بدنبال سرعتی فراتر از نور

بیشترین سرعت نور ۲۹۹ هزار و ۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه در خلأ است. پس از این کشف مهم در میان تحقیقاتی که در زمینه سرعت‌های خارق‌العاده صورت گرفته، پروژه سفر با سرعتی فراتر از سرعت نور پیشرفت کندی داشته است.

حتی اگر سرعت یک فضاپیما را تا نزدیک به سرعت نور افزایش دهیم، سفر به نزدیک ترین ستاره که در فاصله ۴٫۳ سال نوری از سیاره ما واقع شده است بیشتر از یک دهه طول می کشد. تحقیقاتی که لیجون وانگ از دانشگاه پرینستون در سال ۲۰۰۰ و همچنین محققان آلمانی در سال ۲۰۰۷ انجام دادند نشان داد که نور گاهی قوانین مربوط به سرعت خود را نقض می کند. در مورد اول با وجود این که دانشمندان قبول داشتند که سرعت هیچ جرم یا اطلاعاتی از سرعت نور تجاوز نمی کند، سرعت پرتاب یک پالس از نور (یک گروه از امواج بدون جرم) از این سرعت فراتر رفت. به نظر می رسد در فضایی که شرایط خلأ در آن حاکم نیست پالس های نور با اندازه های متفاوت سرعت عجیبی دارند، اما در واقع این سرعت برای دسترسی به ستارگان کمکی نمی کند. تحقیقاتی که سال ۲۰۰۷ صورت گرفت بسیار بحث برانگیز است و در نهایت برخی از فیزیکدانان در خصوص نهایت سرعت نور متقاعد نشدند.

به گفته پروفسور جرالد کلیور با توجه به مسائل مطرح شده در فیزیک کوانتوم به نظر می رسد اطلاعات بتوانند سریع تر از سرعت نور منتقل شوند. زمانی که خواص یکی از ذرات جفت اندازه گیری می شود، به نظر می رسد ذره دوم که به طور همزمان خصوصیات مشابه دارد بدون در نظر گرفتن فاصله، ذرات را از هم جدا می کند. سال ۲۰۰۷ دانشمندان رکورد مسافت برای به دام انداختن فوتون ها را حدود ۱۴۴ کیلومتر فاصله بین دو جزیره از جزایر قناری ثبت کردند.

البته دانشمندان امیدوارند با استفاده از ماشین وارپ آلکوبیر که به آن پیشرانش پیچش فضا- زمان می گویند بتوان به سرعت هایی فراتر از نور رسید. در واقع این فضاپیما توپولوژی فضا را تغییر نمی دهد، نحوه کار بدین صورت است که فضای مقابل را منقبض و فضای پشت را گسترش داده از هم باز می کند و حباب ویژه ای را در بستر خود فضا- زمان ایجاد می کند، این حباب فضا- زمانی به واسطه انبساط فضا- زمان در پشت حباب و انقباض آن در جلوی حباب با سرعتی بیشتر از نور به سوی جلو رانده می شود. البته این ایده نیاز به انرژی ویژه ای همچون انرژی منفی در داستان های علمی- تخیلی برای پایداری حباب و خمش فضا-زمان دارد. مسائل و مشکلات مطرح شده ی بیشتر در مورد ماشین وارپ را دانشمندان اسپانیایی و ایتالیایی در یک مقاله در سال ۲۰۱۰ توضیح داده اند.

مارک میلیس، محقق سابق ناسا معتقد است یافته های جدیدی در علم فیزیک رخ خواهد داد. او به دو پدیده تاریک اشاره می کند: انرژی تاریک، یا نیرویی که سریع تر از هر سرعتی باعث بزرگ شدن کیهان می شود و ماده ی تاریک که خاصیت عجیب آنها به گونه ای است که هنگام چرخش کهکشان های دوار باعث می شود پیوسته اجرام آن در کنار یکدیگر قرار داشته باشند. بعلاوه می توان به واقعیت انبساط کیهان با سرعتی بیش از سرعت نور در دوره ی تورم پس از رویداد بیگ بنگ (Big Bang) اشاره کرد.

سایت علمی بیگ بنگ