شما دارید مسائل را قاطی می کنید یا شاید من آنقدر مبهم نوشته ام که منظور مرا نمی فهمید. من دارم از سلطه ی اطلاعاتی غرب سخن می گویم و یادآوری می کنم که چنین قدرتی چقدر می تواند برای آزادیِ همه خطرناک باشد و می گویم عاقلانه نیست که اطلاعات شخصی خود را در شبکه های آنان، از جمله همین سایت در معرض سوءاستفاده ی آنان یا حتی خودِ قدرت داخلی قرار دهیم، آنگاه شما دارید آنرا به همه ی فناوری های غربی تعمیم می دهید؛ این مغالطه نیست!؟
فناوری هایی که مثال زدم را لطفا با فرش خانه مقایسه نکنید دوست عزیز. من منظورم از تکنولوژی، همان هایی بود که مثال زدم و توضیح دادم و مورد بحث بود؛ از شما نخواستم لامپ خانه را خاموش کنید، گفتم کامپیوتر و گوشی را کنار بگذارید. کنار گذاشتن این فناوری ها، در عصر حاضر، به نظر من فرقی با غار نشینی ندارد.
نکته اول:
در همین ویندوز، هر بار که اپلیکیشنی را باز می کنید، یک پکت 5 تا 7 کیلوبایتی رمزگذاری شده مستقیما از سیستم شما به زیر دامنه های مایکروسافت (رینگ) فرستاده می شود. شما بفرمایید، چرا؟! تازه این با فرض است که تمام تلمتری و سایر راه های نفوذ مایکروسافت را با رجیستری و فایروال و ... بسته باشید. همین داستان برای اندروید و آیفون و مک هم وجود دارد. خیلی همت کنید و بخواهید جلوی ارسال اطلاعات را بگیرید، باید به سراغ لینوکس بروید و تازه روی آن هیچ اپلیکیشن سورس بسته ای نریزید. یعنی محصولات ادوبی خیر، محصولات مایکروسافت خیر، محصولات گوگل خیر و ... و تازه تک تک اپلیکیشن های اوپن سورس را هم باید باز کنید و ببینید که بک دوری نداشته باشند. حتی اگر از سمت نرم افزاری هم حسابی خودتان را سفت و محکم کنید در نهایت در بخش سخت افزاری مختار نیستید. شما چه بپذیرید و چه نپذیرید، دماغتان را هم بکشید بالا اطلاعاتش در اختیار دول قرار می گیرد. کاربر darkenergy هم به این مسئله به روشنی اشاره کرد، منتهی به نظر من سوء برداشت کردید. اگر بحثی در این مورد دارید، من می توانم به شکل فنی تر در این مورد با شما صحبت کنم.
نکته دوم:
توجیهی در استفاده از محصولات داخلی دولتی وجود ندارد. این محصولات، حتی با فرض این که زیر نظر دول بزرگ تر (مثل چین و روسیه) نباشند (فرض خیلی بزرگ)، همچنان نه تنها کیفیت محصولات خارجی را ندارند، آزادی بیان کافی را ندارند، بلکه اصلا در همین بحث اطلاعاتی که انقدر نگران آن هستید نیز قدرتی ندارند. از هک شدن سوروش، تا سایت ثبت احوال، و فارس و سایت دولت و همین چند ماه پیش هک شدن سایت خود جرایم کامپیوتری! گویای وضعیت امنیت اطلاعات کشور است. البته من به طراحان و اطلاعات کشور خورده نمی گیرم؛ تقصیر آن ها نیست. نه تنها عقب مانده ایم، بلکه عقب نگه داشته شده هم هستیم. همین الان شما در حوزه های بسیار ساده ای مثل شبکه، اندروید، دیپ لرنینگ و ... بخواهید کسب اطلاعات کنید مدام با access denied از همین گوگل مواجه می شوید. در هر صورت مشکل در هر کجایی که هست، قدرت دادن به این قدرت کوچک کار هوشمندانه ای به نظر نمی رسد. چرا که این قدرت کوچک، با همین قدرت کوچکش، سوء استفاده هایی می کند که قدرت های بزرگ با قدرت بیشترشان نکرده اند. مثال میزنم، در توییتر که یک سرویس آمریکایی است، بزرگترین مقام کشور که ترامپ باشد اکانتش مسدود می شود. همان ترامپ در رسانه های خود آمریکا در همان زمان ریاست جمهوری اش مورد تمسخر قرار می گیرد. یک لحظه جای ترامپ، مقام اعظم یک کشور جهان سومی را بگذارید، و به جای توییتر یک سرویس داخلی. وضعیت یکسانی میبینید؟! یا اصلا می توانید چنین وضعیتی را تصور کنید؟! اینجاست که
تفاوت داشتن اطلاعات، و سوء استفاده از اطلاعات روشن تر می شود. البته در نهایت همین این هم نسبی است و موضوع همان بد و بدتر است، نه به و بهتر.
تکلیف چیست؟ اکثر سرویس های داخلی محدود کننده، سوء استفاده گر، بی کیفیت و ناامن هستند. در مقابل، استفاده از سرویس های خارجی قدرت هرچه بیشتر به دول سازنده آن ها می دهد. چه کنیم؟
1. به نظر من انسان ها نقد گرا هستند، و بیخیال نسیه می شوند. به جای این که نگران خطری باشیم که در آینده دور می تواند گریبانمان را بگیرد، می توانیم نگران خطر خیلی نزدیکتر وایت لیست شدن اینترنت، و خفقان مطلق مشابه کره شمالی باشیم. آیندگان فکر آینده دورتر را خواهند کرد، حداقل ما وضع آیندگان را در این جهان سومی خراب تر نکنیم.
2. استفاده از تمامی سرویس ها را کنار بگذاریم. به قولی، غار نشین شویم.
3. یاد بگیریم چه اطلاعاتی را به اشتراک بگذاریم که دول خارجی هم نتوانند از آن استفاده سوء ببرد.
4. شبکه یاد بگیریم. سخت افزار که در دست ما نیست. اما فکر کردید آزادی خواهان بیکار نشسته اند تا قدرت های بزرگ جهانی هر کاری که می خواهند بکنند؟ همین PGP که یک مثال جزئی زدم سطحی ترین لایه رمزگذاری توی اپلیکیشن لایر است (و البته آنقدری شما را امن می کند که هیچ سروری نتواند محتوای ارسالی شما را بخواند) توسط یک آمریکایی طراحی شد و بعد چون قوانین آمریکا در آن زمان امکان انتشار آن را نمیداد، این فرد کل کد را در قالب یک کتاب نوشت و با سوء استفاده از قانون آزادی نشر و صادرات کتاب این اطلاعات را در اختیار همگان گذاشت. سرویس های کاملا یا نیمه p2p مثل i2p, freenet, bittorrent, iRC و snowflake، سیستم عامل هایی مثل tails, whonix, Qubes، یا مسنجرهایی مثل ماتریکس که هرکسی میتواند روی سرور شخصی اش راه بیاندازد، تنها و تنها بخش های بسیار ناچیزی از تلاش هایی است که نوابغ در مقابل قدرت های بزرگ انجام داده اند و می دهند. اگر شما واقعا یک آزادی خواه از سلطه بی چون و چرای غرب هستید، به نظرم به جای تسلیم شدن در مقابل سلطه شرق، باید چنین سرویس هایی را پیشنهاد بدهید یا به همان غار برگردید تا روزی شاید آدم ها انسان شدند. (سلام مرا به اصحاب کهف هم برسانید).