ستاره ها

[mokh56]

دوست دارم از چگونگی ماده داخل سیاهچاله بدانم. اینکه وقتی کوآرک ها و گلوئن ها شکسته می شوند، درونشان چه داریم؟ هر چی که هست بر ابعاد و جرم سیاهچاله اضافه کرده. اگر جرم و حجم سیاهچاله اضافه شده، پس چرا می گویند "سیاهچاله سقوط در یک نقطه بی نهایت است"بنظرم بینهایت نباید بزرگ شود؛ و اگر رشد کند، پس بینهایت نیست. اصلا مفهوم جرم و حجم موجود نشانه وجود ماده است؛ ولی بشکلی که نمی شناسیم. باز میرسیم به اینکه درون سیاهچاله چیست؟

[mokh56]

می گویند در دمای بالای 10.000.000 درجه سانتی گراد، چهار اتم هیدروژن ترکیب و یک اتم هلیم را بوجود می آورند و در دمای 100.000.000 درجه هلیم همجوشی و کربن بوجود می آید. در 800.000.000 اکسیژن و 1.000.000.000 نئون بوجود می آید. سیلیکون در دمای 1.600.000.000 آهن را درست می کند و در دمای بیش از 3.000.000.000 سوپرنوا رخ می دهد. حالا دو سئول دارم. اول بالا رفتن دما از چه قانونی پیروی می کند. بنظر نوعی تصاعدی می باشد. دوم اینکه چرا به عناصر مابین اشاره نمی شود؟ مثلا وقتی از عنصر دو به شش میروند، تکلیف عناصر سه، چهار و پنج چیست؟ چرا در نظر گرفته نمی شوند؟

[mokh56]

ستارگان با فعال شدن شروع به دور کردن مواد سبک از اطراف خود می کنند. این مکمانیزم باعث می شود مواد جدید دیگری به ستاره وارد نشود و ستاره قرنطینه می شود؛ پس چگونه ستارگان بزرگ تر از ستاره ما از حد 10.000.000 درجه عبور کرده و فعال نشدند و بدین روش اجازه بزرگ تر شدن پیدا کردند و زمانی که به اندازه های غول پیکری رسیدند تازه فعال گشته و روند پاک سازی اطراف خود را شروع کردند؟! طرح دوباره سئوال در چگونگی زمان جرقه اولیه تشکیل ستاره است؟! اگر قرار بود که با رسیدن به دمای 10.000.000 درجه ستاره متولد شود، ستارگان غول پیکر نباید وجود داشته باشند.

[mokh56]

400.000.000 سال قبل از تشکیل خورشید ما در همین مکان ستاره ای 8 برابر جرم خورشید بوده و منفجر گشته تا ستاره ما بوجود آید. سئوال اینجاست که چرا ستاره منفجر شده ستاره نوترونی و سیاهچاله نشد؟!

[mokh56]

مایعی در ستاره های کوارکی است که ویسکوییته صفر دارد. زمانی که در اثر فشار سهمگین، الکترون به پروتون می چسبد و نوترون ساخته می شود و نوترون خود له می شود تا کوارکها آزاد شوند. این آزادی با دمای میلیارها درجه همراه است که باعث پایدار شدن آن می شود. اگر به دلیلی این مایع از ستاره کوارکی جدا شود و در مسیر خود با مواد معمولی برخورد کند، آنها را به ماده کوارکی تبدیل می کند؛ چون هیچ ماده معمولی نمی تواند دمای شدید آن را تاب آورد. اگر چنین مایع ای به زمین برسد، آن را سوراخ کرده از طرف دیگر زمین در مسیری مستقیم خارج می گردد؛ بدون اینکه ذره ای مسیر آن تغییر ایجاد شود؛ و یا اینکه به مرکز زمین کشیده شود. ولی چنین برخوردی باعث ایجاد سوراخی در مسیر عبوری تا خروجی با ایجاد زلزله ای شدید خواهد بود. زلزله بخاطر آزاد شدن انرژی ذراتی است که در اثر عبور مایع کوارکی و تماسش با جرم معمولی آزاد شده. این برخورد کل زمین را نابود نخواهد کرد و مسیر عبوری با جابجایی جرم زمینی ترمیم خواهد شد. ولی برخورد پی در پی ماده کوارکی با ماده معمولی سر راهی، باعث می شود دمای آن پایین بیاید و خود ماده کوارکی تمایل به ماده معمولی شدن داشته باشد. پایین آمدن دما مانند اصطکاک برای آن عمل می کند و به همین خاطر چنین مایع ایی تا کنون رویت نشده و در حد تئوری های دانشمندان قرار گرفته. پس این مایع پایدار است چون داغ است و ناپایدار است چون وجود دما برای آن حیاتی می باشد و با از دست دادن دما میرا می شود. چنین اتفاقی در زمان خلقت کیهان روی داده و تمام کیهان مایع کوارکی بوده که با سرد شدن ماده معمولی ایجاد شود. چنین مایع ایی چون جرم زیادی دارد مقدار بسیاری گرانش خواهد داشت که باعث تجمع خود آن در حجم حد اقلی می شود؛ پس چنین ستاره ایی نمی تواند زیاد شکل تخم مرغی باشد؛ چنین ستاره ایی سریع تر از هر ستاره ایی خواهد چرخید. چرخش سریع در هر ستاره ایی باعث ناپایداری ستاره می شود ولی در ستاره کوارکی موردی ایجاد نمی کند؛ مگر اینکه شعاع مغناطیسی این ستاره را بیشتر از ستاره های دیگر می کند. این یعنی ستارگان مغناطیسی از خویشاوندان ستاره های کوارکی هستند. اما زمانی که دو ستاره کوارکی به هم می رسند تا ادقامی عجیب روی دهد!، حجم بسیاری انرژی که باید یکی شوند و حتماً جرم یکی از دیگری بیشتر خواهد بود و روند انتقال انرژی به طرف آن خواهد بود؛ صورت می گیرد. ممکن است که قبل از تشکیل سیاهچاله مقداری از مایع عجیب به بیرون راه یابد و بلای ناعلاج مواد معمولی سر راه خود شود. این یعنی از چنگ گرانش سیاهچاله گریخته است. بدیهی است که مایع فراری غیر از چگالی بسیار، برای مواد معمولی سر راه خود، دارای سرعت ماورای تصور خواهد بود که برخوردش را با هر ماده معمولی دیگری منهدم کننده خواهد کرد. از طرفی انتقال دما در فضایی که موادی برای جذب آن نیست، و فقط از راه تشعشع ممکن است زمان بسیاری را نیاز دارد. بنابراین عنصر صفر یا همان مایع کوارکی برای حیات زمینی خطرناک نخواهد بود. ولی مانند سیاهچاله باید بصورت غیر مستقیم برسی شود؛ چون شرایط نگاه داری خاصی را می طلبد.