12 \rho C_{x,1}A_{x,1}=\alpha_3$و $v_x(t)=\frac{v_0}{1+v_0\alpha_3t}$و And for t>τ:
$v_x(t)=\frac{v_{x,\tau}}{1+v_{x,\tau}\alpha_4t}$اینجا $v_x(t)=\frac{v_{x,\tau}}{1+v_{x,\tau}\alpha_4t}$
مدل چتر نجات$F_y=-mg-kv_y=ma_y$ و $F_x=-kv_x=ma_x$ حداکثر. سپس فقط با در نظر گرفتن 1) معادله سرعت را پیدا می کنیم (t = 0 ، v = o و y = h شرایط اولیه هستند):
$\begin{equation}
\frac{dy}{dt}+\frac{k}{m}y=-gt+\frac{k}{m}h
\end{equation}$
سپس می توانیم دوباره ادغام شویم (شرایط اولیه ، t = 0 و y = h دوباره):
$\begin{equation}
y=-g\frac{m}{k}t+g\frac{m^2}{k^2}h-g\frac{m^2}{k^2}e^{-\frac{k}{m}t}
\end{equation}$
آیا تا زمانی که چتر را باز نکنیم این درست است؟ و هنگامی که ما چتر را باز می کنیم و با توجه به اینکه زمان باز شدن$\tau$ طول می کشد و ضریب کشش به صورت خطی افزایش می یابد (به عنوان مثال $k(t)=k+k_p\frac{t}{\tau}$چه اتفاقی می افتد؟در مورد مدلسازی بازه زمانی که چتر با استفاده از یک مدل ساده برای ضریب درگ مستقر میشود$k(t)=k+k_p\frac{t}{\tau}$و $m\frac{dv}{dt}+(k+k_p\frac{t}{\tau})v=mg$لذا $v(t)=\frac{mg}{k}\big(1-e^{-\frac{kt}{m}}\big)$با داشتن $a=k_p/\tau$با در نظر داشتن این مسئله هنوز هم باید یکپارچه شود تا جابجایی حاصل شود ، که غیر قابل اجرا می شود.من یک روش دیگر برای مدل سازی استقرار ناودان پیشنهاد می کنم ، $ma=mg-kv$و$m\frac{dv}{dt}=mg-kv$و$m\frac{dv}{mg-kv}=dt$و$-\frac{m}{k}\frac{d(mg-kv)}{mg-kv}=dt$و $v(t)=\frac{mg}{k}\big(1-e^{-\frac{kt}{m}}\big)$نکت هتوجه داشته باشید که برای $t \to \inf$ ، $v \to \frac{mg}{k}$ ، سرعت انتهایی استپس $y(t)=\int_0^t v(t)dt$و $y(t)=\frac{mg}{k} \int_0^t dt \big(1-e^{-\frac{kt}{m}}\big)$پس $y(t)=\frac{mg}{k}t-\frac{m^2g}{k^2}\big(1-e^{-\frac{kt}{m}}\big)$در اینجا $y(t)$ مسافت طی شده از نقطه افت است. برای بازگشت به تعریف y از ارتفاع بالای زمین$\text{Height}=h-y(t)$که $\frac{dy}{dt}+\frac{k}{m}y=-gt+\frac{k}{m}h$میرسم در واقع $m\frac{d^2y}{dt^2}=-mg-k\frac{dy}{dt}$
تعیین قطر چتر برای بدست آوردن سرعت فرود خاص یک بدن ، با معادلات دیفرانسیل$A_{chute} = \pi \frac{D^2}{4}$و $m \frac{dv}{dt} = \frac{1}{2} \rho_{air} \space C_d A \space v^2$
ابتدا سرعت فرود را تعیین کنید. بعد مساحت چتر را محاسبه کنید با استفاده از منطقه ای که نیروی کشش را محاسبه می کنیم (به صورت خطی بستگی دارد) با استفاده از نیروی کشش زمانی را به دست می آورید که در آن می توانید سرعت دلخواه را بدست آورید. از این زمان به لحظه (یا ارتفاعی که در آن هستید) خواهید رسید که باید چتر را باز کنید.الزامات تعیین شده توسط انجمن چترهای ایالات متحده می گوید که چتر اصلی برای دارنده مجوز D در 2000 فوت بالاتر از سطح زمین مستقر می شود. این زمان کافی را برای غواص فراهم می کند تا نقص عملکرد را برطرف کند. بیشتر چترهای اصلی 600 تا 1200 فوت سقوط آزاد دارند تا باز شوند. چتر ذخیره می تواند در کمتر از 400 فوت باز شود. حداقل حداکثر ذخیره حدود 700 فوت برای فرود بدون آسیب دیدگی خواهد بود.درضمن از کاربردهای ان در ترمز هواپیما این یک چتر است که به جت ها و سایر وسایل نقلیه با سرعت بالا کمک می کند تا ترمز کرده و فاصله ترمز را کوتاه کنند. برای جت ها ، این بدان معنی است که یک نوار فرود کوتاه تر کافی است. در مقاله خبری شما ، چتر ناکارآمد باعث خروج جت از باند فرودگاه شد ، احتمالاً به این دلیل که قبل از رسیدن به انتهای آن نتوانست با سرعت کافی متوقف شود و منجر به حادثه شود.با بهبود ترمزها و رانش معکوس ، چترها دیگر گزینه ای برای شرکت های هواپیمایی نیستند. امروزه ترمزهای کربنی بهترین ترمز در بازار حمل و نقل هوایی هستند ، همراه با ترمزهای اتوماتیک ، دنده عقب و ترمزهای سرعت ، اکثر هواپیماهای نسل جدید در مقایسه با نسل های قدیمی بسیار کوتاه تر فرود می آیند ، پرواز رد تقریباً خودکار است و با محاسبه صحیح تصادفات بیش از حد باند فرودگاه بطور قابل توجهی کاهش می یابد. از آنجا که اثربخشی معکوس های رانش در سرعت بالا بهتر است ، اکثر شرکت های هواپیمایی از رانش معکوس معکوس در حالت بیکار استفاده می کنند ، در صورت استفاده از معکوس های غیرفعال ، به خلبانان پیشنهاد می شود تا تا 80 گره یا 60 کیلو پس از فرود رانش معکوس را اعمال کنند ، خودکار ترمزهای ترکیبی با ترمزهای کربنی و ترمز سرعت ، فاصله توقف کمتری نسبت به قبل به هواپیما می دهند. دمای ترمز در ترمزهای کربنی بسیار بهتر است ، در صورت عدم پذیرش ، دمای گرم همچنان مشکل ساز است اما برای تاکسی های طولانی دیگر مشکلی نیست. بنابراین چترها در هواپیمایی بازنشسته می شوند. . ؛و برای جنبه فنی در حال حاضر. از آنجا که هواپیماهای جت با سرعت بسیار بالایی به زمین می نشینند ، آنها نمی توانند فقط با ترمزهای فیزیکی که اصطکاک را روی چرخ ها ایجاد می کنند ، متوقف شوند ، بنابراین آنها دارای چترهایی هستند که از قسمت عقب هواپیمای جت مستقر می شوند. چترها جت ها را کند کرده و به توقف هواپیما کمک می کنند. از آنجا که از چترها برای ترمزگیری هواپیما استفاده می شود ، به آنها چترهای ترمز گفته می شود.
بنابراین ، از آنجا که چترها نمی توانند بشکنند ، بلکه فقط پاره می شوند ، و از آنجا که هواپیماهای پرسرعت مانند جت های نظامی از چترها برای کمک به آنها در توقف پس از فرود استفاده می کنند ، منطقی است که نتیجه بگیریم آنها در مورد چترهای ترمز صحبت می کنند هواپیما را متوقف کنید
انواع چترنجات :
1. مخروطی ( conical )-2. هرمی ( pyramid )-3. گرد ( round )-دو نوع چتر گرد وجود دارد ، اولی غیر قابل هدایت ( non-steerable ) که بر اساس سرخوردن در جهت وزش باد می باشد و دومی قابل هدایت ( steerable ) که دارای حفره های بزرگ و برش در لبه ها بوده که اجازه مانور را به آن می دهد.-4. مربعی ( square )-این نوع چترهای نجات دارای سرعت مناسب در باز شدن، پایداری مناسب در هنگام باز شدن و نرخ نزول خوبی است-5. مثلثی (rogallo) این نوع چتر ها قابلیت گلاید و هدایت شوندگی دارند.
6. Ram-Air چترهای Ram-Air خودکار و مشابه پاراگلادیرها هستند که قابلیت های جهت و سرعت و کنترل بیشتر و بهتر در آنها ارائه شده است.
*چترهای کمکی باید قادر به تحمل شوک وارده تا 40 متر بر ثانیه( 144 کیلومتر بر ساعت) داشته باشد
*یک چتر کمکی باید با فشاری کمتر از 7 کیلوگرم بر ثانیه ازمحل خود بیرون بیاید
تصویر
*در بالاترین وزن بیشترین sink کمکی 5.5 متر بر ثانیه می باشد
محل های اصلی قرار گرفتن چتر کمکی در صندلی خلبانان پاراگلایدر:
1.کمکی جلو( وصل به کارابین های صندلی خلبان)
*خلبان دید مناسبی بر روی آن دارد.
*با هر دو دست می توان کمکی را کشید.
*به هر دو طرف می توان پرت کرد.
*مقداری دست و پا گیر و مزاحم در هنگام تیک آف و فرود.
2.کمکی(بغل، زیر، پشت) و وصل به پشت صندلی خلبان
* مزاحمتی در حین تیک آف و فرود برای خلبان ایجاد نمی کند
*خلبان با توجه به چپ دست یا راست دست بودن محل قرار گرفتن دستگیره کمکی را انتخاب می کند
*در هنگام کشیده شدن خلبان را به حالت ایستاده در می آورد
* در هنگام نیاز به استفاده نیاز به دقت بیشتری جهت پیدا کردن دستگیره کمکی می باشد.
مراحل کشیدن کمکی
( نگاه کن – بگیر – بکش )
1. نگاه کردن و پیدا کردن دستگیره کمکی
2. کشیدن و با قدرت پرت کردن
3.اطمینان از باز شدن کامل و صحیح چتر کمکی
4. جمع کردن بال اصلی
*بعد از کشیدن چتر کمکی با استفاده از برک ها حتما بال پاراگلایدر خود را از پرواز خارج و جمع کنید
تصویر
توجه کنید عبارت كن‌ست از 2 قسمت CAN به معني قوطي (قوطي نوشابه) و SAT (مخفف Satellite به معني ماهواره) تشكيل مي‌شود
CanSat - شبیه سازی ماهواره واقعیتصویر
CanSat شبیه سازی یک ماهواره واقعی است که در حجم و شکل قوطی نوشابه قرار دارد. چالش دانشجویان این است که تمام زیر سیستم های اصلی موجود در ماهواره مانند برق ، سنسورها و یک سیستم ارتباطی را در این کمترین حجم قرار دهند.
سپس CanSat توسط یک موشک تا ارتفاع حدود یک کیلومتری پرتاب می شود یا از سکو یا بالون به پایین پرتاب می شود. سپس ماموریت آن آغاز می شود. این شامل انجام یک آزمایش علمی ، دستیابی به فرود ایمن و تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده است.
CanSats فرصتی بی نظیر را برای دانشجویان فراهم می کند تا اولین تجربه عملی یک پروژه فضایی واقعی را داشته باشند. آنها مسئول همه جنبه ها هستند: حسگرها و ارسال آن به ایستگاه پایه واقع در
تیم من باید یک CanSat بسازد و برای انجام یک مأموریت اجباری اولیه و مأموریت ثانویه آن را برنامه ریزی کند.
مأموریت اصلی شامل اندازه گیری پارامترهای زیر و انتقال داده های زیر به عنوان تله متری به ایستگاه زمینی حداقل یک ثانیه است:
· دمای هوا - سنسور دما و فشار
· فشار هوا - سنسور دما و فشار
ماموریت ثانویه CanSat باید توسط تیم انتخاب شود. ما در مورد موارد زیر تصمیم گرفتیم:
· فرود هدفمند با استفاده از پارافویل - استفاده از موتورهای سرو برای فرمان
· فعالیت فتوسنتز را با فیلتر مخصوص دوربین اندازه گیری کنید -
· جمع آوری اطلاعات GPS (همچنین برای فرود هدفمند نیز مفید است)
تمام داده ها با استفاده از گیرنده منتقل می شوند.
. الزامات CanSatتصویر
سخت افزار و ماموریت های CanSat باید مطابق با الزامات و محدودیت های زیر طراحی شوند:
تمام اجزای CanSat باید در یک قوطی نوشابه استاندارد قرار بگیرند (ارتفاع 115 میلی متر و قطر 66 میلی متر) ، به استثنای چتر نجات. آنتن های رادیویی و آنتن های GPS بسته به نوع طراحی ، می توانند به صورت خارجی (در بالا یا پایین قوطی ، اما نه در کناره ها) نصب شوند.
NB ناحیه بار موشک به ازای هر CanSat موجود ، در امتداد بعد محوری قوطی (یعنی ارتفاع) ، 4.5 سانتی متر فضا دارد که باید تمام عناصر خارجی را شامل شود: چتر ، سخت افزار اتصال چتر و هر آنتن.
آنتن ها ، مبدل ها و سایر عناصر CanSat نمی توانند فراتر از قطر قوطی باشند تا زمانی که وسیله پرتاب را ترک کند.
جرم CanSat باید بین 300 تا 350 گرم باشد. CanSats که سبک تر است باید بالاست اضافی را با خود ببرد تا به حداقل 300 گرم جرم مورد نیاز برسد.
مواد منفجره ، چاشنی ، مواد شیمیایی و مواد قابل اشتعال یا خطرناک اکیداً ممنوع است. تمام مواد استفاده شده باید برای پرسنل ، تجهیزات و محیط زیست ایمن باشد. در صورت تردید ، داده های ایمنی مواد (MSDS) درخواست می شود.
CanSat باید توسط باتری و / یا صفحات خورشیدی تأمین شود. برای چهار ساعت مداوم باید سیستم ها روشن شوند.
در صورت نیاز به تعویض / شارژ باتری باید به راحتی در دسترس باشد.
CanSat باید دارای یک سوئیچ قدرت اصلی باشد که به راحتی قابل دسترسی باشد.
گنجاندن سیستم بازیابی (بوق ، چراغ رادیویی ، GPS و غیره) توصیه می شود.
CanSat باید یک سیستم بازیابی ، مانند چتر داشته باشد که پس از پرتاب قابل استفاده مجدد باشد. توصیه می شود از پارچه ای با رنگ روشن استفاده کنید که باعث بهبود CanSat پس از فرود می شود.
اتصال چتر باید تا 1000 N نیرو تحمل کند. برای اطمینان از عملکرد اسمی سیستم باید قدرت چتر را آزمایش کرد.
به دلایل بهبودی ، حداکثر زمان پرواز 120 ثانیه توصیه می شود. در صورت تلاش برای فرود مستقیم ، حداکثر 170 ثانیه زمان پرواز توصیه می شود.
به دلایل بهبودی سرعت نزول بین 8 تا 11 متر بر ثانیه توصیه می شود. در صورت فرود مستقیم ، میزان نزولی کمتری از 6m / s توصیه می شود.
CanSat باید بتواند شتاب حداکثر 20 گرم را تحمل کند.
بودجه کل مدل نهایی CanSat نباید بیش از 500 یورو باشد. ایستگاه های زمینی (GS) و هر مورد مربوط به غیر پرواز در بودجه در نظر گرفته نمی شود. در بخش بعدی اطلاعات بیشتر در مورد مجازات ها در صورتی که تیم ها بیش از بودجه اعلام شده داشته باشند ، می توانید پیدا کنید.
در صورت حمایت مالی ، کلیه موارد به دست آمده باید در بودجه با هزینه های متناظر واقعی در بازار مشخص شود.
CanSat باید پس از ورود به کمپین پرتاب آماده پرواز باشد. قبل از راه اندازی ، معاینه فنی نهایی CanSats توسط پرسنل مجاز انجام می شود.تصویر
رهام حسامی دانشجوی ترم سوم هوافضا
تصویر

ارسال پست