لطفا هر چه در مورد زمان میدانید بیان کنید

[خلیل کرمی]

آیا میتوان یک تعریف درست از زمان ارایه داد؟

[خلیل کرمی]

دوستان سلام

اگه میشه یه تعریف صحیح از زمان بگید که واقعا در مورد زمان بشه به یه درک صحیح رسید.

[Milad74]

به آدرس زیر مراجعه کن

http://www.hupaa.com/20000000000002751/ ... 8%A7%D9%86

[Persios]

به نظر من نمی شود به درک کامل از زمان رسید تا جایی که حتی وجودش هم زیر سوال است
یکی از راه های درک اندکی از رفتار های آن تفکر به پارادوکس هاست و در این زمینه هم ما تنها با باید ها و نباید های منطقی بر پایه ی منطق ارسطویی سر و کار داریم که آن هم دچار مشکل می شود و این جاست که ما دست خالی می مانیم!
یکی از نظریاتی که به دلیل پیچیدگی بدون حل باقی مانده است چند بعدی بودن زمان است (فراتر از تک بعد آینده و گذشته=جلو و عقب)
و یکی دیگر از نظریات با تکیه بر نبودن زمان در وقایع خرد (کوانتومی) به یک پارچه بودن آن اشاره دارد که علت و معلول هرجای آن بدون ترتیب زمانی بر هم تاثیر دارند مانند این که واقعه ای در فردا بر امروز تاثیر بگذارد!
و عالم یکپارچه ی انشتین که با نسبیت به یک پارچگی زمان اشاره داشت که به باور او ذهن انسان این برگه های زمانی را به ترتیب مرور می کند و زمان حال را می سازد (که بر پایه ی اعتقاد شخصی او بود و نه منطقی و ریاضیاتی)

[خلیل کرمی]

به آدرس زیر مراجعه کن

http://www.hupaa.com/20000000000002751/ ... 8%A7%D9%86

بابت مطلبی که معرفی کردید ممنونم .

اما منظور من مفهوم زمان هستش .اگر کسی زمان رو نقض کنه آیا مفهوم و تعریف خاصی هست که نتیجه بگیریم زمان توهم نیست و وجود داره ؟

[lightwave]

آیا میتوان یک تعریف درست از زمان ارایه داد؟

تعریفی کامل تر از این را حتی تو نسبیت هم ندیدم:
خورشيد جاودانه مي درخشد در مدار خويش. مائيم كه پا جاي پاي خود مي نهيم و غروب مي كنيم هر پسين.

[Persios]

این فقط تشبیهی ادبیاتی است من چیزی از تعریف زمان درونش نمی بینم
لطفا توضیح بیشتر بده شاید من اشتباه برداشت کردم!؟

[lightwave]

این فقط تشبیهی ادبیاتی است من چیزی از تعریف زمان درونش نمی بینم
لطفا توضیح بیشتر بده شاید من اشتباه برداشت کردم!؟

خود انیشتین هم به همین نتیجه رسیده بود که زمان یه مفهوم انسانیه نه مفهومی راجع به جهان
این شعر به این معنی هست که کل جهان جاودانه است و این انسان و یا هوشیاری انسان هست که زمان رو احساس میکنه
سر رفتن حوصله هم ناشی از همین احساس زمان هست
این یعنی اگه هوشیاری نباشه زمان مفهومی نداره
مثلا وقتی شما غرق در یک کتاب میشی و میبینی که 6 ساعت بوده که تکون نخوردی در واقع در هنگام خوندن کتاب هوشیاری انسان از زمان پرت میشه و باعث میشه که زمان تند تر بگذره

[خلیل کرمی]

این فقط تشبیهی ادبیاتی است من چیزی از تعریف زمان درونش نمی بینم
لطفا توضیح بیشتر بده شاید من اشتباه برداشت کردم!؟

خود انیشتین هم به همین نتیجه رسیده بود که زمان یه مفهوم انسانیه نه مفهومی راجع به جهان
این شعر به این معنی هست که کل جهان جاودانه است و این انسان و یا هوشیاری انسان هست که زمان رو احساس میکنه
سر رفتن حوصله هم ناشی از همین احساس زمان هست
این یعنی اگه هوشیاری نباشه زمان مفهومی نداره
مثلا وقتی شما غرق در یک کتاب میشی و میبینی که 6 ساعت بوده که تکون نخوردی در واقع در هنگام خوندن کتاب هوشیاری انسان از زمان پرت میشه و باعث میشه که زمان تند تر بگذره

بنا به گفته ی شما این حس انسان هستش که زمان رو کنترل میکنه و اگه هوش یه انسان به طور کامل از زمان پرت بشه گذر زمان برای اون شخص باید صفر باشه حالا مساله اینجاست که اگه گذر زمان رو با گذر عمر هم ارز بدونیم باید گذر عمر برای اون شخص خیلی کم بشه ولی در عمل اینطور نیست.
به نظر من زمان ربطی به هوشیاری نداره و شاید مثال شما فقط به کارکرد مغز و روانشناسی مربوط باشه نه به فیزیک.
البته شاید گذر عمر به گذر زمان هیچ ربطی نداشته باشه و زمان یه توهم باشه و کلا وجود نداشته باشه.

[lightwave]

این فقط تشبیهی ادبیاتی است من چیزی از تعریف زمان درونش نمی بینم
لطفا توضیح بیشتر بده شاید من اشتباه برداشت کردم!؟

خود انیشتین هم به همین نتیجه رسیده بود که زمان یه مفهوم انسانیه نه مفهومی راجع به جهان
این شعر به این معنی هست که کل جهان جاودانه است و این انسان و یا هوشیاری انسان هست که زمان رو احساس میکنه
سر رفتن حوصله هم ناشی از همین احساس زمان هست
این یعنی اگه هوشیاری نباشه زمان مفهومی نداره
مثلا وقتی شما غرق در یک کتاب میشی و میبینی که 6 ساعت بوده که تکون نخوردی در واقع در هنگام خوندن کتاب هوشیاری انسان از زمان پرت میشه و باعث میشه که زمان تند تر بگذره

بنا به گفته ی شما این حس انسان هستش که زمان رو کنترل میکنه و اگه هوش یه انسان به طور کامل از زمان پرت بشه گذر زمان برای اون شخص باید صفر باشه حالا مساله اینجاست که اگه گذر زمان رو با گذر عمر هم ارز بدونیم باید گذر عمر برای اون شخص خیلی کم بشه ولی در عمل اینطور نیست.
به نظر من زمان ربطی به هوشیاری نداره و شاید مثال شما فقط به کارکرد مغز و روانشناسی مربوط باشه نه به فیزیک.
البته شاید گذر عمر به گذر زمان هیچ ربطی نداشته باشه و زمان یه توهم باشه و کلا وجود نداشته باشه.

از نظر من نه فقط زمان به هوشیاری بستگی داره بلکه همه چیز به هوشیاری بستگی داره
به نظر من جهان را چون یک ناظر میتونه ببینه و درک کنه وجود داره.شما فرض کن تمام حواس پنج گانه از کار می افتاد آیا در این شرایط جهان وجود خواهد داشت؟
آیا قوانین فیزیک و ریاضی قوانین مربوط به جهانه؟قطعا نه.این قوانین،قوانین مربوط به انسانه.
ما از بس درگیر کشف جهان شدیم که یادمون رفته که این کشف کنندست که باید کشف بشه نه جهان.
جهان به خودی خود نه منظمه،نه عادلانست،نه هدفمنده،نه بزرگه،نه کوچیکه و نه هیچ چیز دیگه.
وقتی میگیم فلان چیز بزرگه در واقع این فقط به سایز عدسی چشم ما بستگی داره.چه بسا اگر عدسی چشم ما از زمین بزرگتر بود باید زمین را زیر میکروسکوپ و ذره بین میدیدیم نه تلسکوپ!!پس میبینیم که حتی مفهوم بزرگ و کوچک هم در جهان توسط ادراک انسانه که مشخص میشه وگرنه یک تک اتم همونقدر بزرگه که یک کهکشان!
در واقع معیار همه چیز در فیزیک انسانه منتها این حقیقت همیشه نادیده گرفته میشه.
تفاوت یک ثانیه با یک ساعت هم بستگی به ادراک انسان از زمان داره و به خودی خود در طبیعت یک ثانیه همونقدر بزرگه که هزار سال یا بهتر بگم در جهان همه چیز جاودانست.

[Archimedes]

این فقط تشبیهی ادبیاتی است من چیزی از تعریف زمان درونش نمی بینم
لطفا توضیح بیشتر بده شاید من اشتباه برداشت کردم!؟

خود انیشتین هم به همین نتیجه رسیده بود که زمان یه مفهوم انسانیه نه مفهومی راجع به جهان
این شعر به این معنی هست که کل جهان جاودانه است و این انسان و یا هوشیاری انسان هست که زمان رو احساس میکنه
سر رفتن حوصله هم ناشی از همین احساس زمان هست
این یعنی اگه هوشیاری نباشه زمان مفهومی نداره
مثلا وقتی شما غرق در یک کتاب میشی و میبینی که 6 ساعت بوده که تکون نخوردی در واقع در هنگام خوندن کتاب هوشیاری انسان از زمان پرت میشه و باعث میشه که زمان تند تر بگذره

بنا به گفته ی شما این حس انسان هستش که زمان رو کنترل میکنه و اگه هوش یه انسان به طور کامل از زمان پرت بشه گذر زمان برای اون شخص باید صفر باشه حالا مساله اینجاست که اگه گذر زمان رو با گذر عمر هم ارز بدونیم باید گذر عمر برای اون شخص خیلی کم بشه ولی در عمل اینطور نیست.
به نظر من زمان ربطی به هوشیاری نداره و شاید مثال شما فقط به کارکرد مغز و روانشناسی مربوط باشه نه به فیزیک.
البته شاید گذر عمر به گذر زمان هیچ ربطی نداشته باشه و زمان یه توهم باشه و کلا وجود نداشته باشه.

از نظر من نه فقط زمان به هوشیاری بستگی داره بلکه همه چیز به هوشیاری بستگی داره
به نظر من جهان را چون یک ناظر میتونه ببینه و درک کنه وجود داره.شما فرض کن تمام حواس پنج گانه از کار می افتاد آیا در این شرایط جهان وجود خواهد داشت؟
آیا قوانین فیزیک و ریاضی قوانین مربوط به جهانه؟قطعا نه.این قوانین،قوانین مربوط به انسانه.
ما از بس درگیر کشف جهان شدیم که یادمون رفته که این کشف کنندست که باید کشف بشه نه جهان.
جهان به خودی خود نه منظمه،نه عادلانست،نه هدفمنده،نه بزرگه،نه کوچیکه و نه هیچ چیز دیگه.
وقتی میگیم فلان چیز بزرگه در واقع این فقط به سایز عدسی چشم ما بستگی داره.چه بسا اگر عدسی چشم ما از زمین بزرگتر بود باید زمین را زیر میکروسکوپ و ذره بین میدیدیم نه تلسکوپ!!پس میبینیم که حتی مفهوم بزرگ و کوچک هم در جهان توسط ادراک انسانه که مشخص میشه وگرنه یک تک اتم همونقدر بزرگه که یک کهکشان!
در واقع معیار همه چیز در فیزیک انسانه منتها این حقیقت همیشه نادیده گرفته میشه.
تفاوت یک ثانیه با یک ساعت هم بستگی به ادراک انسان از زمان داره و به خودی خود در طبیعت یک ثانیه همونقدر بزرگه که هزار سال یا بهتر بگم در جهان همه چیز جاودانست.

سلام
سخن شما در صورتی درست است که انسان یا همان ناظر قبل از اینکه تمام حواسش از بین برود هیچ تجربه ای از جهان قابل مشاهده نداشته باشد و وجود جهان برای او ثابت نشده باشد.
یا به عبارت دیگر از بدو تولد فاقد تمام حواس سنجشگر درک واقعیت باشد.
در غیر این صورت همچنان با مرگ ناظر وجود موجود همچنان دارای اعتبار و پابرجاست.
مثل این است که شخصی با استفاده از شمارنده ی گایگر-مولر به وجود تشعشعات رادیواکتیو پی ببرد و زمانی که شمارنده یا به عبارت دیگر سنجشگر از بین رفت ناظر بیان کند که چون نمی تواند وجود تعشعات را اندازه گیری کند، در نتیجه این تشعشعات عاری از وجودند.
که این امری غیر عقلانیست.

[lightwave]

فرض من هم همین بود که هیچ چیزی درون حافظش ثبت نشده باشه
کاملا اورجینال

[Persios]

درباره ی این گونه نظرات که همه چیز را به "خود" فرومیکاهند چیزی نمی توان گفت مانند پارادوکس ذهن های دیگر (other minds) در بحث ذهن شما هیچ وقت نمی توانی مطمئن باشی که در جامعه ای از موجودات هوشمند و دارای خودآگاهی زندگی می کنی چون تنها از وجود خودت اطمینان داری نه دیگران یا مانند مسئله ی "مغز درون خمره" (Brain in a vat)
به نظر من نباید وارد این گونه فکر ها شد حتی اگر هم حقیقت داشته باشد باز هم تنها دنیای واقعی و قابل مشاهده ی ما همین جهان هستی ماست پس به آن بیندیش

[lightwave]

درباره ی این گونه نظرات که همه چیز را به "خود" فرومیکاهند چیزی نمی توان گفت مانند پارادوکس ذهن های دیگر (other minds) در بحث ذهن شما هیچ وقت نمی توانی مطمئن باشی که در جامعه ای از موجودات هوشمند و دارای خودآگاهی زندگی می کنی چون تنها از وجود خودت اطمینان داری نه دیگران یا مانند مسئله ی "مغز درون خمره" (Brain in a vat)
به نظر من نباید وارد این گونه فکر ها شد حتی اگر هم حقیقت داشته باشد باز هم تنها دنیای واقعی و قابل مشاهده ی ما همین جهان هستی ماست پس به آن بیندیش

اصلا کل جهان یه پارادوکسه بزرگه.
ولی چیزی که مطمئنم اینه که کل علم فیزیک و ریاضی که میدونیم توصیف پنج کانال هست:چشایی،بویایی،لامسه،شنوایی،بینایی و نه توصیف جهان.
چه بسا اگه مثلا یه کانال دیگه هم داشتیم میتونستیم ابعاد بالاتر از سه بعد رو هم مشاهده کنیم مسائل پیچیده کوانتوم و پارادوکس های اون مثل یه واقعیت بدیهی بودند و نسبیت انیشتین رو هم تو دبستان تدریس میکردند به جای دانشگاه
پس میبینیم که چقدر این قوانین به فهم ما بستگی داره
درک ماست که همه این قوانین را ساخته.

[Persios]

درست. همه چیز با ادراک ماست که معنا پیدا می کند
ولی نمی تونید از این ابهام ها استفاده کنید و بگید زمان می تونه تنها ساخته ی هوشیاری ما باشه
علم مدل ما از جهانی است که ادراک می کنیم. توصیف کامل حقیقت جهان نیست ولی در سطح ما و ادراکاتمون قسمتی از حقیقت جهان است
و تنها ابزار ما در این جهانی که ادراک می کنیم علم است در نتیجه سخن شما در این مورد (زمان) باید علمی باشد