هوپا، انجمن علم ایران

matrix2013 نوشته شده:من که درس خاصی اینجا یاد نگرفتم. فقط حیرت زدگی و افسردگی اینجا دیدم. ولی با افراد فرهیخته ای آشنا شدم و خوشحالم.

یکیش منم

چند ساعت وقت بزار و با دقت یک پست درست بنویس و هیچ تشکری دریافت نکن X
تند پست غلط بنویس، دو دقیقه بعد دقت کن و به غلط بودن پست قبلیت اعتراف کن تا تشکر بگیری ✓

ولی انصافا جای لاتکس فیلتر نشده توی این سایت خیلی خالیه، خیلی.

paradoxy نوشته شده:چند ساعت وقت بزار و با دقت یک پست درست بنویس و هیچ تشکری دریافت نکن X
تند پست غلط بنویس، دو دقیقه بعد دقت کن و به غلط بودن پست قبلیت اعتراف کن تا تشکر بگیری ✓

ولی انصافا جای لاتکس فیلتر نشده توی این سایت خیلی خالیه، خیلی.

بابا داود جان بیا من خودم برات سپاس میذارم تو فقط قهر نکن

ازش درس نگرفتم ، بیشتر برای من محیطی بود که مساله سازی میکرد

اگر همین مساله ها را جدی می گرفتید، درس هم می گرفتید.
اتفاقاً هوپا با همین مساله ها هوپا شد. هنوز که هنوزه گاهی
میام و نوشته های فیلسوف بزرگ و گمنام خودمون را میخونم.
هرمزپگاه به معنای واقعی کلمه برای من یک «فرزانه» بوده و
هست و هرچه بیشتر می گذره بیشتر ارزش این آدم رو میفهمم
فکر میکنم ما در اندیشمندان حال حاضر فارسی زبان کم داریم
همچین متفکرهایی رو و تردید ندارم که اگر بحث ترور و تکفیر
در میان نبود، یکی از سرشناس ترین متفکران فارسی زبان بود
نه امثال سروش و نصر و دینانی!

مزدک جان!
هرجا هستی و اگر هستی خوش و خرم باشی و اینو بدون
که قدردان همه وقت هایی که گذاشتی هستیم

با سلام و درود خدمت دوستان؛

مهم ترین درس ها را ازکاربران زیر گرفتم که متاسفانه دیگر نیستند ...

anTi-ИeuTЯin0
هرمز پگاه
علی جوهر
نسیم 7
Cartouche

این افراد باعث شدند حس خوبی نسبت به زندگی ام داشته باشم
امیدوارم هرجا که هستند سالم و خوشحال باشند.

آخرین درسی که از هوپا گرفتم، درسی بود که باعث شد تاریخ ایران
و کمی بعدی، حتی جریانات کلی تاریخ رو خیلی واضح بفهمم و هر
وقت گذرم به اینجا میافته میاد جلوی چشمم!

کل این جریان رو می شه مثل یه کافه به عنوان یه پاتوق تصور کرد؛
یه کافه ای رو در نظر بگیرید که هر وقت کسی از سر کار برمی گرده،
حالش گرفته یا هرچی، میاد می شینه یه گپی میزنه، هر کی از یه
چیزی حرف میزنه، یه چیزی میخوره و میره. آدمای مختلف میان و میرن؛
برای بعضیا اونجا پاتوق میشه، برای بعضی فقط یه کافه تو مسیرشون.
هر میزی فاز خودشو داره و یه میز عمومی هم هست که هر کسی
میتونه بهش محلق بشه. کم کم چند نفر سیاه مست از میز گوشه
کافه میان وسط و بدمستی میکنن. اولش کسی کاری نداره ولی
کم کم اونا فاز میگیرن که انگار همه از بدمستی شون خوششون
میاد؛ بازم کسی چیزی نمیگه. بعد کم کم چار نفر میگن بابا برید
سر میز خودتون فاز بگیرید، نه توی میز عمومی؛ ولی دیگه کار از
کار گذشته و بدمستی وسط جمع بهشون حال داده. یهو یکی پا
میشه یه چک میزنه زیر گوشه اینا و دعوا میشه. بعد همه اونا که
ناراضی بودن چیکار میکنن؛ میگن برید بیرون کافه دعوا کنید بابا این
چه وضعشه! از همه بدتر صاحب کافه س که میبینه همین بدمستا
مشتریای خوبین و موندنشون بصرفه ست و طرف اونا رو میگیره!

خلاصه ی ماجرا این میشه که کافه میافته دست بدمستا و بقیه
هم کم کم میرن. شباهت این ماجرا با اشغال کشور توسط ملاها
و مهاجرت مردم به جاهای دیگه برای من که جالب بود و اگر دقت
کنید این ماجرا رو توی سطوح مختلفی میتونید ببینید.

این بود آخرین درس هوپا به من!

4you نوشته شده:اگر همین مساله ها را جدی می گرفتید، درس هم می گرفتید.
اتفاقاً هوپا با همین مساله ها هوپا شد. هنوز که هنوزه گاهی
میام و نوشته های فیلسوف بزرگ و گمنام خودمون را میخونم.
هرمزپگاه به معنای واقعی کلمه برای من یک «فرزانه» بوده و
هست و هرچه بیشتر می گذره بیشتر ارزش این آدم رو میفهمم
فکر میکنم ما در اندیشمندان حال حاضر فارسی زبان کم داریم
همچین متفکرهایی رو و تردید ندارم که اگر بحث ترور و تکفیر
در میان نبود، یکی از سرشناس ترین متفکران فارسی زبان بود
نه امثال سروش و نصر و دینانی!

مزدک جان!
هرجا هستی و اگر هستی خوش و خرم باشی و اینو بدون
که قدردان همه وقت هایی که گذاشتی هستیم

منم هنوزم ک هنوزه تجربه هشت سالی ک توی هوپا بودم و از نوجوونی تا الان ک دیگه سنی ازمون گذشته از هوپا ب یاد دارم همین استاد هرمز پگاهه ک باعث شد من اتئیست بشم، اگر ایشون نبودن من شاید هنوزم نماز می خوندم نه فقط توی جنبه اعتقادی، تو جنبه های مختلف زندگی خیلی چیزا ازش یاد گرفتم. امیدوارم همیشه سالم باشه و بدونه خیلی خیلی دوسش داریم ما قدیمیای فروم

درود

سایت خوبی است
اندیشه بر انگیز و خرد پرور ؛ خرافه ستیز و دانش مدار

نامه ای از خدا...!

ﻓﺮﺽ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺍﺻﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ !
ﺑﺮﻭﻳﺪ ، ﻣﺜﻞ ﺁﺩﻡ ﺯﻧﺪﮔﻴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﻴﺪ ،
ﺍﻳﻨﻘﺪﺭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺷﻌﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﮑﻨﻴﺪ . ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ میخواهید ﺳﺮ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﮐﻼﻩ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ، ﭼﺮﺍ ﭘﺎی ﻣﻦ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪ ؟

ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﭼﺮﺍ موسی ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﻨﺒﻪ ﺭﺍ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﮐﻨﺪ ، عیسی ﺭﺍ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻳﮏﺷﻨﺒﻪ ﻭ به مسلمانها ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺟﻤﻌﻪ ﺭﺍ ؟ ﭼﺮﺍ ﮐﺎﺭی ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﻴﺴﻮی ﺷﺮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺴﺎ یعنی خانه خدا راحت ﺑﻨﻮﺷﺪ ! ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺷﺮﺍﺏ ، ﺷﻼﻕ ﺑﺨﻮﺭﺩ؟ ﭼﺮﺍ ﯾﮑﯽ ﭼﺎﺩﺭ ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻫﯿﭻ ﻧﭙﻮﺷﺪ ؟

ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﺪﺍئی که شما میگوئید ﺑﻮﺩﻡ، ﭼﺮﺍ باید بگذارم به اسم من ﮐﻠﻴﺪ ﺑﻬﺸﺖ بفرﻭﺷﻨﺪ ؟! ﻳﺎ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻣﻦ ﺟﻬﻨﻢ کنند ؟ ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﺟﻬﻨﻤﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ !!
ﺧﺪﺍیی ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺁنﭼﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺣﺮﺍﻡ ﮐﺮﺩﻩ ، ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﯽﺩﻫﺪ...!!
ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ ! ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ايد !!!
اگر به دنبال من میگردید مرا در عشق ، مهربانی ، بخشش ، آگاهی ، گذشت ، راستگوئی و انسانیت پیدا کنید البته اگر .... به دنبال من میگردید !

نباید همه پل های پشت سر رو خراب کرد./

MENERVA نوشته شده:

4you نوشته شده:اگر همین مساله ها را جدی می گرفتید، درس هم می گرفتید.
اتفاقاً هوپا با همین مساله ها هوپا شد. هنوز که هنوزه گاهی
میام و نوشته های فیلسوف بزرگ و گمنام خودمون را میخونم.
هرمزپگاه به معنای واقعی کلمه برای من یک «فرزانه» بوده و
هست و هرچه بیشتر می گذره بیشتر ارزش این آدم رو میفهمم
فکر میکنم ما در اندیشمندان حال حاضر فارسی زبان کم داریم
همچین متفکرهایی رو و تردید ندارم که اگر بحث ترور و تکفیر
در میان نبود، یکی از سرشناس ترین متفکران فارسی زبان بود
نه امثال سروش و نصر و دینانی!

مزدک جان!
هرجا هستی و اگر هستی خوش و خرم باشی و اینو بدون
که قدردان همه وقت هایی که گذاشتی هستیم

منم هنوزم ک هنوزه تجربه هشت سالی ک توی هوپا بودم و از نوجوونی تا الان ک دیگه سنی ازمون گذشته از هوپا ب یاد دارم همین استاد هرمز پگاهه ک باعث شد من اتئیست بشم، اگر ایشون نبودن من شاید هنوزم نماز می خوندم نه فقط توی جنبه اعتقادی، تو جنبه های مختلف زندگی خیلی چیزا ازش یاد گرفتم. امیدوارم همیشه سالم باشه و بدونه خیلی خیلی دوسش داریم ما قدیمیای فروم

لایک
یاد همه ی رفقا بخیر. یاد نیما، پارمنیدس، علیجوهر
یاد کیارش، محمد اسلایس، میکائیل، ملیحه، رفعت، شلغم الدین! و...

اینجا برای ماهایی که شالوده ی نظامِ باورامون از هم پاشیده شده بود
یه فروم فیزیک نبود، یه جانپناه بود توی این اوضاع خفقان آور.اینجا عین
یه کارگاهِ خودسازی بود، یه کارگاهی که توش دسته جمعی فکر
می کردیم تا ببینیم حالا که نظامِ فکریِ قبلیمون ریخته، باید چی رو
جایگزینش کنیم یا اصلاً چطور باید به زندگی ادامه بدیم؛ ولی خب
توی این بهم ریختگیِ باوری و هنجاری، یه مدتی سردرگم بودیم
نمی دونستیم خوب چیه، بد کدومه و همدیگه رو اذیت هم کردیم.
من از همه شون معذرت میخوام، اگه ناراحت یا ناامیدشون کردم

نمی دونم الان رفقامون کجان و در چه حالن ولی امیدوارم یه
روزی دور هم جمع بشیم و بسلامتیِ آزادی پیکا رو به هم بزنیم
یه روزی که دیگه مثل الان انقدر سرد نباشه که فقط به فکر گرم
کردنِ خودمون باشیم.