در مدل انفجار بزرگ داغ، در جهان آغازين زمان كافى وجود نداشت تا گرما از منطقه اى به منطقه ديگر جارى شود. با اين همه مشاهده مى كنيم كه دماى تابش پس زمينه ريز موج، بدون توجه به جهت نگاه ما، يكسان است. اين نكته بيانگر آن است كه دماى حالت آغازين جهان در همه جا مى بايست دقيقاً يكسان باشد. طى تلاش هاى انجام شده براى يافتن مدلى كه در آن صورت بندى هاى آغازين متفاوت به چيزى شبيه جهان فعلى منجر شود، طرحى پيشنهاد شده كه بيان مى دارد شايد جهان دوره اى از انبساط سريع را پشت سرگذاشته باشد؛ به اين نوع انبساط، تورمى گفته مى شود، به اين معنى كه انبساط با سرعت فزاينده اى انجام مى شود، برخلاف انبساط با سرعت كاهنده اى كه امروزه شاهد آن هستيم.چنين مرحله تورمى مى تواند تفسيرى بر اين مسئله ارائه دهد كه چرا جهان در همه جهت يكسان به نظر مى رسد. زيرا مى بايست زمان كافى در اختيار نور باشد تا از منطقه اى به منطقه ديگر در جهان آغازين سير كند.تاريخ متناظر در زمان موهومى جهانى كه به انبساط تورمى خود براى هميشه ادامه مى دهد، كره اى كاملاً مدور است. اما در جهان ما، سرعت انبساط تورمى پس از گذشت كسرى از ثانيه كاهش يافت و كهكشان ها شكل گرفتند. اين نكته به اين معنا است كه تاريخ جهان ما در زمان موهومى كره اى است كه قطب جنوب آن كمى مسطح است