آشفتگی فضا زمان وجود سیاهچاله ها را تایید می کند!

در ۲۴ ژانویه مجله نیچر مقاله ای را از قول هاوکینگ منتشر کرد که سیاهچاله ها وجود ندارند. برطبق نسبیت اینشتین سیاهچاله خلا های مرکزی کیهان هستند که هر چیزی را می بلعند و هیچ چیزی توانایی فرار از آن را ندارد و هیچ موجی ساطع نمی کنند.

این تصویر ، اشعه های ایکسی کمان ای (Sagittarius A*) یک منبع قوی رادیویی را نشان می دهد که بطور مستقیم از سیاهچاله مرکزی کهکشان ما گرفته شده است. این اشعه شدید توسط رصد خانه اشعه ایکس چاندرا گرفته شده و یک تصویر بی سابقه از فرآیند انرژی در اطراف یک سیاهچاله را نشان می دهد.

در حالی که سیاهچاله ها قابل مشاهده نیستند و مرز خاصی ندارند، اما در فیزیک کلاسیک دارای یک مرز مشخص هستند و آن افق رویداد است که هیچ چیزی توانایی فرار از آن را ندارد. فرای افق رویداد ماده و نور جریان آزادانه دارند، اما بعد از اینکه از مرز نامشهود افق رویداد عبور کردند ماده و نور در آن به دام می افتد. در هر حال اگر ما از مکانیک کوانتوم برای شرح سیاهچاله استفاده نماییم قوانین ترمودینامیک نیز باید تایید شود و یک سیاهچاله ذرات رادیویی را از خود ساطع می کند و در نهایت بخار می شود. بر طبق این اندیشه هاوکینگ ، نتیجه می گیریم اگر سیاهچاله تبخیر شود باید مرزی بنام افق رویداد وجود داشته باشد جایی برای به تعادل رسیدن بین داخل و بیرون سیاهچاله. انرژی بالایک دیواره آتشین به وجود می آورد و یک مساله ایجاد می کند، اگر دیواره آتشین وجود داشته باشد ما باید قادر به دیدن آن باشیم. در هر حال وجود دیواره آتشین با نظریه نسبیت عام در تناقض است.

در حالی که تو نظریه بزرگ نسبیت عام و مکانیک کوانتومی به خوبی کار می کنند نمی توانند چگونگی کار سیاهچاله را تشخیص دهند. استیون هاوکینگ یک پیشنهاد جدید داد که می گوید دیواره آتشین قابل رویت نیست.ب رای آنکه موقعیت آن دارای نوسان شدید و مداوم است.هاوکینگ می گوید که این نوسانات صرفا فرضی است که در بافت فضا و زمان آشفتگی ایجاد شده است. بطور خلاصه در حالی که ما نمی توایم اصول مکانیک کوانتمی یا نسبیت عام را تغییر دهیم. هاوکینگ پبیشنهاد می کند که کمی در مفهوم سیاهچاله ها تغییر دهیم، از این رو می گوید که سیاهچاله ها بصورتی که ما فکر می کنیم وجود ندارند.

تعداد سیاهچاله ها در کهکشان ما کمتر از تعدادی است که در فیلم های تخیلی پیشنهاد می شود. بزرگترین سیاهچاله در اطراف ما در مرکز کهکشان راه شیری در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری زمین قرار دارد و جرمی معادل یک میلیون برابر خورشید دارد و فضایی معادل منظومه شمسی ما را اشغال کرده است. ما بطور مستقیم تمی توانیم سیاهچاله ها را ببینیم اما مکان آن را بخاطر تاثیرات آن می توانیم با متد های مختلف تکنولوژی می توانیم تشخیص دهیم. سیاهچاله بطور مدام در مدار ستاره های مجاورش تغییر ایجاد می کند. در سال ۲۰۱۴ یک ابر گازی به داخل یک سیاهچاله سقوط کرد. این یک نقطه شگفت انگیز در مشاهدات کیهانی دانشمندان بود.

یک تیم از دانشمندان این اشعه ایکس شعله ور را در حالی که کمان ای (Sagittarius A*)یک منبع قوی امواج رادیویی بسیار فشرده و پرجرم در مرکز کهکشان راه ‌شیری را رصد می کردند مشاهده کرده اند. دانشمندان معتقد این منبع رادیویی با سیاهچاله مرکز کهکشان در ارتباط است. این بسیار شگفت انگیز است زیرا برای اولین بار است که در اطراف یک سیاهچاله ماده دیده می شود. این سیگنال ها از افق رویداد یک سیاهچاله می آیند که قبلا ما آن را دریافت نکرده بودیم. این مانند این است که ماده قبل از اینکه توسط ما احساس شود برای ما یک کارت پستی فرستاده است. در عرض چند ثانیه ۴۵ برابر از اشعه ایکس درخشان تر شد. در اوج روشنایی شدت اشعه ایکس بطور چشمگیری افزایش یافت و مجددا کاهش یافت.

این رشد سریع تابش اشعه ایکس ساطع شده شواهدی از ماده را نشان می دهد که درون یک سیاهچاله ی بزرگ می افتد. این تایید می کند که سیاهچاله بزرگ راه شیری با فرآیند رشد یا اتحاد کوازار ها و دیگر هسته های فعال کیهانی در ارتباط هستند. مطالعات متغیر از مرکز راه شیری در طول موج سرخ و رادیویی حضور یک جرم بزرگ و تاریک را نشان می دهد. احتمالا سیاهچاله بزرگ مرکز کهکشان جرمی ۳ برابر خورشید را دارد. آخرین مشاهدات تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا تردید را در این مدل کنار زد و نتایج مطالعات دینامیکی را تایید کرد.تغییرات سریع اشعه ایکس موادی را نشان می دهد که در فاصله ای به اندازه زمین تا خورشید در حال نزدیک شدن به سیاهچاله ها هستند. دانشمندن می گویند کمان ای (Sagittarius A*) یک منبع منحصر به فرد برای مطالعه سیاهچاله هاست.

bigbangpage.com