هوپا، انجمن علم ایران

به پای قصر دلبر، می‌دویدم
که دلبر ناز می‌کرد، می‌شنیدم
بسوزه عاشقی و دست خالی
وگرنه، ناز دلبر، می‌خریدم

هر كس بد ما به خلق گوید
ما چهره ز غم نمی خراشیم
ما خوبی او به خلق گوییم
تا هر دو دروغ گفته باشیم

بردم به دل‌پزشک سد انبان شکایتی،
پرسید او، که باز دلت پرخروش شد؟!
گفتم: - هزارباره بیافزود درد من،
دردم همین که درد دل من خموش شد.
فرزانه خجندی
-----
دل‌پزشک = کاردیولُگ

خروش نوشته شده:دردم همین که درد دل من خموش شد.

چه مصرع دلنشین و زیبایی

--------------------------------------------------

رهم را منتهایی نیست زان رو دورم از مقصد
اگر می‌ داشت پایانی منش یک گام می‌ کردم
به کنج این قفس افتاده عاجز، من همان مرغم
که تعلیم خلاص بستگان دام می‌کردم

وحشی