Rudolf Diesel در سال 1858 در فرانسه متولد شد و كار خود را به عنوان يك كارشناس يخچال برقي آغاز كرد. براي مدت ده سال او روي موتورهاي حرارتي مختلفي، ازجمله موتور هوا با نيروي خورشيدي كار كرد. ايده‌هاي ديزل براي يك موتور وقتي احتراق در سيلندر رخ مي‌دهد در سال 1893 منتشر شد، يك سال بعد از آن كه براي اولين حق امتيازش درخواست داده بود. Rudolf Diesel امتياز 608845 را براي موتور ديزلي دريافت كرد. موتورهاي ديزلي امروزي، نسخه‌هاي تصحيح شده و بهبود يافته از مفاهيم اصلي Rudolf Diesel هستند. آنها اغلب در زيردريايي‌ها، كشتي‌ها، لوكوموتيوها و باركش‌هاي بزرگ و در دستگاه‌هاي توليدي برقي استفاده مي‌شوند.

اگرچه او بيشتر به خاطر اختراع موتور گرمايي اشتعالي با فشار كه اسم او را بر خود گرفته است، مشهور بود، Diesel هم‌چنين به عنوان يك كارشناس حرارتي و يك متخصص علوم اجتماعي قابل احترام بوده است. اختراعات Diesel سه نقطه مشترك دارند: آنها برمبناي قوانين يا فرايندهاي طبيعي فيزيكي به تبديلات گرمايي مربوطند. آنها مشخصاً درگير طراحي مكانيكي هستند و انگيزه ايجاد آنها در اصل فكر مخترع درباره نيازهاي جامعه‌شناسي بوده است. ديزل در واقع با انگيزة قادر ساختن صنعت‌گران مستقل براي رقابت در صنعت، به ايدة موتور ديزلي رسيده است.

در Augsburg در دهم اگوست 1983، مدل اوليه ديزل، يك سيلندر آهني ده فوتي با يك چرخ طيار در پايه‌اش، براي اولين بار با نيروي خودش به كار در آمد. ديزل دو سال ديگر را براي ايجاد اصلاحات گذراند و در سال 1896 مدل ديگري با كارآيي تئوري 75% در مقابل موتور بخار با كارآيي 15% معرفي كرد. در 1898، ديزل يك ميليونر بود. موتورهاي او براي دادن نيرو به خطوط لوله‌كشي، دستگاه‌هاي الكتريكي و آبي، اتومبيلها، باركش‌ها و كمي پس از آن در معدن‌ها، كارخانه‌ها، عرصه‌هاي نفتي و حمل و نقلهاي اقيانوسي استفاده مي‌شدند.