عکسهای زیبای ناسا از فضا

[BLUE]

این عکس از " Antennae Galaxies . NGC4038-4039 "است.
زیباست.....,نه؟

[زاگرس فيزيك]

بسیار زیباست ممنون

[BLUE]

... .

ستاره کوتوله فراوانترین نوع ستاره در کهکشان ما است. ستارگان کوتوله از ستارگان معمولی هستند. اکثریت ستارگان کوتوله آّبی سنگین (کوتوله‌های سفید) و دمای سطحی آنها ۵۰٬۰۰۰ درجه کلوین می‌باشند و یک میلیون بار از خورشید درخشانتر می‌باشند. اقلیت ستارگان کوتوله‌های قرمز بسیار تاری هستند که دمای سطحی فقط ۲٬۵۰۰ درجه کلوین دارند و یک هزار بار از خورشید ما درخشاندگی کمتری دارند.




کوتوله سفید گونه‌ای از اجرام فضایی است.در طی زندگی یک ستاره در دوران پیری برخی از ستارگان که از حد مشخصی بزرگ‌تر باشند به سیاهچاله و اگر از این حد کوچک‌تر باشند تبدیل به کوتوله سفید می‌شوند.

ماده تشکیل دهنده کوتوله‌های سفید به اندازه‌ای به هم فشرده‌است که یک قاشق غذاخوری آن چند تن وزن دارد.

کوتوله‌های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتاً زیاد است، آخرین مرحله تکامل بسیاری از ستاره‌ها هستند. ستاره‌هایی که جرمشان تقریباً معادل جرم خورشید (۲/۱ جرم خورشید) و یا کمتر از آن است به احتمال زیاد همگی به کوتوله سفید تبدیل می‌شوند. این اصطلاح برای توصیف مرحله‌ای از تکامل ستاره‌ای به کار می‌رود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انقباض باز می‌ایستد. در مرحله کوتوله سفید، ماده ستاره‌ای فشرده می‌شود و به جسمی کم نور، به اندازه‌ای بسیار کوچک، به بزرگی زمین، تبدیل می‌شود. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد می‌شود. پس یک کوتولهٔ سفید، ستاره‌ای است که دیگر سوخت هسته‌ای اش تمام شده و در نتیجه بسیار فشرده و کوچک می‌شود. چنین ستارگانی بسیار داغ هستند ولی آهسته آهسته دمای خود را از دست می‌دهند.

کوتوله سفید در مقایسه با زمین




رنگ تقریباً ۱۰۰۰ کوتولهٔ سفید اندازه گیری شده‌است. این رنگها گستره‌ای از آبی سیر تا زرد را نشان می‌دهند. گسترهٔ دماهای مربوط به این رنگها از حدود ۱۰۰۰۰۰ درجه کلوین تا ۵۰۰۰ درجه کلوین است که آبی‌ترین تا سرخترین اجسامی را که گمان می‌رود کوتوله سفید باشند در بر می‌گیرد.

منبع: http://www.Wikipedia.com

[زاگرس فيزيك]

کهکشان رز


کهکشان Eye Of God

[BLUE]

...

This false-color temperature map shows solar active region AR10923, observed close to center of the sun's disk. Blue regions indicate plasma near 10 million degrees K. Credit: Reale, et al. (2009)

این نقشه مدل رنگی دمای ناحیه ی فعال خورشید را نشان میدهد, وناحیه ابی_پلاسما_ که دمای ان نزدیک به 10 میلیون درجه کلوین است.

This image shows the sun in ultraviolet light, while the field of view extends over 2 million kilometers, or 1.243 million miles, from the solar surface.

در این عکس که یک طوفان خورشیدی را نشان می دهد, کشیدگی اشعه ی ماورا بنفش تا 2 میلیون کیلومتر میرسد.

...

[mamy72]

از عكس هاي قشنگتون واقعا ممنون

[BLUE]

از عكس هاي قشنگتون واقعا ممنون

...
اینها هم به افتخار شما...

Star Galaxies

[sosiana]

با سلام
واقعا زيبا بود ممنون ...

[delaram1371]

خیلی توپه عالی بود موفق باشین

[mahshid.m]

خیلی قشنگ بودن!!!

[BLUE]

SuperNova

هنگامی که تمام سوخت هسته‌ای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسکار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض می‌کند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش می‌کند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن می‌شود که در نتیجهٔ آن الکترون ها و پروتون های مجزا ترکیب شده و نوترون‌ها را به وجود می‌آورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترون‌ها می‌توانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری می‌شود.

بر پایهٔ نحوهٔ تشکیل

ابرنواختر ها بر پایهٔ نحوهٔ تشکیل به دو دستهٔ کلی تقسیم می‌شوند:

گونهٔ اول
گونهٔ اول ابرنواختر ها از یک ستاره دوتایی به وجود می‌آیند. در این نوع ابرنواختر ها یکی از ستارگان که کوتوله سفید است و بسیار چگال می‌باشد، بر اثر جذب مواد ستارهٔ دیگر به افزایش جرم دچار می‌شود، این افزایش تا جایی ادامه پیدا می‌کند که جرم کوتوله سفید از حد چاندراسکار بگذرد. ابرنواختر هایی از این دست را می‌توان اغلب در ستاره‌های کهن سال جستجو کرد.

گونهٔ دوم
گونه دوم ابرنواخترها، مربوط به ستارگانی با جرم بیشتر است که به شکل طبیعی اتفاق می‌افتد. اساس کار در هر دو نوع ابر نواختر یکسان است و در مراحل تحول و انفجار تفاوتی نمی‌کنند.


( حد چاندراسکار(به انگلیسی: ‎Chandrasekhar limit ‏) نام حدی در نجوم است که وضعیت ستاره بعد از انفجار را مشخص می‌کند به طوری که اگر جرم هسته ستاره بعد از انفجار از حد چاندراسکار کمتر بود هسته ستاره به کوتوله سفید تغییر می‌کند(خورشید در ین دسته جای می‌گیرد) اگر بیشتر بود هسته ستاره به ستاره نوترونی تغییر می‌کند.

مقدار این حد تقریبا برابر ۱.۴ جرم خورشیدی است.)

به دنبال انفجار ابرنواختری یک ستاره نوترونی به وجود می‌آید که احتمال دارد در مرکز پوششی کروی از ابر باشد که این ابر همان مواد ستاره است که به بیرون پرتاب شده‌اند. این سحابی، باقیمانده ابرنواختری (Supernova remnant) نام دارد. باقیمانده‌های ابرنواختری که یک تپنده در میان آن باشد سحابی باد تپ اختر (Pulsar wind nebula یا به طور مخفف Plerion) نامیده می‌شود.

آهنگ مشاهدهٔ ابرنواختر در یک کهکشان معمولی در حدود یک ابرنواختر در صد سال است و در کهکشانهایی که از لبه دیده می‌شوند به دلیل غبارهای تیره کننده بسیار کم هستند. در هزاره گذشته تنها پنج ابرنواختر در کهکشان راه شیری مشاهده شده‌اند به علاوهٔ ابرنواختر SN ۱۹۸۷ که در ابر ماژلانی بزرگ روی داد. با آمدن فن آوری سی سی دی به میان اخترشناسان آماتور همواره بر تعداد ابرنواختر هایی که در دیگر کهکشان‌ها کشف می‌شوند افزوده شده‌است. تلسکوپ‌های خودکار نیز که با هدایت رایانه به طور اتوماتیک به عکسبرداری ومقایسهٔ عکس ها از هزاران کهکشان طی یک شب می‌پردازند کمک بزرگی به کشف ابرنواخترها کرده‌اند.


منبع : ویکی پدیا
با سپاس

[BLUE]

درود ...
دوستان اگر عکسهای دیگری نیز از این سیارات داشتید, لطفا بزارید... از سیاره ی Uranus هیچ تصویری پیدا نکردم!!

***

Mercury

Venus

Mars

Jupiter

Saturn

Neptune

Pluto

با سپاس

[BLUE]

.......

UNIVERS

Spitzer's

MILKYWAY

OMEGACENTAURI

Galaxy Triplet ARP 274

[BLUE]

......

TRANSITING

THE

SUN

..........................

In this tightly cropped image, the NASA space shuttle Atlantis is seen in silhouette during solar transit, Tuesday, May 12, 2009, from Florida. This image was made before Atlantis and the crew of STS-125 had grappled the Hubble Space Telescope.

The phtographer made this image using a solar-filtered Takahashi 5-inch refracting telescope and a Canon 5D Mark II digital camera.

Image Credit: NASA/Thierry Legault

[BLUE]

A Perfect Storm Of Turbulent Gases

......................

Light And Shadow In The CarinaNebula

......................

Massive Young Stars Trigger Stellar Brith