برخورد نزدیک با دنباله‌دار ۶۷P
 کاوشگر روزتا ماه آینده خود را به نزدیک‌ترین فاصله از دنباله‌دار ۶۷P خواهد رساند تا با جمع‌آوری اطلاعات از سطح این جرم کیهانی شواهدی دقیق‌تر را از منشا حیات روی زمین به‌دست آورد.
براساس گزارش گاردین، ماه آینده کاوشگر اروپایی روزتا خود را به نزدیک‌ترین فاصله چوریوموف-جراسیمنکو یا 67P خواهد رساند تا بتواند مسیر ورود آب و آمینواسیدها به زمین را با کمک اطلاعات جمع‌آوری شده از سطح این دنباله‌دار بیابد.
این یکی از جاه‌طلبانه‌‌ترین ماموریت‌های فضایی است که قرار است در فاصله چند‌صد میلیون کیلومتری از زمین انجام گیرد و طی آن فضاپیمایی به نزدیک‌ترین فاصله از سطح هدفش برسد: دنباله‌دار 67P گویی غول‌پیکر از یخ و غبار و مواد ارگانیک است که هر 6 سال و نیم یکبار به دور خورشید می‌گردد.
کاوشگر روزتا محصول یک میلیارد یورویی آژانس فضایی اروپا است که قرار است در تاریخ 6 آگوست و پس از 10 سال گشت‌وگذار در میان منظومه شمسی خود را به این دنباله‌دار برساند و برای چند سال در ارتفاع چند کیلومتری از آن پرواز کند تا تجهیزات روزتا بتوانند بخار آب و غبارهای سطحی دنباله‌دار را که با نزدیک‌تر شدن به خورشید به هوا بلند می‌شوند، تجزیه و تحلیل کند.
دانشمندان برای اولین بار قادر خواهند بود تصویری کلوز‌آپ را از سطح یک دنباله‌دار، یکی از زیبا‌ترین اجرام نجومی، درحالی ببینند که بخار آب و غبارهای آن در فضا پراکنده می‌شوند و دنباله‌ای درخشان به دنبال این گوی بزرگ درحرکت است. نفوذ روزتا به حریم این دنباله‌دار می‌تواند به چندین پرسش علمی پاسخ دهد: آیا دنباله‌دارها آب را به زمین آورده و اقیانوس‌ها را تشکیل دادند؟ این دنباله‌دارها بودند که بذر مواد شیمیایی ارگانیک را که در نهایت زیربنای شکل‌گیری حیات شدند، روی زمین پاشیدند؟
طراحی و پرتاب روزتا با هدف یافتن همین پاسخ‌ها 20 سال به طول انجامید و هم‌اکنون صدها دانشمند و مهندس درگیر عملیات مطالعاتی این کاوشگر هستند. این کاوشگر که در سال 2004 سفر خود را آغاز کرد، کپسول کوچک دیگری نیز به همراه دارد تا در صورت امکان بتواند روی سطح جرمی فرود بیاید. روزتا تاکنون در مسیر سفرش سه پرواز نزدیک از کنار زمین و یک پرواز نزدیک از سطح مریخ داشته‌است. این مسیر حرکت باعث شده روزتا به اعماق فضا کشانده شود و اکنون در مسیری قرار گرفته که پشت سر دنباله‌دار 67P در حرکت است.
این دنباله‌دار دو تکه‌ای است و زمانی که روزتا به آن برسد، برای انجام تحقیقاتی دقیق ناچار به انجام چندین مانور پیچیده خواهد بود تا مهندسان در آژانس فضایی اروپا بتوانند پنج منطقه مناسب برای فرود را تعیین کنند. پس از تعیین فیلای، فضاپیمای کوچکی که از قابلیت فرود روی اجرام را برخوردار است، روی دنباله‌دار پرتاب خواهد‌شد، عملیاتی که بسیار دشوار خواهد‌بود زیرا وسعت این دنباله‌دار تنها 2.5 مایل بوده و میدان گرانشی آن نیز بسیار ضعیف است. در نتیجه این فضاپیمای کوچک برای اینکه بتواند سالم فرود بیاید باید خود را پرتاب کرده و به جایی گیر دهد.
پس از استقرار، تعدادی آزمایش روی سطح این دنباله‌دار انجام خواهد‌گرفت: شمارش تعداد اتم‌های هیدروژن و ایزوتوپ‌های دوتریوم در یخ‌های دنباله‌دار. درصورتی که نتیجه این شمارش با نسبت هیدروژن و دوتریوم اقیانوس‌های زمین برابری کند، مدرکی قوی برای دفاع از نظریه انتقال آب به زمین از طریق دنباله‌دارها به‌دست خواهد آمد. از سویی دیگر فیلای و روزتا به کمک طیف‌نگار جرمی خود به مطالعه گازها و غبارهای دنباله‌دار خواهند پرداخت تا شاید بتوانند نشانی از آمینواسیدها بیابند.
|
|
|
|